Huna, a pieniądze.pdf

Huna a Pieniądze

część I. - Korzenie Biedy

Chyba dojrzałem już wystarczająco, by zająć się tym tematem. Ponieważ zagadnienie jest popularne (a więc na tekst ten

wpadną nie tylko polskie kahunki ), w skrócie przypomnę, czym jest huna.

W olbrzymim uproszczeniu jest to wywodząca się z szamanizmu polinezyjskiego filozofia szczęśliwego życia. Huna

bazująca na przekonaniu, że zarówno nasze działania jak i odczucia oraz myśli mają wpływ na wydarzenia w naszym

życiu - zarówno na sposób ich doświadczania, jak i na kształt przyszłości. Można by ją ująć jako kolejną szkołę

"pozytywnego myślenia" - ale byłoby to zbytnie spłycenie.

W hunie myśli, wierzenia, przekonania oraz - co za tym idzie - wyobrażenia i uczucia, są narzędziem używanym do

kształtowania swoich zachowań (a przez to efektów działań) oraz świata (uznaje się że świat zewnętrzny współgra z

wewnętrznym). A skoro świat wewnętrzny jest sprzęgnięty z zewnętrznym (tak na marginesie: huna zakłada, że świat

jest z gruntu dobrym miejscem), to naturalnym stanem jest DOBROBYT, czyli taki stan, w którym stać nas na

zaspokojenie potrzeb (dach nad głową, dobre ubranie, dobre jedzenie + dobre rozrywki), inwestowanie (w siebie, w

swoją przyszłość, np. przez naukę) oraz dzielenie się z innymi. Ile pieniędzy i co to "dobre" oznacza dla Ciebie, nie

wiem, ale tutaj zajmiemy się tworzeniem takiego stanu - a raczej spróbuję ci podsunąć kilka niecodziennych pomysłów,

jak to zrobić.

Dobrze, a więc jakie są przyczyny biedy i problemów finansowych? Nie wiem. Poważnie mówię. Huna świetnie się

nadaje na filozofię radzenia sobie z problemami, rozwijania aktywnej postawy. Kiepsko natomiast na mapę p.t. "jedynie

słuszny opis całego świata". Powiedzenie, że ludzie są biedni, bo źle myślą, ma równy sens jak ten, że ludzie nie mają

pieniędzy, bo gospodarka kiepsko działa, albo... że motyle w Chinach źle układają skrzydła. Uwarunkowań oraz

interpretacji siły wpływu tych uwarunkowań jest cała masa, a rozważanie tego w większości nic nie zmienia.

Jednak przyglądając się własnej historii z finansami, lub pracując z ludźmi w tym temacie, trudno nie zauważyć

motywów wspólnych dla tych osób. Oczywiście to, co za chwilę przeczytasz, jest subiektywne, ale... działa, tzn.

rozbrajanie tego przynosi skutki. A jedną z zasad huny można sparafrazować: Jeśli to działa, to jest to huna. A zatem do

dzieła!

Sam myśląc o tej sprawie nazywam to "korzeniami biedy" lub korzeniem nieszczęść. (Nie tylko finansowych, bo ten sam

wzór uderza nas w różne najczulsze miejsca.) Dlaczego korzeń? - bo jest czymś, co mocno wrasta, w nas, w otoczenie,

trzymając nas w miejscu, zasilając "statyczność", w dodatku wyrasta na tym całe drzewko "ciężkiej sytuacji" oraz owoce

o smaku nieszczęścia i porażki. Choć równie dobrze można by to nazwać siecią: im bardziej się szamoczemy, tym silniej

się zaplątujemy i drepczemy w miejscu.

To coś można określić energią, procesem, kompleksem wzorem, duchem jak chcesz. To coś, co działa na półświadomej/

nieświadomej/energetycznej płaszczyźnie - a rezultatów doświadczasz w widocznej postaci. Do rzeczy, tak najbardziej

zewnętrznie, można przedstawić te "korzenie biedy" jako połączenie trzech aspektów:

1. Upatrywanie źródeł szczęścia i pomyślności na zewnątrz : w ludziach, zdarzeniach czy ideach, a w

szczególności lokowanie tam własnej zdolności do zarabiania, przy jednoczesnym narzekaniu, krytykowaniu tego

źródła - wywołującym specyficzne poczucie bezsilności. To najbardziej widoczne. W mysl tego podejścia, to ile zarobisz,

zależy od Boga (tak, nie bez powodu go tu umieszczam), od polityki, gospodarki, kursu walut, poziomu bezrobocia,

miejsca pracy i miejsca zamieszkania, firmy, pracodawcy (szefa), towaru (usługi, pracy), kolegów i koleżanek z pracy,

klientów, żony (męża, dziecka), stanu zdrowia, zaangażowania, atmosfery w pracy, koncentracji etc. To normalne i

oczywiste. Tylko jaka jest twoja odpowiedź na pytanie: od czego zależy, ile zarabiasz? Oczywiście, od CIEBIE. Ale co jawi

ci się jako właściwsza odpowiedź? O którym z tych tematów mówisz najczęściej? Na który narzekasz? A którego

używasz jako wymówki? Czy przypadkiem nie przeplatasz w swoim myśleniu - raz uzależniając skutki finansowe z

swojej aktywności od któregoś z czynników, a raz na niego narzekając? Ten aspekt "korzeni biedy" to przesunięcie

EMOCJONALNEGO środka "sprawczości" własnej osoby, efektywności działań i odpowiedzialności za nie na zewnątrz -

w dodatku w rejon (temat) powiązany (mniej lub bardziej) z zagrożeniem lub w ogóle z czymś negatywnym. To można

określić mianem utraty pewności siebie, utraty wiary w zdolność zarabiania, ale to pół prawdy jest... tylko lokowane

gdzie indziej.

Z innej strony: Tu nie chodzi o słowa czy myśli (to tylko jedna z form wyrazu/kształtowania) – chodzi o ODCZUWANIE

związku, pozytywnego związku przyczynowego między twoimi działaniami (wysiłkiem, pracą etc.), a ich efektami

(zarobkami, tym na co cię stać etc.). Jeśli to masz, to wydaje się oczywiste - i wtedy najczęściej nie zwracamy na to

uwagi. Jednak utrata tego poczucia powoduje stopniowe staczanie się w kierunku bezsilności i nic-nierobienia, by

poprawić ten stan (coraz ciężej robić coraz mniejsze rzeczy) - to innymi słowy mechanizm wyuczonej bezradności.

Łatwo to zauważyć patrząc wstecz, najczęściej więcej wywodzi się to z irracjonalnego karania lub nagradzania dziecka

przez rodziców - irracjonalne - nie mające związku z zachowaniem. (Towarzyszyło ci takie poczucie w dzieciństwie?)

Paradoksalnie, odczucie tego nie zajmuje wiele - o ile wiemy o co chodzi (zawsze jest jakaś aktywność, w której

dostrzegamy i odczuwamy przyczynę i skutek). To drobna zamiana "szklanki do połowy pustej" na "szklankę do

połowy pełną" i czynienie tego, aż stanie się nawykiem.

Jeszcze większy paradoks: ten punkt staje się często "kurkiem spustowym" u osób zaczynających zajmować się huną

czy jakąś formą magii, a nawet religii. "Magia"/Haipule/kreacja wydarzeń działa raz, drugi... a w pewnym momencie

bum, krach finansowy czy inne zamieszanie. (I kolejny powód do straszenia ludzi demonicznym zagrożeniem :) ). A co

się stało? Ktoś metodą doświadczalną przekonał się, że zarobki/finanse zależne są od zewnętrznej siły... i to dopełniło

mechanizm: popłynęła nowo otwartą drogą stłumiona energia - rzeka napięć.

2. Życie cudzym życiem lub anty-życiem. Zamrożony stan wewnętrznego konfliktu. To trudniejsze do zauważenia,

ale dość dobrze widoczne w sytuacji... długów. Już wyjaśniam, chodzi o wewnętrzne poczucie, że nasza postawa i życie

są kształtowane przez zewnętrzną siłę (społeczeństwo, religia, rodzic, partner) - lub też kształtowanie tegoż w opozycji

do czegoś lub kogoś. Mówiąc "cudze życie" mam na myśli utożsamienie się z ODRZUCANĄ jednocześnie ROLĄ (rodzica,

kochanka, dorosłego, dziecka, synka tatusia, córki mamusi, ofiary, kata, szefa, kury domowej, człowieka sukcesu).

Poczucie, że taka rola jest nam narzucana przez sytuację, osoby bliskie, społeczeństwo (klasę społeczną). Anty-życie to

próba kreacji takiej postawy, roli granej w sprzeciwie przeciwko komuś lub czemuś. ROLE mają to do siebie, że są...

"płytkie", jednostronne i zawsze w relacji z czymś lub kimś. "Płytkie" tzn. przewidywalne, oparte na widocznym

motywie. (Zastanów się: jakim aktywnościom poświęcasz czas.) Jednostronność to trzymanie się czarnej lub białej

wizji, bieguna bycia bardzo dobrym (najczęściej - lubimy to) lub skrajnie "złym" (też się zdarza). Rola (aktor) zawsze

musi mieć widownię (wobec kogo zmieniasz swoje zachowania? Komu opowiadasz, co się z tobą dzieje?) i scenę (za co

czujesz się odpowiedzialny? Zobowiązany? Praca, dom, spotkania towarzyskie...). Wewnętrznie rolę przyjmowaną,

bardzo świadomie graną postrzegasz jako swoją postawę. Za to... kiedy jakąś rolę odrzucasz, postrzegasz ją jako STAN

(emocjonalny, ale nie tylko, także psychofizyczny), coś pojawiającego się w tobie, "trzymające cię" uczucie, przez swoją

obecność wymuszające twoje zachowania. Im mocniej to odrzucasz... tym mocniej wpędza cię to w STANY...

przygnębienia, gniewu, złości, obojętności, depresji - lub z drugiej strony przesadnej euforii, beztroski, wyluzowania. Im

większą dziedzinę życia jakaś rola obejmuje - tym bardziej ZMNIEJSZA SIĘ LICZBA STANÓW WEWNĘTRZNYCH, które

przyjmujesz. Kojarzysz termin "zubożenie życia"?

Z drugiej strony jest to KUMULACJA ENERGII, napięć, pragnień etc. Tyle, że w zbyt statycznej formie.

3. Rozmyte poczucie niezadowolenia, ale silny "wróg". Rozmyte poczucie niezadowolenia (coś jak poczucie winy,

rozdrażnienie, "złośliwość") z życia, zdarzeń, siebie etc., całkiem normalne w sytuacjach problemowych, oraz "wróg" -

czyli osoba, której poświęcamy dużo czasu, a mamy negatywne lub mieszane uczucia do niej, lub też przeplatamy te

uczucia. Piszę "wróg", ale osoba obsadzana w tej ROLI jest najczęściej bardzo BLISKĄ (emocjonalnie - niekoniecznie

fizycznie) osobą: chodzi o żonę, męża, partnera, kochankę/a, rodziców, rodzeństwo lub kogoś, komu poświęcamy dużo

uwagi, czasu, a do których mamy niejasny emocjonalny stosunek, jakieś ALE... (Kocham cię, ALE... Lubię cię, ALE... Fajnie

mi się z tobą pracuje, ALE...) Czasami nawet to "ALE..." jest większe niż pozytywy. Czasami jest to osoba, która spotkana

raz lub dwa wyzwoliła silną falę emocji, odświeżaną wspomnieniami i ich interpretacją. Kojarzysz może wiarę ludową

w "uroki", klątwę, czy "złe oko"? To dobry przykład.

Te trzy aspekty występują ZAWSZE razem, to jeden mechanizm, wzór o wielu splotach. Utrata poczucia wpływu na

efekty własnych działań wpycha cię w płytkie role. Twoja własna rola i rola postaci "wroga" są powiązane, często też

uzależniasz swój STAN, samopoczucie i emocje od zachowania tej osoby, co powoduje, że pojawia się jeszcze większa

bezsilność w zupełnie innych "klimatach"; czasami "wróg" wprost utwierdza cię w tym poczuciu. I znów nazywam

bliską ci osobę "wrogiem" - nie bez przyczyny. To nie musi być otwarty konflikt, coś postrzega ją w tobie jako "wroga"

(przyczyny i okoliczności znasz najpewniej). Wróg uderza w czułe punkty... Z czysto psychologicznego punktu widzenia

jest to spirala, po której wpadasz w pogłębiające się poczucie frustracji (brak efektów działań), bezsilności (poczucie

braku wpływu), gniewu (poczucie zranienia/odrzucenia) i strachu (efekt działań jest niepewny, nie wiadomo nawet jak

przetrwać kolejny dzień). Coraz mniej chce się działać...

Patrząc pod kątem działania "magii" w świecie, można metaforycznie powiedzieć:1) Zewnętrzne czynniki, którym

poświęcasz uwagę - to ekran. Emocjonalne odczucie utraty wpływu - to kierunek, w jakim wyświetlasz film. 2) Napięcie

związane z twoim stanem wewnętrznym to moc żarówki. Tempo rozładowywania to intensywność światła. Treść filmu

- twoja walka z rolą. 3) Poczucie niezadowolenia - to czynnik czyniący film realnym. "Wróg" to punkt podparcia, statyw

i projektor umożliwiający ci obserwację filmu.

Z obserwacji: kiedy to dzieje się poprzez punkt 1 (uzupełnia wzór do całości), to sprawy "powoli się sypią" - są tu

problemy, które nawarstwiły się w okresie dłuższym niż 3 miesiące, rok, a nawet kilka lat. Kiedy dzieje się poprzez

punkt 2 - to od 3 miesięcy do roku; a kiedy znajdujemy sobie "wroga" - problemy narastały przez dzień, tydzień, lub

dwa, aż do trzech miesięcy.

Podobnie czasowo rzecz ma się z rozbrajaniem, czyli nie ma tragedii, ale o tym... opowiem w części II, a temat jest jak

rzeka, więc w dalszych częściach będzie jak ściąć resztę drzewa, porąbać, urządzić piknik z ogniskiem i zasadzić

drzewko szczęścia.

część II - Podcinanie korzeni

Przypominam, że pracujemy z sytuacją irracjonalnego problemu, który odczuwamy jak niewidzialną barierę wokół nas,

a racjonalne próby przebrnięcia przez to zawodzą z przyczyn zdających się być poza naszym wpływem wewnętrznym

(brak sił do starań, kiedy już zaczynamy się wydobywać) lub zewnętrznym ( opór materii , wciąż nawracające sytuacje,

że "o mały włos" by się udało, ale... nie udało się). Przyznaję, że pomoc przyjaciela, a czasami psychologa czy

psychoterapeuty byłaby jak najbardziej wskazana i zachęcałbym cię do tego. Przy czym najczęściej, kiedy chodzi o

kwestie finansowe, wydaje się, że nie stać nas na taką pomoc w rozsądnym wydaniu (- co jest raczej złudzeniem, bo

spora część terapeutów, jakich znam pracuje również z ludźmi, których nie stać w danym momencie na zapłacenie). Ale

nie mieliśmy tutaj, w tym artykule szukać zewnętrznych podpórek, tylko wziąć się za to, co możemy zrobić sami.

Sposób postępowania będzie trochę niekonwencjonalny, ale skuteczny.

Nie zakładam przy tym jakiś specjalnych długotrwałych ćwiczeń, gdyż to z reguły w takich warunkach nie wychodzi,

jako że znajdujemy sobie całe mnóstwo wymówek. Więc brak tego trzeba będzie nadrobić refleksją, samodzielnym

myśleniem i sprytem w podejściu do sprawy. Skończyliśmy na tym, że korzeń problemu...

...Składa się z trzech aspektów:

a) przekonania: poczucia bezsilności w dziedzinie zarabiania i co do efektywności naszych działań w tym

względzie

b) napięcia wewnętrznego wybudowanego na podłożu swojej roli w relacji

c) niejasnego poczucia niezadowolenia w życiu oraz wroga ...

- bliskiej fizycznej, materialnej osoby na której zaczepiona jest nasza psychiczna i duchowa energia, aktywność

psychiczna. Nie szukamy jedynie słusznego rozwiązania - raczej sposobu "nakłucia balonika" i przekierowania energii

w nową jakość.

Zacznijmy od postaci wroga . To najsilniej i najszybciej oddziałujący element. Najczęściej nie jest to wróg dosłowny,

tylko część nas i to jak gdyby wbrew nam tak się uważa. Zwykle takim wrogiem są Rodzice lub Partner. Oczywiście,

czasami wróg jest dosłowny: bywa nim wykorzystujący szef, podkładający świnie kolega etc. Chodzi o osobę, której

poświęcamy najwięcej czasu w myślach czy

w przebywaniu z nią. Zastanów się:

1. Przy kim najbardziej i najczęściej zmieniasz swoje zachowanie?

2. Do kogo masz największe żale, największe ALE?

3. W związku z kim pojawiło się jakieś emocjonujące wydarzenie, po którym zaczęło się sypać ?

Tymczasem rozwiązanie jest takie: Przełam się i z pełnym zaangażowaniem zrób w relacji z tą osobą coś niezwykłego.

Najlepiej pozytywnego w twojej ocenie, czy ogólnie, ale też niekoniecznie. Przełamanie swojego stereotypu myślenia o

konsekwencjach też się liczy. To może być: Dzika kłótnia, jeśli zazwyczaj jesteś ustępliwy. Milczenie w obecności kogoś,

jeśli jesteś gadatliwy. Opowiadanie kawałów, jeśli jesteś poważny i zazwyczaj tego nie robisz. Fantastyczny wieczór,

podczas cichych dni z partnerem. Zasypanie kogoś telefonami, gdy z wyboru jesteście w dużej odległości. Specjalne

spotkanie z rodzicami, w którym traktujesz ich cały czas jak dzieci. Kupienie kwiatów i prezentów dla tegoż kolegi z

pracy. Zaplanowanie przebiegu serii spotkań z kalendarzem, jeśli jesteś spontanicznie roztrzepany - etc. Chodzi o

intensywną emocjonalnie krótkotrwałą zmianę zachowania, odczuwania i przekonań względem tej osoby. Czyli

zrobienie tego z pełnym zaangażowaniem, całym sobą, a jednocześnie wbrew sobie, wbrew granicom, które

zwyczajowo ustalamy. Sam musisz ustalić to działanie: na co nie mógłbyś sobie zezwolić w obecnej sytuacji? Wybrać to

co uważasz za najniezwyklejsze i w miarę bezpieczne. I zrobić to z PASJĄ i z jednoznacznym założeniem, że rezultaty

będą pomyślne, niezależnie od tego, co by się chwilowo zdawało. To trudne, wiem, ale nikt nie mówił, że będzie łatwo.

Być może trzeba będzie to zrobić 2-3 razy, i różne rzeczy, zanim się uda. Ale jeśli zrobisz to w ten sposób, to zniknie

uczucie niezadowolenia (przynajmniej chwilowo), a czar zamykający sytuację pryśnie. To działanie to impuls

przekłuwający balon energetyczny , zamknięty krąg twoich działań. Jeśli chodzi o intensywniejsze działania, mają one

też tę zaletę, że w potrafią zniwelować poczucie bezsilności.

Jeśli nie potrafisz się przełamać w działaniu, z dowolnej przyczyny spróbujmy, chociaż wizualizacji. Skoro w wyobraźni

możemy sobie pozwolić na więcej, wykorzystajmy ją do puszczenia energii tam gdzie chcemy .

Wyobrażenie może być następujące: duża i uśmiechnięta postać tej osoby tuż przed tobą, ty mówisz "Jestem ci, głęboko

wdzięczny za to, że dzięki tobie wszystko idzie gładko, zarabiam X pieniędzy, znajduję lepszą pracę" i podarowujesz jej

kwiaty lub uśmiechasz się do niej.

I znowu, nie chodzi o uleganie jakiejś teorii (że ktoś jest sprawcą czegoś), ale o chwilowe przełamanie wzoru

postrzegania/ myślenia/funkcjonowania psychicznej energii, by dać impuls do zmiany swemu wnętrzu. Użyj takiego

wyobrażenia (i dialogu), które przemówi do ciebie tworząc odczucie, że to dzięki tej osobie i właśnie w tej chwili

rozwiązują się twoje problemy. Nie liczy się dokładność wyobrażeń (możesz posłużyć się zdjęciem lub innym

przedmiotem), ale o głębokie uczucie, że tak jest, dostrzeżenie tego uczucia i wręcz porozkoszowanie się nim. Czy to się

uda w jednej sesji, w kilku czy kilkunastu - nie wiem, to zależy od twojego zaangażowania i kreatywności. Jeśli kiepsko z

tym wyczuciem, spróbuj przeznaczyć na to kilka dni wyobrażając to kilkadziesiąt czy kilkaset razy, od czasu do czasu w

trakcie jednego oddechu.

Rozładowywanie napięcia . (Rolą w relacji - składowymi tego napięcia zajmiemy się za chwilę). Wszyscy na to mamy

własne sposoby, własne miejsca i czynności, dzięki którym dystansujemy się i odzyskujemy siły. Niestety, kiedy

pojawiają się wielkie kłopoty lub kiedy te małe w nas bardzo wrosły, nie dość, że nie wystarczają one, ale

niejednokrotnie pogarszają sytuację - zabieramy te sprawy tam, gdzie nie powinny się znaleźć, zamykając się w klatce, a

często jeszcze mając wrażenie, że cały świat wali w pręty i ściany tego więzienia. Ten proces ma prostą przyczynę: nasz

mózg działa jak komputer odświeżający swoje stany wg bodźców. Jeśli wdrukujemy (zakotwiczymy językiem NLP

mówiąc) naszą postawę, schemat myślenia w te ulubione czynności (widok miejsca) poprzez oddawanie się myśleniu o

nich, odczuwanie ich w tym momencie - zostają zapamiętane i mamy wrażenie, że te problemy są aż tak wielkie, że

dosięgają tam, gdzie nie było do tej pory na nie miejsca. Ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło: jest dobry

sposób na korzystanie z tego mechanizmu: zmiana bodźców . Chodzi o łatwe i podstawowe rzeczy (inne dźwięki,

obrazy, ruchy). Znów sam musisz zdecydować: do czego jesteś przyzwyczajony, co najczęściej cię otacza i jakie zmiany

masz wprowadzić: wysprzątaj mieszkanie, przeprowadź drobny remont (odmaluj ściany, opróżnij szafy), zawieś na

ścianie pocztówkę z wakacji (najlepiej codziennie inną), zacznij chodzić na spacery, jeśli jesteś domatorem, stawiaj

większe kroki, zmień tematy rozmów ze znajomymi, zamiast telewizji czytaj gazety czy na odwrót, wypożycz czy kup

jakiś film odbiegający od tego, co znasz i oglądaj go codziennie (to samo z książką), chodź do pracy różnymi trasami,

zapisz się na kurs językowy. Dieta i czynności, które podejmujemy też są bodźcami zmieniającymi stan ciała. Dla

leniwych myślę, że optymalnie byłoby spędzać 2 godziny dziennie w odmiennnych warunkach od tego, co znamy, oraz

w inny niż nawykowy sposób. Ten czas to nie przypadek, co ok. 90 min nasze ciało wchodzi w odmienny stan -

przestrajając się na inny rodzaj funkcjonowania. W ciągu dwóch godzin mamy szansę, by wystąpiło to przynajmniej raz.

Jaki jest w tym sens w takich zmianach? Otóż nasze ciało (oraz umysł) ma swoje mechanizmy autoregulacji, a kiedy

bodźce na nie wpływające zmieniają się - zaczyna ono porzucać dotychczasowe stany (czyli napięcie) zastępując je

przyjemniejszymi i bardziej dopasowanymi do sytuacji. Z prostej przyczyny: jeśli nasz stan wewnętrzny zmienia się -

inaczej myślimy oraz inaczej zachowujemy się, a więc zmieniają się rezultaty naszych działań. Dodatkowo np. z

perspektywy huny można powiedzieć, że energia zdarzeń właśnie dziejących się i tych, które mają się wydarzyć, jest

zaczepiona w naszym ciele wręcz fizjologicznie (na zasadzie w jakiej przeszłe wydarzenia powiązane są poprzez

wspomnienia i odtwarzane przy tym wspominaniu stany).

Wizualizacyjnym odpowiednikiem tego jest wędrówka szamańska - podróżowanie poprzez wizje, lub wkraczanie w

wizualizację lub sny angażowanie ciągłe ich przekształcanie. W świecie wewnętrznym możesz robić cokolwiek:

przewędrować cały świat, pozmieniać krajobrazy włącznie z kolorem nieba i ziemi, ludzi zamieniać w zwierzęta i na

odwrót. Liczy się tylko zaangażowanie w zmianę.

Zacząć żyć po swojemu . Najpierw mały psychologiczny truizm: W rolach wytyczanych nam przez relacje grzęźniemy

głównie dlatego, że się przed nimi bronimy (aż po wyznaczenie sobie ANTY-roli opierającej się na sprzeciwie). Droga

wyjścia jest prosta: uznać ją, pobyć w niej przez chwilę odkrywając ich pozytywną stronę i swoje wartości i wyjść w

swoją stronę. Oh, brzmi strasznie. Tym bardziej, że nie ma jedynie słusznego sposobu na zrobienie tego. Tu potrzeba

zarówno przyjrzenia się temu co się robi, czego unika i przemyśleniu tego, włącznie z tym co nas jeszcze nie spotkało

(co takiego konstruktywnego jest w tej niewygodnej sytuacji? Jaką lekcję z tego mogę wynieść? Co ona zawiera takiego

co chciałbym? Co stanie się później?) oraz PRZEŻYĆ to wewnętrznie - znów po to by dać impuls zmianom. Może dla

przykładu: jeśli z samoobserwacji wynika mi, że np. poprzez wchodzenie w konflikt unikam partnerstwa - to rozwijam

wątek i zaczynam fantazjować na temat bycia ojcem dużej rodziny. Jeśli w kontakcie z rodzicami złoszczę się, że

traktują mnie jak dziecko - to zaczynam fantazje p.t. idealne dzieciństwo i przytulanie się do nich. Jeśli czuję się

skrzywdzony, to pozytywnym jest potencjalne zadośćuczynienie czy zemsta (poczucie własnej siły w odwecie) to

wyobrażać sobie będę otrzymywanie prezentów lub fantazjować n.t. bycia supermenem. I znów - to są wymyślone

przykłady; to, co się dzieje, chyba nigdy nie jest ani oczywiste, ani nie musi być interpretowane w ten sposób

(wyobrażenia karkołomne i zupełnie odleciane również wchodzą w grę). I nie chodzi o wizualizację - tylko o ODCZUCIE

ŁĄCZNOŚCI z dobrem w tym, co się dzieje, wydarzyło się lub mogłoby się wydarzyć. To jest karmienie duszy poprzez

trawienie zdarzeń - przyswajanie ich pozytywnej energii. Za to obserwacja i zastanawianie się (rzadko spotykana

czynność zwana myśleniem), czyli autorefleksja, to podstawa higieny psychicznej i kontaktu z rzeczywistością, a zatem

i skutecznego działania.

Przezwyciężyć bezradność . To ostatni czynnik - najbardziej ograniczający, bo bezradność wyuczona, to silne

uwarunkowanie. Ale nie jest źle. Nie musimy wszystkiego robić od razu, wystarczy (AŻ!) sprawić by sytuacja nam

pomogła (pojawiła się jakaś sprzyjająca lub wykorzystać istniejącą). Za to impuls psychoenergetycznej zmiany w tej

dziedzinie idzie najłatwiej: Opowiedz historię rozwoju problemu i potencjalnego rozwiązania z pozycji sprawcy,

odpowiedzialnego (ale nie winnego). I to nie przejmując się REALIAMI, czy to było związane z tobą czy nie. "Sprawiłem

spadek cen ropy na giełdzie" i "pogoniłem wszystkich klientów". "Sprowokowałem swoje zwolnienie, by móc

leniuchować". Nie obwiniaj - baw się tym opowiadaniem, kreatywnie - dbając o odczucie SKUTECZNOŚĆI,

SPRAWSTWA, wizji tego co się działo jako swojej KREACJI. Nie zatrzymuj się na chwili obecnej, ale idź w przyszłość. I

poświęć na to chwilę czasu (ile czasu spędzasz na bezowocnym szukaniu rozwiązań czy myśleniu o swoim problemie?).

Niech to będzie 10 min, pół godziny. Ponieważ trudno znaleźć słuchacza - przemawiaj do siebie lub... napisz

kilkudziesięciozdaniowy list i odczytaj go 2-3 razy.

Metodą pomocniczą tu może być odgrywanie roli reżysera : zwracanie uwagi na rzeczy, sytuacje i zachowania ludzi i

wewnętrzne nakazywanie im, by właśnie tak się działo: "Niech ściany podtrzymują sufit, a niebo będzie niebieskie"...

Takie ćwiczenie praktykowane przez chwilę wzmacnia wewnętrzny autorytet na tyle, żeby z łatwością przezwyciężyć

uczucie bezsilności.

To wszystko. Oprócz zmiany bodźców (co warto robić aż do rozwiązania sytuacji) całość tego, to kilka rzeczy, które

jesteś w stanie wykonać w ciągu tygodnia, ba, w ciągu kilku godzin, a nawet godziny. Możesz to robić częściej, jeśli

chcesz czy czujesz, że potrzebujesz. Nie czas się liczy i nie ilość, tylko jakość - zmiana emocji w trakcie, co pozwala

wychwycenie oraz wewnętrzne uznanie "nowej jakości", jaka się po tych aktywnościach pojawia. To może przynieść

wręcz natychmiastowe rezultaty w połączeniu z wznowieniem racjonalnych wysiłków rozwiązania sytuacji typu:

nabywaniem umiejętności, zmiana sposobu zachowywania się w pracy, wyrażenie chęci podwyżki, zmiany pracy,

wysyłania ofert, ogłaszania promocji czy innych znanych ci środków mogących pomóc, a leżących w twoim zasięgu.

W kolejnej części o przezwyciężaniu usztywnionej pod wpływem ciężaru nieszczęść postawy i nawyku życia ze swoim

problemami .

część III - Pień problemów

Na korzeniach nieszczęść niestety szybko wyrasta całe drzewko. Pod naporem sytuacji i presją własnych oczekiwań

część naszego umysłu (i ciała najczęściej też) sztywnieje. Problemy stają się realnością, za to nasze zdolności radzenia

sobie z nimi gdzieś się ulatniają. Nie dość, że wokół nas rozpostarła się bariera nieskuteczności i szamoczemy się z

czymś niewidzialnym, to jeszcze za nami pojawił się pień życia w biedzie , mentalności żebraczej , do którego coraz

bardziej się przywiązujemy

z każdym ruchem, tworząc błędne koło, wokół którego krążymy nie dotykając nawet bariery naszych możliwości.

Najgorsze, że wyrasta to na naszych naturalnych reakcjach - stąd potrzebny jest dodatkowy wysiłek, by się temu

przeciwstawić. Do roboty:

Jako pierwsza pojawia się strategia łatania dziur budżetowych i emocjonalnych. Odruch myślenia "jak związać koniec

z końcem" i przetrwać do przysłowiowego pierwszego jest naturalny i szeroko rozpowszechniony. Jego podstępność

polega na ograbianiu nas ze zdolności podejmowania ryzyka w działaniach zmierzających do zmiany naszej sytuacji

oraz stopniowym ograbianiu z zasobów (czas, siły, zdolności). Im dłużej coś pozwala nam przetrwać, tym mocniej się

tego chwytamy. Tymczasem nasza zdolność zarabiania zależy od gotowości do zmian i podejmowania ryzyka w

inwestowaniu zasobów. Różne psychologie sukcesu i sztuczki z kursów prosperity działają na tyle na ile uda się im

pobudzić w nas tą zdolność. Wniosek z tego jest prosty:

a) Sporządź listę swoich umiejętności, zasobów, które możesz zainwestować. I dbaj o nie np. dokształcaj się lub ćwicz,

pozostawaj w kontaktach z ludźmi posiadającymi te umiejętności.

b) Sporządź listę zmian, których jesteś gotów się podjąć, różnorodnych wizji KOMPLETNYCH rozwiązań i przygotowuj

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: