Epifaniczne Wykłady Pisma Świętego (tom 12) - Biblia.pdf - Publikacje BPŚ - WTLibrary

EPIFANICZNE

WYKŁADY

PISMA ŚWIĘTEGO

„Ścieżka sprawiedliwych jest jak świecące

światło, które coraz bardziej świeci

aż do dnia doskonałego”

TOM 12

B I B L I A

„Słowo Twoje jest Prawdą”

(Ewangelia Jana 17: 17).

W YDAWCA

PAUL S. L. JOHNSON

Opiekun Wykonawczy Laymen’s Home Missionary Movement

PHILADELPHIA, PA., U.S.A.

- 1 9 4 9 -

DZIEŁO TO JEST POŚWIĘCONE

Królowi Królów i Panu Panów

DLA POŻYTKU

JEGO POŚWIĘCONYCH ŚWIĘTYCH

OCZEKUJĄCYCH USYNOWIENIA

„WSZYSTKICH, KTÓRZY WZYWAJĄ PANA”,

„DOMOWNIKÓW WIARY”

oraz dla

WZDYCHAJĄCEGO STWORZENIA, CIERPIĄCEGO

I OCZEKUJĄCEGO OBJAWIENIA SYNÓW BOŻYCH

„Abym objaśnił wszystkim, jaka jest społeczność onej tajemnicy,

zakrytej od wieków w Bogu”. „W której hojnie udzielił

nam wszelkiej mądrości i roztropności, oznajmiwszy

nam tajemnicę woli swojej według upodoba-

nia swego, które postanowił w samym

sobie; aby w dyspensacji pełni cza-

sów w jedno zgromadził

wszystkie rzeczy w

Chrystusie”

Efez. 3:4,5,9; 1:8-10

As Executive Trustee of the Laymen’s Home Missionary Movement

ISBN 83-914598-2-9

ISBN 83-914598-7-X

Świecki Ruch Misyjny „Epifania” Zarząd Główny

ul. Zdobywców Kosmosu 17, 05-100 Nowy Dwór Mazowiecki

e-mail: srme@epifania.pl

http://www.epifania.pl

PRZEDMOWA WYDAWCY

RADOŚCIĄ przedstawiamy tę piękną książkę w języku polskim, dla korzyści polskiego czytelnika.

Dzieło to, napisane przez jednego z największych studentów i badaczy Biblii, zawiera wiele informa-

cji na temat Biblii, których nie znajdzie się nigdzie indziej. Książka ta jest wykorzystywana do badania

indywidualnego i grupowego, będąc źródłem wielu pięknych wykładów i sympozjów na przestrzeni lat,

jakie minęły od chwili jej pierwszego wydania, zarówno w roku 1949 w postaci książki, jak również w

serii artykułów w dwumiesięczniku The Herald of the Epiphany [Zwiastun Epifanii] . Obydwie te publi-

kacje zostały wydane przez Laymen’s Home Missionary Movement.

Chester Springs, PA, U.S.A.

Listopad, 2003.

Wasz brat w radosnej i błogosławionej służbie,

Bernard W. Hedman

PRZEDMOWA

TEJ książce zamierzamy omówić Biblię. Nie mamy zamiaru omawiać zawartości Biblii jako ta-

kiej. Chcemy raczej przedstawić nauki Biblii o samej sobie. Wraz z tymi naukami zajmiemy się

wieloma rzeczami, mniej lub bardziej związanymi z historią Biblii jako świętych pism chrześcijan. Inny-

mi słowy, celem tej rozprawy na temat Biblii jest wyświetlenie biblijnej teorii na temat Biblii jako takiej.

Dlatego zajmiemy się tutaj takimi tematami jak ogólne zarysy Biblii, jej walory literackie, pochodzenie,

kanon, prawdziwość, wiarygodność, objawienie, natchnienie, przymioty, zastosowanie itp. Omówienie

takie jest potrzebne, ponieważ Biblia jest dla ludu Bożego wyłącznym źródłem wiary i główną regułą

praktyki. Ponadto, zgłębianie takich tematów sprzyja lepszemu zrozumieniu i docenieniu Biblii, a więc

ma uświęcający wpływ (Jana 17:17). Poza tym, teorie niewiary wyższego krytycyzmu naszych czasów

podważają zaufanie w prawdziwość, wiarygodność i natchnienie Biblii jako objawienia od Boga, czyniąc

to przez wypaczanie właściwego badania Wprowadzenia do Biblii poprzez pełne niewiary podejście i

prowadzenie takiego badania. Chrześcijanie powinni być przygotowani na taką niewiarę. Przede wszyst-

kim jednak proponowana tutaj analiza powinna być niezmiernie pomocna jako środek oddania Bogu

chwały w naszym życiu za udzielenie nam bezcennego daru Biblii oraz jako środek pomagający innym

uwielbić Boga z tego samego powodu. By analiza ta została dobrze przeprowadzona, niech każdy z nas

prosi Pana o ducha, który będzie przynosił Mu chwałę w trakcie tego badania i który będzie w stanie

podjąć i z korzyścią przeprowadzić taką analizę, ponieważ bez takiego ducha byłaby ona pozbawiona

elementu chwały dla Boga i niekorzystna dla nas.

Biblia jest zbiorem pism Starego i Nowego Testamentu, które przyjmowane są przez lud Boży jako

Jego autoryzowane objawienie. Jest to właściwa definicja Biblii. Jednak słowo to jest niekiedy w przeno-

śny sposób stosowane na określenie innych świętych pism, np. świętych ksiąg hindusów, buddystów, wy-

znawców zoroastryzmu, babistów, mahometan itp. Takie stosowanie tego słowa uważamy za niewłaści-

we, ponieważ użycie słowa Biblia jest ograniczone tylko do świętych pism chrześcijan. Czasami Żydzi

używają tego słowa dla Starego Testamentu, który uważają za jedyne autoryzowane Boskie objawienie.

Jednak nawet takie użycie tego słowa nie jest w pełni uzasadnione, chociaż Stary Testament jest częścią

Biblii. Powinniśmy ograniczyć to słowo do określenia obydwóch Testamentów. Niekiedy słyszymy, jak

ludzie nazywają Stary Testament Starą Biblią, a Nowy Testament – Nową Biblią. Obydwa zastosowania

tego określenia są niefortunne. My używamy tego słowa tylko w odniesieniu do pism stanowiących Stary

Testament i Nowy Testament, jako zbioru i autoryzowanej historii objawienia Boga na temat Samego

Siebie i Jego planu, podanych Jego ludowi Starego i Nowego Testamentu za pośrednictwem Jego Syna,

przy pomocy pewnych Jego sług (Żyd. 1:1,2; 1 Piotra 1:11; 1 Kor. 8:6; Am. 3:7). Świadomy chrześcija-

nin przypisuje temu zbiorowi pism wyjątkowe miejsce, do którego nie mają prawa żadne inne pisma.

Dlatego oddaje im cześć i posłuszeństwo, jakie według niego jest odpowiednie dla wypowiedzi Jehowy,

Boga nieba i ziemi. Modlitwą autora i pragnieniem czytelnika jest to, by analiza ta została pobłogosła-

wiona przez Autora Biblii.

Wasz brat i sługa,

PAUL S. L. JOHNSON

Filadelfia, Pa.,

14 września 1945

SPIS TREŚCI

ROZDZIAŁ I

BIBLIA W OGÓLNYCH ZARYSACH

O GÓLNE FAKTY DOTYCZĄCE B IBLII – O GÓLNE UWAGI O JEJ WALORACH LITERACKICH – O GÓLNE

UWAGI NA TEMAT KANONU S TAREGO T ESTAMENTU – O GÓLNE UWAGI NA TEMAT KANONU

N OWEGO T ESTAMENTU ........................................................................................................... 5

ROZDZIAŁ II

BIBLIA JAKO BOSKIE OBJAWIENIE

J EJ POTRZEBA – W EWNĘTRZNE DOWODY – J EJ PLAN – M ĄDROŚĆ , MOC , SPRAWIEDLIWOŚĆ I

MIŁOŚĆ PRZENIKAJĄ PLAN – P RZYMIOTY JEJ B OGA ............................................................... 40

ROZDZIAŁ III

BIBLIA JAKO BOSKIE OBJAWIENIE ( c.d. )

C HARAKTER , URZĘDY I NATURY C HRYSTUSA – D OZWOLENIE NA ZŁO – O KUP – N ADZWY-

CZAJNOŚĆ B IBLII ................................................................................................................... 81

ROZDZIAŁ IV

BIBLIA JAKO BOSKIE OBJAWIENIE ( c.d. )

C UDA – P ROROCTWO – D OŚWIADCZENIE – E FEKTY – W PŁYW CYWILIZUJĄCY ....................... 133

ROZDZIAŁ V

BIBLIA JAKO BOSKIE OBJAWIENIE ( dokończenie )

W IELKA P IRAMIDA – A NALOGIE DO BIEGU I BUDOWY NATURY – N IEBIOSA OPOWIADAJĄ B OSKI

PLAN – P ALESTYNA OPOWIADA B OSKI PLAN ....................................................................... 172

ROZDZIAŁ VI

NATCHNIENIE BIBLII

J EGO OPIS – U WAGI OGÓLNE – T EKSTY B IBLII – F AKTY B IBLII – W YŻSZY KRYTYCYZM –

R OZWAŻENIE ZARZUTÓW .................................................................................................... 201

ROZDZIAŁ VII

PRZYMIOTY I ZASTOSOWANIA BIBLII

J EJ CZTERNAŚCIE PRZYMIOTÓW – J EJ CZTERY ZASTOSOWANIA ................................................. 261

ROZDZIAŁ I

BIBLIA W OGÓLNYCH ZARYSACH

O GÓLNE FAKTY DOTYCZĄCE B IBLII – O GÓLNE UWAGI O JEJ WALORACH LITERACKICH – O GÓLNE UWAGI

NA TEMAT KANONU S TAREGO T ESTAMENTU – O GÓLNE UWAGI NA TEMAT KANONU N OWEGO T E-

STAMENTU

ŁOWO Biblia pochodzi od greckiej, zdrobniałej formy rzeczownika rodzaju nijakiego w liczbie

mnogiej: biblia [dosłownie: książeczki ], między innymi używanego w grece na określenie ksiąg Sta-

rego i Nowego Testamentu oraz innych pism. Chryzostom, jeden z czterech greckich ojców kościoła,

zmarły w 407 roku, wydaje się być pierwszym, który użył tego terminu jako nazwy dla Pisma Świętego.

Słowo biblia pochodzi od greckiego słowa biblos , które najpierw oznaczało łyko papirusu, a potem za-

częło oznaczać książkę . Septuaginta używa wyrażenia ta biblia [księgi, książki], tłumacząc odpowiednie

wyrażenie hebrajskiego tekstu Dan. 9:2, zastosowane w odniesieniu do tych pism Starego Testamentu,

jakie były już wtedy spisane. Częściowa aluzja do tej nazwy występuje w Prologu do (apokryficznej)

księgi Jezusa, syna Syracha [Kaznodziei], około 200 r. p.n.e., gdzie trzecia część podziału hebrajskiego

Starego Testamentu nazwana jest „pozostałymi księgami”. W innej księdze apokryficznej (1 Mach. 12:9)

cały Stary Testament nazwany jest „świętymi księgami”. Chrześcijańscy pisarze (2 Klemensa 14:2) wcze-

śnie przyjęli tę nazwę dla Starego Testamentu, a od czasów Chryzostoma zaczęła ona obejmować obydwa

Testamenty. Kościół zachodni przyjął to greckie słowo jako nazwę obydwu Testamentów, które aż do

XIII wieku były zwane Biblią , „księgami”. W XIII wieku to greckie słowo rodzaju nijakiego i w liczbie

mnogiej – Biblia – z powodu gramatycznego błędu zaczęło być stosowane w łacinie jako rzeczownik ro-

dzaju żeńskiego w liczbie pojedynczej: w ten sposób „Księgi” zostały nazwane „Księgą”. Termin ten,

naszym zdaniem bardzo trafny, znalazł zastosowanie w ówczesnych językach Europy, między innymi w

angielskim, i stąd mamy naszą nazwę Biblia , a nie Biblie . W języku angielskim po raz pierwszy pojawiła

się ona w czasach Wyclifa, który zmarł 31 grudnia 1384 roku. Widzimy więc, że nazwa ta częściowo ma

pochodzenie biblijne, a częściowo pozabiblijne.

Biorąc pierwsze litery hebrajskich nazw trzech części hebrajskiego Starego Testamentu: Tora (Za-

kon), Nebiim (Prorocy) oraz Ketubim (Pisma), Żydzi stworzyli nic nie znaczące słowo Tanach jako na-

zwę Starego Testamentu. Z oczywistych względów Nowy Testament nie nadaje sobie żadnej nazwy. Św.

Piotr wyraźnie wskazuje, że listy św. Pawła były równie miarodajne co pisma Starego Testamentu (2 Pio-

tra 3:16). Najbardziej powszechną nazwą, jaką Nowy Testament – zarówno w słowach Jezusa, jak i Apo-

stołów – nadaje księgom Starego Testamentu jest „Pismo” oraz „Pisma”, czasami z dodatkiem słowa

„Święte”. Oto ich kompletna lista: Mat. 21:42; 22:29; 26:54,56; Mar. 12:10,24; 14:49; 15:28; Łuk. 4:21;

24:27, 32,45; Jana 2:22; 5:39; 7:38,42; 10:35; 13:18; 17:12; 19:24, 28,36,37; 20:9; Dz.Ap. 1:16; 8:32,35;

17:2,11; 18:24,28; Rzym. 1:2; 4:3; 9:17; 10:11; 11:2; 15:4; 16:26; 1 Kor. 15:3,4; Gal. 3:8,22; 4:30; 1

Tym. 5:18; 2 Tym. 3:15,16; Jak. 2:8,23; 4:5; 1 Piotra 2:6; 2 Piotra 1:20; 3:16. Łukasz (Łuk. 24:44) od-

wołuje się do trzyczęściowego podziału hebrajskiego Starego Testamentu, używając wyrażenia „w zako-

nie Mojżeszowym i w prorokach i w psalmach” (pierwsza księga trzeciej części, psalmy, reprezentuje

tutaj wszystkie księgi tej części). Jezus jednak częściej skraca to wyrażenie do „zakonu i proroków” (Mat.

5:17; 7:12; 11:13; 22:40; Łuk. 16:16,29,31; 24:27; Jana 1:45). Pozostałe miejsca Nowego Testamentu

używające tego wyrażenia to: Dz.Ap. 13:15; 24:14; 26:22; Rzym. 3:21. W niektórych wersetach słowo

„Zakon” używane jest w odniesieniu do całego Starego Testamentu, a to dlatego, że księgi Mojżesza, jako

najważniejsze, użyczają swej nazwy całości – najważniejsza część reprezentuje całość (Łuk. 5:17; Jana

7:49; 10:34; 12:34; 15:25; Dz.Ap. 5:34; 6:13; 22:12; 23:29; 1 Kor. 14:21; Gal. 4:21). Nowy Testament

używa słowa „wyrocznie” na oznaczenie Starego Testamentu, jak dowodzą tego następujące wersety:

Dz.Ap. 7:38; Rzym. 3:2; Żyd. 5:12; 1 Piotra 4:11 [polski czytelnik powinien pamiętać, że wszystkie uwa-

gi autora na temat występowania poszczególnych słów dotyczą przekładów angielskich – przypis tł.]. Są

też inne biblijne wyrażenia odnoszące się do Starego Testamentu. Jest on zwany: księgą (Ps. 40:8; Żyd.

Epifaniczne Wykłady Pisma Świętego (tom 12) - Biblia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: