McClone Melissa - Dwoje na rajskiej wyspie.pdf - McClone Mellisa - glinka7-1987

Melissa McClone

Dwoje na rajskiej

wyspie

PROLOG

Henry Davenport postukał kosztownym piórem w

mahoniowy blat biurka i rozejrzał się wokół, jakby szukał

natchnienia. Półki uginały się od książek, lecz żadna go nie

skusiła. W telewizji też nie było nic ciekawego, a wszystkie

kasety i DVD już dawno obejrzał. Włączył więc odtwarzacz i

bibliotekę wypełniło jazzowe solo na trąbkę.

Lubił jazz, ale nie dzisiaj. Może więc Vivaldi? Blues?

Hard rock, folk, muzyka alternatywna, country? Stary, dobry

Bach?

Na pewno stary, na pewno dobry, ale może jutro.

Lecz czym zająć się teraz?

W rezydencji poza nim nie było żywej duszy, bo wysłał

wszystkich na doroczny urlop, oczywiście na swój koszt. Są

teraz daleko od Oregonu. Dlatego tak tu cicho. Na ogól lubił

ciszę, ale dziś...

Może zadzwonić po przyjaciół i znajomych? Tylko na to

czekają, zaraz zaroiłoby się od ludzi. Ale nie, brakuje mu

czegoś innego. Tylko czego?

Przyjęcie urodzinowe jest już przygotowane, musi tylko

zapłacić resztę należności za tropikalną wysepkę. Więc skąd

ten nieokreślony niepokój, dziwne poczucie, że o czymś

zapomniał, coś przegapił?

Przed nim leżały papiery dotyczące przyjęcia: zaproszenia,

szczegółowy plan imprezy... Spojrzał na listę gości.

Pierwszego kwietnia na własny koszt zabiera ich na

Hawaje. O nic nie muszą się martwić.

Nikogo ani niczego nie pominął, wszystko dopięte na

ostatni guzik. Szalone urodziny na tropikalnej hawajskiej

wyspie, w jednym z najbardziej ekskluzywnych ośrodków.

Tegoroczne party powinno przebić ostatnie przyjęcie, które

wydał w szpanerskim Reno w Newadzie.

Każdego roku hucznie świętował urodziny. Wymyślał

przy tym jakiś temat przewodni, a dwie losowo wybrane

osoby udawały się w świat, by wykonać jakieś zadanie. Henry

wciąż doskonalił swoje pomysły, świetnie się przy tym

bawiąc. Miał nadzieję, że jego goście też.

Może właśnie stąd to niejasne poczucie, że coś przegapił.

Zależy mu, by nie zawieść oczekiwań. Jego goście liczą, że

znowu ich czymś zaskoczy.

W zeszłym roku Brett Matthews i Laurel Worthington

zakochali się w sobie bez pamięci. Skończyło się ślubem, a on

został ojcem chrzestnym prześlicznej Noelle.

Spojrzał na stojące na biurku zdjęcia dziewczynki. Zrobiło

mu się ciepło na sercu. Taka drobina, a już go zawojowała.

Nie może się doczekać, kiedy ją znowu zobaczy. Jaka będzie,

kiedy podrośnie? Kupił dla niej masę prezentów, od wielkiego

konia na biegunach po sznur cennych pereł. Dobrze się stało,

że udało mu się skojarzyć Bretta i Laurel. Dobrze również dla

niego.

Naraz go olśniło.

Już wiedział, co go tak niepokoiło. Musi skończyć z

przypadkowością, z losowym wybieraniem kandydatów do

przygody, Co z tego, że jemu nie spieszy się do ołtarza?

Innym na pewno się spieszy, choć być może sami o tym nie

wiedzą. Na przykład rodzice małej Noelle jeszcze przed

rokiem nie mieli pojęcia, że w głębi ducha marzą o sobie, a

jacy teraz są szczęśliwi! Byłoby cudownie, gdyby wszyscy

jego znajomi zaznali podobnych uczuć. Jeśli efektem będą

kolejni chrześniacy, tym lepiej.

Ogarnęło go podniecenie. Pochylił się nad listą gości.

Którzy z nich stworzą kolejną szczęśliwą parę?

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Dlaczego odciągnąłeś mnie od Travisa? - Cynthia

Sterling nie ukrywała złości. Co z tego, że Henry świętuje

trzydzieste czwarte urodziny? Nie powinien wtrącać się w jej

sprawy. - Świetnie nam się rozmawiało.

- Tak mówisz?

Henry pociągnął ją do wyjścia z sali balowej. Miał na

sobie szorty i hawajską koszulę w biało - zielony deseń.

Uśmiech nie schodził mu z twarzy. Jego primaaprilisowe bale

urodzinowe cieszyły się legendarną sławą, a tegoroczny

najpewniej przyćmi wszystkie poprzednie. Tropikalny ośrodek

dla wybrańców, sam smak Polinezji. Wspaniale udekorowana

sala, pochodnie oświetlające przejście na plażę, piękne

tancerki wirujące w rytm miejscowych tańców. Przepych i

dbałość o najdrobniejsze szczegóły, a wszystko w dobrym,

wręcz wyrafinowanym guście. Jak to sobie zaplanował.

- Ten Travis aż lepi się do ciebie. - Uśmiech znikł mu z

twarzy.

- I co z tego? Zresztą przesadzasz.

- Czyżby? Zwariował na twoim punkcie.

- Po prostu jest trochę zauroczony - bagatelizowała, lecz

tylko na użytek Henry'ego. Bo sama...

- Hm, zauroczony... a może żałosny? - usłużnie

zasugerował. - Zresztą nieważne, niedługo mu przejdzie.

- Po moim trupie! - nie wytrzymała Cynthia. Travis był

wymarzonym kandydatem na męża. Ślepo zakochany, gotów

dać jej wszystko, czego tylko zapragnie. - Jest idealny.

- Stać cię na kogoś lepszego.

- A jeśli nie potrzebuję nikogo lepszego? - stwierdziła

zaczepnie,

- Już raz zwiał sprzed ołtarza.

- Powiedział mi o tym. To nie była jego wina.

- Jasne, zawsze tak mówią - zadrwił Henry.

- Daruj sobie! - fuknęła ze złością.

Wiedziała, że Travis nie spuszczał jej z oka. Co z tego, że

nie należał do grona przystojniaków, jak choćby Henry czy

niektórzy z jej znajomych, ale miał dużo uroku. Naprawdę

miły facet, a przy tym jedynak, podobnie jak ona. Wyznał, że

czuje się samotny i chciałby założyć rodzinę, mieć dzieci...

Jak cudownie to zabrzmiało! Trafił prosto w jej marzenia.

Ledwie się pohamowała, by natychmiast nie zaciągnąć go

przed oblicze sędziego pokoju, by dał im ślub.

Travis doskonale nadaje się na męża i ojca. Uwielbia ją, a

ona go polubiła, przy tym pragną od życia tego samego... Czy

można chcieć czegoś więcej?

Ich spojrzenia skrzyżowały się. Travis wpatrywał się w

nią, jakby tylko ona była na całym bożym świecie. Czuła się

adorowana i podziwiana. Wspaniałe uczucie. Jej przyjaciółki

albo już powychodziły za mąż, albo były po słowie, więc

problem miały z głowy. Też by tak chciała.

Dała mu znak, że zaraz do niego dołączy. Travis

odpowiedział uśmiechem. Może już wkrótce zapomni, co to

znaczy samotność... oboje zapomną.

Poprawiła wpięty we włosy kwiat hibiskusa.

- Jest szczęśliwy, że mnie poznał.

- Ma świętą rację. - Henry uśmiechnął się czarująco, jak

to on. No cóż, cieszył się opinią niebezpiecznego uwodziciela

i bawidamka, i była to sława w pełni zasłużona.

Lecz na nią jego urok nie działał. Poznali się, kiedy

stawiała pierwsze kroki w wielkim świecie, i od razu

przypadli sobie do gustu. Pięć lat temu, gdy skończyła

dwadzieścia jeden lat, nawet coś zaiskrzyło między nimi, ale

to była pomyłka. Przyjaźń, jak najbardziej, ale nic więcej.

- Zgadzam się, ma rację. - Cynthia też się uśmiechnęła.

- Ale nim zostaniesz szanowną panią Drummond,

chciałbym, żebyś kogoś poznała.

McClone Melissa - Dwoje na rajskiej wyspie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: