Skąd tu wziąć zaufanie.pdf

Skąd tu wziąć zaufanie?

Nasz Dziennik, 2011-04-01

Wprawdzie, jak zauważył Aleksy de Tocqueville, nie ma

takiego okrucieństwa ani takiej niesprawiedliwości,

jakiej nie dopuściłby się skądinąd łagodny i liberalny

rząd, kiedy zabraknie mu pieniędzy, ale przecież nie

oznacza to, że rację automatycznie mają krytycy rządu -

bez względu na to, co mówią. Zanim tedy uwagę naszą

ostatecznie pochłoną przygotowania do obchodów

pierwszej rocznicy katastrofy smoleńskiej, same

obchody, potem spory między poszczególnymi

frakcjami uczestników uroczystości, kto na niej "żeruje"

i ją "upolitycznia", a kto swoim uczestnictwem "bezcześci" pamięć ofiar, po czym kraj pogrąży

się w świątecznej nirwanie - wróćmy na chwilę do innego sporu, angażującego posiadaczy

najtęższych głów w naszym nieszczęśliwym kraju: profesora Leszka Balcerowicza i ministra

Jacka Rostowskiego.

O ile dotychczas batalię o dochody z prowizji od pieniędzy wyłudzonych od obywateli pod pretekstem

zreformowania im emerytur toczyli zainteresowani albo po jednej, albo po drugiej stronie ekonomiści, o

tyle teraz, w ostatniej chwili, włączyli się do niej prawnicy w osobie profesora Jerzego Stępnia, byłego

prezesa Trybunału Konstytucyjnego. Właściwie nie byłoby powodu, by do tego sporu wracać, bo cóż to

dla nas, ofiar bankrutującego systemu emerytalnego, za różnica, czy obrabują nas filuci prywatni, czy

też rząd, skoro tak czy owak zostaniemy obrabowani - gdyby nie argument, którego pan profesor

Stępień użył w obronie dotychczasowej wysokości odpisu na rzecz otwartych funduszy emerytalnych.

Powiedział mianowicie, że przyjęta niedawno przez Sejm ustawa podważa zaufanie obywateli do

państwa.

Czy można podważyć coś, czego nie ma? Wydaje się, że nie, i dlatego argument pana profesora

Stępnia zdaje się w istniejących okolicznościach bezprzedmiotowy. Wprawdzie nie prowadzę takiego

intensywnego życia towarzyskiego jak celebryci, którzy nie tylko codziennie widują się z mnóstwem

interesujących ludzi wszystkich możliwych płci, ale w dodatku co noc kochają kogoś innego, niemniej

jednak odbywam wiele publicznych spotkań i o ile pamiętam, nie spotkałem dotąd nikogo, kto

obdarzałby nasze państwo w jego współczesnej postaci zaufaniem. Nawiasem mówiąc, taki nieufny

stosunek obywateli do obecnej postaci naszego państwa przynosi zaszczyt ich spostrzegawczości, bo

rzeczywiście - III Rzeczpospolita nastawiona jest raczej na bezlitosną grabież swoich obywateli, których

sprzedaje w coraz głębszą niewolę lichwiarskiej międzynarodówce poprzez powiększanie długu

publicznego oraz oczywiście również kosztów tak zwanej jego "obsługi". Dlatego też jedna część

naszego społeczeństwa emigruje, inna schodzi do gospodarczego podziemia w "szarej strefie", która

wytwarza już co najmniej 30 procent produktu krajowego brutto, a więc tego, co w Polsce jest

wyprodukowane i sprzedane, a kolejna - coraz natarczywiej prezentuje postawy roszczeniowe, licząc na

to, że w ten sposób "odkradnie" sobie to, co rząd wcześniej jej zrabował. Oczywiście jest to złudzenie,

bo stworzony przez naszych Umiłowanych Przywódców system eksploatowania obywateli naszego

nieszczęśliwego kraju jest perfekcyjnie uszczelniony. Rząd wypuszcza obligacje, które kupują otwarte

fundusze. Te pieniądze rząd dokłada do ZUS, żeby miał z czego wypłacać emerytury. Później jednak

rząd musi od OFE obligacje wykupić - z czego mają one zysk bez ryzyka, z którego wypłacają sobie

prowizję. Ten zysk pochodzi z tego, że obywatele muszą dwa razy płacić za to samo; raz - jako

ubezpieczeni - składkę do ZUS, z której 1/3 dostawały OFE, a drugi raz - jako podatnicy - żeby rząd

mógł od OFE obligacje wykupić. W tej sytuacji tylko idiota mógłby do takiego państwa żywić zaufanie - a

idiotów aż tak dużo znowu u nas nie ma, żeby ze względu na nich formułować solenne konstytucyjne

principia demokratycznego państwa prawnego, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości

społecznej. Bo gdyby nawet jakiś naiwniak miał wątpliwości co do tego sprytnego mechanizmu

grabieży, to ostatecznie powinna przekonać go okoliczność, że gwarantem wypłacalności całego

interesu jest... budżet państwa, a więc znowu biedni podatnicy, którzy - w razie, gdyby coś poszło nie

tak - będą musieli za to samo zapłacić po raz trzeci. Nic więc dziwnego, że w obronie takich alimentów

poruszone zostały wszystkie możliwe Moce - ale z punktu widzenia obywatela to, kto go akurat ograbia,

nie jest takie specjalnie ważne, skoro przed samą grabieżą żadne prawo ani państwo go nie chroni.

Stanisław Michalkiewicz

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: