20 SCALANIE NORM DLA BUDOWLANYCH PROCESÓW ZŁOŻONYCH
Scalanie norm ma swe zastosowanie przy normowaniu procesów złożonych, gdy istnieją opracowane i zatwierdzone normy pracy na ich składowe procesy proste (ewentualnie operacje). Opracowaniach części analitycznych harmonogramów i modeli sieciowych. Normy kosztorysowe (KNR) są również opracowane sposobem scalania, a ich podstawą wyjściową są normy pracy oraz normy zużycia materiałów. Gdy opracowuje się harmonogram dla poszczególnych obiektów lub zadań inwestycyjnych, poszczgólne pozycje tych harmonogramów powinny być analogiczne do pozycji tabeli elementów rozliczeniowych obiektu. Podobna odpowiedniość powinna wystąpić przy opracowaniach modeli sieciowych w odniesieniu do dwzorowanych w nich procesów. Są to procesy średniego stopnia złożonści i przy stosowaniu norm pracy (KNP)
scalone dla jednej pozycji harmonogramu wymaga kilkunastu, a nieraz ponad dwudziestu norm KNP.
26.OBLICZENIA NORMATYWÓW I NORM PRACY
W normowych wartościach nakładów pracy uwzględnia się tylko zużycie czasu i dlatego jego sumę nazywa się czasem normatywnym.
Wszystkie elementy nakładów składające się na pracochłonność jednostkową ustala się badaniami i pomiarem czasu. W odniesieniu do wartości Tta mogą mieć następujące przypadki: - bez przerwy technologicznej. - czas przerwy technologicznej nie jest większy od czasu przeznaczonego na odpoczynek. - przerwy przekraczają czas niezbędny na odpoczynek, jednak w czasie ich trwania istnieje możliwość zatrudnienia robotników przy innej pracy. - przerwy przekraczają czas niezbędny na odpoczynek, a względy organizacyjne nie pozwalają na pracę przy innych zadaniach.
Obliczenie normatywnego nakładu pracy. N=100T/(100-(t pz+to+t ta)) rob.godz./jedn. T- praca podstawowa i pomocnicza. tpz - czas przygotowawczy i zakończeniowy w czasie zmiany. to - czas na odpoczynek. tat -nieuniknione przerwy technologiczno - organizacyjne. Wzór ten służy do obliczenia norm pracy określanych mianem norm pracochłonności. Dysponując normatywami tpz oraz to dzięki pomiarom chronometrażowym i ustaleniu na ich podstawie wartości T oblicza się poszukiwaną normę (normatyw) pracochłonności.
24.TRANSPORT POZIOMY W OBRĘBIE PLACU BUDOWY
Praca jednostki transportu zewnętrznego w obrębie planu budowy ogranicza się w zasadzie do wywozu ziemi lub gruzu ,odpadów i śmieci ,przewozu materiałów ,półfabrykatów i elementów budowlanych oraz maszyn niezbędnych do realizacji wznoszonych obiektów.W pierwszym przypadku na placu budowy odbywają się następujące procesy: przyjazd jednostki transportowej na miejsce załadunku, załadunek oraz wyjazd drogami wewnętrznymi poza plac budowy. W drugim kolejno: przyjazd z ładunkiem do miejsca składowania, rozładunek na plac składowy lub do magazynu albo przeładunek na jednostki transportu wewnętrznego, wreszcie wyjazd poza teren budowy. Wszystkie wskazane procesy powinny przebiegać szybko i sprawnie aby transport nie utrudniał prowadzenia produkcji na budowie. Projektując transport w obrębie placu budowy należy: - opracować schemat przepływu ładunków ewentualnie posługując się metodami programowania matematycznego - wytyczyć trasy dróg
25.PODŁOŻE I NAWIERZCHNIA DRÓG TYMCZASOWYCH
Właściwe zaprojektowanie podłoża, jego odwodnienie oraz odpowiednia nawierzchnia dróg tymczasowych-to sprawy techniczne bardzo istotne dla sprawnej pracy transportu poziomego przy dojeździe na plac budowy. Do poprawnego zaprojektowania dróg dla transportu budowlanego niezbędne jest dobre rozpoznanie warunków geologicznych terenu budowy, rodzaju jednostek transportowych transportu zewnętrznego oraz natężenia ich ruchu po drogach budowy. Drogi z nawierzchnią żużlowa mogą być używane tylko na terenach piaszczystych i o średniej przepuszczalności, na małych budowach obsługiwanych pojazdami o nośności do 6t. Przy gruntach o średniej przepuszczalności niezbędne jest podłoże z piasku. Drogi dla pojazdów o nośności ponad 6t wymagają podłoża utwardzonego.
21.SYNCHRONIZACJA ZŁOŻONYCH PROCESÓW BUDOWLANYCH
Sygnalizacja jest metodą wykonywania czasu trwania równolegle wykonywanych procesów. Ma ona wielorakie zastosowania przy organizowaniu działań złożonych, w realizacji których uczestniczy kilka grup wykonawców, kilka maszyn, grupy wykonawców i maszyn. Synchronizacji wymaga zarówno metoda pracy równomiernej i metoda mechanizacji kompleksowej. Metoda synchronizacji wymaga przestrzegania wszystkich bez wyjątku teorii organizacji i warunkuje ekonomikę wszelkich działań zbiorowych. Synchronizacje procesów można przeprowadzić następującymi sposobami: 1)Podziałem procesów produkcyjnych na operacje, a następnie łączenie ich w procesy o czasach wykonywania podporządkowanych odpowiednio przyjętemu rytmowi produkcji. 2)Stosowaniem kilku jednoimiennych jednostek produkcyjnych do wykonywania procesów bardziej pracochłonnych lub równoległych stanowisk produkcyjnych. 3)Racjonalizacją przebiegu procesu złożonego i wydzielenie z niego procesów o charakterze pomocniczym. Odp.1)Po dokonaniu podziału synchronizowanego procesu na procesy prostsze, a nieraz na operacje, łączy się sąsiednie procesy, których czas będzie równy lub wielokrotny wartości rytmu. Można również postępować następująco: z procesów wyłączyć operacje skrajne, dołączyć je następnie do operacji poprzedzających lub następujących, ażeby spełnić warunek równowagi, równości lub wielokrotności rytmu. Takimi sposobami doprowadza się do zestawu zadań lub grup wykonawców i maszyn lub stanowisk produkcyjnych, których nas wykonaniu dostosowuje się do przyjętego rytmu. W przypadkach procesów krótkotrwałych, szczególnie zmechanizowanych, synchronizuje się w postaci zestawień tabelarycznych. Odp.2)Stosuje się w przypadkach poważnych również w czasie pracy jednostek ( brygad, zespołów, stanowisk). Dokonuje się synchronizacji przez łączenie lub podział, przestrzegając, żeby czas wykonania zadań przez poszczególne jednostki były równe lub wielokrotne wartości rytmu produkcji. Rytm produkcji przy tym sposobie ustala się zależnie od czasu wykonania procesów najmniej pracochłonnych, głównie dotyczących pracy maszyn o określonych parametrach i ich wydajności eksploatacyjnej. Odp.3)Stosuje się wtedy gdy nie można uzyskać synchronizacji wskazanymi wcześniej sposobami. Nadwyżka czasu w stosunku do wartości rytmu lub jego wielokrotności likwiduje się wydzielając działania o charakterze pomocniczym i powierzając ich wykonanie dodatkowym zespołom lub maszynom. Synchronizację procesów produkcji należy rozpocząć po uprzednim przeprowadzeniu odpowiednich badań dzięki którym można uzyskać dane wyjściowe do projektowania technologiczno-organizacyjnego tej produkcji.
18 PODSTAWY ORGANIZACJI PRODUKCJI ELEM. BUDOWLANYCH
Głównym elem każdej produkcji fabrycznej jest jej rytm. Rytm produkcji jest czasem który upływa pomiędzy rozpoczęciem wykonywania określonego procesu lub operacji przy jednym elemencie a rozpoczęciem takich samych działań przy wykonywaniu następnego procesu.
Do innych elementów należą :
m - liczba procesów i ewentualnie operacji, na które podzielono proces produkcji określonego rodzaju elem.
n - liczba produkowanych elem.
nz - liczba zespołów produkcji zorganizowanych do wykonania określonego zadania
m S - liczba stanowisk produkcyjnych w przypadkach agregatów równomiernej lub taśmowej organizacji produkcji
S t p t - czas przed technologicznych występujących w cyklu produkcji określonego rodzaju elem dotyczących :
- obróbki termicznej (gdy pref betonowe )
- schnięcia warstw podkładowych
- twardnienia kleju
T - czas produkcji, jedn. czasu
Q - wydajność techniczna elem. w jednostce czasu
Q e - wydajność eksploatacyjna elementów na zmianę
W prod. elem budowlanych stosowane są trzy zasadnicze metody organizacyjne:
a) stacjonarna- polega na wykonywaniu wszystkich procesów wytwórczych w stałym miejscu
b) agregatowo-równomierna- jest stosowana w przypadkach stosowania maszyn wieloczynnościowych zwanych agregatami, na których wykonuje się bardziej złożone procesy prod, wymagające dłuższych okresów czasu lub inne, wykonywane na innych stanowiskach
c) taśmowa - narzuca specjalizację i odpowiednio do niej większą liczbę stanowisk w porównaniu z metodą agregatowo-równomierną
Met. pracy równom. znajduje szerokie zastosowanie przy organizacji jednotypowych, jednorodnych oraz niejednorodnych budowlanych procesów złożonych.Met produkcji pracy równom. jest odpowiednikiem taśmowej organizacji produkcji przemysłowej, jednak wymaga odpowiedniej adaptacji do specyficznych warunków prod. budowlanej.
Rytm produkcji jest czasem jaki upływa od rozpoczęcia działań prod. na jednym produkcie na określonym stanowisku do rozpoczęcia takich samych operacji przy następnym produkcie.
Wielkość zasobów max. w swym zapotrzebowaniu na jednostkę czasu :
Z = m ( n b - 1), m - wielkość zasobów n b - liczba brygad wykonujących procesy jednotypowe.
17 OGÓLNA KLASYFIKACJA OBIEKTÓW BUDOWLANYCH
W aspektach organizacyjnych obiekty budowlane i związane z ich realizacją procesy możemy podzielić na:
1) jednotypowe - występ. gdy realizuje się budowle jednosekcyjne (mają małe wymiary swego rzutu i wysokości) lub wielosekcyjne (składają się z szeregu powtarzających się sekcji, jednakowych w swej konstrukcji, ilości robót i technologii wykonania). Obiekty jednosekcyjne: bud. jedno lub dwurodzinne, lud. obsługi tras komunikacyjnych, mosty (małe), wiadukty itp. Nie dzieli się ich na działki robocze.
Obiekty wielosekcyjne: obiekty halowe, wieloklatkowe bud. mieszkalne, mosty i wiadukty wieloprzemysłowe itd. Dzieli się je na działki robocze.
2) jednorodne - charakt. się jednakową technologią wykonania poszczególnych rodzajów procesów zasad. pomimo, że wielkości tych jednorod. zadań na poszczególnych działkach są różne Do grupy tej zaliczamy: bud. wielosekcyjne, o powierzchn. poszczególnych sekcji, powierzchnie dróg, ulic, placów, podzielono na różnej dł. odcinki pow. itp.
3) niejednorodne - występują przy realizacji budowli o jednakowej metodzie wykonawstwa w których potrzeby użytkowe wpłynęły na zmianę wielkości, rozpiętości lub wysokości w poszczególnych obiektach. Do grupy tej zaliczamy te wszystkie, które nie wchodzą do grupy 1) i 2).
14 WARUNEK STOSOWANIA METODY PRACY RÓWNOMIERNEJ.
Warunek ten określa wyrażenie : t p N > n b p + ----- (***) r
N - liczba działek roboczych umożliwiająca zastosowanie metody
n b p - liczba brygad wykonujących podstawowy proces roboczy
t p t - niezbędna liczba dni procesów technologicznych występujących przy wykonaniu podst. procesu budowlanego na pojedynczej działce
r - rytm pracy równomiernej dni roboczych
Wnioski wynikające z wyrażenia (***)
- przy stosunkowo małych zadaniach i trudnościach podziału na większą liczbę działek trzeba organizować brygady wielobranżowe
doprowadzające nawet do n b p >1
- większe od minimalnych liczby działek wpływają na naturalny wzrost wydajności pracy jednostek realizujących budowę, wyższą jakość
wykonania procesu, zapewniają ciągłość pracy maszyn
- eliminacja przerw technologicznych uzależnia minimalną, niezbędną liczbę działek od przyjęcia odpowiedniej organizacji jedn. produkcyjnych
- w przypadkach koniecznych przerw technol. wartość rytmu przyjmuje się za równą przerwie technologicznej, jeżeli nie jest ona długotrwała
lub obiekt nie jest duży. Zawsze musi być jednak zachowany warunek, że czas przerwy technologicznej jest wielokrotnością rytmu.
15 METODA KLASYCZNA PRACY RÓWNOMIERNEJ PRZY PROCESACH JEDNO TYPOWYCH I REALIZACJI OBIEKTÓW JEDNOTYPOWYCH.
Procesy jednotypowe występują gdy dysponuje się pewną liczbą działek o jednakowej wielkości, na których wykonuje się analogiczne
konstrukcje, stosując jednakowe technologie. Ma to miejsce przy realizacji jedno- lub wielo-sekcyjnych obiektów jednotypowych.
Obiekty jednosekcyjne - są małe wymiarowo i nie są dzielone na działki. Obiektami jednosekcyjnymi są budynki jedno- lub dwurodzinne
typowe obiekty inżynierskie.
Obiekty wielosekcyjne - są większymi budowlami projektowanymi z szeregu powtarzających się sekcji o jednakowej wielkości zadań
realizowanych tymi samymi technol. Do tej grupy zalicza się też obiekty liniowe.
Przy organizacji obiektów jedno- jak i wielosekcyjnych, wykonywanie poszczególnych procesów zasadniczych powierza się stałym niezmiennym w swych składach jednostkom produkcyjnym.
Pierwszy okres wykonania procesu złożonego charakteryzuje się równomiernością wzrostu zaangażowania sił roboczych, pracy maszyn, materiałów itd. Ten okres to T r.
Od włączenia się do pracy ostatecznej jednostki prod. rozpoczyna się okres ustabilizowanej pracy równomiernej T u
Charakteryzuje się on stałą liczbą ...... wznoszonych obiektów, stałą liczbą zatrudnienia, stałym zapotrzebowaniem na materiały.
Etap ostatni to stopniowe zanikanie pracy równomiernej, trwające przez okres T z
Rytm pracy może być równy czasowi pracy jednostki produkcyjnej na działce tzn r= t’b lub czas pracy jednostki prod.
19 NORMOWANIE PROCESÓW PRZYGOTOWAWCZYCH I ZAKOŃCZENIOWYCH.
Normatywy nakładów pracy na procesy przygotowawcze i zakończeniowe ustala się metodą obserwacji migawkowej lub fotografii ciągłych
czasu pracy. Przy stosowaniu metody fotografii przyjmuje się czas przeznaczony na prace przygotowawczo - zakończeniowe.
Trudność stanowi określenie niezbędnej liczby fotografii, która zapewni wymaganą dokładność.
Szczegółowy tok postępowania jest następujący:
a) wykonuje się co najmniej 6 fotografii ( zawsze liczba ich musi być parzysta ) wymienionej próbki wstępnej,
b) ustala się wartości czasu a1 ,a 2 , .......,a n przeznaczonego na prace przygotowawcze i zakończeniowe każdej fotografii
c) określa się przynależność tej próby frakcji do odpowiedniego z czterech typów rozkładów A – D(rys - wykresy rozkładów)
d) oblicza się dopuszczalną wartość błędu określając kolejno:
A - przeciętny czas frakcji obliczony z wcześniej przeprowadzonych fotografii
TZ - czas zmiany roboczej
e - dopuszczalny błąd względny (wartość jego przyjmowana z tabeli), dopuszczalna wartość _ błędu
s= e *A
e) oblicza się niezbędną liczbę fotografii ciągłej
22.SCHEMATY PODZIAŁU CZASU PRACY.
W badaniach pracy należy analizować kształtowanie się wszystkich jej składników, które występują w określonym przedziale czasowym przeważnie w zmianie roboczej. Część składników stanowi niezbędne zużycie czasu, a ich wartości stanowią skład czasu normowanego decydując o wartości normy. Występują również elementy nie wchodzące do czasu normowanego, gdyż są to straty czasu. Analiza składników czasu pracy wymaga jego uprzedniego podziału na te składniki. W badaniach procesów ręcznych stosowany jest podział pracy według schematu 22 a . Natomiast przy procesach ręczno-maszynowych lub maszynowych według schematu 22 b .
23. BADANIE ISTOTNOŚĆI WPŁYWU CZYNNIKÓW NA CZAS PRZEPROWADZONEJ DZIŁALNOŚCI
W przypadkach liczebności wyrazów w szeregach wartości zamierzonego czasu nie przekraczającej 20, badania istotności wpływu odpowiednich czynników na czas produkcyjny przeprowadza się za pomocą statystyki rozstępu, postępując następująco: -oblicza się wielkość różnicy R=amax-amin
-porównuje się jej wartość z wartością dopuszczalną Rk=Wke*A
Wk-wartości krytyczne, zależne od liczby pomiarów, e-dokładność normy,
29.PROJEKTOWANIE DRÓG NA PLACACH BUDOWY
Przy trasowaniu dróg placu budowy należy bazować na projektowanych tarasach dróg stałych lub ulic. Najwłaściwiej jest wykonać projektowane podłoże dróg stałych w fazie realizacji tzw. uzbrojenia terenu. Należy je uzupełnić trasami dróg tymczasowych, niezbędnych dla potrzeb budowy. Tok postępowania przy trasowaniu dróg wewnętrznych jest następujący : 1) Zależne od kształtu placu budowy i jego usytuowania w stosunku do istniejących dróg zewnętrznych oraz rozmieszczenia projektowanych do realizacji obiektów ustala się trasę przelotową lub obwodową okalającą wznoszone budowle. 2) Jednokierunkowy ruch na trasie głównej wymaga projektowania dwóch bram: wjazdowej i wyjazdowej. Jeżeli jednak warunki lokalne i rozmieszczenie składowisk podyktują ruch dwukierunkowy, należy projektować bramy dodatkowe, ażeby ograniczyć odcinki dróg dwukierunkowych, szczególnie w przypadkach przewidywanego, dużego natężenia ruchu pojazdów. 3) Ustala się odległość osi drogi od wznoszonych obiektów jest ona uzależniona od : -rodzaju maszyn transportu pionowego lub pionowo-poziomego oraz ich wymiarów (średnia arytmetyczna)
Jeśli R>Rk to badany wynik istotnie wpływa na wielkość czasu wykonania badanego procesu i powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu dla niego norm lub normatywów pracy.
gabarytowych, -rodzaju jednostek transportu poziomego i niezbędnych dla nich szerokości pasów, -szerokości placów składowania materiałów lub prefabrykatów, wynikających z ich zapasów ilościowych. 4)Trasę drogi głównej wykreśla się na planie zagospodarowania w sposób szkicowy. 5) Korekty ostateczne przebiegu trasy drogi głównej przeprowadza się po rozmieszczeniu wszystkich placów składowania, budynków. 6) Jednocześnie z rozmieszczeniem elementów zagospodarowania wykreśla się sieć dróg drugorzędowych, łączących poszczególne punkty poboru i składowania z drogą główna.
28.ZAGOSPODAROWANIE PRZYOBIEKTOWE
Zagospodarowanie przyobiektowe uzupełnia potrzeby produkcji budowlanej, których nie uwzględniły ustalenia planu generalnego. Opracowanie, zagospodarowania przyobiektowego, oparte na rozpoznaniu projektu technicznego obiektu oraz technologii jego realizacji, może i powinno być na tyle dokładne, ażeby wielkość oraz użyteczność wszystkich niezbędnych elementów zagospodarowania odpowiadała faktycznym potrzebom realizacji, prowadzonej zaprojektowaną technologią w tempie przewidywanym przez harmonogram budowy. Rozmieszczenie elementów zagospodarowania powinno być odpowiednio zwymiarowane, a ponadto powinna być utrzymana przyjęta skala. Kolejność opracowania zagospodarowania przyobiektowego jest zgodna z wewnętrzną systematyką. Opracowania należy rozpoczynać od ujęć szkicowych, a w miarę rozszerzenia problematyki uściślić je. Ostateczne wykreślenie powinno następować po naniesieniu na plan wszystkich elementów zagospodarowania, sprawdzenie kompletności oraz prawidłowej ich lokalizacji.
27.KLASYFIKACJE SPOSOBÓW I METOD BADAŃ ORAZ OBSERWACJI PRACY
1.Sposób szacunkowy opracowania normy polega na ocenie czasu trwania procesu przed jego rozpoczęciem. Jest to konieczne zarówno przy nowych, nie stosowanych dotychczas technologiach procesów, jak również przy nowych rozwiązaniach organizacyjnych. Oceny szacunkowej powinna dokonywać osoba dobrze znająca istotę nowo wprowadzonej technologii i organizacji , posiadająca dobrą wiedzę technologiczno - organizacyjną zarówno teoretyczną , jak
i praktyczną. Celowe jest przy tym przeprowadzenie porównań oraz analogii z normami zbliżonych procesów. Ocena powinna być ostrożna , a jeżeli przy realizacji procesu okaże się, że ustalony szacunkowo nakład pracochłonności jest niewłaściwy, należy odpowiednio zwiększyć wcześniej określoną pracochłonność. Obniżenie ustalonego szacunkowo zbyt dużego nakładu jest niedopuszczalne.
2.Sposób statystyczny wymaga następujących danych: -ogólnego czasu trwania normowanej pracy. -liczby zatrudnionych. -wielkości uzyskanego efektu. -wielkości wykonanej produkcji (przy działalności produkcyjnej)
W Polsce wyszczególnione wyżej dane przyjmuje się ze zleceń roboczych, kontrolek czasu wykonania określonych zadań roboczych lub innych zapisów. Jednakże dane te nie wykazują poziomu technologii i organizacji zrealizowanych procesów, nie ujawniają przestojów, ani tzw. wydłużonego czasu pracy. Ze względu na małą dokładność wyników uzyskiwanych przedstawionymi metodami powinny być stosowane badania i obserwacje, które można przeprowadzić w następujący sposób: chronometrażem, chronografią, fotografią dnia(zmiany) obserwacją migawkową, oraz ciągłym filmowaniem, Pozwalają one na osiągnięcie odpowiedniej dokładności we wszystkich badaniach.
32. ZADANIA, PRAWA I ODPOWIEDZIALNOŚĆ
GŁÓWNYCH DYSPOZYTORÓW ORAZ PROJEKT DYSPOZYTORSKIEJ ORGANIZACJI ZARZĄDZANIA
Zadania:1) regulowanie i kontrola wykonania zatwierdzonych planów budowy lub przedsiębiorstwa w ustalonych terminach ( prod. podst. i bezp. zaplecza prod. ) 2) zapobieganie wszelkim odchyleniom od planu ; 3) ciągłe nadzorowanie oraz kontrola prawidłowości i zgodności zaopatrzenia wszystkich ogniw w mat. , elem. , masz. i sprz. pom. , energ. , tran. ,kadrę roboczą ;4) koordynacja pracy kierownictw poszczególnych ogniw, podwykonawców i bezp. zaplecza ; 5) specjalna kontrola i zaopatrzenie obiektów pow. pierwszoplanowe znaczenie zarówno w okresie realizacji jak i rozruchu ;6) zatwierdzanie dla każdej następującej zmiany rozdziału mat. deficytowych oraz betonów i zapraw , kontrola rozmieszczenia maszyn budowlanych ciężkiego typu zgodnie z ustaleniami planów ; 7 ) zatwierdzanie dla zmian robotników wszystkich specjalności i pracowników niewykwalifikowanych . Dane te służą do określenia składów ilościowych kierownictwa oraz przy określaniu powierzchni budynków sanitarno - bytowych i administracyjnych zagospodarowania placu budowy.
Harmonogram pracy maszyn- w celu doboru maszyn o odpowiedniej wydajności sporządza się w pierwszej kolejności wykres potrzebnych wielkości produkcji dziennej wyznacz rodzaj oraz liczbę maszyn .Okresy stanowiące sumę : T=t1+t0+t2 dni roboczych określają okres np. dzierżawy maszyn [ t1 - czas na przywiezienie i uruchomienie , t0 - planowany czas pracy , t2 - czas na demontaż i odwiezienie ] . W harmonogramach należy uwzględnić przerwy na przeprowadzenie obsługi technicznej.
Har. materiałów - sporządzane na podstawie har. ogólnego oraz har. zużycia materiałów . Opracowuje się je dla materiałów zużywanych w ilościach masowych .
33.SZCZEGÓŁOWE PROJEKTY TECH. I ORG. PROCESÓW BUDOWLANYCH
Powinny zawierać :- przygotowania instruktażu dla brygad i ich zespołów w zakresie optymalnej technologii i organizacji jej realizacji. Dotyczy to procesów najważniejszych o wysokim stopniu mechanizacji , - przygotowanie niezbędnych , aktualnych informacji do planowania operatywnego.
W szczegółowych projektach wskazane jest przygotować : - przewidywany plan zaawansowania prac przy zasadniczych procesach ostatniego dnia kończonego okresu miesięcznego , - miesięczny plan zadań rzeczowych uzupełniany niezbędnymi harmon. szczegółowymi , - technologię wybranych procesów , - szczegółowy harmon. zatrudnienia pracy maszyn , - aktualizację pracy maszyn i zapotrzebowania materiałowego , - uzupełniające opracowania dotyczące zagospodarowania przyobiektowego i odpowiednich jego elementów procesu budowlanego , - warunki techniczne wykończenia i odbioru i procesu poprzedzającego oraz następującego plus rodzaj materiałów , - technologię wykonana procesów , -organizację brygad roboczych i ich zespołów , - informacje normatywne ( nakłady pracy ludzi, maszyn , materiałów i energii itd.) - przepisy BHP , ppoż. , higiena pracy , przepisy obsługi maszyn i sprzętu .
Karty technologiczne są najważniejszym i najwyższym stopniem przygotowania organizacyjnego , wystarczy wtedy harmonogram zadań rzeczowych , zapotrzebowania i dostaw zasobów .
34.HARMONOGRAM ZASOBÓW, ZATRUDNIENIA , TRANSPORTU, PRACY MASZYN , MATERIAŁÓW , FINANSOWE, SZCZEGÓŁOWE
Harmonogram zatrudnienia - ogólnego - jest sumarycznym wykresem zatrudnienia
zespołu budynków ) . Zdarzenie końcowe kończy realizację zadania ujętego określonym modelem sieciowym . Droga krytyczna - decydujący ciąg działań jest najdłużej trwającym połączeniem pomiędzy zdarzeniami początkowym i końcowym . Przedłużenie trwania dowolnego procesu spośród tych które są na drodze krytycznej , powoduje przedłożenie czasu trwania całego zadania . Jednocześnie skrócenie któregokolwiek procesu umożliwia skrócenie realizacji . Procesy drogi krytycznej ustala się za pomocą przeliczeń . Nie mają one zapasów czasu .
35.METODA DECYDUJĄCYCH CIĄGÓW DZIAŁAŃ - MDC
Stosując metody sieciowe należy dokonywać podziału przedsięwzięć i zadań na procesy opracować organizację , zapewnić harmonizację oraz ustalać uwarunkowania technologiczne i organizacyjne . Dopiero wtedy można sporządzić model sieciowy całokształtu działalności . Model sieciowy - graficzne odwzorowanie kolejności oraz wzajemnych powiązań pomiędzy zdarzeniami i procesami . W modelach sieciowych wyróżniamy elementy : 1. Działania ( procesy w przypad. określonej działalności produkcyjnej )
2. Zdarzenia . Działanie lub proces wymaga nakładów pracy a także zastosowania materiałów lub innych zasobów . Doprowadza ono do osiągania zadania cząstkowego , które to zadania umożliwiają osiągnięcie założonego celu - wykonania docelowego zadania lub przedsięwzięcia . Działania w modelu sieciowym odwzorowuje się za pomocą strzałek . Przy planowaniu prod. bud. w modelach sieciowych odwzorowuje się określone procesy bud. Procesy zerowe - ( warunkowe lub pozorne ) albo zależności czasowe umieszcza się w modelach w celu wskazania powiązań i uwarunkowań tech. lub organ. pomiędzy grupami planowanych procesów , przeprowadzonych przez poszczególne jednostki produkcyjne .Czas trwania = 0 ( oznaczenie to w postaci linii przerywanej , skierowanej ). Zdarzenia ograniczają każdy z procesów . Zdarzenia początkowe - rozpoczynają realizację ( np. moment rozpoczęcia niwelacji terenu pod budowę
cd.32
Wyróżniamy dwa sposoby sporządzania har. :
1 graficzny ( praktyczniejszy) : - wykres dziennego zużycia materiałów , - wykres sumowanego zużycia materiału , - określenie zapasu w dniach , - sporządzenie wykresu pomocniczego do wykresu sumowanej dostawy , -wykres sumowanej dostawy . 2 analityczno - graficzny .Po sporządzeniu harmonogramu ustala się max. zapas materiału potrzebny przy projektowaniu wielkości składowisk i magazynów .
Har. pracy jednostek transportu zewnętrznego - sporządzając go należy : a) podzielić materiały na grupy do przewozu określonego rodzaju , które ma firma , b) wybrać typy jednostek transportowych do przewozu poszczególnych grup materiałowych ,c) sporządzić har. pracy jednostek transportowych poszczególnych typów .
W doborze należy uwzględnić możliwości firmy przewozowej i własne samochody oraz stan dróg dojazdowych.
Har. finansowe -opracowuje się na podstawie har. ogólnych oraz tabel rozliczeniowych , są one aktualizacją planów finansowych wynikających z har. dyrektywnych .Planowany przebieg przyjmuje się zgodnie z har. dyr. - częścią graficzną .Należy ustalić dobę rozpoczęcia budowy , jeżeli się tego nie uda rozdział zadań finansowych wykonuje kierownictwo budowy .Należy uwzględnić współczynnik sezonowości . Rozdzielne fundusze sumuje się następnie dla poszczególnych miesięcy oddzielnie , uzyskuje się dla nich wielkości finansowych wartości zadań miesięcznych , później wartości kwartalne . W trakcie realizacji budowy kierownictwo powinno nanieść rzeczywisty przebieg procesów na wykres har. finansowego .
Har. szczegółowe - stanowią aktualizację i uszczegółowienie har. ogólnego, opracowane dla kolejnych mies. realizacji , są podstawą do planowania operatywnego , pozwalają na dokładne ustalenie zasobów niezbędnych do wykonania zadań .
31. METODYKA POSTĘPOWANIA W BADANIACH PRACY
Metody badania pracy charakteryzują się metodyką praktycznego postępowania na którą składają się:- szczegółowa analiza badanego procesu, - usprawnienie technologii i organizacji przeanalizowanego procesu ,- dobór odpowiedniej grupy wykonawczej , wyposażenie jej w maszyny , narzędzia i urząd...
lorenc7