Metamodel, czyli jak być jeszcze lepszym rozmówcą.pdf

(98 KB) Pobierz
344985845 UNPDF
Co to takiego jest metamodel? Jakiś model stojący na mecie? Oj nie Metamodel to
niezwykle skuteczne narzędzie, które pozwoli Ci komunikować się jeszcze lepiej.
Kiedy dobrze poznasz metamodel będziesz potrafił zrozumieć co Twoi rozmówcy
naprawdę mają na myśli.
Czy zdarzyła Ci się kiedyś sytuacja, że rozmawiając z kimś, Ty coś mówisz, druga
osoba słucha a jednak zrozumiała komunikat zupełnie nie tak, jak Ty chciałeś go
przekazać? No właśnie Każdemu pewnie coś takiego się przytrafiło. To jest język –
każdy za konkretnym słowem robi konkretne wyobrażenia. Kiedy powiem „dobra
restauracja” to dla każdej osoby, która to czyta oznaczać to będzie zupełnie inną
restaurację. W mojej głowie pojawiła się pewna restauracja w Katowicach gdzie
czasem bywam ze swoją dziewczyną. A o jakiej restauracji Ty pomyślałeś? Kiedy
powiem „fajny film” to mało prawdopodobne jest, aby każdy pomyślał o tym samym
filmie. Swoją drogą, skoro ludzie za słowami mają zupełnie inne wyobrażenia można
się zastanawiać jak w ogóle udaje nam się dogadać
Metamodel ujrzał światło dzienne w 1975 roku kiedy wydana została książka
„Struktura magii” autorstwa Bandlera i Grindera. Obserwowali oni i czytali prace
takich terapeutów jak: Virginia Satir (zajmowała się terapiami rodzinnymi), Milton
Erickson oraz Fritz Perls (twórca terapii Gestalt). Każde z nich pracując ze swoimi
klientami posługiwało się specyficznymi zwrotami oraz pytaniami pozwalającymi
dotrzeć do tego, o co tak naprawdę pacjentom chodzi. Model stworzony przez
Bandlera i Grindera to rzecz, którą powinien opanować każdy, kto chce dobrze
komunikować się z innymi ludźmi. Jasne jest, że czym lepiej się komunikujesz i
rozumiesz ludzi, tym lepsze jest życie Twoje i tych, z którymi masz okazję
rozmawiać.
344985845.001.png 344985845.002.png 344985845.003.png
Co to jest struktura powierzchniowa i struktura głęboka?
Struktura powierzchniowa to poziom, na którym ludzie się komunikują. Robi to
każdy bez wyjątku. Za każdym wypowiedzianym czy napisanym zdaniem stoi cała
masa informacji. Informacje misternie schowane pod strukturą powierzchniową to
właśnie struktura głęboka. Jak chcesz rozwalić jakieś przekonanie to możesz
wyciągnąć to, co siedzi w strukturze głębokiej. Zdaję sobie sprawę z tego, że w teorii
ciężko to zrozumieć dlatego już podaję przykład:
Wyobraź sobie rozmowę dwóch kolegów: Pawła i Tomka
Paweł stwierdza: Stefan to miły facet → to jest struktura powierzchniowa
komunikatu.
Zwróć uwagę na to, że za tym zdaniem kryje się ogromna ilość informacji.
Tomek: Kim jest Stefan?
Paweł: To mój kolega ze szkoły
T: Na jakiej podstawie zbudowałeś przekonanie, że on jest miły?
P: Bo przepuszcza kobiety w drzwiach i nie przeklina przy nich (zauważ, że z całego
oceanu słowa „miły” wyciągnięta została konkretna informacja co to znaczy być
miłym w mapie świata Pawła)
T: Zawsze tak jest?
P: Tak
T: Serio? Widziałeś go w każdej życiowej sytuacji?
P: No nie
T: Zatem istnieje prawdopodobieństwo, że wtedy kiedy go nie widziałeś mógł
zachowywać się inaczej?
P: Tak
Widzisz ile informacji jest schowane w zdaniu „Stefan to miły facet”?
Zawsze kiedy coś opowiadasz lub wspominasz przekazujesz tylko niewielki wycinek
informacji. Kiedy powiesz: „Wczoraj w mojej dzielnicy wybuchł pożar w jednym z
mieszkań” to nasuwa się cała seria pytań: Gdzie dokładnie to było? Na którym
piętrze? Czy są jakieś ofiary? Czy są ranni? Ile przyjechało straży? jak długo trwało
gaszenie? Czy straty są poważne?
Musisz wiedzieć o tym, że to, co mówisz Ty i inni ludzie nie jest prawdą powszechną
na temat świata. To jest Twoja interpretacja, która zawsze jest w jakiś sposób
przefiltrowana. Metamodel jest po to, abyś dokładnie mógł zrozumieć, jak
interpretuje świat Twój rozmówca.
Co daje metamodel?
pozwala zebrać informacje – zadając pytania uzyskujesz dodatkowe
informacje ze struktury głębokiej
wyjaśnia znaczenia - dzięki metamodelowi możesz dowiedzieć się co
dokładnie Twój rozmówca ma na myśli
pozwala znaleźć ograniczenia – dzięki umiejętnemu wykorzystaniu tego
narzędzia będziesz potrafił znaleźć u siebie oraz u Twoich rozmówców
blokujące ograniczenia. Czasami coś Cię blokuje i sam nie do końca wiesz co
to jest. Serią odpowiednich pytań dojdziesz do tego, co Cię powstrzymuje.
ukierunkowuje na możliwości – w metamodelu nie chodzi tylko o to, aby
rozbić negatywne przekonania. Ważne jest abyś w rozmowie wskazywał dobry
kierunek. Zawsze musisz wiedzieć, w którą stronę chcesz iść.
Przykład:
A: „W Polsce nie da się rozkręcić dobrego interesu”
B: Potrafisz wymienić chociaż jedną osobę, której się to udało?
A: No tak. Choćby Leszek Czarnecki
B: W takim razie da się?
A: Tak, ale mnie się nie udało
B: Czy to, że raz Ci się coś nie udało ma świadczyć o tym, że już nigdy nic nie
wyjdzie? Ile razy upadłeś na tyłek zanim zacząłeś chodzić? Gdybyś wiedział jak
rozkręcić biznes to chciałbyś to robić?
A: No pewnie
B: To skąd możesz brać odpowiednie informacje?
A: Odpowiednie książki, rozmowy z ludźmi biznesu, szkolenia, spotkania
networkingowe
Przekonanie rozbite w drobny mak
Komunikując się z innymi ludźmi robimy zniekształcenia, usunięcia i generalizacje.
Jest to konieczne aby z całej masy docierającej do nas informacji wybrać to, co
najważniejsze. W ten sposób wszystko podlega filtracji. Niestety zdarzyć się może,
że nieświadomie tworzone są bariery, które uniemożliwiają dobre zrozumienie.
Usunięcia
Usunięcia proste
Usunięcia proste to nic innego jak wypowiadanie się na ogromnym poziomie
ogólności bez podania istotnych informacji. Przykładowym zdaniem zawierającym
usunięcie proste jest: „Jest mi źle”. Kiedy słyszysz coś takiego pamiętaj, że chcesz
rozmówcy pomóc a nie go zdołować. Zadanie pytania „Z jakiego powodu jest Ci
źle?” będzie błędem. Dlaczego? Ponieważ rozmówca zacznie w swojej głowie szukać
powodów swojego samopoczucia. Zadawaj pytania typu:
- W których dokładnie momentach jest Ci źle? ( „kiedy widzę mojego szefa”- to
może być kilkanaście minut w ciągu dnia jednak ludzie mają tendencje do
przekładania takich emocji na całe swoje życie)
- Co to dla Ciebie konkretnie znaczy, że jest Ci źle? („Nie chce mi się pracować”)
- Po co jest Ci źle? („To przez niego”)
- Aha, czyli to on ma kontrole nad tym jak Ty się czujesz. Jak będzie Ci wesoło,
zawołamy szefa i koniec. Chcesz mieć kontrole nad swoim życiem czy chcesz, żeby
to inni kontrolowali Ciebie jak marionetkę?
- Chcę mieć kontrolę
- Jak zatem możesz reagować kiedy szef się pojawia aby czuć się dobrze?
- Wyobrażę sobie, że ma nos jak klown, różowe włosy i głos jakby się nałykał helu
- Świetny pomysł! Skorzystaj z tego przy najbliższej okazji!
Porównania
344985845.004.png
W porównaniach często brakuje tego, do czego coś porównujemy. Możesz się z tym
na co dzień spotkać w reklamach:
A: Pasta X jest najlepsza na rynku.
B: W porównaniu z czym jest lepsza?
A: Z innymi pastami na rynku
B: Skąd wiesz? testowałeś wszystkie pasty na rynku?
A: Nie, ja uważam, że jest najlepsza
B: Czy to co Ty uważasz, jest prawdą na temat całego świata? Zdarzyło Ci się kiedyś
pomylić?
Nieokreślony wskaźnik odniesienia
Nie wiadomo kto jest sprawcą konkretnego zdarzenia. Przykładowe zdanie to:
A: „Oni są fantastyczni”
B: Kto dokładnie? Z jakiego powodu? → takie pytania są dobre ponieważ rozmówca
będzie sobie podbudowywał jeszcze bardziej swoje stwierdzenie.
Brak wskaźnika odniesienia – sprawcy zostali całkowicie usunięci.
A: Mnie się tu źle traktuje
B: Kto dokładnie źle Cię traktuje? Co takiego zrobili? Jak możesz uniknąć takiej
sytuacji w przyszłości?
Nieokreślony czasownik – w tym przypadku szukasz wiadomości na temat
czasownika.
A: On mnie uderzył
B: Czym Cię uderzył? Gdzie? W co?
Zniekształcenia
Nominalizacja
W wypowiedziach nominalizacja przejawia się jako przerzucenie odpowiedzialności
za zaistniałą sytuację na jakieś zjawisko. Przypomnij sobie jak wiele razy słyszałeś w
życiu zdania „Jakiś pech mnie prześladuje”, „Naszła mnie ochota na…”, „Spotkało
mnie niebywałe szczęście”. Jak widzisz w tych zdaniach odpowiedzialność jest
Zgłoś jeśli naruszono regulamin