POJĘCIE ADM. PUBL. Adm. jest działalnością trwałą, celową i planową. Pojęcie adm. publ. jest szersze od pojęcia adm. pań. i obejmuje ono nie tylko pań. podmioty adm., ale również pozostałe podmioty spełniające funkcje tejże adm. W teorii wyróżnia się adm. publ. w ujęciu: 1) organizacyjnym (podmiotowym) stanowi wtedy ogół podmiotów adm. a więc org. adm. i inne podmioty wykonujące określone funkcje z zakresu adm. publ. 2) materialnym (przedmiotowym) jest to działalność pań. której przedmiotem są sprawy adm. albo inaczej zadania i kompetencje w zakresie władzy wykonawczej, 3) formalnym jest to działalność wykonywana przez podmioty adm. bez względu na to, czy ma ona charakter adm. czy też nie ma tego charakteru.
TYPOWE CECHY ADM. PUBL. a) adm. jest zjawiskiem społecznym. Przedmiotem adm. jest współżycie społeczne. Adm. musi zajmować się sprawami wspólnoty i członkami tej wspólnoty, b) adm. cechuje aktywność, inicjatywa, działalność ukierunkowana na przyszłość – ta cecha występuje wyraźnie, gdy adm. wykonuje ustawy. Jest to zasadnicza cecha adm. która odróżnia ją od wymiaru sprawiedliwości, c) adm. podejmuje konkretne środki do uregulowania spraw jednostkowych i urzeczywistnienia określonych przedsięwzięć – ta cecha odróżnia adm. od ustawodawstwa.
RÓŻNE POSTACIE ADM. PUBL. Wyróżnia się adm.: 1) władczą zwierzchnią charakteryzuje ją pr. wydawania jednostronnych aktów pr. 2) nie władczą – zawiadowczą działa przy pomocy śr. pr. cyw. bądź działań faktycznych, lub podział na adm. 3) władczą – adm. wkracza, przy użyciu śr. władczych integruje w sferę pr. obywatela, ogranicza jego wolność bądź własność, gdy nakłada na niego obowiązek, w jakiś sposób go obciąża, 4) świadczącą – zapewnia ona obywatelowi określone lub inne korzyści.
ROZGRANICZENIE MIĘDZY PR. ADM. A INNYMI GAŁĘZIAMI PR. 1) a pr. konst. - pr. adm. jest skonkretyzowanym pr. konst. NP konst. stanowią punkt wyjścia dla NP adm. dotyczy to zwłaszcza regulacji pr. dotyczącej ustroju adm. 2) a pr. cyw. ujmowane jest jako rozgraniczenie pr. publ. a pr. prywatnego.
Podział praw wg teorii: a) t. interesu – pr. publ. służy interesowi publ. a pr. prywatne urzeczywistnia interesy prywatne, b) t. podporządkowania – jako kryterium przyjmuje charakter stos. praw. Gdy występuje stos. prawnej nadrzędności pań. i podporządkowania obywatela, to wtedy mamy do czynienia z pr. publ. a gdy zaś pozycja strony stosunku pr. jest równa to wtedy chodzi o pr. prywatne, c) t. podmiotu – inaczej teoria spraw specjalnych, do pr. publ. należą te NP które uprawniają lub zobowiązują podmioty dysponujące władztwem pań. zaś NP które mogą uprawniać lub zobowiązywać każdego należą do pr. pryw.
STOSUNEK ADM. – PR. Stos. między pań. i działającymi w jego imieniu podmiotami adm. publ. a obywatelami i innymi podmiotami oparte są na NP adm. i dlatego te stosunki nazywa się stos. adm. – pr. Stos. adm. pr. różni się od stos. cyw. pr. tym, że adm. działa władczo.
ELEMENTY STOSUNKU ADM. – PR. 1) przedmiot – leży zawsze w sferze prawem określonych zadań adm. publ. 2) podmiotami – są zawsze org. adm. upoważniony do żądania określonego zachowania się albo świadczenia; i podmiot (os. fiz. lub pr. jednostka adm.),do którego skierowany jest nakaz lub zakaz albo który żąda określonego zachowania się od org. adm. 3) treść (obowiązki i uprawnienia) mogą polegać na działaniu, znoszeniu lub zaniechaniu. Obowiązki i uprawnienia mają w zasadzie charakter osobisty i nie mogą być przenoszone na inne os., wygasają z chwilą śmierci os. obowiązanej lub uprawnionej.
Obowiązki i uprawnienia, będące treścią stos. adm. pr., mogą polegać na działaniu, znoszeniu lub zaniechaniu. O tym jakie obowiązki mogą być nałożone i jakie uprawnienia mogą być przyznane, przesądzaj ą przepisy pr. mat. nie może być dowolności.
RODZAJE STOSUNKÓW ADM. – PR. 1) stosunki adm. pr. wywołujące skutki na podstawie NP mat. 2) stosunek adm. pr. proceduralny ma charakter stosunku czasowego, przejściowego. Podstawą pr. tego stosunku są normy proceduralne. Stosunek ten nawiązany zostaje z chwilą wszczęcia postęp. adm. a wygasa z momentem wydania ostatecznej decyzji adm. 3) proceduralny stosunek sporno adm. podstawą pr. tego stosunku są przepisy pr. dopuszczające zaskarżenie aktów adm. do sądu. Stosunek ten trwa od chwili zaskarżenia aktu adm. do czasu wydania orzeczenia, 4) stosunki adm. – pr. odnoszą się do konkretnego, jednorazowego działania, 5) stosunki adm. pr. trwałe mogą one być związane z pr. osobistymi (np. z obowiązkiem szkolnym), pr. majątkowym (np. z obowiązkiem podatkowym), 6) stosunek nadzoru – w związku ze sprawowaniem nadzoru występują, między org. nadzoru a podmiotami nadzorowanymi, 7) stosunki egzekucyjne;
WŁADZTWO ADM. Org. adm. publ. mogą same, bez ingerencji sądów, stosować przymus dla przeprowadzenia swoich zarządzeń. Władztwo adm. stanowi część władztwa pań. zapewnia skuteczność i efektywność działań poprzez przymus adm. tj. możliwość stosowania śr. egzekucyjnych, przymusu w sposób bezpośredni w celu wymuszenia wykonania obowiązku, jednostronne wydawanie nakazów i zakazów ze skutkiem wiążącym nie za pośrednictwem sądu.
POJĘCIE PR. ADM. Pr. adm. stanowi gałąź pr. która reguluje działalność org. pań. podejmowaną w celu wykonania ustalonych pr. zadań organizatorskich wypełnianych w swoistych formach działania. Normy pr. adm. mogą być dzielone na określone grupy w zależności od przyjętego kryterium podziału: 1) z punktu widzenia regulowanej tematyki: a) normy bezpośrednio dotyczące organizacji aparatu adm. normy te tworzą ustrojowe pr. adm. b) normy bezpośrednio dotyczące toku działania org. adm. normy te tworzą procedurę adm. c) normy dotyczące konkretnych działów adm. publ. normy te tworzą tzw. szczegółową część pr. adm. 2) kryterium charakteru stosunku łączącego org. stosujący normę z adresatem działania: a) normy regulujące stosunki między org. adm. i innymi podmiotami adm. z jednej strony a obywatelami i os. pr. z drugiej strony; normy te dotyczą tzw. sfery zew. kontaktów między adm. publ. a obywatelami, b) normy regulujące stosunki jakie zachodzą między org. i instytucjami pań. wzajemnie: normy te regulują stosunki wewnątrz systemu organizacji adm. publ.
POJĘCIE ŹRÓDEŁ PRAWA. Źródłem pr. jest to z czego można dowiedzieć się, jaka jest treść NP. Są to źródła poznania. Takimi źródłami są org. publikacyjne, w których ogłaszane są AN. Podział źródeł pr. adm. 1) wg kryterium pozycji org. stanowiącego pr. źródła pr. stanowione przez: a) centralne org. pań. Sejm, Senat, Prezydent RP, RM, ministrowie i inne org. adm. centralnej, b) org. terenowe: org. rządowej adm. ogólnej i specjalnej nie zespolonej oraz org. jednostek sam. teryt. 2) z innego punktu widzenia: a) powszechnie obowiązującego: należy zaliczyć akty zawierające generalne i abstrakcyjne normy, które tworzą, zmieniają lub uchylają pr. i obowiązki obywateli os. pr. b) wewnętrznie obowiązującego: tworzą odrębny układ NP regulujących tylko stosunki wewnątrz samego aparatu adm. publ.
TERENOWE ŹRÓDŁA PR. AKTY PR. MIEJSCOWEGO. Akty pr. miejscowego = przepisy pr. powszechnie obowiązujące na oznaczonej części terytorium państwa. Wyróżnić można podziały: a) na przepisy wydawane przez org. sam. teryt b) na przepisy wydawane przez org. adm. rządowej oraz c) na przepisy mające charakter samoistnych norm w ramach upoważnień ustawowych, d) przepisy wykonawcze. Rodzaje aktów pr. miejscowego: e) akty zawierające statuty, f) akty zawierające przepisy wykonawcze, przepisy porządkowe. Muszą być ogłoszone np. w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
SWOISTE (SZCZEGÓLNE) ŹRÓDŁA PRAWA. 1) Akty wewnętrzne mogą nosić nazwy np. regulamin, instrukcja, pismo ogólne itp. Regulują różne materie. Cechą charakterystyczną aktów wew. jest ich szczególny krąg adresatów. Nie muszą być publikowane w org. publikacyjnych. Wystarczy, że dotrą do wiadomości ich adresatów. 2) Akty planowania akty budżetowe oraz ustanawiające normy techniczne. Szczególną rolę w procesie adm. i podejmowania ważnych decyzji spełnia plan zagospodarowania przestrzennego, który odznacza się cechą generalności i konkretności. Plan ten stanowi, podstawę obok ustaw zawierających normy pr. mat., do wydawania decyzji adm.
ŹRÓDŁA PR. STANOIONE PRZEZ ORG. CENTRALNE. 1) Konst. 2) Ustawa – adm. publ. może tylko wówczas działać legalnie, o ile jej działanie znajdzie podstawy i uzasadnienie w obowiązujących ustawach. Wynikają z tego 2 zasady: a) zasada nadrzędności ustawy w systemie pr. wszystkie inne źródła pr. muszą formalnie być z nią zgodne, a mat. służyć jej wykonaniu, nawet wówczas gdy konkretyzują przepisy ustawowe. b) zasada wyłączności ustawy (wyłącznej materii ustawowej) najważniejsze sprawy dla życia obywateli i funkcjonowania org. powinny być rozstrzygane w drodze ustawy. Źródłami pr. adm. są te ustawy, które zawierają w swej treści regulacje dotyczące funkcjonowania adm. zawierają NP adm. 3) AN z mocy ustawy – wg Konstytucji z 1997r. mogą być wydawane tylko w stanie nadzwyczajnym – czasie stanu wojennego. Dekret - rozporządzenie z mocą ustawy - przysługujące Prezydentowi w szczególnych wypadkach (klęski żywiołowe, stan wyjątkowy na terenie kraju - wymagają późniejszej ratyfikacji przez Sejm. (od 52 - 89 dekrety mogła wydawać Rada Państwa). Uchwały - (o wyborze marszałka, wicemarszałków, członków komisji, prezesa NIK, Rzecznika Praw Obywatelskich, w sprawie regulaminu, trybu postępowania przed Trybunałem 4) Umowy międzynarodowe.
5) Rozporządzenia – są równocześnie formą działania adm. jest właściwą formą stanowienia pr. powszechnie obow. Rozporządzenia mogą być wydawane na podstawie szczegółowych upoważnień ustawowych musi ono pozostać w jego granicach. Warunkiem wejścia w życie rozporządzenia jest jego ogłoszenie w sposób prawem przewidziany. 6) Pozostałe AN stanowione przez org. centralne – zarządzenia, uchwały wydawane przez Prezydenta RP, Prezesa RM, ministrów i przewodniczących komitetów.
ORGANY PUBLIKACYJNE. 1) Dz. ustaw RP i Dz. Urzędowy RP „Monitor”. 2) Monitor Sądowy i Gospodarczy. 3) Dz. urzędowe org. centralnych. 4) Wojewódzkie dzienniki urzędowe.
PODZIAŁ FORM DZIAŁANIA ADM. PUBL. Podział na czynności pr. (celem jest wywołanie określonego skutku pr.) i inne działania adm., nie polegające na wydawaniu aktów pr. nie będące czynnościami pr.. Do innych działań adm. publ. należą: działania społeczno organizatorskie, działania faktyczne in. czynności materialno techniczne, „zwykłe poświadczenie”. Czynności pr. polegają na objawieniu woli przez org. adm. publ. w celu wywołania określonych skutków pr., a więc w celu powstania, zmiany lub zniesienia stosunków pr.. Rozróżniamy 2 grupy: a) gdy adm. działa władczo, to wtedy mamy do czynienia z czynnościami adm. pr., regulowanymi przez pr. adm. b) gdy adm. nie działa władczo, lecz posługuje się czynnościami pr. cyw. regulowanymi przez pr. cyw.
CZYNNOŚCI ADM – PR. Czynności adm. – prawne można podzielić na: 1) Akty zew., które mogą być skierowane do wszystkich obywateli i podmiotów nie podporządkowanych organizacyjnie ani nie pozostających w szczególnych stosunkach zależności 2) Akty wew. które skierowane są do podmiotów pozostających w stosunku podporządkowania albo do osób pozostających w szczególnym stosunku zależności i poddanych z tego tytułu szczególnym stosunkom pr. 3) Akty procesowe – dla realizacji materialnego pr. adm. podstawowe znaczenie mają akty procesowe – takie jak kpa oraz ustawa o postęp. egz. w adm. ALBO 1) Aktami generalnymi w układzie zew. są rozporządzenia, zaś w układzie wew. – instrukcje zarządzania wew., a w układzie zakładowym – regulaminy, 2) Aktami indywidualnymi w układzie zew. są decyzje adm. w ukł. wew. polecenia służbowe, w ukł. zakł. – polecenia zakładowe dla użytkowników. Stosując jako kryterium podziału stopień konkretności oznaczenia adresata aktu można wyróżnić: 1) Akty generalne – rozporządzenia: określają one metody postępowania 2) Akty planowania – tutaj NP nakłada obowiązek wykonania planu 3) Akty tworzące sytuacje pr. dla obywateli regulują pr. konkretne, indywidualne sytuacje, ale nie skierowane do określonego adresata 4) Akty tworzące uprawnienie lub obowiązek dla oznaczonego adresata – tworzą one bądź trwały status określonej osoby, bądź regulują jedną konkretną sprawę 5) Akty egzekucyjne, które zalicza się do aktów adm. o ile są czynnościami prawnymi
AKT ADM. jest władcze działanie pr. org. adm. skierowane na wywołanie konkretnych, indywidualnie oznaczonych skutków pra.. Podstawą aktu adm. jest przepis pr.
PODZIAŁ AKTÓW ADM. 1) Wg kryterium zdeterminowania aktu adm. przez podstawę pr. można wyróżnić: a) akt deklaratoryjny – stwierdza, że pewien stosunek pr. zaistniał. Akt ten działa a więc od chwili, gdy zostały spełnione przesłanki, z którymi przepis pr. wiąże określone pr. lub obowiązki b) akt konstytutywny ma charakter twórczy, tworzy, zmienia lub znosi stos. pr. przy czym skutek pr. aktu następuje tutaj nie z mocy ustawy, ale z mocy aktu adm. 2) Akty formalne i nieformalne. Minimum formy jest zawsze konieczne dla nie budzącego wątpliwości podania treści aktu jego adresatowi. 3) Jeżeli jako kryterium podziału przyjmiemy stosunek wydającego aktu to podział na: a) akty wew. – skierowane są do podmiotów nie podporządkowanych organizacyjnie org. wydającemu akt, a więc do obywateli osób pr., nie pozostających w stosunku zależności organizacyjnej od org., który wydaje akt b) akty wew. – skierowane są do podporządkowanych org. i innych jednostek organizacyjnych oraz do podległych pracowników 4) akty pozytywne – które w całości uwzględniają żądania adresata. Akty negatywne – nie uwzględniające choćby w części żądania strony i nakładające na stronę obowiązek pr. bądź ustalające taki obowiązek. 5. Akty jednostronne – wydawane niezależnie od woli adresata aktu Akty dwustronne – wydawane za zgodą adresata 6. Akty: a) nakazujące – zawierają nakazy i zakazy b) kształtujące – ustanawiają, zmieniają lub znoszą konkretny stos. pr. c) ustalające – ustalają pr. lub prawie istotną właściwość osoby 7) Wg zasięgu ich mocy obowiązującej. 8) Wg pozycji org. wydającego akt.
PRAWIDŁOWOŚĆ AKTU. Akt adm. jest prawidłowy jeżeli odpowiada wszelkim przesłankom stawianym mu przez porządek pr. Akt adm. który odpowiada wszelkim pr. wymogom jest aktem prawidłowym, jeżeli zastał wydany przez właściwy organ; gdy akt został wydany zgodnie z przepisami pr. formalnego; gdy akt jest treściowo zgodny z obowiązującym pr. mat.
WADLIWOŚĆ AKTU. Akt adm. jest wadliwy, sprzeczny z pr. jeżeli narusza jakikolwiek przepis obow. pr. Wadliwość aktu adm. może być istotna, nieistotna lub kwalifikowana. Wadliwość istotna może powodować uchylenie lub zmianę aktu.
UZNANIE ADM. (TZW. „SWOBODNE UZNANIE”). Uznanie adm. istnieje wówczas, gdy org. adm. dla urzeczywistnienia stanu pr. może wybierać między różnymi rozwiązaniami. Uznanie występuje wtedy, gdy norma pr. nie determinuje w sposób jednoznaczny skutku pr., lecz pozostawia w sposób wyraźny dokonanie takiego wyboru org. adm. Przy wykonywaniu ustaw ważne są dwie instytucje: l) uznanie adm. 2) pojęcie nieokreślone Stosowanie pr. następuje w czterech fazach: l) wyjaśnienie i ustalenie stanu faktycznego 2) wykładnia i ustalenie stanu ustawowego 3) subsumpcja 4) ustalenie skutku pr. udowodnionego faktu. Z uwagi na to że NP nie może przewidzieć wszystkich wypadków pozostawia pewien luz który musi wypełnić organ stosujący normę. Instytucję zwolnienia org. z mocy pr. od związania ustawowego nazwano "swobodnym uznaniem", a obecnie mówi się o uznaniu adm. W związku z instytucją uznania adm. można wyodrębnić: - akty wydawane w zakresie ścisłego związania ustawowego - akty oparte na uznaniu adm. decyzje oparte na nim podlegają kontroli NSA.
INNE FORMY DZIAŁANIA ADM. 1. Umowa cyw.-pr. regulowane pr. cyw. działanie przynajmniej dwóch samodzielnych stron; akt który dochodzi do skutku w wyniku żądnego oświad. woli stron 2) Umowa adm. organ adm. zawiera z osobą bądź osobami, w stosunku do której (ych) w innym przypadku być wydany akt adm. Może powodować nawiązanie, zmianę bądź znoszenie stos. adm. 3) Ugoda adm. – ma charakter ugody pomiędzy stronami postęp. adm., zawieranej przez org. przed którym toczy się postęp. adm. Może być zawarta tylko w indywidualnej sprawie, wyłącznie w czasie trwania postęp. adm. i tylko w takiej sprawie, w której biorą udział co najmniej dwie strony o spornych interesach. Zastępuje decyzje w sprawie. 4) Porozumienie adm. jest instrumentem organizowania działalności podmiotów w sferze przydzielonych im zadań, w szczególności obejmować może sferę stosunków adm. pr. 5) Przyrzeczenie – jest szczególnym rodzajem oświadczenia org. adm., przez które zobowiązuje się on do podjęcia określonego działania albo do dopuszczenia do pewnego działania.
POJĘCIE I ZASADY USTROJOWEGO PR. ADM. APARAT ADM. Jest to określenie zbiorcze dla oznaczenia różnych jednostek org. wykonujących funkcje adm. publ. takich jak org. adm. publ. zakłady publ., zakłady użyteczności publ. org. społ., korporacje, a nawet upoważnione osoby pr. Jednostki wchodzące w skład aparatu adm. nazywane są podmiotami adm. Przyczyny podziału aparatu adm. a) funkcjonalne – różne dziedziny adm. wymagają zróżnicowanych, specjalnych kwalifikacji b) terytorialne – ze względu na podział terytorialny i wagę spraw c) organizacyjne – inne są powiązania między org. samorządowymi, a inne między samorządem a adm. rządową czy między org. adm. rządowej wzajemnie.
PODMIOTY ADM. Klasyfikacja org. adm. publ. a) org. naczelne i inne org. adm. b) org. centralne i terenowe. Org. centralne jest org., którego zasięg działania rozciąga się na obszar całego pań., a org. terenowym – org. który realizuje swoje kompetencje tylko na określonej części terytorium pań. c) org. decydujące (mogą rozstrzygać sprawy w drodze czynności pr. i pomocnicze (mogą tylko występować z inicjatywą czy też opiniować przedstawione im sprawy przez org. decydujące bądź też jedynie czynności kontrolne d) org. jednoosobowe (monokratyczne – jedna osoba) i kolegialne (wiele osób): kryterium podziału stanowi struktura org. e) org. zawodowe (składa się lub jest obsadzany przez osoby, które z tego tytułu otrzymują wynagrodzenie, będące źródłem utrzymania) i społeczne (w jego skład wchodzą osoby traktujące swoją pracę w org. honorowo)
RODZAJE WŁAŚCIWOŚCI. a) właściwość rzeczowa dotyczy przydzielonych danemu org. kategorii spraw. Rozstrzyga ona o tym, jaki org. załatwia sprawy z zakresu budownictwa, przemysłu, oświaty, zdrowia itp. b) właściwość miejscowa (terytorialna) dotyczy przestrzeni i terytorium) działania organu c) właściwość instancyjna (utożsamiana niekiedy z funkcjonalną) zakłada wielostopniową organizację adm. i rozstrzyga, którego stopnia org. jest właściwy do załatwienia sprawy d) właściwość funkcjonalną traktować można nie tylko jako właściwość instancyjną, ale również inaczej. Odnosi się ona do określenia, który z wewnętrznych org. danego podmiotu właściwy jest do załatwienia danej sprawy. Pojęcie „władztwa organizacyjnego” należy rozumieć jako uprawnienia do tworzenia, zmiany i znoszenia podmiotów adm.
SAMORZĄD. Adm. sam. można określić jako adm. samodzielną, poddaną jedynie nadzorowi, a ponadto realizowaną przez odrębne od państwa podmioty adm. Do istotnych cech samorządu zaliczamy: a) korporacyjny czy zrzeszony charakter samorządu b) członkiem samorządu staje się z mocy ustawy c) wykonuje on zadania należące do adm. publ. d) owo zarządzenie odbywa się na zasadach samodzielności (decentralizacji)
CENTRALNE ORG. ADM. Funkcje centralnych org. adm. spełniają: a) Prezydent RP b) RM w tym org. wew. RM: stałe komitety RM (Komitet Ekonomiczny Regionalnej i Zrównoważonego Rozwoju), Komitety powoływane do rozpatrywania określonej sprawy, rady i zespoły jako org. pomocnicze lub opiniodawcze a) Prezes RM b) ministrowie c) Komitet Badań Naukowych d) Komitet Integracji Europejskiej e) Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji f) Inne org. adm. centralnej, nie będące org. naczelnymi
PODZIAŁ TERYTORIALNY. Każde pań. dzieli swoje terytorium na mniejsze jednostki w celu sprawnego wykonywania swych funkcji przy zastosowaniu org. pań. z których część stanowi org. centralne, a pozostałe są org. terenowymi. „Podziałem terytorialnym nazywać będziemy względnie trwałe rozczłonkowanie przestrzeni pań. dokonywane dla pewnej grupy lub określonych tylko jedn. org. pań. lub jedn. niepań. wszakże wykonujących zadania pań.
TRZY RODZAJE PODZIAŁU TERYTORIALNEGO. 1) podział zasadniczy: tworzony jest dla org. terenowych o kompetencjach ogólnych, posiadających podstawowe znaczenie dla terenowych org. rządowej adm. ogólnej i jednostek sam. teryt. 2) podział pomocniczy: dokonywany jest dla org. o charakterze pomocniczym w stosunku do org. o podstawowym znaczeniu np. podział gminy na sołectwa. Są to podziały dokonywane dla wykonywania takich zadań pań. których wykonywanie w ramach podziału zasadniczego jest z różnych względów celowe; są to podziały specjalne np. adm. górnicza. 3) specjalny - dokonywany dla wykonania takich zadań pań. których wykonywanie w ramach
OBOWIĄZUJĄCA REGULACJA PRAWNA. Konstytucja z 1997r. nie wymienia jednostek zasadniczego podziału teryt. Z Konst. wynika, że przedstawicielem RM w województwie jest wojewoda oraz, że podstawową jednostką samo. teryt. jest gmina, a inne jednostki samorządu regionalnego albo lokalnego i regionalnego określa ustawa.
PODZIAŁ ZASADNICZY. Jednostkami zasad. podz. teryt. są: gminy, powiaty, województwa. Ustawa z 24 lipca 1998r. utworzyła 16 województw. Wg ustawy z 05.06.1998r. o samo. powiatowym, powiat jako jednostka zadań podziału teryt. obejmuje całe obszary graniczących ze sobą gmin albo cały obszar miasta na pr. powiatu. Wg art. 164 ust. 1 Konst. podstawową jedn. samo. teryt. jest gmina. Zagadnienia związane z podziałem teryt. na gminy reguluje ustawa z 08.03.1990r. o samo. gminy. Gmina powinna obejmować obszar jednorodny ze względu na układ osadniczy i przestrzenny oraz więzi społ. i gosp. zapewniające zdolność wykonywania zadań publ.
TERENOWE ORGANY ADM. RZĄDOWEJ. Adm. rządową na terenie województwa wykonują: a) wojewoda b) kierownicy zespolonych służb inspekcji i straży , działający pod zwierzchnictwem wojewody c) org. adm. nie zespolonej d) organy samo. teryt. jeżeli wykonywanie zadania adm. rządowej wynika z ustawy lub z zawartego porozumienia e) kierownicy powiatowych służb inspekcji i straży działający pod zwierzchnictwem starosty f) org. innych samorządów, jeżeli wykonywanie zadań adm. rządowej następuje na podstawie ustawy lub porozumienia
SPRAWY ZALICZANE DO ZAKRESU ADM. RZĄDOWEJ. 1) Sprawy wykraczające poza zakres interesów lokalnej lub regionalnej społeczności np. obronność kraju 2) Sprawy, których jedn. samo. teryt. nie byłby w stanie wykonać ze względów technicznych np. energetyka Sprawy reglamentacji adm. nie związane bezpośrednio z zaspokajaniem potrzeb lokalnej I regionalnej wspólnoty
SAMORZĄD TERYTORIALNY. Do najważniejszych źródeł pr. należą ustawy: a) z 05.06.1998r. o samo. powiatowym b) z 05.06.1998r. o samor. województwa c) z 16.07.1998r. ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw d) z 26.11.1998r. o dochodach jednostek sam. teryt. w latach 1999 – 2000
POJĘCIE SAM. TERYT. Stanowi on wyodrębniony w strukturze pań., powstały z mocy pr. związek lokalnego społeczeństwa, powołany do samodzielnego wykonywania adm. publ. wyposażony w materialne środki umożliwiające realizację nałożonych nań zadań.
POJĘCIE, ZAKRES DZI...
magara2