kiev_artykul.pdf

Kwartalnik Internetowy CKfoto.pl

ISSN 2080-6353 Nr CK 6/2010 (X-XII 2010)

ckfoto@ckfoto.pl

4 października 2010 r.

Kiev-4M

Ernest Klauziński

Współczesny aparat fotograiczny to super-

nowoczesne, naszpikowane elektroniką urzą-

dzenie do rejestrowania obrazu. Ilość dostęp-

nych trybów, programów tematycznych i innych

tego rodzaju ułatwień ciągle rośnie. Producen-

ci wręcz prześcigają się, by ich produkty ofero-

wały fotografowi jak największy komfort pracy,

minimalizując wysiłek konieczny do zrobienia

poprawnego zdjęcia. Wystarczy podstawowa

umiejętność kadrowania, potem tylko nacisnąć

spust migawki i gotowe - cały trud ustawienia

poprawnego czasu naświetlania i przysłony

bierze na siebie automat. Oczywiście w sporej

części aparatów można włączyć tryb manualny

i wszystko robić samodzielnie, ale chyba nawet

najambitniejszy fotograf choćby od czasu do

czasu posługuje się programami automatycz-

nymi lub półautomatycznymi. Postęp techniki

fotograicznej ostatniego trzydziestolecia jest

po prostu gigantyczny…

W latach osiemdziesiątych ilość megapik-

seli nie była wyznacznikiem wartości i jakości

aparatu, a fotograf nie dysponował niczym, co

wyręczałoby go w trudach samodzielnego my-

ślenia. Dobre zdjęcie było efektem poprawne-

Przykładowe zdjęcie wykonane Kiev-em. Film Fuji Superia 400, f/8, 1/250

go dobrania kilku parametrów przez człowieka

trzymającego aparat. Z perspektywy współ-

czesnych fotografów brzmi to jak koszmar -

i nic dziwnego. Większość nowoczesnych „cy-

frówek” masowo produkuje zdjęcia o wyższej

jakości niż te z najlepszych małoobrazkowych

analogów. Ponadto, dzięki rozwojowi technicz-

nemu, każdy może być fotografem - wystarczy

wziąć aparat do rąk i wciskać spust migawki.

Trochę historii

Lata trzydzieste ubiegłego wieku to wy-

jątkowo burzliwy okres w dziejach. Do władzy

w Niemczech doszli hitlerowcy, którzy dążąc do

hegemonii w Europie wywołali II wojnę świato-

wą. W tamtym czasie III Rzesza dominowała

na świecie także w dziedzinie aparatów foto-

graicznych - Leica i Zeiss to dwie marki, które

powodowały przyspieszone bicie serca u każ-

dego miłośnika ówczesnej fotograii. Klęska

Niemiec i zajęcie połowy ich terytorium przez

Armię Czerwoną dla obu tych irm oznaczało

poważne kłopoty. Fabryki, w których wytwarza-

no aparaty zostały przejęte przez Rosjan a na-

stępnie wywiezione do ZSRR. Kompletne, nie-

mieckie linie produkcyjne pozwoliły na szybkie

uruchomienie wytwarzania sprzętu fotograicz-

nego w Związku Radzieckim. W ten sposób

aparaty Leica znów znalazły się na rynku, ale

już pod nazwami Fed i Zorka, a produkowany

przez Zeiss-a Contax stał się Kijewem (Kiev-

em). Aparaty wczesnych serii były dokładny-

mi kopiami niemieckich, jednak z upływem lat

zaczęły być modernizowane i rozwijane przez

Rosjan. Mimo zmian konstrukcyjnych bohater

niniejszego artykułu, Kiev 4M, tak naprawdę

wciąż pozostał Contaxem.

Produkowane od II połowy lat trzydziestych

XX wieku modele Contax II i Contax III (różniły

się od siebie głównie tym, że Contax III miał

wbudowany światłomierz selenowy, a Contax

II nie) to małoobrazkowe aparaty dalmierzowe.

Ustawianie ostrości oparte było o dalmierz,

który za pośrednictwem układu optycznego

na obraz widziany w matówce nakładał obraz

z okna dalmierza. W efekcie obraz widoczny

w wizjerze był podwójny. Ostrzenie polegało

na obracaniu pierścieniem ostrości obiektywu

do momentu, aż obraz w wizjerze był idealnie

Uniesiona pokrywa światłomierza

dopasowany - nieporuszony, pojedynczy i wy-

raźny. System ten wymagał od fotografującego

pewnej wprawy, ale pozwalał na szybką i wy-

godną obsługę aparatu. Dodatkowym ułatwie-

niem był światłomierz, który pozwalał wyliczyć

odpowiedni czas naświetlania, w zależności

od ustawionej przysłony i czułości kliszy (ISO).

Rosyjskie wersje od niemieckich oryginałów

początkowo różniły się jedynie nazwą. Zdarza-

ły się nawet egzemplarze z niemieckimi podze-

społami. Z biegiem czasu Rosjanie modyiko-

wali aparaty, wprowadzali zmiany. Wersja Kiev

4M weszła do produkcji około 1978 roku. Od

Contaxa III różni się przede wszystkim brakiem

czasu 1/1250 oraz zastosowaniem w konstruk-

cji (na niewielką skalę) tworzyw sztucznych.

Istotną zmianą i to na niekorzyść, jest obiektyw

Helios 1,8/53. Niemieckie aparaty wyposażone

były w znakomitą optykę (wszak producentem

aparatów był Zeiss), ale Kiev-y z obiektywami

Jupiter również nie miały się czego wstydzić -

jakość robionych nimi zdjęć była znakomita.

Szczególnym uznaniem cieszył się znany wie-

lu fotografom z wersji M42 Jupiter 2/85. Helios

1,8/53 nie dorównuje niestety jakością odwzo-

rowania obrazu Jupiterom - jest to po prostu

przeciętny obiektyw.

Budowa aparatu

Pierwsze, co zwraca uwagę po wzięciu

Kiev-a do rąk to jego ciężar i solidność. Korpus

praktycznie w całości wykonany jest z metalu.

Na przednim panelu oprócz obiektywu znajdu-

ją się okna wizjera i dalmierza. Po prawej stro-

nie obiektywu umieszczono dźwigienkę samo-

wyzwalacza, po drugiej gniazdo synchronizacji

lampy błyskowej. U góry jest okno światłomie-

rza, zasłaniane uchylną, metalową klapką.

Górny panel od lewej zajmują po kolei:

pokrętło regulacji światłomierza i wskaźnika

czułości ilmu, światłomierz wraz ze stopką

lampy błyskowej i oknem pomiaru światła, licz-

nik klatek, pionowe pokrętło regulacji ostrości

oraz pokrętło naciągu kliszy. Jego dodatkową

funkcją jest sterowanie czasem naświetlania.

Spust migawki umieszczony jest wewnątrz po-

krętła naciągu.

1. - Pokrętło regulacji światłomierza. 2. - Pokrętło czułości ilmu. Przy takim położeniu obu pokręteł usta-

wiona wartość ISO wynosi 400, dla przysłony f/8 czas naświetlania to 1/50 s. Warto zwrócić uwagę na

wskazówkę światłomierza (6) na górnej fotograii - zdjęcie byłoby mocno niedoświetlone

3. - Pokrętło regulacji ostrości. 4. - Pokrętło naciągu kliszy. 5. - Spust migawki.

Na tylnej powierzchni aparatu znajduje się

wizjer i duży, odejmowany panel umożliwiający

wymianę ilmu. Specjalne pokrętła zwalniają-

cego go umieszczone są pod spodem korpusu,

gdzie jest również otwór do mocowania apara-

tu na statywie. Ciekawostką jest zastosowanie

w aparacie migawki o przebiegu pionowym.

Zakładanie ilmu

W celu założenia kliszy należy obrócić o pół

obrotu oba pokrętła na spodzie korpusu apara-

tu a następnie zdjąć tylną ściankę aparatu. Ka-

setę z ilmem 35 mm umieścić należy w lewej

komorze aparatu końcówkę kliszy mocując w

rolce w prawej komorze. Szczególną uwagę

należy zwrócić na poprawne ułożenie kliszy -

jej perforacja powinna zaczepiać za ząbki me-

chanizmu napędzającego licznik klatek (dwa

małe kółka wystające po prawej stronie migaw-

ki). Następnie należy do oporu obrócić pokrętło

naciągu kliszy sprawdzając czy ilm właściwie

nawija się na rolkę. Teraz pozostaje już tylko

zamknąć i zablokować pokrywę aparatu oraz

zwolnić migawkę. Drugą klatkę ilmu też trzeba

raczej przeznaczyć „na straty”. Ważne jeszcze

by przed zrobieniem pierwszych zdjęć odpo-

wiednio ustawić pokrętło licznika klatek - we

właściwe położenie trzeba obrócić je ręcznie,

później będzie już napędzane przez przewi-

janą klisze. Pokrętło wskaźnika czułości ilmu

należy przestawić tak, by wartość ISO kliszy

w aparacie była wskazywana przez czerwoną

kropkę. Jest to bardzo ważne, bo wskaźnik jest

podstawą wyliczania czasu ekspozycji. Pew-

ną trudnością jest wyskalowanie czułości na

wskaźniku w wartościach GOST, ale wystarczy

pamiętać, że od 1987 roku GOST odpowiada

ISO.

Ustawianie parametrów

ekspozycji i fotografowanie

Ustawianie parametrów fotograii rozpo-

cząć należy od pomiaru światła. Klapka świa-

tłomierza unosi się do góry pod kątem około

90 stopni. Pomiar przeprowadza się kierując

powierzchnię światłomierza w stronę najja-

Górna fotograia ilustruje sposób otwierania aparatu. Na dolnej widoczne są zwolnione zamki tylnej ścianki

aparatu

Z lewej - wskazówka światłomierza jego prawidłowe ustawienie (0 EV). Z prawej widoczna rozłożona

korbka przewijania ilmu.

Film Fuji Superia 400, f/5,6, czas 30 s. Efekt psuje niestety słaba jakość skanu..

śniejszej części planowanego kadru. W tym

momencie należy obserwować wskazówkę

pomiaru światła jednocześnie obracając po-

krętłem regulacji światłomierza. W chwili, gdy

wskazówka pokryje się ze znacznikiem odpo-

wiadającym wartości 0 eV można odczytać,

jaki czas naświetlania jest optymalny przy da-

nej przysłonie i czułości ilmu (patrz fotograia).

Pierścieniem na obiektywie ustawia się przy-

słonę, następnie trzeba naciągnąć migawkę.

Dopiero w tym momencie można delikatnie

unosząc pierścień migawki ustawić czas eks-

pozycji. Wadą Kiev-ów jest ryzyko uszkodze-

nia aparatu, jeśli czas naświetlania będzie

zmieniany przed naciągnięciem migawki.

W chwili, gdy obraz widziany w wizjerze

stanie się wyraźny i ostry (przede wszystkim

nie będzie podwójny) można zrobić zdjęcie.

Pamiętać trzeba jedynie, że spust migawki jest

bardzo twardy - wciskając go zbyt nerwowo

można poruszyć zdjęcie, nawet przy czasie

1/250 - sprawdzić czy jest taki czy 1/200. Oso-

bie, która po raz pierwszy fotografuje Kiev-em

dziwny może wydać się dźwięk migawki. Bez

obaw, ten specyiczny pisk to nie objaw awarii

sprzętu, tylko jedna z cech charakterystycz-

nych Kiev-a.

Film Kodak Gold 200, f/4, czas 1/25

ściankę aparatu. Osoby fotografujące star-

szym egzemplarzem Kiev-a powinny uważać

przy robieniu zdjęcia na ostatniej klatce ilmu.

Nie wszystkie wersje aparatu miały blokadę

uniemożliwiającą całkowite wyciągnięcie kliszy

z kasety. Nowsze modele mają odpowiednie

zabezpieczenie - gdy ilm się skończy nie da

się naciągnąć migawki.

Kiev raczej nie jest propozycją dla począt-

kujących, chociaż wbrew pozorom jego obsłu-

ga jest całkiem prosta. Pierwsze wrażenie jest

odwrotne, ale po zrobieniu pewnej ilości zdjęć,

okazuje się, że Kiev jest bardzo przyjemny w

eksploatacji. Dodatkową zaletą jest wyjątkowa

odporność. Korpus i mechanizmy są bardzo

wytrzymałe, a za najwrażliwszy element ucho-

dzi migawka. Nawet w przypadku jej awarii

znalezienie kompetentnego punktu serwiso-

wego nie stanowi poważniejszego problemu.

Do Kiev-a pasują obiektywy z Contaxa, co

pozwala na wykorzystanie optyki Zeiss. Aparat

znakomicie współpracuje z lampami błysko-

wymi wyposażonymi w odpowiednią wtyczkę

umożliwiającą podłączenie lampy do gniazda

synchronizującego w korpusie.

Kiev 4M to ciekawa propozycja dla miłośni-

ków fotograii analogowej. Oferuje bardzo do-

brą jakość zdjęć, chociaż wadą w stosunku do

popularnych Zenitów jest dużo mniejsza gama

obiektywów nadających się do wykorzystania

(obiektywy z bagnetem Contax niestety nie wy-

stępują zbyt licznie na portalach aukcyjnych).

Na korzyść aparatu przemawia jego niska

cena, odporność i wytrzymałość. W ręku do-

świadczonego fotografa Kiev staje się znako-

mitym narzędziem. W epoce fotograii cyfrowej

trudno traktować tego typu sprzęt inaczej niż

hobbystycznie. Jednak przy odrobinie cierpli-

wości i użyciu dobrej kliszy, aparat odwdzięczy

się zdjęciami nie ustępującymi jakością tym

z aparatów cyfrowych wysokiej klasy.

Typowe w starych aparatach analogowych

jest również to, że futerał jest przykręcany do

korpusu. Rozwiązanie takie występuje także

w Kiev-ach. Śruba futerału wkręcana jest do

gniazda statywowego. W zależności od potrzeb

fotografować można z futerałem i bez. Jest on

skonstruowany tak, by zapewniać swobodny

dostęp do wszystkich pokręteł potrzebnych do

zrobienia zdjęcia. Wyjęcie aparatu z pokrowca

konieczne jest przy fotografowaniu z użyciem

statywu oraz do wymiany ilmu.

Przewijanie i wyciąganie

kliszy

Przewijanie ilmu nie stanowi trudności

- wystarczy odblokować - opisać jak, a na-

stępnie posłużyć się umieszczoną na górnym

panelu korbką (w starszych egzemplarzach

służy do tego pokrętło) - patrz fotograia. By

wyjąć kasetę z ilmem wystarczy zdjąć tylną

Aparat jest gotowy do zrobienia zdjęcia,

pozostaje tylko ustawić ostrość. Znacznym

ułatwieniem jest dalmierz. Ostrzyć można ob-

racając obiektywem lub pokrętłem znajdującym

się w prawej części górnego panelu aparatu.

Łatwiej i wygodniej jest użyć pierwszej me-

tody - pokrętło ostrzenia chodzi dość ciężko,

poza tym ma nacięte ząbki. W założeniu służą

temu, by palec nie ślizgał się na pokrętle pod-

czas ostrzenia, w praktyce powodują zdarcie

naskórka po zrobieniu kilkunastu zdjęć. Nie-

zależnie od metody ostrzenia należy zwrócić

uwagę, czy zwolniona jest blokada obiekty-

wu. Jest to specjalna zapadka, która blokuje

obiektyw w położeniu „nieskończoność”. Guzik

zwalniający ją umieszczony jest przy pokrętle

na górnym panelu. Trzeba go wcisnąć a na-

stępnie obrócić pokrętłem lub obiektywem.

ZAPRASZAMY DO DYSKUSJI NA FORUM

http://ckfoto.pl/forum

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: