robaki płaskie i obłe.odt

(31 KB) Pobierz

Robaki płaskie - płazińce

Tasiemce

Przywry

 

 

Tasiemce

Bruzdogłowiec szeroki - Diphyllbothrium latum

Tasiemiec nieuzbrojony – Taenia saginata

Tasiemiec uzbrojony – Taenia solium

Tasiemiec bąblowcowy – Taenia granulosus

Bruzdogłowiec szeroki Diphyllbothrium latum

 

Pasożytuje w jelicie cienkim człowieka i ponad 30 gatunków ssaków (niedźwiedź, foka, lis, pies, świnia)

Osiąga do 20 m długości

Ma dwóch żywicieli pośrednich  

              skorupiak i ryba

 

 

Bruzdogłowiec szeroki Diphyllobothrium latum

Wywołuje difylobotriozę, objawy:

 

- biegunka,

- bóle brzucha,

- Niedokrwistość megaloblastyczna

(złośliwa) wywołana niedoborem

witaminy B12,

- eozynofilia

 

 

Diphyllobothrium latum

Wykrywanie 

 

W kale jaja lub proglotydy

We krwi zwiększona ilość krwinek białych i komórek kwasochłonnych

 

Diphyllobothrium latum

Zwalczanie  

 

Zaniechanie spożywania surowych  i półsurowych ryb

Unikanie kontaktu zbiorników wodnych z odchodami

Gotowanie, mrożenie, solenie, marynowanie

 

WĘDZENIE NIE NISZCZY PROCERKOIDÓW

Bruzdogłowiec szerokiDiphyllobothrium latum

 

leczenie  

 

Prazykwantel (Cesol) 

niklozamid (Devermin, Yomesan)

 

  Skuteczność leczenia ocenia się 1 i 3 mies po terapii

Tasiemiec nieuzbrojony Taenia saginata

 

Pasożyt jelita cienkiego człowieka (człowiek jedynym żywicielem ostatecznym)

Zwiększająca się ilość zarażeń w Polsce związana za spożywaniem surowego mięsa wołowego

 

OBJAWY TASIEMCZYCY

Napadowe bóle brzucha (u 1/3 pacjentów tzw. bóle głodowe)

Nudności

Upośledzenie łaknienia lub wzmożenie apetytu

Obniżenie aktywności ruchowej

U dzieci często wzmożona perystaltyka jelit

      Może też być inwazja bezobjawowa

 

Przy długotrwałym zakażeniu:

Zmniejszenie ogólnej kondycji

Uczucie osłabienia

Zaburzenia snu i pamięci

Naprzemiennie biegunki i zaparcia

Rzadko długotrwałe biegunki, niedokrwistość, pokrzywka, czasem niedrożność jelit, zatkane przewody żółciowe lub trzustkowe.

Wykrywanie

Identyfikacja proglotydów poruszających się w świeżym kale

Wykrywanie jaj inwazyjnych (takie same jak u T. solium)

Test ELISA (wykrywanie w kale swoistych antygenów tasiemca – koproantygeny)

Zwalczanie:

Sanitarne badanie mięsa w rzeźniach i z uboju gospodarczego

Zaniechanie spożywania surowego mięsa

 

Leczenie:

Prazykwantel

Niklozamid

Albendazol lub Mebendazol – uniemożliwiają pasożytom przyswajanie glukozy. Nie stosuje się u dzieci do 3 rż i u kobiet w ciąży (prawdopodobne działanie teratogenne)

Mepakryna – rzadziej, nie stosuje się jej u osób > 60rż, z zabudzeniami psychotycznymi, chorobami wątroby, łuszczycą i porfirią.

Taenia solium

Tasiemiec uzbrojony

kosmopolityczny tasiemiec jelita cienkiego człowieka, głównego żywiciela ostatecznego,

świnia jako główny żywiciel pośredni i wiele gatunków zwierząt

człowiek może być poronnym żywicielem pośrednim

w Polsce zarażenie tasiemcem uzbrojonym 300 razy rzadsze niż T. saginata

 

 

Taenia solium  i Taenia saginata

 

 

 

 

Taenia solium i Taenia saginata

Kontrolne badanie kału przeprowadza się nie wcześniej niż po miesiącu po leczeniu, skuteczność ocenia się po 4 miesiącu; waha się od 80-90 %

Tasiemiec bąblowcowyEchinococcus granulosus

 

Tasiemiec pasożytujący w postaci dojrzałej w jelicie cienkim psa, wilka, lisa, kojota, hieny i jenota nieomal na całym świecie.

Występuje także u kotowatych, nie osiągając dojrzałości płciowej

Liczba żywicieli pośrednich znaczna, obok człowieka wiele gatunków i podgatunków (owca, koza, bydło, wielbłąd, świnia, koń, muł, osioł, królik, zając, lemur)

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy

Strobila ma 2-7 mm długości, składa się najczęściej z 3 proglotydów.

Skoleks z ryjkiem uzbrojonym w w dwa wieńce haków

Proglotyd maciczny odrywa się od reszty i samodzielnie wydostaje się przez odbyt na powierzchnię żywiciela ostatecznego

Macica zawiera 400-800 jaj inwazyjnych

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy krąży wśród określonej grupy żywicieli np. wśród zwierząt gospodarskich – pies, domowe kopytne – owce, bydło,świnie, kozy, konie, wielbłąd, znanych wiele cyklów wśród zwierząt dzikich.

Tasiemiec bąblowiec

 

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy

Z połkniętych jaj, w żołądku lub jelicie żywiciela pośredniego, wydostaje się onkosfera, która przenika czynnie do naczyń krwionośnych lub chłonnych jelita cienkiego, trafiając układem żyły wrotnej przede wszystkim do wątroby

Larwy wędrując dużym krwiobiegiem trafiają do narządów i tam przekształcają się w cerkoida typu bąblowiec (66% w wątrobie, 22% w płucach, pozostałe do nerek, śledziony, mięśni, mózgu, gałki ocznej, tkanki podskórnej, jamy brzusznej i kości)

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy

u żywiciela pośredniego miesiąc po zarażeniu powstają drobne guzki pod torebką wątroby

po 5-6 mies. młody bąblowiec osiąga 10 mm średnicy rośnie i wytwarza płyn

protoskoleksy inwazyjne wytwarzane są po upływie 12-24 mies.

Tasiemiec bąblowcowyEchinococcus granulosus

Protoskoleks jest to forma rozwojowa całkowicie, zarówno morfologicznie, jak i fizjologicznie, przygotowana do osiedlania się w jelicie cienkim żywiciela ostatecznego

W protoskoleksie można wyróżnić – cały skoleks

Tasiemiec bąblowcowyEchinococcus granulosus

Protoskoleksy zjedzone przez psa lub innego żywiciela ostatecznego wynicowują się w jelicie cienkim i przytwierdzają do błony śluzowej jelita przyssawkami oraz hakami.

Forma ostateczna tasiemca powstaje po około 6-9 tygodniach.

 

Echinococcus granulosus

Chorobotwórczość

 

Choroba – echinokokoza, bąblowica

60% wątroba, 20% płuca, sporadycznie w innych narządach,

Żółtaczka, zastoinowe zapalenie dróg żółciowych, nadciśnienie wrotne, wstrząs anafilaktyczny, wtórny rozsiew, kaszel, skrócenie oddechu, bóle w klatce piersiowej, niedodma

Objawy guza mózgu

Echinococcus granulosus

Wykrywanie

Protoskoleksy w badaniu biopsyjnym

RTG , USG , CT ,NMR ,Odczyny serologiczne

We krwi obwodowej zwiększona ilość krwinek kwasochłonnych - eozynofilia

Echinococcus granulosus

Zwalczanie

 

Oświata sanitarna, odrobaczanie psów, zaniechanie karmienia psów i lisów odpadkami poubojowymi

Echinococcus granulosus

Tasiemiec bąblowcowy - leczenie

Operacyjne

Albendazol (Zentel))

Mebendazol (Vermox)

Robaki obłe

NICIENIE:

Węgorek jelitowy

Tęgoryjec dwunastniczy

Owsik ludzki

Glista ludzka

Glista psia

Glista kocia

Włosień kręty

Włosogłówka ludzka

Robak medyński

 

ENTEROBIUS VERMICULARISOwsik ludzki

Owsik ludzki (Enterobius vermicularis)-   robak pasożytniczy (barwy białej), należący do nicieni-   swoisty pasożyt człowieka- j. grube, wyrostek               robaczkowy, końcowy odcinek j. cienkiego-   żywi się subst. zawartymi w treści jelitowej -   najbardziej powszechny w strefie klimatu umiarkowanego

 

 

Samica ma ok. 10 mm długości oraz 0,3-0,5 mm szerokości.

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin