Fakty i Mity 14-2005.pdf

Papież przewraca się w grobie, bo tuż pod nosem Glempa...

GENERAŁ GWAŁCI ZAKONNIKÓW!

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 14 (266) 14 KWIETNIA 2005 r. Cena 2,80 zł (w tym 7% VAT)

Str. 7

dziennikarzy, oglądać koronowane głowy z ponad dwustu państw, mrużyć oczy w blasku fleszy. Ale nie...

Postanowiliśmy wsiąść do tramwaju i pojechać na biedniutki, komunalny, łódzki cmentarz. Tu też

– dokładnie wtedy, gdy w Watykanie rozpoczęto wielodniową, uroczystą ceremonię żałobną – grzebano

człowieka, mężczyznę. Takiego zwykłego, całkiem przeciętnego. Pracował ciężko prawie 50 lat, podobno

nikomu nie zalazł za skórę. Pozostawił po sobie schorowaną żonę staruszkę, dwoje dzieci, troje wnucząt, paru

przyjaciół. Może nadal by żył, gdyby nędzna emerytura pozwoliła mu na wykupienie wszystkich lekarstw...

A tak, to co? Najtańsza trumna, skromny pochówek.

Te dwie śmierci dzieli odległość i miliony dolarów. Ale i tak wobec pani z kosą i Tego, który nazwał się

Najwyższym Sędzią – wszyscy są równi. Papież i żebrak.

„Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich” (Łk 9. 35)

Str. 3

M ogliśmy polecieć samolotem do Rzymu. Na pogrzeb. Wmieszać się w tłum milionów gapiów i setek

dziennikarzy, oglądać koronowane głowy z ponad dwustu państw, mrużyć oczy w blasku fleszy. Ale nie...

Postanowiliśmy wsiąść do tramwaju i pojechać na biedniutki, komunalny, łódzki cmentarz. Tu też

– dokładnie wtedy, gdy w Watykanie rozpoczęto wielodniową, uroczystą ceremonię żałobną – grzebano

człowieka, mężczyznę. Takiego zwykłego, całkiem przeciętnego. Pracował ciężko prawie 50 lat, podobno

nikomu nie zalazł za skórę. Pozostawił po sobie schorowaną żonę staruszkę, dwoje dzieci, troje wnucząt, paru

przyjaciół. Może nadal by żył, gdyby nędzna emerytura pozwoliła mu na wykupienie wszystkich lekarstw...

A tak, to co? Najtańsza trumna, skromny pochówek.

Te dwie śmierci dzieli odległość i miliony dolarów. Ale i tak wobec pani z kosą i Tego, który nazwał się

Najwyższym Sędzią – wszyscy są równi. Papież i żebrak.

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 14 (266) 8 – 14 IV 2005 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

ŚWIAT/WATYKAN/POLSKA Nastąpiło to, w co niektórzy nie

wierzyli. Tradycyjnie już okoliczności śmierci papieża pozosta-

ją niejasne. Pierwszy zgon nastąpił wieczorem 1.04., drugi 24

godziny później. Sprzeczne wiadomości dotyczą też testamen-

tu JPII – miało go nie być, a w końcu się pojawił...

W „kraju umiłowanym” trwa KATowanie – histeria żałobna,

podkręcana przez polityków i media. KUL ma zostać nazwa-

ny imieniem JPII, a we Wrocławiu mają postawić papieski łuk

triumfalny. Prezydent ogłosił papieża „ojcem wierzących i nie-

wierzących”, co dało podstawę do wprowadzenia wielodnio-

wej żałoby narodowej. Wałęsa „po chrześcijańsku” odmówił

wspólnej z Kwaśniewskim podróży na pogrzeb do Watykanu.

Papież zamieszkał już w katolickim niebie, a u nas – stare piekiełko.

Ojciec sierot

działem się w swoim parafialnym kościele. Miałem 11

lat i codziennie biegałem na msze. Pamiętam, jak tego wie-

czoru wpadł do prezbiterium jeden z księży, przerwał nabo-

żeństwo i ogłosił tę szokującą nowinę. Od tej pory zupełnie

nieznany mi człowiek stał się moim idolem. Bez wątpienia

jego wybór zaważył na mojej decyzji o wstąpieniu do semi-

narium duchownego. Później nawróciłem się i z przekonaniem

zrzuciłem sutannę, a on ciągle podbijał świat dla Kościoła.

Kilka lat temu napisałem i powtórzę to dziś, po jego

śmierci: tak zdolnego człowieka i tak wielkiego umysłu po pro-

stu szkoda było dla takiej sprawy. Wojtyła chyba jednak na-

prawdę wierzył w to, co robił, a Kościołowi poświęcił się

szczerze i bez reszty. Trudno go za to winić, tak bowiem, na

katolickiego janczara, został wychowany – najpierw

w domu, a później w seminarium i jako sierota pod

opieką kardynała krakowskiego – Sapiehy. Albo

nie rozpoznał fałszywej religii, albo stwierdził, że

powinien jej służyć mimo wszystko, bo tego sys-

temu zmienić nie sposób. I tak Wojtyła stał się

pierwszą i największą ofiarą własnej misji.

Takich tragicznych bohaterów wśród duchow-

nych katolickich są tysiące. Oddają swoje siły, zdro-

wie i życie Kościołowi – „Matce” – jak o nim

mówią. Wspólnota „braci w kapłaństwie” za-

stępuje im własną rodzinę. Jej dobrego imie-

nia gotowi są bronić choćby kłamstwem; dla

niej się poświęcać, nawet kosztem własne-

go kraju i rodaków. Ale to i tak porządni

ludzie – poszli „na księdza” w dobrej wie-

rze i szczerze sprawują swój urząd. Gor-

si są duchowni niewierzący. Ci w du-

chu śmieją się z tego, co robią przy

ołtarzu, i drwią z treści, jakie muszą

wciskać owieczkom. Bez instytucji Ko-

ścioła byliby nikim, dlatego w nim

trwają, korzystając z uroków wygodnego i dostatniego życia.

A papież? Zamiast umacniać fałszywą, antybiblijną wia-

rę i zdeprawowaną instytucję – mógł równie dobrze służyć

ludziom jako wielki uczony, lekarz, filozof, społecznik, polityk

lub aktor. Dzisiaj przypomina się jego zasługi dla świata i Ko-

ścioła, podkreśla przełamywanie barier i tabu. I rzeczywi-

ście, trudno Janowi Pawłowi II odmówić odważnych i mą-

drych decyzji. Świadczą one o jego wielkości, ale jednocze-

śnie dają świadectwo o kłamliwym i wstecznym klerykalnym

systemie, którym on kierował.

Po to, aby Jan Paweł II mógł jako pierwszy z biskupów

Rzymu wejść do synagogi, przez 2 tysiące lat jego poprzed-

nicy uczyli świat nienawiści do Żydów. Jeśli „polski papież”

łaskawie uznał zdobycze medycyny za „dobre i pożyteczne”,

to tylko dlatego, że inni papieże je potępiali. Wojtyła nie po-

zwolił całować się po nogach i nosić w lektyce, ale poprzed-

ni „ojcowie święci”, aż do Pawła VI, uwielbiali to. Bardzo też

sobie cenili tiarę – potrójną koronę symbolizującą panowa-

nie nad wszechświatem. Za czasów JPII tiarę przykrywał kurz.

Nawet nie chce mi się wyśmiewać zbiorowej histerii po

śmierci Wojtyły. Szaleństwo i durnota, jakie zafundowały nam

w tych dniach media, odarły zmarłego z należnego mu sza-

cunku. Stawianie człowieka na miejscu Boga może tego pierw-

szego tylko skompromitować. To było bardzo smutne. Pre-

zenterzy i redaktorzy pod względem paranoicznych tekstów

bili na głowę księży. Właściwie brakowało tylko wybuchów

płaczu i zbiorowych samobójstw przed kamerą. Bezkrytycz-

ni wyznawcy „Karola Wielkiego” to, niestety, ludzie, którzy

nie potrafią lub nie chcą samodzielnie myśleć. Widzieliśmy

i słyszeliśmy setki ich pozbawionych sensu wypowiedzi ty-

pu: papież nauczył mnie kochać i przebaczać, pokazał mi, jak

żyć, życie straciło teraz dla mnie sens itp. Zupełnie tak, jak-

by nikt wcześniej nie uczył o miłości, przebaczeniu. Szkoda,

że wśród Polaków jest tak wiele bezwolnych, umysłowych

sierot. Czyżby katolicy w katolickim kraju tak mało doświad-

czali kontaktu z Bogiem, że musieli ulać sobie żółto-białego

cielca? Czyżby to był owoc nauczania Karola Wielkiego? Je-

den z profesorów KUL-u wyznał w telewizyjnym studiu, że

śmierć papieża dotknęła go bardziej, niż utrata kogoś z naj-

bliższej rodziny... Wszystko to „na fali” narodowych

zaduszek mówią ludzie co prawda zaślepieni indok-

trynacją, ale mieniący się wierzącymi. Powinni więc

wiedzieć, że to nie Lolek z Wadowic napisał czte-

ry ewangelie. Chciałoby się sparafrazować Nauczy-

ciela z Nazaretu i krzyknąć: – Polacy, Rodacy! Nie

płaczcie nad Wojtyłą, ale sami nad sobą płaczcie

i nad synami waszymi!

Teraz z innej beczki. Śledząc depesze z Waty-

kanu sprzed tygodnia i znając zakłamanie watykań-

skiej instytucji, podejrzewam, że śmierć papieża

została wyreżyserowana. Pytanie tylko – w jakim

stopniu? Watykan nigdy nie zaniedbuje okazji do

zwiększenia swoich aktywów – także tych

wyrażających się uczuciami i przekonania-

mi ludzi, które procentować będą ich zbli-

żeniem się do Kościoła. Śmierć papieża nie zdarza się

codziennie, trzeba ją było maksymalnie wykorzystać.

Zastanawiać może już sam fakt, że Wojtyła umierał

w weekend, kiedy większość ziemian siedzi przed tele-

wizorami. Nie pokazywano go już jednak od środy, mimo

że podobno w piątek rano koncelebrował z łóżka mszę,

ustanowił nowych biskupów, poświęcił korony MB i przy-

jął wielu gości. Mam nieodparte wrażenie, że agonię papie-

ża sztucznie, medialnie przedłużono, traktując każdą minutę

jako cenną reklamę Kościoła katolickiego w ogólnoświato-

wych mediach. Nie jestem wyznawcą spiskowej teorii dzie-

jów i być może się mylę, ale uważam, że Jan Paweł II mógł

umrzeć już w czwartek. Znamy przypadki kilkudniowych opóź-

nień w ogłoszeniu śmierci wielkich tego świata... Tam, gdzie

w grę wchodzą globalne interesy, nie ma miejsca na senty-

menty. Kardynałowie rzymskiej kurii wielokrotnie to w histo-

rii udowadniali i wykazywali się niepospolitym sprytem. Jan

Paweł II – papież mediów, światowych tournée; idol, który

przewodniczył największym zgromadzeniom – nie mógł, ot

tak, po prostu złapać się za serce i umrzeć. Musiał konać

pogodnie, a wcześniej przyjąć wszelkie sakramenty, odmó-

wić wszystkie modlitwy, pożegnać się ze wszystkimi przyja-

ciółmi i z ukochaną młodzieżą, wreszcie – zostawić kilka prze-

słań dla potomnych... Moje przypuszczenia zdaje się po-

twierdzać anonimowy korespondent „FiM” z Watykanu – ki-

bicujący nam ksiądz. W rozmowie ze mną stwierdził, że wśród

osób stykających się z najbliższym otoczeniem JPII „krąży

plotka” o wcześniejszym jego zgonie. Ale może to i plotka.

Przykro mi, ale nie mogę łączyć się w nieukojonym bólu

z „całym narodem”. Zawsze będę szanował Karola Wojtyłę

z Wadowic – człowieka wielkiego formatu i wielkiej kariery,

niestrudzonego kaznodzieję, siewcę pokoju i dobrego słowa.

Jednak same słowa to za mało. Za mało dla papieża, który

twierdził, że zastępuje Chrystusa na ziemi. Może jestem ja-

kimś odmieńcem i nie pasuję do „całego narodu” sierot, ale

to nie Jan Paweł II, lecz moi rodzice nauczyli mnie, jak mam

żyć, kochać, przebaczać. Dobrze, że był ktoś, kto o tym wszyst-

kim przypominał, ale to rodziców, a nie papieża, kiedyś bę-

dzie mi naprawdę brakowało.

ŚWIAT Tych, którzy nie mają szczęścia posiadać kablówki lub

anteny satelitarnej, informujemy, że przez ostatni tydzień na

świecie trwało życie – zwykli ludzie rodzili się, kochali, praco-

wali i umierali. Była też pogoda lub niepogoda. Wydarzyło się

nawet kilka dużych katastrof i parę zamachów, ale cóż to zna-

czy wobec... Kinomanów uspokajamy – wasze wspomnienia

o filmach w polskiej TVP, niemających za temat ludzkiej śmier-

ci – są realne. Niewykluczone, że kiedyś się powtórzą.

No bo kto powiedział, że płatnicy abonamentu nie będą podlegać

przymusowym rekolekcjom. Macie umowę z TVP, że tak ma nie być?!

POLSKA Posłowie „słusznych” partii i samorządowcy zapo-

wiadają już z dumą pielgrzymki „do grobu” oraz nowy wysyp

krzyży, ulic, placów, popiersi i pomników „ku czci”.

Niektórzy naiwni (i bezbożni) myśleli, że śmierć jest końcem... tak-

że tym finansowym. A jest początkiem!

Kardynał Glemp na wieść o agonii papieża nie pojechał do

Rzymu ani nie wrócił do kraju, lecz kontynuował wojaże po

Argentynie. W Warszawie pojawił się dopiero we wtorek.

Ludzie różnie poddają się refleksji nt. przemijania – jedni się mo-

dlą i czuwają, a inni mówią carpe diem! i... chwytają dzień.

Konające finansowo PKP obok 50-procentowych zniżek dla

pielgrzymów wędrujących po Polsce na „papieskie msze” do-

towały także z pustej kasy bilety na pociągi specjalne do Rzy-

mu: podróżni płacą tylko za przejazdy poza granicami kraju.

I to się właśnie nazywa oczywista KOLEJ rzeczy.

PENTOR opublikował dane, według których aż 40 proc. Po-

laków chciałoby wyemigrować z kraju. Wśród młodzieży od-

setek ten wynosi aż 60 procent!

A po co mają teraz pozostawać w kraju, osieroceni?

Jak podała za „FiM” „Gazeta Wyborcza” – Krk jest najwięk-

szym w Polsce, po Skarbie Państwa, właścicielem ziemskim.

Należy doń 100 tys. hektarów, za co dostaje rocznie 70 mln

zł dopłat unijnych. Połowa z tej kwoty wpada do rąk dzier-

żawców, połowa do poświęconych dłoni.

Jak przepisujecie, to już dokładnie. „FiM” udowodniły, że pro-

boszczowie nagminnie wymuszają na dzierżawcach zwrot daro-

wizn na plebanie.

KRAKÓW Pod Wawelem znów szykuje się rozróba. Chrześci-

janie ze Stowarzyszenia Kultury Chrześcijańskiej im. Piotra Skar-

gi skrzyknęli wiernych katolików do zablokowania Marszu To-

lerancji, który za miesiąc ma się odbyć w Krakowie. Przed ro-

kiem – po napadzie katolickich skinhaedów na marsz gejów,

lesbijek i zwolenników tolerancji – rannych zostało kilka osób.

Przecież ten nędzny wynik należy niezwłocznie poprawić!

Na stadionie Cracovii odprawiono mszę dla kibiców klubu,

którego fanem miał być papież. W jej trakcie 25 tys. gardeł

skandowało pojednanie Cracovii, Wisły i Hutnika.

Poczekamy na trwałość „jednania”. Kluby już się raz pogodziły

– w zeszłym roku wspólnie napadły na Marsz Tolerancji.

SZCZECIN Przykościelnemu prezydentowi Szczecina, Maria-

nowi Jurczykowi, prokuratura postawiła zarzut wyrządzenia

miastu szkody w wysokości 5 mln zł. Chodzi o zerwanie ro-

kowań grodu ze spółką Euroinvest Saller, co wiązało się z za-

płaceniem gigantycznego odszkodowania.

Ot, dylemat III RP – „legenda” Solidarności, a zawsze musi coś

spieprzyć, ukraść lub być choćby nieudacznikiem.

PŁOCK Orlen SA poinformował o zarobkach swoich preze-

sów. I tak, były szef Zbigniew Wróbel zarabiał około 1 mln zł

miesięcznie (brutto), wiceprezes Sławomir Golonka zarobił

w 2004 r. 7 mln zł, a Jacek Walczykowski, który prezesem był

17 dni, ma otrzymać... 6 mln złotych odprawy.

Za wstrętnej komuny zarabialiby maksimum po jakieś 10–15

tysięcy. Ale to były obrzydliwe czasy...

USA Kościół watykański rozpoczął kampanię na rzecz znie-

sienia kary śmierci. W akcję zaangażowała się konferencja bi-

skupów. Jeszcze w poprzednim pokoleniu kara śmierci Ko-

ściołowi nie przeszkadzała, a kilka generacji temu Krk przy-

prawił o śmierć miliony ludzi.

Krk – obrońca życia – prezentuje się bardziej nabożnie i uczciwie,

zwłaszcza na tle afer seksualnych kleru w USA. I o to chodzi.

SZKOCJA Miejscowy Krk podjął dosyć sensacyjną decyzję:

nie będzie usuwał ze szkół katolickich homoseksualnych wy-

chowawców, nawet pozostających w związkach partnerskich.

Orientacja seksualna jest prywatną sprawą nauczycieli, a Ko-

ściół nie ma zamiaru „robić polowania na czarownice”, oświad-

czył kardynał Keith O’Brian.

Kota nie ma, myszy harcują?

JONASZ

W odpowiedzi na apel rządu RP, skierowany m.in. do pracodawców, o udzielenie pracownikom dnia

wolnego w piątek 8 kwietnia – dzień pogrzebu papieża Jana Pawła II – postanowiłem tę ważną

datę uczcić antyklerykalnym trudem całej redakcji „FiM”.

JONASZ

O tym, że kardynał Karol Wojtyła został papieżem, dowie-

Nr 14 (266) 8 – 14 IV 2005 r.

GORĄCE TEMATY

Wyroki sądów lustracyjnych wydane od 1 stycznia

2000 r. są nielegalne. Każdy skazany na infamię

po tym terminie ma pewną wygraną przed

Trybunałem Europejskim w Strasburgu.

Przykładowo: o ile można w Pol-

sce zamordować dowolną liczbę osób

i przyznać się do tego po 30 latach,

mając zagwarantowaną bezkarność

z tytułu przedawnienia, o tyle drob-

ny donos złożony komunistycznym

specsłużbom będzie ścigał jego auto-

ra aż do śmierci, a nawet dłużej

( vide: głośny w Łodzi proces wdowy

po rzekomym agencie ps. Wacław

przeciwko prezydentowi Jerzemu

Kropiwnickiemu . Zdaniem Sądu

Okręgowego w Łodzi nic złego się nie

stało, że „Kropa” oskarżył publicznie

nieżyjącego Andrzeja M. o tajną

współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa).

A co z tzw. społeczną szkodli-

wością czynu?

„Lustracja »świadomych współ-

pracowników« jest dopuszczalna tyl-

ko w odniesieniu do osób, które rze-

czywiście uczestniczyły wraz z instytu-

cjami rządowymi (takimi jak służby

specjalne) w poważnym naruszaniu

praw człowieka wyrządzającym krzyw-

Rozmawiamy z dr. Waldemarem Gontarskim:

„FiM”: – Czy Pana opinia prawna na temat lustracji znana jest

politykom?

W.G.: – Przed dwoma miesiącami na zamówienie Kancelarii Sej-

mu, sporządziłem ekspertyzę o wiele obszerniejszą, ale oczywiście

utrzymaną w tym samym duchu. Myślę więc, że jest znana, co nie

oznacza, że przyjmowana do wiadomości.

– Wydaje się wprost niepojęte, że najwyższe urzędy w pań-

stwie przez całe lata nie dostrzegły precyzyjnie przez Pana udo-

wodnionej bezprawności ustawy…

– Myślę, że przyczyną może być między innymi bariera językowa.

Wszyscy wiedzą, że jest jakaś Rezolucja i Raport, znają ich tytuły,

ale nie sięgnęli do treści, czyli istoty. A przecież są to dokumenty,

których postanowienia Polska musi stosować, czego nikt nie kwe-

stionuje. Przypomnę, że w jednym z orzeczeń Trybunału Konstytu-

cyjnego jest wyraźne stwierdzenie, że ustawa lustracyjna ma być

zgodna ze standardami Rady Europy.

– Ale przecież rzecznik interesu publicznego Bogusław Nizień-

ski zapewniał, że jest zgodna, powołując się na orzeczenie

Trybunału.

– Popełnił więc „kłamstwo lustracyjne” albo nie rozumiał, o czym

mówi. Nie wiem, co jest gorsze.

– Czy w naszym kraju można swobodnie głosić takie „here-

zje”, że lustracja jest nielegalna?

– Gdy zacząłem je głosić, odczułem bardzo nieprzyjemną presję. Sa-

mochód uszkodzony przez „nieznanych sprawców”, później telefo-

ny z pogróżkami… Ale mnie niełatwo przestraszyć.

Ośrodki władzy w naszym kraju

nie mają zielonego pojęcia nt. stan-

dardów europejskich. Rzecznik In-

teresu Publicznego powinien natych-

miast podać się do dymisji, a usta-

wa lustracyjna – wylądować w ko-

szu na śmieci, gdyż dyskwalifikują

ją co najmniej dwa akty prawa mię-

dzynarodowego – bezdyskusyjnie Pol-

skę obowiązujące:

Rezolucja nr 1096 Zgromadzenia

Parlamentarnego Rady Europy do-

tycząca „środków demontażu dziedzic-

twa po byłych totalitarnych ustrojach

komunistycznych” (przyjęta 27 czerw-

ca 1996 r.);

Raport nr 7568 Komisji Zagad-

nień Prawnych i Praw Człowieka

Zgromadzenia Parlamentarnego Ra-

nie później niż 31 grudnia 1999 r .,

albowiem nowo powstały system demo-

kratyczny powinien do tego czasu utrwa-

lić się we wszystkich byłych krajach re-

żymu komunistycznego”.

Ale to nie wszystko, gdyż: „Lu-

stracja powinna dotyczyć wyłącz-

nie służby, pracy lub współpracy

mającej miejsce w okresie od

1 stycznia 1980 roku do chwili

upadku dyktatury komunistycznej

(…)” (pkt 16 lit. j).

Problem leży nie tylko w termi-

nie ściśle zakreślonym przez Radę

Europy. Rezolucja głosi bowiem, że

„ustawa lustracyjna i inne podobne

środki administracyjne” muszą być

zgodne „z wymogami demokratycz-

nego państwa prawnego”. A zatem:

Lustracja do lustracji

że TK nigdy nie badał zgodności

uchwalonej w 1997 r. ustawy lustra-

cyjnej ze standardami Rady Europy

(z 1996 r.) i Organizacji Narodów

Zjednoczonych (z 1966 r.).

Dlaczego? Najprościej rzecz uj-

mując – przez głupotę wnioskodaw-

ców. Bo nigdy, jak dotąd, nie trafiło

na wokandę TK pytanie, czy „lu-

stracja po polsku” jest zgodna z wy-

mogami Rady Europy, zaś Trybunał

„nie może wyrokować o konstytucyj-

ności przepisów nie wskazanych przez

wnioskodawcę, skarżącego czy pytają-

cego” – przypomina Gontarski.

Przyczyna druga to „kłamstwo lu-

stracyjne” Bogusława Nizieńskie-

go , do niedawna naczelnego inkwi-

zytora RP. „Rzecznik Interesu Pu-

blicznego wprowadził w błąd opinię

publiczną” – akcentuje dyrektor Cen-

trum Ekspertyz Prawnych. Aby nie

być gołosłownym, przytacza jedno

z oficjalnych wystąpień Nizieńskiego,

kiedy ten zapewniał: „Trybunał stwier-

dził, że ustawa lustracyjna nie niesie

żadnych zagrożeń dla fundamental-

nych praw człowieka ani też dla pro-

cesu demokracji w Polsce, że jest zgod-

na z Konstytucją Rzeczypospolitej Pol-

skiej i nie budzi żadnych wątpliwości

z punktu widzenia zgodności ze stan-

dardami międzynarodowymi”.

Skłamał, gdyż – raz jeszcze po-

wtórzmy – TK nigdy nie badał zgod-

ności ustawy lustracyjnej ze standar-

dami wyznaczonymi przez Radę Eu-

ropy i ONZ.

Trzecią ze wskazanych przez Gon-

tarskiego przyczyn utrzymywania się

lustracyjnego status quo jest zwyczaj-

na niekompetencja.

Ekspert przypomina, że w 1998 r.

występujący przed Trybunałem Kon-

stytucyjnym Pierwszy Prezes Sądu Naj-

wyższego powoływał się na Rezolu-

cję i Raport, jako „wartości cywiliza-

cyjne uznawane przez społeczność mię-

dzynarodową”. Żeby było śmieszniej,

Prezes SN bronił wówczas wydłuże-

nia terminu przedawnienia przepisów

lustracyjnych poza rok 1999. Innymi

słowy: nie miał pojęcia, o czym mó-

wi, a jedynym wytłumaczeniem mo-

że być to, że zapoznał się tylko z ty-

tułami przywoływanych standardów.

Dodajmy, że opracowaniu Gon-

tarskiego towarzyszy wyraźna zmo-

wa milczenia polityków oraz praw-

ników. Zastanawiająca tym bardziej,

że Polsce grozi teraz kompromita-

cja na arenie międzynarodowej

i gigantyczne odszkodowania dla

osób uznanych za tajnych współpra-

cowników specsłużb.

ANNA TARCZYŃSKA

dy Europy z 3 czerwca 1996 roku

„w sprawie metod likwidacji spuści-

zny po byłych totalitarnych systemach

komunistycznych”.

Sensacyjny dokument w tej

sprawie, który ilustruje zadziwia-

jącą niekompetencję najwyższych

organów polskiej władzy ustawo-

dawczej, wykonawczej i sądow-

niczej , opublikował na łamach pre-

stiżowej „Gazety Sądowej” dr Wal-

demar Gontarski (ekspert Kance-

larii Sejmu, dyrektor Centrum Eks-

pertyz Prawnych przy Europejskiej

Wyższej Szkole Prawa i Administra-

cji w Warszawie, redaktor naczelny

„Gazety Sądowej”).

Wyjaśnijmy, o co chodzi.

Otóż we wskazanym wyżej Rapor-

cie (pkt 16 lit. g) czytamy: „(...) pro-

ces lustracyjny powinien zakończyć się

skoro ustawa ma charakter repre-

syjny („Podanie do publicznej wia-

domości w wychodzącym w wieloset-

tysięcznym nakładzie dzienniku urzę-

dowym jest niewątpliwe karą trwałe-

go napiętnowania, infamii. Stąd nie-

sporność tego, że ustawa lustracyjna

ma charakter represyjny” – zauważa

Bohdan Zdziennicki , sędzia Trybu-

nału Konstytucyjnego), to postępo-

wanie lustracyjne powinno opierać

się na zasadach prawa karnego.

W szczególności:

– rygorystycznie pojmowanej za-

sadzie domniemania niewinności;

– uwzględnieniu społecznej szko-

dliwości czynu;

– stosowaniu przedawnienia.

Oczywiście żadna z tych instytu-

cji nie znajduje zastosowania w obo-

wiązującej ustawie.

dę osobom trzecim , a które to osoby

wiedziały albo powinny były wiedzieć,

że ich zachowanie może wyrządzić

krzywdę” – ostrzega nas Europa (pkt

16 lit. k Raportu).

Tymczasem w żadnym z zakoń-

czonych publicznym pohańbieniem

postępowań lustracyjnych nie znaj-

dziemy ustalenia, komu konkretnie

(i jak wielką) wyrządził krzywdę np.

były marszałek Sejmu Józef Oleksy ,

znany warszawski adwokat Jacek

Hoffman , były wiceminister obrony

narodowej Robert Mroziewicz i wie-

lu, wielu innych.

Jak to możliwe, że od ponad

5 lat wciąż stosuje się w Polsce nie-

legalną – w świetle prawa między-

narodowego – ustawę lustracyjną?

Przyczyn jest kilka.

Pierwsza to ewidentne robienie

normalnym ludziom wody z mózgu

przez entuzjastów ustawy.

Argumentuje się, że sprawę ba-

dał już Trybunał Konstytucyjny (na

wniosek prezydenta Aleksandra

Kwaśniewskiego oraz grupy posłów)

i orzekł, że wszystko jest OK.

Nic bardziej błędnego! Z oma-

wianej publikacji dowiadujemy się,

GŁASKANIE JEŻA

Kult

Marzec 1953 roku (na szczęście

znam ten czas tylko z historii).

Przez Syberię w 40-stopniowym

mrozie jedzie pociąg.

Bydlęce wagony wypełnione są

skazańcami, którzy mają osiąść

w największym w dziejach świata

obozie koncentracyjnym – na Ko-

łymie. Nagle cały skład staje

w szczerym polu i nie rusza przez

kolejne 12 dni. Ponad 2 tysiące więź-

niów czeka, nie mając nic do picia

i jedzenia. Ludzie odłupują osadzo-

ną na ścianach wagonów zmarzlinę

(efekt zamarzającej pary z ich od-

dechów), chcąc w ten sposób uga-

sić pragnienie. W ciągu pierwszego

tygodnia z zimna i głodu umiera 700

osób. Ich ciała wyrzuca się po pro-

stu w śnieg. Pewnie do dziś tam le-

żą. W końcu wszyscy poznają przy-

czynę postoju – oto przyszła wia-

domość: „Umarł Stalin”.

I co robią ci półżywi ludzie,

ofiary stalinizmu? Wiwatują? Krzy-

czą hip, hip, hurra? Nic podobne-

go! Ponad tysiąc pozostałych przy

życiu więźniów – kobiet i mężczyzn

– płacze i rozpacza. Odnotowano

dwa przypadki samobójstwa.

Oto do czego prowadzi kult jed-

nostki. Kult, który zamienia ludz-

kie mózgi w gąbkę chciwie wchła-

niającą największą, nawet najbar-

dziej absurdalną brednię.

MAREK SZENBORN

Od 2000 r. lustracją zostali rażeni (niektórzy już

„polegli”, część jeszcze próbuje walczyć o dobre

imię) m.in.:

– Józef Oleksy (SLD), marszałek Sejmu;

– gen. Janusz Palus , naczelny prokurator woj-

skowy;

– mec. Tomasz Kwiatkowski , były szef kancela-

rii prezydenta Lecha Wałęsy;

– poseł Jerzy Jaskiernia (SLD), szef sejmowej ko-

misji spraw zagranicznych;

– poseł Ryszard Chodynicki (Partia Ludowo-De-

mokratyczna);

– Ignacy Bochenek (UP), wiceminister skarbu;

– Jan Nowacki , prezes Radia Lublin;

– Ryszard Zalewski , prezes i redaktor naczelny

Radia Koszalin;

– były senator SLD z Koszalina – Jerzy Mokrzyc-

ki ;

– Robert Mroziewicz (UW), wiceminister obrony

narodowej w rządzie Jerzego Buzka;

– były poseł AWS Wiesław Kiełbowicz z Jele-

niej Góry;

– były poseł SLD Tadeusz Matyjek ;

– profesor Krzysztof Luks (UW), wiceminister

transportu w rządzie Jerzego Buzka;

– były senator Krzysztof Horodecki (UW) z Piły;

– były poseł Ryszard Smolarek (PSL) z Siedlec;

Skalę problemu ilustruje fakt, że na powyższej

liście nie zamieściliśmy (z braku miejsca) na-

zwisk kilkudziesięciu adwokatów, sędziów i pro-

kuratorów.

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 14 (266) 8 – 14 IV 2005 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Papa, pa, pa!

zmartwychwstania także otrzymamy

nasze ciała, te uwielbione, a więc

już nie cierpiące i schorowane”.

Oj, chłopaki od „Faktu”. Jeste-

ście lepsi od bajkopisarzy braci

Grimmów (też Niemców!).

A teraz posłuchajcie, jakie py-

tanie zadają nasze małe przygłupy,

a jak Polnische Zeitung „Fakt” mą-

drze odpowiada. Pytanie: „Gdzie

jest teraz papież, co się z nim dzie-

je?”. Odpowiedź: „Zasiada razem

z Panem Jezusem i Maryją u boku

Pana Boga. Jest wśród tych, których

kocha najbardziej. Na pewno jest

bardzo szczęśliwy”.

O, przepraszam za pardon! Tak

nie można. Niby mądrze, a wyszło

głupio. Ta odpowiedź powinna

brzmieć: „Pan Bóg razem z Jezusem

i Maryją zasiadają u boku uwielbia-

nego przez nich świętego Jana Paw-

ła. Na pewno są bardzo szczęśliwi”.

Nie będę dłużej komentował

pierdolca niepospolitego w wydaniu

niemieckim. Jako Polak protestuję

tylko wobec ogłupiania polskich dzie-

ci przez niemieckiego wydawcę, któ-

ry zgotował im taki poradnik. Opusz-

czam nań zasłonę chrześcijańskie-

go miłosierdzia.

ANDRZEJ RODAN

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE, PAPIESKIE

Wraz ze śmiercią Papieża Jana Pawła II tracimy pewną tarczę, swoisty para-

sol ochronny (…). Jeżeli po tym wielkim akcie solidarności Polaków – bo nad-

zwyczajnie oceniam postawę rodaków w tej chwili – za tydzień, dwa wrócimy

do codziennej walki, nieżyczliwości, niechęci, złych słów, takichże czynów, to

się okaże, że niewiele z nauk Ojca Świętego zrozumieliśmy. Że przeżyliśmy

wzlot, żeby upaść w sposób nieodwołalny.

Odszedł od nas ktoś najbliższy.

Papież. Wszystkie polskie dzieci

są smutne i nie mogą tego zro-

zumieć. I dlatego polskojęzyczny,

niemiecki dziennik „Fakt” posta-

nowił polskim dzieciom pomóc.

Dziennikarze „Faktu” wiedzą,

że dzieciaki mają mnóstwo pytań,

na które dorośli nie zawsze umieją

odpowiedzieć. I tak jest w przypad-

ku śmierci Białego Papy, ostatnie-

go polskiego cesarza/boga (niepo-

trzebne skreślić). Nasze dzieciaki są

tak niekumate, że nie wiedzą, co ro-

bić w takiej sytuacji, więc „Fakt”

w ich imieniu zadaje pytania, na któ-

re sam (sobie) odpowiada. „Papież

patrzy z nieba” – tak brzmi tytuł te-

go wielgaśnego, bogato ilustrowa-

nego vademecum.

Pierwsze pytanie jest, niestety,

absolutnie chore, bowiem zakłada,

że nasza publiczna katolicka tele-

wizja będzie w czasie żałoby nada-

wała śmieszne kawałki. Pytanie

brzmi: „Czy mogę się śmiać i opo-

wiadać dowcipy, oglądać kresków-

ki?”. Odpowiedź jest surowa i kar-

cąca: „To nie jest dobry czas na to,

by się bawić czy radośnie śmiać. Po-

winniśmy być poważni i skupie-

ni. Powinniśmy teraz dużo

myśleć o naszym kochanym

papieżu”. I tu troszeczkę

nie do końca kapuję.

Myśleć o naszym ko-

chanym papieżu

– zgoda! Ale

gdzie jest

modlitwa?

Powinno

być: myśleć

i modlić się! No i, do jasnej cho-

lery, dlaczego Papież pisany jest

z małej litery?! Następne pytanie:

„Czy mogę żuć gumę i jeść słody-

cze?” Ach, ci Niemcy, komu oni

to pytanie zadają?! Nasze malu-

chy zachowają się godnie i jesz-

cze przez długie miesiące nie wło-

żą do paszczy gumy ani słodkie-

go snickersa.

Kolejne pytanie: „Czy mogę

słuchać muzyki?”. Odpowiedzią

jest kategoryczne NIE! I zaraz po-

tem wyjaśnienie: „W tych dniach,

kiedy Ojciec cierpiał, wielu ludzi

stało w ciszy na placu św. Piotra

i nie potrzebowali żadnej muzyki.

Bóg grał w ich sercach!”.

Dzieciaki, szczególnie chłopcy,

interesują się, „czy teraz w niebie Pa-

pież jest młodszy i silniejszy?”. Od-

powiedź jest bardzo

optymistyczna: „Pa-

pież jest całkowicie

zdrowy i dużo młod-

szy. Można powie-

dzieć, że jest w naj-

lepszej możliwej

kondycji... My

wszyscy podczas

(Aleksander Kwaśniewski)

To, jak szybko Jan Paweł II zostanie świętym, zależy teraz również od nas. Nie

zwlekajmy, dajmy świadectwo, że papież dokonał cudu (…). Może już wśród

nas są ludzie, którzy właśnie doświadczyli niezwykłego uzdrowienia dzięki te-

mu, że prosili Ojca Świętego o wstawiennictwo za nimi u Boga?

(„Fakt” 78/2005)

To niesamowite. Papież odszedł na styku soboty i niedzieli, dnia maryjne-

go i święta Miłosierdzia Bożego. Totus Tuus i Boże Miłosierdzie!

(www.wiara.pl)

Przez ostatnie lata papież prorokował ubóstwem i chorobą.

(„Wprost” 14/2005)

Urna z sercem Ojca Świętego powinna spocząć w katedrze wawelskiej.

To najgodniejsze miejsce na tę świętą relikwię.

Stał się dla nas niewidzialny, niewidzialnie obecny, dający znaki, czyniący cu-

da. Już pierwsze oglądają nasze oczy.

Jan Paweł II opuścił swój ziemski tron w sali Klementyńskiej. Dziś zasiada

u boku Najwyższego.

W Rzymie doszło do prefiguracji męki i umierania Jezusa, tyle że w warun-

kach globalnej wioski.

(„Wprost” 14/2005)

Ze wstydem i skruchą marnotrawnego syna trzeba nam wyrazić żal za to, że

niejednokrotnie w życiu indywidualnym i społecznym żyliśmy tak, jakbyśmy

nie mieli Papieża. (bp Tadeusz Płoski, ordynariusz polowy)

(…) sama Maryja przyszła do Papieża, by ukazać mu to, co dotychczas wi-

dział w zwierciadle, niejasno. Jego piętnastominutowe wsłuchiwanie się w to,

jak bije serce Matki, zakończyło się ostatecznym zjednoczeniem tych dwóch

serc. Jedno przestało bić po to, aby Karola Wojtyłę ożywiało już tylko najpięk-

niejsze Serce – Niepokalane Serce Maryi, w którym jest ratunek dla świata.

W tym Sercu, tak bliskim każdemu z nas, jest nasz Papież Polak.

(„Nasz Dziennik” 78/2005)

Miałam zaszczyt uczestniczyć z Ojcem Świętym w premierze filmu „Quo

vadis” w Watykanie. Było to w sierpniu 2001 r., w Auli Pawła VI. Widziałam

Papieża z pewnej odległości, ale aury boskości, która otaczałaii Jana Pawła II,

nie zapomnę do końca życia. (Małgorzata Walewska, śpiewaczka operowa)

sobie wiele sierot. A ich szczególnym skupi-

skiem stała się Polska.

Aleksander Kwaśniewski widzi w nim ojca, Lech

Wałęsa – matkę, bo „jak matka troszczył się o Polskę”.

Zostawmy jednak na boku medialne popisy polityków

czy atmosferę kreowaną przez media. Pozostaje fak-

tem, że wielu Polaków (choć za-

pewne jest to mniejszość) odbie-

ra śmierć papieża jako osobistą

stratę, a niektórzy czują się

opuszczeni czy nawet zagubieni.

Jak to możliwe, że można odczu-

wać brak osoby, której się nie

znało? Czy jest to tylko efekt indoktrynacji i trwającej

przez dziesięciolecia manipulacji medialnej?

Myślę, że sprawa ma jeszcze głębsze podłoże i wią-

że się z modelem człowieka, jaki kształtuje katolicyzm.

Rzymski Kościół rozsiadł się pomiędzy człowiekiem i Bo-

giem, przyjął rolę „Matki i Nauczycielki” – przewodni-

ka do zbawienia. On wskazuje to, co jest dobre, i to, co

złe, prowadzi za rękę swoich wiernych do... no, powiedz-

my, że do nieba. Tylko słuchając Kościoła i poddając się

mu w posłuszeństwie, mają oni szansę uzyskać życie wiecz-

ne. Nietrudno zauważyć, że ludzie poddani katolickie-

mu wychowaniu godzą się na rolę wiecznych dzieci, lu-

dzi niedojrzałych, zależnych, poddanych, którzy nie po-

trafią ustać na własnych nogach – zrozumieć Biblii, po-

znać stan własnej duchowości. Potrzebują autorytetów,

zewnętrznych drogowskazów i znaków. Wierzą, że bez

Kościoła skończyliby w piekielnym kotle i już mniej

ważne jest w tym przypadku, jakimi są ludźmi, bo waż-

niejsze stają się sakramenty, udział we mszy, modlitwy

za zmarłych, odpusty, spowiedź i komunia – oby tylko

udało się na czas, przed śmiercią. Kościół tę wiarę w nich

buduje i podtrzymuje. Dzięki niej przecież trwa i dosko-

nale prosperuje.

Symbolem, a jednocześnie

uosobieniem rzymskiego Kościo-

ła jest osoba papieża. To na nim

prawowierni katolicy skupiają swo-

je uczucia, od niego oczekują nie-

omylnego prowadzenia. On jest

dla nich duchowym ojcem i bez niego nie potrafią żyć.

W warunkach polskich dochodzi jeszcze duma narodo-

wa i podtrzymywane przez media przekonanie, że papież

Polak to niepowtarzalny zaszczyt i wyróżnienie dla roda-

ków. Ta mieszanka religijnego uzależnienia i uczuć na-

rodowych spowodowała, że dla wielu Polaków ta śmierć

jest poważnym ciosem osobistym. To uczucie nasili się

jeszcze, kiedy przemówi kolejny, nowo wybrany „Ojciec

Święty”. Kiedy Polacy usłyszą tekst pozdrowień odczyta-

ny w kiepskiej, łamanej polszczyźnie. Ale kiedy na tro-

nie zasiądzie następca Wojtyły, okaże się, że ten ojciec

już nie jest „swój”. Być może będzie to dla wielu osób

przyczynek do tego, aby skończyć z katolicką infantylno-

ścią. Miejmy taką nadzieję, bo w końcu lepiej jest wydo-

rośleć późno niż wcale.

Jak przeżyli przejście papieża do nowego życia?

Odstawiam z powodu żałoby alkohol. Od teraz przynajmniej przez miesiąc

nie wypiję nawet lampki wina.

(Lech Kaczyński, PiS)

RZECZY POSPOLITE

W moim domu zapanuje cisza i spokój, Odwołam wszystkie spotkania towa-

rzyskie. Oczywisty jest zakaz spożywania alkoholu. Od teraz będę chodziła do

kościoła.

Jak dzieci

Zasłyszane:

Papież nauczył mnie miłości, przebaczenia, miłosierdzia. Świat będzie pięk-

niejszy po jego śmierci...

Poświęcam mu dwójkę swoich dzieci, które mam tylko dzięki niemu.

(uczestniczka mszy na krakowskich Błoniach)

Ptaki dziś już inaczej śpiewają w Wadowicach.

(mieszkanka papieskiego grodu)

On był królem Polski, takim niekoronowanym.

(gość studia TVP)

Kiedy umierał Jan XXIII wiernych na placu św. Piotra było o wiele więcej.

(Tomasz Lis, Polsat)

Czy mamy czekać na jego cuda, a co on innego czynił przez całe swoje

życie?

ADAM CIOCH

(„Fakt” 78/2005)

(„Nasz Dziennik” 78/2005)

(„Fakt” 78/2005)

J an Paweł II – „Ojciec Święty”, pozostawił po

(Beata Kozidrak, piosenkarka)

(Marian Opania, studio TVP)

(mieszkaniec Warszawy)

Wybrali: OH, RP, RK

Nr 14(266) 8 – 14 IV 2005 r.

NA KLĘCZKACH

U GÓRY

NA IMIENINACH

jego krewnego. Jej istnienie poświad-

czył w II w. biskup Lyonu św. Ire-

neusz w swoim piśmie pt. „Przeciw-

ko herezjom”. Przez kilkanaście wie-

ków tekst „heretyckiej” ewangelii

uznawano za zaginiony, aż w koń-

cu o nim zapomniano. Niespodzie-

wanie papirus został odnaleziony

w Egipcie w latach 50. ubiegłego

stulecia, ale dopiero w 2001 r. pod-

jęto próby jego odczytania. Przekła-

dy Ewangelii wg Judasza mają się

ukazać w przyszłym roku na Wiel-

kanoc. Już teraz tekst wywołuje

ogromne zainteresowanie. MW

PUSTKI W PANTEONIE

Amerykanie przeżywają okres

niewiary i zwątpienia w swych naj-

większych prezydentów.

Najpierw wyszło na jaw, że psy-

cholog C.A. Tripp , długoletni

współpracownik słynnego seksuolo-

ga Kinseya , napisał książkę, w któ-

rej dowodzi, że Abraham Lincoln

był zdeklarowanym homosiem, a za-

raz po tym religijni konserwatyści

z Wirginii obłożyli anatemą Tho-

masa Jeffersona , jednego ze sztan-

darowych ojców-założycieli USA,

trzeciego prezydenta i twórcę De-

klaracji Niepodległości. Z okazji

Dnia Prezydenta organizacja Chri-

stian Heritage (Chrześcijańskie

Dziedzictwo) wydała wyrok uzna-

jący go za „wroga Ewangelii”. Śledz-

two pobożnych mężów wykazało, iż

„Jefferson udawał tylko wiarę w Bo-

ga, by osiągnąć swe cele politycz-

ne, ale nie uznawał boskości Chry-

stusa”. Jezusie Nazareński! I taki

osobnik miał czelność tworzyć Sta-

ny Zjednoczone, którymi dziś wła-

da prezydent deklarujący, że Chry-

stus jest jego ulubionym filozofem?!

Nie koniec na tym zbrodni

Jeffersona – okazuje się, że „kre-

ował się na anioła światła, apelując

do rozumu, a nie do wiary”. Nie

do wiary! „Jego celem było naucza-

nie Woltera i Locke’a . Tych wilków

w owczych skórach!”. TN

Ojciec Jan Góra zaprasza wszyst-

kich Wojciechów na pierwszy świa-

towy zlot panów noszących to imię.

Impreza ma się odbyć na świętego

Wojciecha, czyli w sobotę 23 kwiet-

nia pod bramą Rybą w Lednicy.

W programie przewidziano m.in. wy-

kład o męczenniku, którego przed

wiekami zarąbali Prusowie, po tym

jak nie dotarła do niego uprzejma

odmowa przyjęcia chrześcijaństwa.

Poza prelekcją będą jeszcze modły,

msza św. i clou programu – gigan-

tyczne ognisko św. Wojciecha. Or-

ganizatorzy uprzejmie proszą, aby

przywieźć ze sobą „drewno i aprowi-

zację” . Może pod tymi hasłami kry-

je się wódeczka i zagrycha? Jak imie-

niny, to imieniny! MW

dostaliby je w najniższej wysokości,

czyli 48,80 zł miesięcznie.

No cóż, taki Urząd Marszał-

kowski w Warszawie ogłosił prze-

targ na zakup dwóch aut za skrom-

ne 240 tys. zł (w ubiegłym roku

zakupiono pięć nowych samocho-

dów). O furach i pałacach bisku-

pów – „naśladowców Jezusa” – nie

wspomnę.

MATKA POLKA

Ambasador Austrii – dr Georg

Weiss , który niedawno z grupą dy-

plomatów akredytowanych w Polsce

odwiedził po raz kolejny sanktuarium

w Częstochowie – stwierdził, że obo-

wiązkiem każdego cudzoziemca jest

przyjazd na Jasną Górę. Dlaczego?

„Tu jest serce Polski, najważniejsza

Osoba – Matka Boża. Tu można zo-

baczyć duszę waszego kraju” – po-

wiedział rozmodlony dyplomata.

I pomyśleć, że jeszcze niedawno każ-

dy mąż stanu, nie wyłączając pre-

miera Wielkiej Brytanii, jechał na

Wawel lub do Wieliczki. Austriakom,

jak widać, wystarczy Matka Boża.

Czyżby kompleks Sobieskiego i wik-

torii wiedeńskiej?

PĄTNICY REKLAMOWI

PASJA SOFT

Melowi Gibsonowi nie wystar-

cza zysk, jaki do tej pory przyniósł

mu film „Pasja”. Robiąc ukłon

w stronę osób zbulwersowanych zbyt

drastycznymi scenami okrucieństwa,

reżyser wypuścił ostatnio na ekra-

ny skróconą wersję swego dzieła.

Z obrazu wycięto łącznie sześć mi-

nut, m.in. usunięto scenę wbijania

gwoździ w dłonie Chrystusa. Gib-

son nieskromnie wyraził nadzieję,

że złagodzenie filmu przyciągnie do

kin jeszcze szerszą widownię. I da

mu kolejne miliony... MW

GÓRA

DWÓCH NARODÓW

WYPIEKI MARYJNE

Dominikanin Jan Góra dwoi się

i troi, by przyciągnąć do siebie mło-

dzież nie tylko z Polski. Na dwa

tygodnie przed czerwcowym spo-

tkaniem młodych nad Jeziorem

Lednickim Góra leci do Chicago,

aby spotkać się z młodzieżą polo-

nijną, m.in. z Detroit i Toronto,

a także z Indianami i Meksykana-

mi. Amerykańska Lednica ma być

kopią imprezki spod Gniezna.

Współorganizuje ją bp Tomasz Pa-

procki , opiekun tamtejszego ruchu

lednickiego. O. Góra w Ameryce

chce zbudować kolejny ośrodek re-

ligijny, by wiarę w Wojtyłę szerzyć

także za oceanem. RP

Najróżniejsze bywają strategie

promocji miast. Władze Bydgoszczy

zadecydowały, że najlepiej i najsku-

teczniej miasto będą rozsławiać piel-

grzymi. Mają oni podczas swoich mar-

szów rozdawać foldery reklamujące

gród. W tym celu prezydent Kon-

stanty Dombrowicz (na zdjęciu) po-

wołał specjalny zespół do spraw or-

ganizacji specjalnej bydgoskiej pie-

szej pielgrzymki na Jasną Górę. Mi-

sję pełnomocnika prezydenta do

spraw organizacji przedsięwzięcia de-

wocyjno-reklamowego powierzono

pielgrzymkowemu weteranowi (16 ra-

zy szedł na Jasną Górę), radnemu

Bydgoskiej Ligi Rodzin – Bogdano-

wi Dzakanowskiemu . AK

Dziesięć tysięcy dolarów zapła-

ciło internetowe kasyno Golden Pa-

lace za precel w kształcie Matki

Boskiej. Nietypowy wypiek ziden-

tyfikowała 12-letnia dziewczynka

w zwykłej paczce z ciastkami. Ka-

syno, które wygrało internetową au-

kcję, jest też posiadaczem słynne-

go, choć już nadgryzionego zębem

czasu tosta z serem, który rozlał się

w podobiznę Maryi... MW

BISKUPOM NA POMOC

Świeccy aktywiści katoliccy

w USA ogłosili założenie organiza-

cji, której celem ma być profesjonal-

na pomoc biskupom w zarządzaniu

Kościołem: National Leadership Ro-

undtable Church Management.

Na początek rozesłali amerykań-

skim biskupom 80-stronicowy raport,

zawierający 48 rekomendacji. Doku-

ment konstatuje, że „Kościół cierpi

na głęboko zakorzenione podziały ide-

ologiczne” , panuje w nim „patologicz-

ny kult tajności” (w Polsce nikogo

to nie gorszy); poza tym „słabnie od-

działywanie jego doktrynalnego prze-

słania oraz przestrzeganie nauk mo-

ralnych”. Liczba święceń nieustannie

maleje. Wśród rekomendacji są su-

gestie co do trybu wyboru biskupów

– z zaznaczeniem, że nie będzie to

naruszać jurysdykcji papieża ani

uprawnień Watykanu. PZ

SZAMAN

WYBACZ MI,

ROGACZU...

Kirgiski hipnotyzer dr Jenish-

bek Nasaraliev został oskarżony

o wywołanie rewolucji trwającej od

kilku tygodni w tym kraju. Tera-

peuta rozwiesił w Biszkeku plaka-

ty z hasłem: „Tatusiu, nie pij”, re-

klamujące jego prywatną klinikę le-

czenia uzależnień. Urzędnicy na-

kazali je zdjąć, ponieważ rzekomo

wywoływały skojarzenia z proble-

mem alkoholowym prezydenta

Askara Akajewa . W odpowiedzi

na zarządzenie władz, Nasaraliev,

zdaniem rosyjskich mediów, zahip-

notyzował tłumy i nakazał ludziom

wyjść na ulice w proteście przeciw

cenzurze.

Zanim brytyjski książę Karol

zostanie mężem swej długoletniej

przyjaciółki Camilli Parker-Bow-

les , powinien przeprosić jej byłe-

go męża – Andrew . Tak przynaj-

mniej uważa anglikański biskup Da-

vid Stancliffe – jeden z czołowych

autorytetów moralnych Zjednoczo-

nego Królestwa. Na razie przepro-

siny za uwiedzenie żony stoją pod

znakiem zapytania, choć niewyklu-

czone, że od nich może zależeć na-

wet oficjalne błogosławieństwo

udzielone młodej parze przez an-

glikańskich hierarchów.

Następca tronu nie ma lekko:

najpierw królowa zabroniła mu

przedmałżeńskiego bara-bara z na-

rzeczoną, a teraz powinien paść do

kolan faceta, któremu przyprawił

rogi... Czy nie lepiej by było żyć jak

dawniej – na kocią łapę? RB

MÓDL SIĘ, KALEKO!

W przedświątecznym tygodniu

TVP 3 triumfalnie doniosła, że bia-

łostockie władze miejskie poszły na

rękę niepełnosprawnym i jeden

z miejscowych kościołów wyposaży-

ły w podjazd. Dla pełnego komfor-

tu, bo taki przysługuje urzędowi pa-

na B., plany przewidują dodatko-

wo budowę zadaszenia. Takich udo-

godnień nie posiada większość urzę-

dów w Białymstoku. Na to jednak

budżet miejski nie ma pieniędzy, co

publicznie wyznali spece od infra-

struktury. Jest w tym jakaś logika

– urzędy niewiele niepełnospraw-

nym pomogą, więc niech przynaj-

mniej będzie im łatwiej resztę wy-

modlić sobie w kościółku. JRz

ODKRZYŻOWAĆ

WŁOCHY!

Znany neapolitański adwokat

Ugo Fanuzzi zażądał usunięcia

krzyży z lokali wyborczych do cza-

su głosowania w kwietniu br. Fa-

nuzzi – praktykujący katolik – uwa-

ża, że w budynkach publicznych nie

powinno być w ogóle symboli reli-

gijnych albo powinny się pojawić

święte wizerunki wszystkich religii

wyznawanych we Włoszech. AC

ŚWIĘTA INACZEJ

DZIECI ŚMIECI

Zamiast przy suto zastawionym

stole, pewna para spędziła wielka-

nocny weekend uwięziona w publicz-

nej toalecie na jednym z całodobo-

wych parkingów w Niemczech. W so-

botę rano personel sprzątający nie-

opatrznie zamknął damski szalet na

klucz, nie sprawdziwszy, czy nikogo

nie ma wewnątrz. Dopiero w ponie-

działek przypadkowy turysta usłyszał

wołanie o pomoc i zawiadomił poli-

cję, która uwolniła parę.

Tak na marginesie – ciekawe, co

w damskiej toalecie robił facet... RB

EWANGELIA

WG JUDASZA

Dotacje finansowe dla gmin na

pomoc materialną dla najbiedniej-

szych uczniów to czysta fikcja. Przy-

kłady: gmina Dygowo dostanie na

ten cel na cały rok 46 737 zł przy

potrzebach szacowanych na ponad

83 tys. zł. W Siemiemyślu, gdzie na

wszystko ma wystarczyć 25 tys. zło-

tych, na gwałt potrzeba ponad 87

tys., przy założeniu, że uczniowie

kwalifikujący się do stypendium

Naukowcy w szwajcarskiej Ba-

zylei zajmują się tłumaczeniem na

niemiecki, angielski i francuski kop-

tyjskiego rękopisu datowanego me-

todą radiowęglową na III–IV wiek.

Prawdopodobnie jest to apokryficz-

na, czyli niewchodząca w skład ka-

nonu Nowego Testamentu, Ewan-

gelia wg Judasza Iskarioty (tego Ju-

dasza!), być może napisana przez

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: