Clavell James - Ucieczka.pdf - Sensacja i Kryminały - Alazet

James Clavell

Ucieczka

(Escape)

Księga pierwsza

PIĄTEK, 9 LUTEGO 1979

TEHERAN,

APARTAMENT McIVERÓW,

GODZINA 20.30.

Wszyscy troje słuchali radia, sygnał na falach krótkich był niewyraźny i słabo dostrojony.

– Tu BBC World Service, jest godzina siedemnasta czasu Greenwich...

Piąta po południu czasu Greenwich odpowiadała wpół do dziewiątej wieczorem czasu

miejscowego. Dwaj mężczyźni odruchowo spojrzeli na zegarki. Kobieta pociągnęła łyk martini

z wódką. Na dworze było ciemno, z oddali dochodziły odgłosy strzałów. Nie zwracali na nie uwagi.

Kobieta znowu upiła trochę martini. W apartamencie było zimno, centralne ogrzewanie wyłączono

przed kilkoma tygodniami. Jedyne źródło ciepła stanowił teraz mały elektryczny kominek, działający

podobnie jak przyćmione żarówki na pół mocy.

– ...o godzinie siedemnastej trzydzieści nadamy specjalny raport naszego korespondenta z Persji,

obecnie nazywanej Iranem...

– Świetnie – mruknęła kobieta i wszyscy pokiwali głowami.

Atrakcyjna i nie wyglądająca na swoje pięćdziesiąt jeden lat, miała jasne włosy, niebieskie oczy

i okulary w ciemnych oprawkach. Genevere McIver, dla przyjaciół Genny.

– ...najpierw jednak skrót wiadomości ze świata: sytuacja w Iranie zmienia się z godziny na

godzinę. Uzbrojone frakcje walczą o władzę. Premier Callaghan ogłosił, że królowa poleci

w poniedziałek do Kuwejtu, rozpoczynając w ten sposób trzytygodniową wizytę w państwach Zatoki

Perskiej. W Waszyngtonie prezy...

Sygnał kompletnie zanikł. Wyższy mężczyzna zaklął.

– Cierpliwości, Charlie – powiedziała łagodnym głosem Genny. – Zaraz się znowu odezwie.

– Masz rację, Genny – odparł Charlie Pettikin, urodzony w Afryce Południowej były pilot RAF-

u, o ciemnych, przetykanych nitkami siwizny włosach. Miał czterdzieści sześć lat i był głównym

pilotem oraz szefem kursu pilotażu śmigłowców, prowadzonego dla irańskich sił lotniczych.

W oddali rozległy się kolejne strzały.

– Trochę ryzykują, wysyłając królową do Kuwejtu – stwierdziła Genny. Bogaty szejkanat

Kuwejtu leżał po drugiej stronie Zatoki, granicząc z Arabią Saudyjską i Irakiem. – W tym momencie

nie jest to zbyt rozsądne, prawda?

– To czysta głupota. Rząd daje dupy stąd aż do Aberdeen – mruknął z przekąsem jej mąż Duncan

McIver.

Genny roześmiała się.

– To dosyć daleko, Duncan.

– Nie dla mnie, Gen! – McIver był dyrektorem S-G Helicopters, brytyjskiej firmy działającej od

wielu lat w Iranie, głównie w przemyśle naftowym. Miał pięćdziesiąt osiem lat, posturę boksera

i siwą czuprynę. – Callaghan to stary pierdoła... – podjął i urwał, słysząc łoskot jadącego ulicą

ciężkiego pojazdu. Apartament mieścił się na najwyższym, piątym piętrze nowoczesnego bloku

mieszkalnego na północnych przedmieściach Teheranu. Po chwili przejechał następny pojazd.

– To mi wygląda na czołgi – zauważyła Genny.

– To są czołgi – powiedział Charlie Pettikin.

– Jutro czeka nas chyba kolejny zły dzień – stwierdziła.

Od wielu tygodni każdy dzień był gorszy od poprzedniego. Najpierw we wrześniu ogłoszono stan

wojenny. Szach wprowadził zakaz zgromadzeń publicznych i godzinę policyjną od dziewiątej

wieczorem do piątej rano, co jeszcze bardziej rozwścieczyło ludzi. Zwłaszcza w stolicy. Doszło do

wielu zabójstw i aktów przemocy. Po długich wahaniach szach zawiesił nagle w ostatnich dniach

grudnia stan wojenny, powierzył tekę premiera umiarkowanemu politykowi Bachtiarowi, poczynił

wiele ustępstw, a potem, ku zaskoczeniu wszystkich, wyjechał szesnastego stycznia z Iranu „na

wakacje”. Bachtiar sformował rząd, a ajatollah Chomeini – wciąż na wygnaniu we Francji – potępił

go i wszystkich, którzy za nim stali. Zamieszki wzmagały się, liczba ofiar rosła. Bachtiar próbował

negocjować z ajatollahem, który nie chciał się z nim spotykać ani rozmawiać. Ludzie i wojsko

burzyli się, przed ajatollahem zamknięto, a następnie otwarto wszystkie lotniska. I wreszcie, co było

jeszcze bardziej zaskakujące, przed ośmioma dniami, pierwszego lutego, ajatollah wrócił. Zaczęła

się prawdziwa rewolucja.

– Muszę się jeszcze napić – Genny wstała, żeby ukryć przechodzący ją dreszcz. – Zrobić ci

drinka, Duncan?

– Bardzo proszę, Gen.

– Charlie? – zapytała, ruszając do kuchni po lód.

– Dziękuję, Genny, sam sobie zrobię.

Radio odezwało się ponownie i zatrzymała się w progu.

– ...Chiny informują o poważnych starciach z Wietnamem i zaprzeczają, jakoby...

Sygnał ponownie zanikł i słychać było tylko trzaski. Później dobiegły ich kolejne strzały, tym

razem trochę bliższe.

– Idąc do was, wstąpiłem na drinka do klubu prasowego – powiedział po chwili Pettikin. – Krążą

plotki, że Bachtiar chce stłumić zamieszki. Inni twierdzą, że doszło do ciężkich walk w Meszhedzie,

gdzie tłum powiesił szefa policji i kilku jego podwładnych.

– To straszne – mruknęła.

– Modlę się, żeby się opamiętali. Iran jest wspaniałym krajem i nie chcę stąd wyjeżdżać. – Radio

odezwało się na sekundę, a potem znowu umilkło. – To chyba plamy na słońcu.

– Człowiek ma ochotę rzygać krwią – stwierdził McIver.

Podobnie jak Pettikin, służył kiedyś w RAF-ie. Był pierwszym pilotem zatrudnionym przez S-G

Helicopters, a obecnie, jako dyrektor oddziału irańskiego, również dyrektorem wykonawczym IHC –

Iran Helicopter Company, utworzonej wspólnie z obowiązkowym irańskim partnerem firmy, która

podpisywała ich kontrakty, zawierała ich umowy i dysponowała ich pieniędzmi. Bez McIvera nie

mogliby działać na terenie Iranu. Pochylił się do przodu, żeby dostroić lepiej stację, ale potem

rozmyślił się.

– Sygnał sam wróci – powiedziała Genny. – Zgadzam się, że Callaghan to stary pierdoła.

Duncan uśmiechnął się do niej. Byli małżeństwem od trzydziestu lat.

Clavell James - Ucieczka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: