Schuler_Candace_Na_przekor_sobie.pdf

C ANDACE S CHULER

NA PRZEKÓR

SOBIE

Tytuł oryginału: A Dangerous Game

ROZDZIAŁ 1

Było słoneczne, sierpniowe popołudnie. Tafla jeziora połyskiwała

srebrzyście. Śruba roweru wodnego wyrzucała w powietrze mieniące

się tysiącem barw kropelki wody.

Podziwiając ten widok przez oszklone drzwi tarasu, Natalie

Bishop nie potrafiła powstrzymać się od refleksji, że to cudowny

dzień na spotkanie w gronie rodziny i przyjaciół. Natychmiast jednak

zgromiła siebie w duchu za podobne myśli. Ci ludzie, w pokoju za jej

plecami, nie zebrali się tu dzisiaj po to, by cieszyć się słonecznym

popołudniem. Przybyli, aby oddać ostatnią posługę jednemu z ich

grona, który odszedł nieoczekiwanie.

Natalie westchnęła ciężko, odgarnęła kosmyk jasnopopielatych

włosów z policzka i po raz kolejny wróciła myślami do tajemniczych

okoliczności śmierci Ricka Peytona.

Na pozór wszystko wydawało się proste. Gdzieś między jedenastą

a jedenastą trzydzieści w nocy Rick, jadąc z dużą prędkością, uderzył

w barierkę ochronną autostrady. W wypadku nie brały udziału żadne

inne pojazdy. Nie było nawet śladów hamowania lub mijania, które

wskazywałyby, że Peyton próbował uniknąć zderzenia z jakimś innym

samochodem. Noc była bezchmurna, a widoczność dobra. Policja z

Minneapolis rozważała możliwość samobójstwa, ponieważ

powiadomiona o wypadku żona Peytona kilkakrotnie wspominała o

silnych bólach głowy, jakie mąż miewał ostatnimi czasy. Sekcja

zwłok również nie wykazała niczego nadzwyczajnego. Nie znaleziono

śladów zażywania narkotyków, jedynie dosyć dużą dawkę aspiryny,

co zdawało się potwierdzać słowa Sherri Peyton o silnych bólach

głowy, na jakie ostatnio uskarżał się jej mąż, oraz prawie pół

opakowania tabletek na niestrawność. We krwi Peytona znajdowała

się niewielka ilość alkoholu. Tamtego wieczora, przed wyjściem z

pracy, wypił jedno piwo ze swoim wspólnikiem, a bratem Natalie,

Danielem Bishopem.

Rick Peyton opuścił biuro około godziny ósmej trzydzieści. Gdzie

był i co robił do jedenastej, nadal pozostawało tajemnicą.

Wyeliminowanie narkotyków i alkoholu jako bezpośredniej

przyczyny wypadku potwierdzało hipotezę samobójstwa.

A jednak, coś tu nie pasowało... - Natalie z niedowierzaniem

pokręciła głową. Instynkt podpowiadał jej, że śmierć Ricka Peytona

nie była samobójstwem. Dobrze ustawiony, zdrowy, młody

mężczyzna, prowadzący nieźle prosperujący interes, ożeniony

zaledwie przed rokiem z zakochaną w nim piękną kobietą, nie odbiera

sobie życia tak nagle, ni z tego, ni z owego. Chyba że Peyton miał

jakiś ukryty powód, aby tak postąpić. Nie znała go zbyt dobrze. Nie

byli przyjaciółmi. Rick Peyton był dla niej zawsze jedynie

wspólnikiem Daniela, sympatycznym, choć nieco zadufanym w sobie

młodym człowiekiem. Nie sprawiał wrażenia kogoś, kto w niedługim

czasie zamierza odebrać sobie życie. A może był chory, lub jego

małżeństwo wcale nie było takie doskonałe, na jakie wyglądało?

Może...

- Natalie? - Rozmyślania przerwał dobiegający z głębi domu głos

Daniela. - Nat, czy mogłabyś pozwolić tu na chwilę. Pani Peyton

chciałaby porozmawiać z tobą. No wiesz, matka Ricka - dodał,

przypominając sobie o istnieniu dwóch pań Peyton.

Natalie skrzywiła się lekko. Młodsza pani Peyton, śliczna mała

Sherri, należała do tych kobiet, na które każda szanująca się

feministka spoglądała z litościwą pogardą. Była jednak zupełnie

nieszkodliwa, podczas gdy już po dziesięciu minutach spędzonych w

towarzystwie Barbary Peyton Natalie wiedziała, że nigdy nie zostaną

przyjaciółkami.

Gwałtownie odwróciła się od okna i o mało nie przewróciła

swojej starszej siostry.

- Ach, to ty, Andrea! Przepraszam. Daniel powiedział mi, że pani

Peyton chciała mnie widzieć - Natalie machnęła ręką w stronę

zamkniętych drzwi gabinetu.

- Tak. Słyszałam - odpowiedziała Andrea. - Nie będę cię

zatrzymywać. Chciałam tylko powiedzieć, że wychodzę. Mam dziś

wieczorem kurs, a muszę jeszcze zabrać dzieci z lodowiska i pojechać

po opiekunkę. Znowu zepsuł się jej samochód.

- Wydawało mi się, że teraz pracujesz wieczorami?

- Zgadza się. Ale dopiero po kursie.

- Nie mogę pojąć, kiedy ty sypiasz?

- Chcesz powiedzieć, że ludzie nadal tracą czas na spanie?

- Andrea!

- No dobrze, już dobrze. Tylko żartowałam. - Andrea

uspokajająco poklepała młodszą siostrę po ramieniu. - Naprawdę.

Staram się spać jakieś, no, co najmniej pięć godzin na dobę.

- Pięć godzin? Ależ to stanowczo za mało - zaprotestowała

Natalie. - Powinnaś...

- Na razie to musi mi wystarczyć - przerwała jej Andrea. -

Zresztą to nie potrwa długo. Za dwa tygodnie zaczyna się rok szkolny

i będę mogła znów pracować w dzień.

- A wieczorami będziesz się uczyć - dokończyła za siostrę

Natalie.

- Im prędzej skończę kurs i otrzymam dyplom, tym szybciej będę

mogła zacząć zarabiać prawdziwe pieniądze. - Na łagodnej zazwyczaj

twarzy Andrei pojawił się upór. - Wiesz przecież, jak jest.

- Tak, ale...

Andrea niecierpliwie potrząsnęła głową.

- Nie mam teraz czasu, by roztrząsać to na nowo, Nat. - Spojrzała

na zegarek. - I tak już jestem spóźniona.

- Masz rację. Przepraszam. Nikt nie ma prawa dyktować ci, jak

masz układać sobie życie. - Natalie wyciągnęła ramiona i serdecznie

uścisnęła siostrę. - Jeszcze raz przepraszam. Nie chciałam się wtrącać

w twoje sprawy.

- W porządku, Nat. - Andrea odwzajemniła uścisk. - Rozumiem.

Nawyk zawodowy - dodała uśmiechając się. - A teraz naprawdę

muszę już uciekać.

Natalie odprowadziła ją wzrokiem, przeklinając w duchu byłego

męża siostry. Po dziesięciu latach małżeństwa - Andrea była

posłuszną, wierną i kochającą żoną - odszedł nagle, zostawiając ją z

trojgiem małych dzieci i masą długów. Teraz, w trzy lata później,

Andrea powoli zaczynała stawać na nogi, ale Natalie nadal szczerze

nie cierpiała byłego szwagra i z największą przyjemnością ujrzałaby

go na samym dnie piekła.

- Nat? - ponaglił ją głos Daniela. - Pani Peyton czeka.

Natalie westchnęła ciężko i ruszyła do pokoju, który był

królestwem Ricka Peytona.

Na skórzanej kanapie w rogu przycupnęła Sherri Peyton. Jej palce

nerwowo skubały czarną, koronkową chusteczkę. Spuchniętą od łez

twarzyczkę otaczały rude loki, wymykające się spod wdowiego

welonu. Wyglądała niewinnie i świeżo, niczym różyczka - pomyślała

Natalie z zazdrością.

Wysoki, dystyngowany starszy pan, najpewniej prawnik

prowadzący sprawy Peytonów, odwrócony plecami do pięknej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: