Skandaliczne_zaloty_rozdzial_07.pdf

ROZDZIAŁ SIÓDMY

Pożegnanie z lady MacInnes odbyło się jednak.

Starsza dama sama zapukała do drzwi, przerywając

Hannie smutnerozmyślania.

– Ojej – jęknęła Hanna cichutko i zerwawszy się

zkrzesła,dygnęłaprzedwytwornądamą,majestatycz-

niewkraczającądopokoju.–Niespodziewałamsięjuż

ujrzeć panią, lady MacInnes. To wielki zaszczyt dla

mnie, że milady raczyła pofatygować się do mego

pokoju.

– Hanno droga! Jakże mogłam wyjechać, nie żeg-

nającsięztobą! – mówiłamilady,ajejbrązoweoczy

były pełne powagi i troski. – Robert zdradził mi, że

rozmawialiściewczorajzesobą.Apotemtywypyty-

wałaś pokojówkę swej matki. Nie mogłaś mu uwie-

rzyć? Czy tak,dziecko?

– Tak–przyznałaHannacichymgłosem,rumieniąc

się z zakłopotania. – Było mi nader trudno pojąć,

Skandaliczne zaloty

123

dlaczegoRob...lordWinthropopowiedziałmicośtak

strasznego. Dlatego poszłam do Sally. Ona służyła

umamy...ladyWinthropoddawnairazemzniąbyła

wtedy w Szkocji.

– I... Sally potwierdziła?

– Tak.

Zapadła cisza, niemiła, bardzo krępująca, i Hanna

byłapewna,żeladyMacInnes,pożegnawszysięchłod-

no,opuścijejpokój.Myliłasięjednak,bowiemsłowa,

które usłyszałateraz,były nadzwyczaj serdeczne.

– Dzieckodrogie!Jawiem,ileterazwtobiegoryczy

ismutku,inicpocieszyćciebieniezdoła.Alechciałam

prosić cię tylko o jedno... Nie zapominaj, że matka

kochałaciebiebardzo...bardzo.Twojamatka,dziecko,

amyślętuomojejsiostrzeciotecznej,Charlotte.Wierz

mi, że ona darzyła ciebie miłością prawdziwie mat-

czyną, pełną oddania. Tę miłość często czerpie się

pełnymi garściami, a rzadko dostrzega...

– Ależmilady!

Oczy Hanny, od wielu godzin prawie nieustannie

napełniającesięłzami,znów zaczęłypiecbezlitośnie.

– Ja też kochałam ją, bardzo kochałam, była dla

mnie matką najukochańszą. Ale teraz, kiedy prawda

wyszłanajaw,kiedydowiedziałamsię,żetonieona

dałamiżycie...Ja...Mnietrudnoterazwierzyćwcokol-

wiek,milady,ikomukolwiek...Czujęsiętakazagubio-

na... takabezradna...

SpojrzaławoknonaogrodyGillingdonPark,naten

raj zielony, teraz pyszniący się różnobarwnymkwie-

ciem.Raj, który przyjdzie jej utracićna zawsze.

124 Gail Whitiker

– Nikt, kto tego nie przeżył, nie wie, jak to jest,

milady. Kiedy nagle człowiek dowiaduje się, że jest

nikim, istotą bezimienną, wyrzuconą, jak rzecz jakaś

niepotrzebna...Ito,coprzeżyłamdotychczas,wydaje

mi się teraz jakby nie moje, jakby tylko pożyczone,

jakbytowszystkoprzeżyłktośinny.Ajapatrzęnato

zboku,jakktośzupełnieobcy.Iniemogę...niemogę

siępogodzić,żemama...ladyWinthropniepowiedzia-

ła mi o tym wcześniej.

– Przeżywałabyśtosamo, moje dziecko.

– A jednak byłoby inaczej. Jej obecność, kojąca,

bardzobymipomogła.Mogłabympatrzećwjejoczy,

zawsze pełne czułości... I ta prawda, okrutna, nie

byłaby już tak straszna. Mogłabym zadać jej wiele

pytań, tyle noszę ich w sercu... a teraz nikt mi nie

odpowie,mogęsamatylkoczegośsiędomyślać.Izape-

wne mylić się będę, bo najczęściej dochodzimy nie-

prawdy, kiedy myślimy tylko tak, jak dyktuje serce.

– Rozumiemtwojągorycz,dziecko.GdybyCharlot-

te żyła... Nie znałam istoty bardziej czułej, bardziej

subtelnej... Ona na pewno by zadbała o to, żeby ten

ciosbyłdlaciebiejaknajmniejbolesny.Bardzokocha-

łam twoją matkę, Hanno.

– Aterazzapewne,milady,mapaniżaldomnie,bo

toja stanęłammiędzy wami.

– Och,dziecko,aocóżjamogęmiećdociebieżal?

Tak to już wszystko się potoczyło... A teraz, nie

ukrywam, czuję ulgę, że i ty, i Robert, poznaliście

prawdę.Zawszeuważałam,żeCharlotteniepowinna

niczego przed wami taić. Teraz, Hanno, wiesz już

Skandaliczne zaloty

125

wszystko,pamiętajjednak, że dla światanadaljesteś

Hanną, córkąlady Winthrop.

– Ale w oczachBoga nie jestem – szepnęła gorzko

Hanna. – Pan Bóg zna prawdę.

– PanBógjestwyrozumiały,drogiedziecko.Podaro-

wał ludziom wolną wolę i wie, że właśnie z tego

powodunie ma wpływunawszystkieziemskiespra-

wy. Alegdyby każdyzaprosiłGodo swegoserca,nie

byłobynaświeciemorderców,złodzieiiszubrawców.

– Zgrzeszę,jeśli będę oszukiwałaludzi.

– Oczywiście,żekażdekłamstwoczyoszustwojest

grzechem, ale Pan Bóg jest miłosierny i zna twoją

sytuację.I nie wierzę, żeby pragnął, abyś cierpiała za

błędy innych. Bóg ci wybaczy, droga Hanno, a ja

jeszczerazzapewniamcięomojejdyskrecji.Zastanów

się tylko dobrze, co teraz uczynisz. Bądź bardzo

rozważną, drogie dziecko. Pamiętaj, jeśli obierzesz

jakąś drogę,nie będziesz mogłajuż z niej zawrócić.

HannanieodprowadziłaladyMacInnesdopowozu,

niechciała,abysłużbawidziałajejwzburzenie.Wta-

kim stanie ducha, w jakim znajdowała się obecnie,

najrozsądniejbyłostronićodludzi.Dlategoteżpoleciła

osiodłaćAfrodytę,asamaszybkoprzebrałasięwstrój

dokonnejjazdy.O,tak,pomysłbyłwyborny.Nictak

nie uspokoi skołatanej głowy jak rączy galop po

szczerym polu, a będzie też i sposobność wszystko

przemyśleć.Jedną decyzję Hannazdążyłajuż podjąć.

Żadnych pieniędzy nie przyjmie, a to dlatego, że nie

była pewna, czy lord Winthrop będzie zachwycony

126 Gail Whitiker

z takiego uszczerbku w rodowej fortunie. Odmówi,

nawetgdybybyłoinaczejiRobertnalegał,abyspadek

przyjęła. Tak samonie przyjmie klejnotówwysadza-

nych szafirami ani przecudnych szmaragdów Win-

thropów.Nie,niemożetegozrobić,skoroonadotego

rodu nie należy.

Iodejdziestąd,odejdzienazawsze.Tadecyzjabyła

również nieodwołalna. Pojedzie do Londynu, może

nawet sam lord Winthrop zgodzi się towarzyszyć jej

wtakdalekiejpodróży.Aotym,zczegoutrzymasię

w tym wielkim mieście, no cóż, o tym pomyśli we

właściwymczasie.Nie byłazłejmyśli.Dzięki staran-

nemuwychowaniunabyławielepożytecznychumie-

jętności i śmiało mogła przyjąć posadę guwernantki

ujakiejśprzyzwoitejrodziny.Władałabieglefrancus-

kim i włoskim, wszyscy zachwycali się jej grą na

pianinie i harfie, mogła też uczyć dobrych manier

dorastającepanienki,szykującesiędowejściawwielki

świat. Możliwości było wiele i z pewnością poradzi

sobie znakomicie, a od rodziny Winthropów niczego

przyjmowaćnie będzie,ani niczegosiędomagać.Nie

mado tego żadnego prawa.

Afrodytarwaładoprzodu.Hannadałaklaczcepełną

swobodę, jakby przez to i ona sama, pędząc przed

siebie,chciałauciecodtego,codręczy,conieustannie

kłujewsercu.Dopieroupodnóżapagórkówściągnęła

wodze,zesmutnąświadomością,żechoćbygnałajak

wiatr,nasamkoniecświata,itakodprawdyuciecnie

zdoła.

JakonazniesierozstaniezGillingdonPark?Z tym

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: