Fakty i Mity 21-2005.pdf

W Warszawie wyłącznie firma „Dormobile” rozwozi kalekie dzieci do szkół, bo...

LECH KACZYŃSKI USTAWIA PRZETARGI

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 21 (273) 2 CZERWCA 2005 r. Cena 2,80 zł (w tym 7% VAT)

Str. 3

Nareszcie żyję w wolnej ojczyźnie. Ład moralny we mnie i niebo gwieź-

dziste nade mną. To Kant. Owszem! Przekonała się o tym kancie pani

Jolanta wyrzucona wraz z dwójką dzieci na bruk.

Str. 7

Święto bogożerców

Boże Ciało – święto ku czci tzw. Najświętszego Sa-

kramentu – ma swoje źródła pogańskie. W Egipcie ka-

płani piekli specjalne ciastka, które po poświęceniu mia-

ły się stawać ciałem Ozyrysa. W misteriach eleuzyń-

skich spożywano boga pod postacią poświęconej mą-

ki i napoju. A wszystko po to, żeby mieć udział

w boskiej mocy...

Str. 16

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 21 (273) 27 V – 2 VI 2005 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

POLSKA Otworzył się worek z aferami w Policji: były wojewódz-

ki komendant ze Śląska współpracował z gangsterami, policjan-

ci z Komendy Głównej – według „Wyborczej” – handlowali

z mafią, a pracownicy CBŚ sprzedawali narkotyki. Minister Ka-

lisz podał się do dymisji, spadną też pewnie inne głowy.

A wystarczyło czytać uważnie „Fakty i Mity”, które od lat ujaw-

niają nadużycia i korupcję w Policji (Wrocław, Łódź, Szczecin,

Gdańsk, Bydgoszcz, Tczew, Rzeszów...). I działać!

Do Spartan

Zyta Gilowska, lokomotywa Platformy Obywatelskiej w spód-

nicy, obraziła się na swoją partię i odeszła. Koledzy chcieli wy-

toczyć jej proces w sądzie koleżeńskim z powodu promowania

własnego syna w partii i zlecania członkom rodziny ekspertyz

prawnych za pieniądze podatników. Na Zytę czekają już z otwar-

tymi ramionami Frasyniuk i Hausner z Partii Demokratycznej.

Zyta nam się podoba, bo ma kobita jaja. A „Piskorzom” z PO

życzymy tylko takich „afer”.

stwierdził z zadowoleniem, że wszystko, co uczynił,

było dobre. Podobno to człowiek tak popsuł Boże dzieło, iż

po wsze czasy musi je w pocie czoła naprawiać, ale już

w zupełnie inny sposób. Każdy bowiem, kto dokona reflek-

sji nad historią ludzkości, powinien dojść do wniosku, że

wszelki postęp na ziemi dokonał się w wyniku niezadowo-

lenia. I nie myślę wyłącznie o rewolucjach i przewrotach spo-

łecznych, ale przede wszystkim o codziennym ludzkim tru-

dzie w zmienianiu świata na lepsze. Choćby tym „światem”

było li tylko własne podwórko.

Przenieśmy tę myśl na grunt Katolandu. Otóż w naszym

polskim grajdole tak bardzo rozplenił się klerykalizm – zwłasz-

cza za czasów Wielkiego Pontyfikatu – że prędzej czy później

do głosu musiała dojść siła przeciwstawna. Klerykalizm jest

czymś obiektywnie złym (oczywiście nie dla klerykałów, np.

z polskich mediów).

To zło wywołało u nor-

malnych ludzi naturalny

odruch niezadowolenia

i walki o normalność. Re-

akcją na wstecznictwo

rodem z kruchty stała się

potrzeba POSTĘPU. Po-

wstały „Fakty i Mity”

oraz Antyklerykalna Par-

tia Postępu RACJA,

a piszący te słowa był

i jest jedynie jednym

z reżyserów scenariusza,

który napisało życie. In-

nymi słowy, powstanie

ruchu antyklerykalnego

w Polsce było: po pierw-

sze – przesądzone, a po

drugie – ruch ten ma le-

gitymizację w przekona-

niach milionów myślą-

cych Polaków.

Tak właśnie trzeba patrzeć na APP RACJA, jedyną anty-

klerykalną przystań na polskim oceanie katodewocyjnej głu-

poty i klerowłazidupstwa. RACJA po prostu musi istnieć!

Jest potrzebna temu biednemu krajowi, jak żadna inna par-

tia i organizacja. Jest niezbędna, przynajmniej do czasu, gdy

dorastające obecnie pokolenie młodych Polaków pokaże

watykańskiej religii, gdzie jest jej miejsce w nowoczesnym,

obywatelskim, świeckim państwie. Nie jest i nie będzie to

walka z biskupami i księżmi, a tym bardziej – z Kościołem,

do którego należą przecież miliony wiernych, naszych roda-

ków. To właśnie insynuują nasi wrogowie i o to oskarżają

antyklerykałów, a ci pragną jedynie normalności i pousta-

wiania wszystkiego na swoim miejscu, tj. oddzielenia tego,

co kościelne, od tego, co państwowe. Nie nasza to wina,

że żniwo przed nami wciąż wielkie.

Kiedy trzy tygodnie temu na stronie 22 napisałem arty-

kuł-odezwę pt. „Drodzy Przyjaciele”, nie miałem cienia wąt-

pliwości co do potrzeby istnienia naszej partii. Ale wówczas

brałem pod uwagę formalną likwidację obecnej APPR, aby

pozbyć się długów, za które odpowiedzialność w całości

ponosi kilka czarnych owiec, na czele z byłym przewodni-

czącym. Osoby te opuściły partię i uciekły przed karą za swo-

je nadużycia i błędy, w tym zadłużenie całej organizacji. Obec-

nie – publicznie posługując się kłamstwami – odreagowują

swoją nieudaną akcję wyciągnięcia większości członków

z APPR. Na oszczerstwach rzucanych na mnie i swych nie-

dawnych kolegów chcą zbudować nową partię – Unię Le-

wicy III RP. Wkrótce poprosi ich o rozmowę prokurator...

W swoim artykule wyraźnie zaznaczyłem, że ostatni kon-

gres APPR wyłoniłby komitet założycielski partii antyklery-

kalnej, nowej wyłącznie z nazwy, bo tak naprawdę złożonej

z tych samych ludzi, kierujących się tymi samymi ideami.

Powyższa propozycja, zresztą nie tylko moja, wywołała praw-

dziwą furię w partyjnych szeregach. Ludzie na samą myśl

o końcu RACJI dostali szału, a ja dostałem niezłe joby.

W ostatnią sobotę uczestniczyłem w posiedzeniu Rady Kra-

jowej APPR, która potwierdziła wolę ratowania za wszelką

cenę partii w jej obecnym kształcie wraz z pozostawieniem

dotychczasowej nazwy. Wobec tak zdecydowanie wyrażo-

nej woli partyjnych dołów i samej góry, także ja – jako

twórca RACJI, okrzyknięty jej patronem – położyłem uszy

po sobie i podwinąłem ze wstydem ogon. Co więcej, posta-

nowiłem czynnie pomóc, teraz i na przyszłość – nie tylko fi-

nansowo, ale również mentalnie – aby obecna sytuacja ni-

gdy więcej się nie powtórzyła, a nieudacznicy i potencjalni

zdrajcy byli zawczasu eliminowani. Na Radzie podkreśliłem,

że partia zaspała, ale teraz musi wyciągnąć wnioski z po-

pełnionych błędów. Nale-

ży poczynić niezbędne

zmiany w obyczajach we-

wnątrzpartyjnych. Odno-

wiona organizacja musi

być silna, zwarta i goto-

wa. Nie może być w niej

miejsca dla pieniaczy,

dwulicowców i innych ty-

pów spod ciemnej gwiaz-

dy. Trzeba stworzyć struk-

turę, która zweryfikuje

obecnych członków par-

tii pod kątem ich lojalno-

ści, zaangażowania i przy-

datności dla organizacji.

Jeśli takiej struktury nie

przewiduje statut – nale-

ży go zmienić; jeśli kłóci

się to ze standardami de-

mokracji – to tym gorzej

dla niej. Tylko żołnierze ze

Sparty mogli stawić czo-

ło wielokrotnie liczniejszym Persom. Dlaczego? Ponieważ

byli starannie wyselekcjonowani, karni, po prostu – najlep-

si z najlepszych. Działamy w specyficznym kraju, a za chwi-

lę, po wyborach wygranych przez katoprawicę, ten kraj mo-

że zmienić się w prawdziwy obóz wroga, naszego wroga.

W RACJI nie ma miejsca dla jełopów, pijaków i pieniaczy

ani dla tych, których podnieca „obsobaczanie klechów” czy

sama przynależność do „ruchu oporu”. Nie wyobrażam so-

bie, aby członek RACJI nie przychodził na zebrania, nie pła-

cił składek i nie działał w zakresie powierzonych mu funkcji

i zadań. Co jakiś czas każdy musi być rozliczany z tego, jak

reprezentuje swoją organizację, co konkretnego dla niej zro-

bił; dla niej, czyli pośrednio dla swojej ojczyzny. Tylko taką

partię – karną, silną i skuteczną – będę wspierał i propago-

wał na łamach „Faktów i Mitów”. Chcę podkreślić, że – w

odróżnieniu od poprzedniego przewodniczącego, który od po-

czątku nie był moim kandydatem i którego nigdy nie popie-

rałem – obecny szef partii Tomasz Sroka, jak również sekre-

tarz generalny Jan Barański i pozostali członkowie prezydium

zarządu, mają mój kredyt zaufania i poparcie.

Kongres partii, który odbędzie się za miesiąc, będzie z pew-

nością przełomowym momentem w jej istnieniu. Mam wiel-

ką nadzieję, że wyjdzie on RACJI na dobre. Jednocześnie go-

rąco apeluję, aby każdy Czytelnik „Faktów i Mitów”, któremu

leży na sercu przyszłość silnego ruchu antyklerykalnego

w naszym kraju – wpłacił jakąkolwiek kwotę na konto Anty-

klerykalnej Partii Postępu RACJA, oczywiście na miarę swo-

ich możliwości (przykładowy druk przelewu bankowego na

stronie 22). Pomoże to partii spłacić długi i wyjść na prostą,

aby tym skuteczniej walczyć o normalną Polskę. Dla Ciebie,

dla mnie i dla naszych dzieci.

Sejm przyjął ustawę zgłoszoną przez posłów SLD o dodatku

dla osób pobierających najniższe uposażenia emerytalne, ren-

towe i przedemerytalne. Każda osoba, która ma rocznie

mniej niż 9 600 zł otrzyma dodatek pieniężny. W przypadku

najniższych emerytur będzie to 300 zł w roku.

Idą wybory, czas na kiełbasę. To może by tak częściej wybierać...

Jerzy Szmajdziński będzie prawdopodobnie kandydatem SLD

w wyborach prezydenckich po wycofaniu się Włodzimierza Ci-

moszewicza. Za Szmajdzińskim przemawia odpowiedzialność

za udział w irackiej awanturze i dołki w policzkach. Ale jako

stary kumpel Oleksego i Millera ma wszelkie kwalifikacje, by

zostać kandydatem pseudolewicy.

A więc SLD pokumało się z SdPl, bo Szmajdziński nie zabierze

Borowskiemu nawet promila!

Fot. Daniel Ptaszek

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji wyprodukowała doku-

ment pod nazwą „Strategia państwa polskiego w dziedzinie

mediów elektronicznych na lata 2005–2020”. Rada chce, aby

użytkownicy telefonów komórkowych umożliwiających od-

biór radia i TVP płacili abonament. Chce także rozszerzenia

systemu koncesji na Internet.

A co z klientami sklepów RTV, którzy patrzą przecież na włączo-

ne telewizory?!

Jak zwykle jaja z siebie zafundował Lech Wałęsa – tym razem

widzom programu „Linia specjalna”. Prosił w nim Wojciecha

Jaruzelskiego o wystawienie mu świadectwa moralności. Ja-

ruzelski oświadczył publicznie, że nic nie wie o tym, aby Wa-

łęsa był agentem SB.

Zaznaczył też, że nie wie prawie nic o działalności służb specjal-

nych PRL...

Fundusz Kościelny nie zostanie zlikwidowany, bo Senat prze-

rwał prace nad ustawą autorstwa Krystyny Sienkiewicz. Przy-

czyną zastopowania procedury jest brak oficjalnego stanowi-

ska komisji konkordatowej w tej sprawie.

Bo taka komisja, panie, to jest poważna sprawa. To nie jakiś dziel-

nicowy, który krzyknie: Łapać złodzieja!

Na wniosek Rydzykowgo „Naszego Dziennika” – który w każ-

dym normalnym kraju byłby zdelegalizowany lub postawiony

w stan oskarżenia za propagowanie antysemityzmu i ksenofobii

– Prokuratura Krajowa będzie badać, czy strony internetowe Ko-

munistycznej Partii Polski, Walczącej Grupy Rewolucyjnej i Le-

wicy bez Cenzury nie propagują przypadkiem... totalitaryzmu.

O, pardon – „Nasz Dziennik” też propaguje totalitaryzm – papieski.

WARSZAWA Lech Kaczyński chce kosztem 150 mln złotych

uruchomić w stolicy Ośrodek Myśli Jana Pawła II. Suma, ja-

ką polityk PiS chce ofiarować na krzewienie fundamentalne-

go katolicyzmu, równa jest kwocie, na jaką są zadłużone sto-

łeczne szpitale.

Tam skarb twój, gdzie serce twoje, powiada Pismo. Ale Kaczorki

wyleczą się same.

SZKOCJA Deputowani postanowili wyrzucić duchownych z gma-

chu parlamentu. Dotąd zwyczajowo przywódcy religijni mieli pra-

wo wstępu na mównicę i przemawiania do posłów z okazji świąt

kościelnych. Jednak po skandalu, jaki wybuchł w ubiegłym roku

w wyniku występu kardynała Keitha O’Briana, który zelżył ho-

moseksualistów, przedstawiciele narodu doszli do wniosku, że le-

piej profilaktycznie pogonić duchownych, niż pozwalać im na ob-

rażanie podatników w instytucji utrzymywanej z ich podatków.

Wielka Brytania to kraj, w którym nie ma rozdziału Kościoła od

państwa. A u nas jest, i co z tego...

KOSOWO Kosowscy Albańczycy – gorliwie oswobadzani przez

NATO – postanowili wybudować w Prisztinie pomnik dywizji

SS Skendeberg, walczącej u boku hitlerowców. Składała się

ona z miejscowych ochotników albańskich i była odpowiedzial-

na za liczne zbrodnie wojenne na Bałkanach.

Postawią obok pomnik swojej rodaczce – Matce Teresie z Kalku-

ty – i już nie będzie Polaków raziło.

KUWEJT Rewolucja na Półwyspie Arabskim. Parlament Ku-

wejtu (złożony z samych mężczyzn!) przyznał pełnię praw po-

litycznych kobietom. W tym islamskim kraju pełniły one już

ważne funkcje w biznesie, dyplomacji i oświacie. O prawa wy-

borcze kobiety zabiegały od 1962 r.

Gwoli rzetelności – demokracja przeflancowana z USA też czasa-

mi przynosi dobre owoce.

JONASZ

W edług Biblii, Pan Bóg po stworzeniu wszechświata

Nr 21 (273) 27 V – 2 VI 2005 r.

GORĄCY TEMAT

Na trzech setkach kalekich dzieciaków

można zarobić rocznie prawie pięć

milionów złotych. Na czysto jakieś trzy.

A jak? Zapytajcie władze Warszawy,

z Kaczorem na czele, lub przeczytajcie

poniższy artykuł.

(i z powrotem) kosztował stolicę

mniej niż 1,5 mln złotych rocznie.

Po „oszczędnościach” urzędników

Kaczorowych kwota osiągnęła obec-

nie poziom grubo ponad 4,5 milio-

na złotych. Warszawa wydaje 15 tys.

zł rocznie na dowóz jednego dziec-

ka do szkoły (60 zł dziennie). Za

to można by wynająć luksusowe tak-

sówki z telewizorem i barkiem na

pokładzie.

W Krakowie – gdzie szczęśliwie

nie ma Kaczyńskiego – transport

450 dzieci (50 proc. więcej niż

w stolicy!) kosztuje miasto dokładnie

1 480 000 zł (30 proc. wydatków

Warszawy).

Kto bierze do kieszeni tę różni-

cę? Personalnie jeszcze nie wiemy,

ale niniejszym składamy oficjalne

doniesienie do Prokuratury Okrę-

gowej w Warszawie.

Szanowny Panie Prokuratorze,

redakcja „Faktów i Mitów” zwraca

się z prośbą o sprawdzenie:

Dlaczego rok po roku elimi-

nowane są inne poza „Dormobile”

firmy przewozowe, a ta wymieniona

stała się praktycznie monopolistą?

Czy aby nie jest działaniem

na szkodę firmy (w tym przypadku

miasta Warszawy) wybieranie ofe-

renta trzy razy droższego niż inni

startujący w przetargu?

Dlaczego z godziny na godzi-

nę unieważniane są przetargi, w któ-

rych nie wygrała firma „Dormobile”,

i ponawiane dopóty, dopóki spółka

ta nie wygra?

Jak to się dzieje, że skargi

kierowane ponoć przez rodziców

niepełnosprawnych dzieci na inne

niż „Dormobile” firmy okazywały

się fałszerstwami?

Z jakiego powodu z firma-

mi, które jakimś cudem w poszcze-

gólnych dzielnicach stolicy wygry-

wały przetargi, nie podpisywano

umów, i to na zasadzie „nie, bo nie”?

I jeszcze jedno, Szanowny Pro-

kuratorze: może byłby Pan uprzej-

my sprawdzić i poinformować Czy-

telników „FiM”, czy nie ma Pan cza-

sem ochoty rzucić w diabły swojej

trudnej pracy i zarobić sobie za nic

jakieś 3 miliony rocznie?! Tak jak

to czynią pomazańcy PiS-u...

ANNA KARWOWSKA

JOANNA GAWŁOWSKA

W każdym większym i mniej-

szym mieście jest pewna liczba ka-

lekich dzieci. Ustawodawca wymy-

ślił – i słusznie – że należy im się

świetnie znający te problemy. Ale

nowi uznali, że wszystko jest do

dupy, a na kalekach – zamiast tra-

cić – można jeszcze zarobić!

Wiadoma rzecz – stolica

pomoc choćby taka, iż gmina ma

obowiązek na swój koszt dowozić

owe dzieci do szkoły i z powrotem

do domu. Żeby to zadanie zrealizo-

wać, potrzebny jest oczywiście trans-

port. Skąd go wziąć? Należy, rzecz

jasna, wyłonić przewoźnika, koniecz-

nie w drodze przetargu. To teoria,

pobożne życzenia, a zaraz pokaże-

my, jak wygląda praktyka.

W innych (poza Warszawą!)

miastach problem rozwiązywany

jest np. w taki sposób, że rodzice

dowożą dziatwę własnymi samo-

chodami lub taksówkami, a lokal-

na władza zwraca im za to kasę.

Aby zrozumieć, na czym polega

stołeczny przekręt, musimy się cof-

nąć do roku 2002. To data granicz-

na, do której wszystko było w miarę

normalnie, ale nastał Lech Kaczyń-

ski , który jest gwarantem anomalii.

Nowi ludzie nowego prezyden-

ta doszli do wniosku, że małpa mo-

że za pomocą młotka naprawić ze-

garek firmy Rolex. Przed małpa-

mi Kaczora dowozem dzieciaków

zawiadywali urzędnicy od oświaty,

Ogłoszono przetarg na nowych

przewoźników. Jakoś tak się jednak

dziwnie porobiło, że ze specyfika-

cji zamówienia wynikało wprost,

iż wygrać musi konkretna firma,

a inne nie mają szans.

Tak wygrała firma „Dormo-

bile” . Co to za twór? Nikt nie wie-

dział, a już najmniej dotychczaso-

wi przewoźnicy, którym najpierw

szczęki opadły, a później szlag ich

trafił. Było bowiem i tak, że

w poszczególnych dzielnicach sto-

licy jakimś trafem przetarg wy-

grywała inna firma. Wtedy kon-

kurs unieważniano i zaczynano no-

wy. Do skutku, dopóki nie wygrała

„Dormobile”. W ten sposób wy-

kolegowano około 70 lokalnych

przewoźników, którzy ogłosili ban-

kructwo.

Ale być może „Dormobile” to

jest debeściak, czyli lepszy, i co waż-

niejsze – znacznie tańszy kontra-

hent, a Kaczor to gospodarz i altru-

ista całą gębą. Otóż nie!

Zanim nastał Kaczyński, dowóz

niepełnosprawnych dzieci do szkół

Fot. WHO BEE

GŁASKANIE JEŻA

Wykład

– Ty chcesz, Marek, srać we wła-

sne gniazdo? – zapytała mnie jed-

na z czołowych postaci z kierownic-

twa „GW”.

Oczywiście nie chciałem. Nie

chciałem, bo nie mogłem. W koń-

cu – jak pisał Marian Załucki

– mam żonę i dzieci. Zresztą nie do

mnie należała decyzja o publikacji.

Czy to jest rodzaj zwykłego kon-

formizmu? Może tchórzostwo? Za-

pewne tak, tylko że na takie układy

z redakcjami idzie 99,9 procent pol-

skich dziennikarzy i nikt tu nie jest

dziewicą. Różnica pomiędzy nami,

pismakami, jest tylko taka, że jedni

zdają sobie sprawę z odradzającej się

jak hydra cenzury, a inni udają, iż ta-

kiego zwierzęcia w ogóle nie ma.

Ale podczas wspomnianego wy-

kładu głos zabrał też ów dyrektor

domu kultury. On również był prze-

ciwko mnie i zapewniał młodzież

(przyszłych dziennikarzy), że regla-

mentowanie słowa raz na zawsze się

skończyło. Tylko – UWAGA! – tylko

należy... zabronić używania brzydkich

słów, „bo brzydkie słowa są brzydkie”.

Zapytany, co w takim razie zrobić

z połową światowej literatury i czy ko-

sze na śmieci ją pomieszczą, dyrek-

tor wzruszył ramionami i bąknął: „Na-

leży czytać tylko ładną literaturę”.

No i tu doszliśmy do sedna zagad-

nienia, czyli do tego, że dawna cen-

zura z ulicy Mysiej zagnieździła się

w naszych genach i ani myśli wynieść

się stamtąd. Oto jakiś dyrektor jakie-

goś domu kultury stanowi za nas, co

jest ładne, a co brzydkie. I nie cho-

dzi tu o wartość literacką utworu,

tylko o słowa, a ściślej – o litery. Na

przykład o dwie litery, bo ktoś kiedyś

uznał, że litera „D” jest brzydsza

niż dajmy na to „P”. W ten sposób

DUPA jest z gruntu niewłaściwa, zaś

PUPA to już zupełnie co innego.

Z kolei owo „P” w innym słowie (nie

podam w jakim, bo ten tekst cenzu-

ruje Jonasz) jest nie do przyjęcia i na-

leży je zastąpić przez „W” (współżyć).

Nie wiem, co z tego całego wykła-

du wyszło i czy przyszli dziennikarze

wznosili wieczorem toasty upojeni

wolnością „Gazety” i domu kultury,

czy też ukradkiem ocierali łzy, wie-

rząc w to, co im mówiłem, i przekli-

nając los, jaki ich wkrótce czeka.

Oczywiście ktoś może powiedzieć,

że jakiś rodzaj cenzury jest potrzeb-

ny i nazywa się on odpowiedzialno-

ścią za słowo. Owszem. Podam więc,

jak wygląda taka odpowiedzialność.

Oto „Gazeta Wyborcza” w ciągu ostat-

niego roku – licząc od maja do maja

– zmuszona była do zamieszczenia 324

sprostowań swoich tekstów (dane Mi-

nisterstwa Sprawiedliwości). Natomiast

my, podobno brukowiec okrutny,

w ciągu pięciu lat istnienia musieli-

śmy aż dwanaście razy prostować błęd-

nie podane informacje. A i tak dwa-

naście razy Jonasz dostawał szału. Spe-

cjalnie dla dyrektora domu kultury nie

napiszę, że „dostał kurwicy”.

A na koniec powiem tak: może

naprawdę cenzury w Polsce nie ma.

Jeszcze nie ma, jeśli wziąć pod uwa-

gę to, co nastąpi, gdy zapanuje – jak

to nazywa profesor Senyszyn – ka-

czyzm. MAREK SZENBORN

Wyższa Szkoła Humanistyczno-Eko-

nomiczna w Łodzi zaprosiła piszące-

go te słowa na quasi-wykład dla stu-

dentów. Rzecz miała dotyczyć gra-

nic wolności mediów oraz podob-

nych granic w sztuce. Już samo za-

proszenie dziennikarza diabelskich

„Faktów i Mitów” świadczyć by mo-

gło, że wolność istnieje. A jednak...

Na miejscu okazało się, że oprócz

MS zaproszono także redaktora „Ga-

zety Wyborczej” i dyrektora pewne-

go domu kultury (mniejsza o nazwi-

ska). Moderatorem był sympatyczny

student, a widzami i słuchaczami – je-

go koledzy i koleżanki. No i rozpo-

częła się dyskusja...

– Nie ma porównania pomiędzy

dawnymi i nowymi czasy, jeśli cho-

dzi o cenzurę – zaczął dziennikarz

„Wyborczej” i dodał z pełnym prze-

konaniem, iż cenzura obecnie prak-

tycznie nie istnieje.

Tylko fakt, iż mówił krótko, spra-

wił, że nie dostałem zajadów ze śmie-

chu. Otóż cenzura istnieje jak naj-

bardziej, a najlepszy dowód, że „Wy-

borcza” ma się całkiem dobrze. Po-

nieważ w „FiM” Jonasz nie wywala

jeszcze (?) tekstów na zasadzie „nie,

bo nie” z przyczyn politycznych, więc

spieszę ujawnić, że odmówiono mi

w „Gazecie” (pracowałem tam kilka

lat) publikacji artykułu o tym, że pol-

skiej armii tragicznie brak amunicji.

A odmówiono nie z powodu, iżby tekst

był kiepski (w końcu mógł być), tyl-

ko dlatego, że mógł wykopyrtnąć ze

stołka ówczesnego ministra obrony

narodowej, Onyszkiewicza (UW).

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 21 (273) 27 V – 2 VI 2005 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Złoto w błoto

Prowincjałki

„Atrakcyjna ruda Aneta z dużym biustem zapra-

sza na spotkanie” – taki anons kusił spragnio-

nych seksu mężczyzn z Częstochowy. W te pędy biegli do mieszkania rudej,

ładnej i powabnej Anetki G. (25 l.), a tam czekał na nich osiłek Wojciech B.

(20 l.), który za pomocą paralizatora i piąchy powalał ich na ziemię i okra-

dał. Poszkodowani wstydzili się naskarżyć policji, a przede wszystkim – wła-

snym żonom. Teraz gliniarze poszukują sprytnej pary.

Poczta Polska ma listonoszy. Li-

stonosze mają torby oraz dyrek-

torów. Dyrektorzy właśnie pusz-

czają Pocztę Polską z torbami.

W najbliższym czasie możemy

się spodziewać podwyżek wszelkich

przesyłek pocztowych, bo państwo-

wa firma stoi u progu bankruc-

twa. Dwa tygodnie temu mieliśmy

strajk pocztowców, którzy obawia-

ją się zwolnień grupowych,

bo nie ma szmalu, a naj-

łatwiej jest oszczędzać,

zwalniając ludzi. No,

z małym zastrzeże-

niem. W pierwszej

kolejności należy wywalić na

zbitą mordę tych, którzy dopro-

wadzili do gigantycznych strat.

A na pewno nie są to listono-

sze ani panienki z okienka.

Należy więc szybko pozbyć się,

kierując przy okazji do prokura-

tora, „mędrców”, którzy obiecy-

wali gigantyczne zyski, a dopro-

wadzili do niebotycznych strat.

Nie chcę być gołosłowny:

przecież Powszechne

Towarzystwo Emerytal-

ne Pocztylion-Arka

– bardzo lansowa-

ne i w swoim

czasie nawet

związane

z Kościołem – przyniosło 44,1 mi-

liona strat. Bank Pocztowy to 5,1

mln strat. Tej samej wielkości stra-

tami może „pochwalić” się Poczto-

wa Agencja Usług Finansowych.

Również Pocztowe Towarzystwo

Ubezpieczeń Wzajemnych, a także

Pocztowy Fundusz Leasingowy sp.

z o.o. – zamiast zarabiać – lecą

w finansowy dół.

Raport NIK na temat poczty

rzuca na kolana, a przerażenie bu-

dzi świadomość, jak łatwo

wycieka kasa z poczty,

jak złoto zamienia

się w błoto. Oczy

wychodzą na

wierzch ze

zdumienia,

że w tej sy-

tuacji

świetne

samopo-

czucie ma

Tadeusz

Bartko-

wiak ,

dyrektor

Poczty Pol-

skiej, oraz

inni jego

prominentni kolesie. Rzucają

szmalem na lewo i prawo, na przy-

kład do gdyńskiego Prokomu, do

francuskiej firmy Cardiff (ubezpie-

czenia) czy na zakup drogich kur-

tek dla listonoszy. Czyżby potwier-

dziła się polsko-katolicka prawi-

dłowość, że tam, gdzie dużo się

wydaje, równie dużo ląduje w pry-

watnych kieszeniach?

Aha, aha, zapomniałbym! Li-

stonosze nadal chodzą jak chodzi-

li, bo firma, która miała wypro-

dukować te ubrania, do chwili

obecnej nie wykonała zlecenia.

Z roboty wywalono odpowiedzial-

nego za tę niegospodarność Bar-

tłomieja Olesińskiego , dyrekto-

ra Centrum Handlu i Poligrafii

Poczty Polskiej. Tak dokładnie to

go raczej awansowano – Olesiń-

ski dostał 60 patoli odprawy oraz

premię i teraz pracuje w spółce

będącej własnością... Poczty.

Co dalej z tą firmą? A to sa-

mo co np. z Polskimi Kolejami Pań-

stwowymi. Część ludzi pójdzie na

zieloną trawkę, podniesie się ceny

i my, obywatele, pokryjemy kosz-

ty bałaganu, złodziejstwa i nieumie-

jętnego zarządzania przynoszące-

go gigantyczne straty. Ludzie, zejdź-

cie z drogi, bo listonosz jedzie!

ANDRZEJ RODAN

Do sklepu monopolowego w podlu-

belskiej Wąwolnicy wpadło dwóch

zamaskowanych rabusiów. Mieli pistolet, który wymierzyli w ekspedientkę.

Zażądali pieniędzy, wódy i słodyczy. Kobieta tylko po części spełniła ich żąda-

nie – rzuciła w bandytów słoikiem ze słodyczami, a potem walnęła w nich

serią snickersów. Zaskoczeni ostrzałem rabusie nie odpowiedzieli ogniem

– najpierw zbaranieli, a potem zwiali.

Właściciele ponad stu samochodów zapar-

kowanych na osiedlu Konopnickiej w Lubli-

nie klęli na czym świat stoi. Humor popsuł im widok podziurawionych kół, i to

dwóch w każdym aucie. Podobna sytuacja wydarzyła się w gdyńskiej dzielni-

cy Oksywie. Mieszkańcy znajdowali swoje samochody z przebitymi bakami na

paliwo. Okazało się, że zbiorniki przebijał 16-letni chłopak z sąsiedztwa. Robił

dziurę, za pomocą rurki ściągał paliwo i sprzedawał po okazyjnej cenie.

Tatuś wypił z kumem co nieco i nakazał swoje-

mu 7-letniemu synowi odwieźć się do domu. Po-

słuszne pacholę wsiadło na traktor, odpaliło i pojechało. „Zmęczony” tatko

siedział na błotniku. I z pewnością dotarliby bez przeszkód do domu, gdyby

pod Krzczonowem nie „wymusiła na nich pierwszeństwa” karetka pogotowia.

Cudem (papieskim?) nie doszło do tragicznego wypadku. Tatuś stwierdził, że

syn co prawda nie ma prawka, ale zdolniacha jest.

Kilku złodziejaszków z Lęborka przystawiło drabi-

nę do okna banku, wybiło szybę i weszło do środ-

ka. Zauważyli skrzynkę i pomyśleli: tu musi być złoto albo gruba gotówa! Nie

zaglądając do środka, zabrali skrzynkę i w nogi. Pracowników banku czeka te-

raz trochę roboty – muszą przytargać nową skrzynkę z piaskiem do gaszenia

pożaru.

Opracował AR

ny komuch łaszący się do nóg Kościoła. Taki

nowy „wierny” jest bardziej oddany i usłużny niż

niejedna babcia Rydzykowa.

Miałem wielką przyjemność uczestniczyć niedawno

w spotkaniu rozmaitych środowisk lewicowych w Jedlni

Letnisku koło Radomia. Organizatorami byli Stanisław

Matuła i Jerzy Drew-

nowski z Międzynarodo-

wego Stowarzyszenia do

Popierania Nowej Myśli

Europejskiej „Ergon”,

przy wsparciu nieocenio-

nej Fundacji im. Róży

Luksemburg. Dziennikarze, wykładowcy i działacze spo-

łeczni (od socjaldemokratów po... trockistów) zastana-

wiali się, dyskutowali, a nawet kłócili o to, jak przeciw-

działać prawicowej propagandzie i zapobiegać masowej

biedzie i wykluczeniu społecznemu. Wśród gości byli tak-

że politycy: obok senator Marii Szyszkowskiej – m.in.

senator Zbigniew Gołąbek (SLD), reprezentujący region

radomski. Ten ostatni jest godny szczególnego odnotowa-

nia, ponieważ chyba wszystkich obecnych w Jedlni wpra-

wił w zdumienie, które szybko przeszło w zakłopotanie,

a następnie... w obrzydzenie. Otóż mówiąc o papieżu nie

tylko kilkakrotnie użył zwrotu „nasz Ojciec Święty” (no-

wy patron SLD?), ale dowodził, że Jan Paweł II uratował

nasz kraj przed inwazją radziecką w latach 1980–1981.

Można było odnieść wrażenie, że Gołąbek, wybrany gło-

sami lewicy (dawny pierwszy sekretarz gminny PZPR

i działacz ZSMP), nadaje się raczej do przemawiania

w kościele i na antenie Radia Maryja niż na spotkaniach

ludzi lewicy. Pan senator nie bardzo wiedział, co powie-

dzieć, i wyraźnie był zakłopotany towarzystwem, w któ-

rym się nieopatrznie znalazł. Poza aktami strzelistymi do

papieża mówił, że SLD „za wiele obiecywało” i powtarzał

okrągłe zdania o tym, że młodzież jest przyszłością naro-

du. To cudaczne połączenie delirki przedwyborczej z po-

papieską dało piorunujący efekt: powstała nowa wersja

złotoustego, klęcznikowe-

go Oleksego w prowincjo-

nalnym wydaniu.

Na szczęście poza „le-

wicowym” Gołąbkiem,

który zamiast na mszę

trafił przypadkiem na

zjazd socjalistów, było wiele sensownych wystąpień. Zwró-

cono uwagę na zakłamywanie historii, której nowa wer-

sja z żuli, plądrujących w 1976 r. radomskie sklepy zro-

biła bohaterów narodowych. Cóż, każdy system potrze-

buje swoich męczenników, a kiedy takich brakuje, to

trzeba ich wynaleźć. Co najważniejsze – podano wiele

przykładów sensownych działań wspierających opór spo-

łeczny, polegających chociażby na wychodzeniu przez le-

wicowców do pracowników strajkujących w obronie swo-

ich praw. Często bywa tak, że zamiast lewicy trafiają do

załóg agitatorzy Ligi Polskich Rodzin, którzy protest spo-

łeczny próbują wykorzystać dla własnych celów. Zwró-

cono uwagę na potrzebę bardziej prężnego funkcjono-

wania lewicowych mediów – w najgorszym wypadku mo-

gą je zastąpić proste ulotki. W każdym razie trzeba dać

ludziom przeciwwagę dla ogłupiającej propagandy są-

czącej się z telewizorów. Co my w „FiM” czynimy chęt-

nie i co tydzień. Amen.

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Jako naród jesteśmy wspaniali, pokazaliśmy to choćby podczas po-

grzebu papieża, ale jako społeczeństwo – absolutnie do dupy.

(Kazimierz Kutz)

RZECZY POSPOLITE

Jesteśmy partią tolerancyjną także dla takiego dramatycznego przypad-

ku, jaki dotyka homoseksualistów. Ale nie mylmy brutalnej propagan-

dy postaw homoseksualnych z nawoływaniem do tolerancji. To jakieś

szaleństwo i z punktu widzenia tego szaleństwa nasze rządy rzeczywi-

ście będą czarną nocą.

(Kazimierz Michał Ujazdowski, wiceprezes PiS)

(...) niektórzy (politycy – dop. red.) przyrzekali, że będą pamiętać

o zmarłym Papieżu, że będą starali się wprowadzać w czyn Jego na-

ukę (...). Pragnę im podsunąć pewne postanowienia, bardzo miłe dla

Jana Pawła II: niech zlikwidują wszelkie ośrodki siejące zgorszenie

i demoralizację społeczeństwa, jak na przykład jatki seksualne (sex sho-

py), domy publiczne (...) wydawnictwa pornograficzne i antyreligijne,

organizacje działające złośliwie przeciwko prawdziwemu dobru rodzi-

ny, punkty handlowe rozpowszechniające środki antykoncepcyjne, pro-

abortywne, rzeźnie, gdzie morduje się dzieci poczęte, i tym podobne

„dobrodziejstwa demokracji”.

(ks. prof. Jerzy Bajda, „Nasz Dziennik” 113/2005)

Pocałunki nie są grzechem same w sobie, natomiast mogą stać się

drogą do ciężkiego grzechu, jakim jest współżycie przedmałżeńskie.

(www.kosciol.pl)

Wybrała OH

Gołąbek papieski

ADAM CIOCH

WREDNE, BO RUDE

SŁODKIEGO ŻYCIA, BANDYTO!

CHULIGANI I BIZNESMEN

WIO, TRAKTORZE!

ALE GŁUPKI!

N ie ma bardziej wzruszającego widoku niż daw-

Nr 21 (273) 27 V – 2 VI 2005 r.

NA KLĘCZKACH

HONOROWI BIORCY

Prawomocny wyrok Sądu Okrę-

gowego w Rzeszowie zapadł w tej

sprawie już przed rokiem. Duchow-

ny nie trafił jednak do więzienia, bo

twierdził, że choruje na depresję. Sąd

w Strzyżowie kilkakrotnie bezsku-

tecznie wzywał ks. Tadeusza N. na

badania lekarskie. Dopiero po przy-

musowym doprowadzeniu go przed

oblicze psychiatrów biegli stwierdzi-

li, że ksiądz jest wprost idealnym ma-

teriałem na więźnia.

Napierały . To jeden z wolontariuszy

(coś w rodzaju chłopca na posyłki),

którego zadaniem jest dbałość o to,

żeby w piątek biskup Stanisław, broń

Boże, mięsem nie zgrzeszył. No cóż,

taki pościk da się znieść nawet trzy

razy w tygodniu.

Za całokształt pracy duszpaster-

skiej i podjęcie trudnego dzieła bu-

dowy Świątyni Opatrzności kard. Jó-

zef Glemp został odznaczony sta-

tuetką „Duc in altum” („Wypłyń na

głębię”). Nagrodę odebrał 18 maja

br. podczas mszy św. w warszaw-

skiej katedrze. Na tej samej uroczy-

stości pięciorgu świeckim działaczom

katolickim wręczono ordery „Pro Ec-

clesia et Pontifice” („Za Kościół

i Papieża”). W ten sposób „za wy-

bitne osiągnięcia” dla obcego pań-

stwa uhonorowano: założycielkę Sto-

warzyszenia „Przymierze Rodzin”

Izabelę Dzieduszycką , byłego mi-

nistra kultury z ramienia ZChN

w rządzie premier Suchockiej – Je-

rzego Górala (wsławił się m.in. tym,

że przez prawie całą kadencję był na

zwolnieniu lekarskim), dyrektora Biu-

ra Finansów w Krajowej Izbie Go-

spodarczej i członka Rady Ekono-

micznej Archidiecezji Warszawskiej

Marka Kamińskiego , właściciela

Oficyny Wydawniczej „Adam” (ma

na koncie ponad tysiąc tytułów ksią-

żek i albumów poświęconych JPII ,

Wyszyńskiemu i Glempowi), oraz

sędziego Izby Cywilnej Sądu Najwyż-

szego i równocześnie (sic!) doradcę

prawnego archidiecezji warszawskiej

– Zbigniewa Strusia . Nie ma to jak

uznanie we własnym kółku różań-

cowym. I pamiątka zostanie dla po-

tomnych...

wydaje się ucieszony inwektywami

pod własnym adresem przysyłanymi

mailami przez Rosjan. Ponadto ga-

zeta, powołując się na jeden z ukra-

ińskich portali internetowych, doszu-

kuje się przyczyn niechęci Putina do

Polski w niedawnym zaangażowaniu

naszego kraju w „pomarańczową re-

wolucję” na Ukrainie. No, jak jest

w końcu z tą historią? MAR

Stanisława Wodyńska , pielę-

gniarka z oddziału położniczego,

zdradziła mediom, że tak dużej licz-

by urodzeń w ciągu jednego dnia nie

było w szpitalu od co najmniej dzie-

sięciu lat. „Ojciec Święty dał nam

niesamowity dar!” – zapiszczała.

Wszystkie noworodki są zdrowe, więc

chyba nikt nie wątpi, że mamy do

czynienia z kolejnym cudem papie-

ża. Świadomi są tego również szczę-

śliwi rodzice. Część z nich już zade-

klarowała zamiar nadania dziecku

imienia Karol lub Karolina.

Dopiero będzie skandal w rodzi-

nie, jak któreś z nich wyrośnie przy-

padkiem na (tfu!) ateistę... RB

KAL

DIABEŁ TKWI

W MOKASYNACH

Pracownicy niewielkiego sklepu

obuwniczego w Kornwalii zwrócili się

do proboszcza miejscowej parafii

z prośbą o wypędzenie ducha, który

upodobał sobie... parę brązowych skó-

rzanych mokasynów. Jak twierdzą

młode ekspedientki, od jakiegoś cza-

su buty nieustannie spadały z półki,

lądując zawsze w tej samej pozycji,

albo zamieniały się miejscami na wy-

stawie. Duchowny ocenił, że koniecz-

ne będzie przeprowadzenie komplek-

sowych egzorcyzmów całego lokalu.

Okoliczni mieszkańcy są zdania, że

za obuwnicze figle odpowiada duch

byłego właściciela budynku – rzeźni-

ka, który w XIX wieku popełnił sa-

mobójstwo w pobliskiej szopie. Czyż-

by mokasyny były zrobione z jego

ofiary, np. cielaka?

„U ŚW. WOJCIECHA”

EUROMETEOR

W katedrze gnieźnieńskiej, a do-

kładnie w części użytkowej dobudo-

wanej do głównej bryły, podwoje

otworzyła kawiarnia. Przebojem stał

się sernik, no i oczywiście papieskie

kremówki. Nie ma jeszcze piwa

i schabowego, ale – jak się dowia-

dujemy – jest to jedynie kwestia cza-

su. Arcybiskup Henryk Muszyń-

ski pozazdrościł Częstochowie i Li-

cheniowi, nakazując zwiększenie ob-

rotu w sklepiku z pamiątkami; za-

mierza też wprowadzić obowiązko-

wy haracz, który przyjdzie płacić tam-

tejszym przewodnikom. Marzy się

ekscelencji centrum pielgrzymkowe

z prawdziwego zdarzenia, gdzie znaj-

dą się m.in. apartamenty gościnne

dla najbardziej kasiastych gości, ka-

jutki dla gawiedzi, sala audiowizual-

na i restauracja. Ksiądz Krzysztof

Redlak , rzecznik Kurii Metropoli-

talnej w Gnieźnie, zapowiada... in-

tensyfikację zbiórek pieniędzy na te

zbożne cele.

PAPAHIBICJA

Ci spośród mieszkańców Wado-

wic, którzy 85 rocznicę urodzin śp.

Karola Wojtyły zamierzali uczcić

tradycyjnym kielichem „za spokój du-

szy”, 17 i 18 maja nie mogli legalnie

nabyć alkoholu. W tych dniach na

mocy zarządzenia pani burmistrz

Ewy Filipiak w papieskim grodzie

obowiązywała prohibicja. Zakaz

sprzedaży i podawania napojów wy-

skokowych wprowadzono „w związ-

ku z uroczystościami o charakterze re-

ligijnym ku czci Ojca Świętego Jana

Pawła II i związanym z tym znacz-

nie większym napływem pielgrzymów,

zwłaszcza dzieci i młodzieży szkolnej”.

Ciekawe, czy prohibicja objęła

także wadowickie plebanie. MW

Warszawska prokuratura chce

uchylić immunitet Witoldowi Tom-

czakowi (na zdjęciu), europosłowi

z LPR. Powód: zniszczenie w 2000

roku w galerii „Zachęty” rzeźby przy-

gniecionego meteorem papieża Woj-

tyły . Odpowiedni wniosek już wpły-

nął do Prokuratury Krajowej, skąd

powinien trafić do Strasburga. Tam

Tomczak już zasłynął – żądał po-

wieszenia na sali plenarnej krzyża

oraz otwarcia w gmachu PE kaplicy

do katolickich modłów.

Póki co śledczy muszą przesłu-

chać kilkoro świadków. Wśród nich

byłą dyrektor „Zachęty” – Andę Rot-

tenberg , którą Tomczak nazwał

„urzędnikiem państwowym żydow-

skiego pochodzenia”. Jeśli sąd ska-

że europosła, grozi mu kara do pię-

ciu lat odsiadki.

DZIEŃ... ZWYCIĘSTWA

Burmistrz miasta Espertantina

w Brazylii oficjalnie zadeklarował

dzień 9 maja Dniem Orgazmu.

Nieoficjalnie święto takie było

celebrowane w tym mieście (1800

km na północ od Rio de Janeiro)

od lat, ale poprzedni burmistrz za-

wetował projekt oficjalnej legaliza-

cji. Północna Brazylia to konserwa-

tywny, religijny region, więc ani wła-

dze, ani Kościół kat. nie chciały

o czymś takim słyszeć.

„Odczuwamy orgazm wszystki-

mi zmysłami – mówi rzeczowo no-

wy burmistrz, Felipe Santolina .

– Jest nawet zespół dyskutujący

o przedwczesnym wytrysku. Kobie-

ty mają większą trudność w osiągnię-

ciu orgazmu niż mężczyźni, zwłasz-

cza mężatki”. W ramach obchodów

Dnia Orgazmu odbyły się dyskusje

seksuologów z całej Brazylii, wysta-

wiono sztukę Evy Ensler pt. „Mo-

nologi waginy”. Początkowo pomy-

słowi towarzyszyła atmosfera skan-

dalu, ale ludzie przyzwyczaili się

i polubili nowe święto.

BRAWO, „WYBORCZA”!

KAL

W ramach akcji „T-shirt dla Wol-

ności”, zorganizowanej przez Fun-

dację dla Wolności i „Gazetę Wy-

borczą”, wyróżniono pomysł na ko-

szulkę z napisem... „Nie płakałem

po Papieżu”. Akcja tiszertowa pole-

ga na lansowaniu koszulek z hasła-

mi obnażającymi niesprawiedliwość

i hipokryzję. Na koszulkach znala-

zły się m.in. stwierdzenia: „Jestem

lesbijką”; „Jestem na liście” (Wild-

steina – przyp. red. ) itp. Teraz przy-

szła kolei na hipokryzję papieską.

Kolegom z „Wyborczej” – na ogół

przez nas krytykowanej – gratuluje-

my tym razem odwagi i przenikli-

wości. Tylko to duże „P” w wyrazie

„Papież” tchnie trochę... No wła-

śnie – hipokryzją.

JAK POŚCI BISKUP

JESIEŃ POMNIKÓW

Czwartek, hipermarket Tesco

w Kaliszu. Na stoisku z rybami jeden

z klientów wprost szaleje. Nie wy-

gląda na zamożnego gościa – na no-

gach wykręcone w podeszwach bu-

ty, szetlandzik pamiętający późnego

Gierka. Ale nie wygląd czyni czło-

wieka! Ekspedientka pakuje mu do

torby same rarytasy. Ponad 2-kilogra-

mowy świeżutki norweski łosoś, trzy

wielkie kostki ryby maślanej (34 zł za

kg!), kilka pstrągów, wędzony węgo-

rzyk, filetowana sola. Rachunek wy-

nosi blisko 400 zł. Jakież jest nasze

zdziwienie, kiedy po godzinie namie-

rzamy (czysty przypadek!) klienta

z hipermarketu przed wejściem do sie-

dziby kaliskiego biskupa Stanisława

W Nowym Sączu ma stanąć

„skromniutki” 10-metrowy pomnik

papy – jedynie za circa-about 2 mln

zł. To chyba najdroższy z około 200

pomników w Polsce, a jego twórcą

jest prof. krakowskiej ASP Czesław

Dźwigaj , który zrealizował już 36

papieskich podobizn. Pomnik ma być

odsłonięty 16.10.2005 r.

W Warszawie Kaczordomus chce

odsłonięcia pomnika JPII w tym sa-

mym dniu. Sądzić należy, że mały

Lech dorzuci sporo z miejskiej kasy

do tego dzieła, bo byłby to dyshonor,

gdyby stolica miała pomnik niższy od

nowosądeckiego. Stanie na placu Pił-

sudskiego, który zmieni nazwę na plac

JPII – a Dziadka przeniesie się

w mniej eksponowane miejsce.

Kiedyś mieliśmy akcję „1000

szkół na Tysiąclecie”...

LOVE ME BENDER

Nasz ulubieniec, radiomaryjny

profesor Ryszard Bender , został sze-

fem lubelskiego sejmiku. Jednocze-

śnie z funkcji pogoniono Dariusza

Sadowskiego z SdPl oraz cały ludo-

wo-lewicowy zarząd województwa.

Lubelszczyzną będą więc rządzić

narodowcy z LPR, Samoobrony i z

„podkańskiego” skrzydła PSL. Trze-

ba jednak przyznać, że współautorem

sukcesu katoprawicy jest sama lewi-

ca, która od wielu lat lansowała mier-

noty na czołowe stanowiska w re-

gionie. Budziło to niezadowolenie na-

wet w szeregach SLD.

„WPROST”

IDIOTYCZNE!

Przed ambasadą Rosji w Warsza-

wie i konsulatami w innych miastach

Polski można zobaczyć jeżdżący gi-

gantyczny billboard, przedstawiający

Putina z nosem długim jak Pino-

kio. Szopka przeprowadzana przez

tygodnik „Wprost” ma być – według

gazety – reakcją Polaków na fakt, iż

podczas tegorocznych obchodów za-

kończenia II wojny światowej prezy-

dent Rosji przedstawił stalinowską

wizję historii. Sam tygodnik – cho-

lernie dumny ze szkody, jaką uczy-

nił polskiej racji stanu – najbardziej

PSz

DEPRESJA

PRZED KICIEM

PAPIESKIE DZIECI

Ksiądz Tadeusz N. , który zo-

stał skazany na karę 3 lat więzienia

za przejechanie w 2002 r. w Połom-

ni 11-letniej Ani Betlej , nieudziele-

nie jej pomocy i ucieczkę z miejsca

wypadku, trafi wreszcie za kratki. Sąd

Najwyższy oddalił bowiem kasację

obrońców duchownego.

W 85. rocznicę urodzin Jana Paw-

ła II w wadowickim szpitalu jego

imienia przyszło na świat jedenaścio-

ro nowych obywateli RP – sześciu

chłopców i pięć dziewczynek.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: