psychologia-egzamin.doc

(37 KB) Pobierz
1

1. Regulacja teorii temperamentu – 6 czynników – Jan Strelau

-żwawość

-perseweratywność

-wrażliwość sensoryczna

-reaktywność emocjonalna

-wytrzymałość

-aktywność

2. Osobowość – pięcioczynnikowy model osobowości – Costa i McCrae

-neurotyczność

-ekstrawersja

-otwartość na doświadczenie

-ugodowość

-sumienność

zakłada stabilność osobowości w ciągu życia

3. Style kierowania

-klubowe

-zespołowe

-zubożone

-autorytarne

-zrównoważone

4. Kierowanie klubowe

-afirmatyczno-demokratyczne

-nastawienie przede wszystkim na ludzi

-mniejszy nacisk na cele

-kierownik dba o podwładnych – jest zainteresowany  tym by dobrze się czuli

-może odbywać się to kosztem pracy

5.Cechy kierownika klubowego

-generuje wiele niepotrzebnych komunikatów

-zbyt wspierający – niemal nachalny

-toleruje obniżenie standardów wykonania efekty

-wysokie morale wewnątrz grupy

-obniżenie standardu pracy

-zmniejszanie szacunku lidera – zwiększenie sympatii

6. Dojrzałość typu I – wysoka motywacja+wysoka kompetencja

-pracownik chce i potrafi

-ma dużą wiedzę i umiejętności

-wystarczy nie przeszkadzać

-zorganizować właściwe warunki

-określić kryteria rozliczania z realizowania obowiązków

może funkcjonować w stylu liberalnym

7. Dojrzałość typu II – wysoka motywacja + niska kompetencja

-wysoka motywacja ułatwia sterowanie procesem nabywania nowych umiejętności

-regularne dostarczanie informacji zwrotnych

-stawianie coraz trudniejszych zadań

-oczekiwanie bez wymuszania

najlepiej funkcjonuje w stylu demokratycznym

8. Dojrzałość typu III – niska motywacja + wysoka kompetencja

-głównie zachęcanie pracownika do współuczestniczenia

-ustalić przyczyny obniżenia motywacji

-kierownik jest słuchaczem – doradcą

-tworzenie pozytywnej atmosfery

wskazany styl klubowy

9. Dojrzałość typu IV – niska motywacja + niska kompetencja

-pracownik mało wie i mało potrafi

-zadanie jasno określone

-podane kryteria oceny, forma kontroli i sposoby realizacji

-brak dyskusji

-egzekwowanie wykonania poleceń

potrzebny styl autokratyczny

10. Motywacja – mechanizm odpowiedzialny za: uruchomienie, potrzymanie, zakończenie zachowania

11. Powstawanie działania pod wpływem celu

Cel-Działanie (kierunek, wysiłek, wytrzymałość, strategia)-Osiągnięcie celu

12. Motywacja osiągnięć

-tendencja do osiągania i przekraczania standardów doskonałości

-związana z oczekiwaniem pozytywnych emocji w sytuacjach zadaniowych

-sytuacje zadaniowe spostrzegane jako wyzwanie

13. Motywacja unikania porażki – tendencja do podejmowania zadań nie po to aby osiągnąć sukces, lecz aby nie ponieść porażki

14. Warunki skuteczności kary

-kara musi być spostrzegana przez kontrolowanego jako rzeczywiście ograniczająca, szkodliwa, niechciana

-musi budzić odrazę na tyle mocno, by to prowadziło do eliminacji niepożądanego zachowania

-motywowany musi być w sytuacji, która uniemożliwia mu uniknięcie kary

-musi znajdować się w układzie, w którym kontrolujący może pozbawić go czegoś, czego on nie uzyska inną drogą

15. Kary czy nagrody?

-niezasłużone nagrody i niesprawiedliwe, mocne kary mogą wyrządzić wiele zła

-zarówno nagroda jak i kara stanowią środki oddziaływania, trzeba więc pamiętać o tym, że źle zastosowane mogą wyrządzić niepowetowane szkody

16. Doświadczenie a pochwały

-ucznia chwalimy za zadania wykonane dość dobrze

-doświadczonego pracownika chwalimy za zadania wykonane idealnie

-gdy doświadczony pracownik otrzymuje nowe zadanie – staje się uczniem

17. Konflikt – pogląd tradycyjny

-konflikt jest zbędny i szkodliwy

-jest sygnałem czegoś niedobrego w organizacji

-powstaje gdy kierownicy nie opierają się na zdrowych zasadach zarządzania

-usunięcie niedociągnięć prowadzi do harmonijnego funkcjonowania

 

18. Konflikt – pogląd współczesny

-konflikt jest nieunikniony a nawet konieczny

-część może nieść zagrożenie

-część ma charakter pozytywny (zwiększa efektywność organizacji)

-może być instrumentem innowacji i zmian

19. Style reagowania na konflikty

-unikanie – charakterystyczne dla ludzi, dla których samo napięcie emocjonalne i frustracja spowodowana konfliktem, są na tyle silne, że wolą się wycofać

-łagodzenie – charakterystyczne dla osób, nastawionych przede wszystkim na utrzymywanie dobrych stosunków z wszystkimi

-konkurencja – osoby reagujące w ten sposób traktują wygraną jako środek obrony samooceny

-kompromis – charakterystyczne dla osób, które są przekonane, że należy chętnie rezygnować z części swoich celów na rzecz innych

-kooperacja – wiąże się z wolą zaakceptowania celów drugiej strony bez rezygnacji z własnych

20. Strategie rozwiązywania konfliktów

-ignorowanie – pomijanie problemów milczeniem w przekonaniu, że brak decyzji wywoła mniejszy konflikt niż odrzucenie żądań

-odwlekanie – oczekiwanie na zmiany, które mogą nastąpić bez podjęcia działania

-pokojowe współistnienie – obie strony udają, że konflikt nie istnieje

-deprecjonowanie – umowne pozbawienie wartości przeciwnika w konflikcie

-arbitraż – odwoływanie się do prawodawstwa, autorytetów w tej dziedzinie

-kompromis

-walka

21. Kroki rozwiązywanie konfliktów

-krok I – znajdź czas na rozmowę

-krok II – zaplanuj warunki

-krok III – przeprowadź rozmowę

-krok IV – doprowadź do zawarcia umowy

22. Funkcje języka

-poznanie – odnoszenie się języka do rzeczywistości pozajęzykowej, jej przedstawianie i reprezentowanie – dzięki tej funkcji komunikat odsyła odbiorcę do kontekstu fragmentów świata zewnętrznego, o których informację niesie

-porozumiewanie się – umożliwia porozumiewanie się ludzi, funkcja ta nazywana bywa socjalną lub interpersonalną

23. Konstruowanie dyskursu – zasady:

-rzeczywistości

-kooperacji

zadaniem tych zasad jest zwiększenie efektywności komunikowania się

24. Zasada rzeczywistości

-przekazywane informacje odnoszą się do możliwych światów

-dzięki temu słuchacz może interpretować wszelkie dwuznaczności kierując się przesłankami związanymi z prawdopodobieństwem logicznym

25. Zasada kooperacji

cztery podstawowe oczekiwania jakie słuchacz kieruje do mówcy:

-przekazuj tyle ile wymaga tego sytuacja – nie więcej

-podawaj dane sprawdzone – unikaj przypuszczeń

-wypowiadaj się tylko na temat, którego dyskus dotyczy

-unikaj niejasności, dwuznaczności, zawiłości formy

26. Komunikacja niewerbalna – mowa ciała – elementy mowy ciała

-wygląd

-postawa i chód

-odległość między rozmówcami

-mimika

-kontakt wzrokowy

-potakiwanie

-gestykulacja

27. Funkcje informacji niewerbalnych w procesie komunikacji

-powtórzenie komunikatu – kanał niejęzykowy przekazuje jednocześnie informacje zawarte w wypowiedzi słownej (gest wskazujący wnętrze mieszkania przy wypowiedzi „zapraszania”)

-zastąpienie – zamiast słów prezentowana jest sekwencja niejęzykowa, która oznacza to samo (gest pozdrowienia zamiast słów „Dzień dobry” – nie wszystkie wypowiedzi mogą być zastępowane przekazami niejęzykowymi)

-regulacja konwersacji – np. ustalanie kolejności wypowiedzi

-akceptowanie tekstu mówionego – ruchy rąk, głowy itd. mogą podkreślać znaczenie wypowiadanych słów przez obrazowanie (pochylenie wobec rozmówcy jako okazywanie szacunku)

-maskowanie – zachowania niejęzykowe mające na celu ukrycia prawdziwych uczuć, przekonań czy myśli (zacjowania występujące podczas kłamania)

28. Zasady dobrego słuchania

-kontakt wzrokowy

-nie zakładamy, że wiemy co druga osoba powie

-pomaga powtarzanie innymi słowami tego, co się zrozumiało i zadawanie pytań wyjaśniających

-zakłada brak przesadnej reakcji i natychmiastowego działania

-akceptacja i niewyśmiewanie tego o czym mówi druga osoba

29. Bariery komunikacyjne

-osądzanie (krytykowanie, obrażanie, orzekanie, chwalenie połączone z oceną)

-decydowanie za innych (rozkazywanie, grożenie, moralizowanie, nadmierne wypytywanie)

-uciekanie od cudzych problemów (doradzanie, zmienianie tematu, logiczne argumentowanie, pocieszanie)

30. Oznaki kłamstwa

-unikanie kontaktu wzrokowego lub częściej wpatrywanie się (nadkompensacja)

-rozszerzenie źrenic

-brak spójności pomiędzy wypowiedzią a zachowaniem

-pocieranie dłonią nosa, ucha, oka, karku, zakrywanie ust

-niespokojne wiercenie się lub nerwowe ruchy rąk i nóg

-wahanie w głosie

-mówienie nienaturalnym dla siebie tempem (szybszym lub wolniejszym)

 

 

 

 

 

 

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin