3 METODY ORGANIZOWANIA ŚRODOWISKA LOKALNEGO:
1) METODA ŚRODOWISKOWA – analiza środowiska lokalnego, rejestracja problemów tego środowiska, ale także przyjęcie kompleksowego i komplementarnego planu działań.Cel: utworzenie wspólnoty poprzez organizację warunków do współdziałania.
2) METODA ANIMACJI SPOŁECZNO – KULTUROWEJ – oznacza przede wszystkim ożywianie i uruchamianie sił drzemiących w środowisku. Polega na wykorzystaniu twórczej ekspresji i ludzkiej potrzeby autokreacji. Koncentruje się na analizie potrzeb, zainteresowań, aspiracji członków danej grupy.
3) METODA AKTYWIZACJI I ROZWOJU SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ – tworząc nowe struktury zaspokajane są potrzeby, pojawiają się warunki życia całej grupy lokalnej. Jest niezawodna w działaniu samorządu:
a) Metoda „cal” – od 1998 roku, obejmuje teren całej Polski, patronat: BORIS (Biuro Obsługi Ruchu Inicjatyw Samopomocowych); ma prowadzić do aktywizacji społeczności lokalnych i tworzenia poczucia przynależności do danego miejsca i grupy. Rolę Centrum Aktywności Lokalnej może pełnić szkoła;
b) Metoda kategorialna – praca ze społecznościami specyficznych cechach (np. praca z dziećmi);
c) Metoda terytorialna – praca z daną społecznością na danym terenie.
SPOŁECZNOŚĆ LOKALNA – to zbiorowość, która zamieszkuje wspólne terytorium, jest oparta na trwałych więzach, interakcjach społecznych charakteryzujących się mocną identyfikacją jednostek z grupą.
PODSTAWOWE ZASADY ORGANIZOWANIA ŚRODOWISK SPOŁECZNYCH:
1) pobudzanie mieszkańców do refleksji na temat problemów występujących w środowisku;
2) uświadamianie im, jak wiele od nich zależy;
3) wskazywanie im istniejących zasobów;
4) umożliwienie nabycia umiejętności działania w środowisku;
5) organizowanie działania społeczeństwa na rzecz rozwiązywania problemów i wzmacniania potencjału.
ORGANIZATOR SPOŁECZNOŚCI LOKALNEJ POWINIEN:
1) posiadać umiejętności tworzenia związków i wzbudzania zaufania;
2) być dostępny dla wszystkich członków społeczności;
3) być „elastyczny”;
4) być wrażliwy, cierpliwy;
5) brać pod uwagę tempo pracy grupy.
WYMAGANA WIEDZA DO PRACY ZE SPOŁECZNOŚCIĄ LOKALNĄ:
1) gruntowna znajomość lokalnych struktur społecznych, usług lokalnych, a także źródeł wsparcia;
2) wiedza z zakresu interakcji grupowych , metod komunikowania się;
3) na temat organizacji kontaktów z urzędami, procedur wykonawczych, odwoławczych.
ETAPY PRACY ZE SPOŁECZNOŚCIĄ LOKALNĄ:
1) planowanie i przecieranie szlaków;
2) poznawanie społeczności lokalnej;
3) obmyślanie kolejnych kroków;
4) nawiązanie kontaktów i tworzenie więzi społecznych;
5) formowanie organizacji;
6) pomoc przy precyzowaniu celów;
7) podtrzymywanie działalności organizacji;
8) utrzymywanie kontaktów z przyjaciółmi oraz przeciwnikami;
9) wycofywanie się z roli organizatora.
GosiaS15