Schuler_Candace_To_mial_by_tylko_romans.pdf

C ANDACE S CHULER

TO MIAŁ BYĆ

TYLKO ROMANS

ROZDZIAŁ 1

Znów na ścianie pojawił się napis. Grube smugi farby

przecinały czerwoną pręgą świeżo położony tynk i gładką

powierzchnię boazerii. Upłynął prawie tydzień od

poprzedniego ekscesu i Andie nabrała nadziei, że wandal

wreszcie dał spokój. A jednak była w błędzie. Napis ze ściany

krzyczał: STRZEŻ SIĘ, DZIWKO!

Na widok tych słów, najwyraźniej adresowanych do niej,

Andie poczuła lęk. Niespokojnie rozejrzała się wokół siebie,

zastanawiając się, czy ktoś nie ukrywa się w jednym z pustych

pomieszczeń i czy zaraz nie zajdzie jej od tyłu. Była zupełnie

sama. Nawet najpracowitsi członkowie ekipy remontowo -

budowlanej, którą kierowała, zjawią się nie wcześniej niż za

dziesięć czy nawet piętnaście minut.

Odpędziła przykre myśli. Wiedziała, że na ogół ludzie,

którzy wypisują na murach obrzydliwe i sprośne teksty,

rzadko kiedy mają odwagę posunąć się dalej. Stosowali

taktykę typową dla tchórzy. Chcieli tylko nastraszyć.

Andie, której nie brakowało rozsądku i siły woli, zdążyła

się uodpornić na okazywaną jej przez kolegów po fachu

niechęć, a nawet wrogość. Mężczyźni na budowach krzywo

patrzyli na kobietę, która wykonywała typowo, ich zdaniem,

męską robotę.

Wszystko zaczęło w dniu, w którym zjawiła się w

siedzibie cechu, żeby zdać egzamin wstępny na kurs

czeladniczy dla instalatorów budowlanych. W sali pełnej

mężczyzn była jedną z pięciu kobiet. Andie nie miała

praktyki, zdobyła jednak wiele punktów, rozwiązując testy,

tak że w sumie egzamin przeszła śpiewająco. Nikt nie mógł

zakwestionować jej wyniku. Choć chętnych było wielu,

dostała się na kurs, pokonawszy w punktacji niejednego

mężczyznę.

Nie było łatwo. Koledzy z kursu jej nie oszczędzali.

Uznali, że przy niej nie muszą się kontrolować - przeklinali,

opowiadali wulgarne dowcipy. Zdarzało się jej płakać do

poduszki i chwilami nawet zastanawiała się, czy nie rzucić

nauki.

Nie dała jednak za wygraną. Skończyła kurs dla

instalatorów, który obejmował instalacje wodno -

kanalizacyjne. Otrzymała mistrzowski dyplom hydraulika.

Nauczyła się też stolarki oraz podstaw instalacji elektrycznych

i w końcu zdobyła uprawnienia do prowadzenia robót

budowlanych. Zamieściła ogłoszenie reklamowe w

„Panoramie Firm" w dziale „Usługi" i zaczęła działać na

własny rachunek.

Zmagania z przeciwnościami losu nie załamały Andie,

przeciwnie, zahartowały ją. Przestała być wrażliwą i nieśmiałą

dziewczyną, która czerwieniła się z byle powodu. Potrafiła już

radzić sobie w grupie, w razie konieczności wykazywała

zdecydowanie i stanowczość. Przekonała się także, iż

najlepszą obroną przed niewybrednymi męskimi zaczepkami

było po prostu ich ignorowanie.

Andie westchnęła z rezygnacją, spojrzała na duży, męski

zegarek, który nosiła na ręku, zwilżyła szmatę terpentyną i

zabrała się do ścierania czerwonej farby. Nie zdążyła

zaschnąć, więc dość łatwo dawała się usuwać z drewnianych

deseczek staroświeckiej, rzeźbionej boazerii pokrywającej

dolną część ściany. Andie zdecydowała, że potem przetrze

powierzchnię delikatnym papierem ściernym, do końca

usuwając zabrudzenie, i drewno będzie gotowe do następnego

etapu wykańczania. Ze ścianą ponad boazerią był większy

kłopot. Farba wsiąkła głęboko w świeżo położony tynk. Andie

uznała, że trzeba będzie go zerwać i od nowa przygotować

podłoże.

Przed nadejściem robotników mogła zrobić tylko jedno.

Rozmazać ślady farby tak, by obelżywy epitet stał się mniej

czytelny. Nie było sensu rozdmuchiwać sprawy, a tym samym

dawać satysfakcji nieznanemu sprawcy.

Usłyszawszy za plecami skrzypienie drzwi, drgnęła

nerwowo.

- Ach, to ty. - Uspokoiła się na widok siostry. -

Śmiertelnie mnie przeraziłaś. Czemu się skradasz?

- W biały dzień weszłam frontowymi drzwiami i ty to

nazywasz skradaniem? - zapytała Natalie. Położyła neseser na

poziomej kładce wysokiego rusztowania, ustawionego przy

sięgającej pierwszego piętra ścianie foyer. Otworzyła oba

zamki i uniosła wieko. - Jeśli się idzie na wysokich obcasach,

głośno stukających na murowanym chodniku, jest fizyczną

niemożliwością... - Pod grubymi szkłami eleganckich

okularów Natalie zmrużyła powieki. - A więc mamy nowy

napis - stwierdziła, spoglądając na zniszczoną ścianę. - Co

wypisał tym razem?

- To co zwykle - odparła Andie bagatelizującym tonem.

Odeszła od ściany i wytarła ręce w poplamioną szmatę,

udając, że nie przywiązuje większej wagi do całego

wydarzenia. Takim zachowaniem tylko wzbudziła ciekawość

siostry. A jeśli Natalie czymś się zainteresowała, nie ustąpiła,

dopóki nie zgłębiła sprawy.

- Przyniosłaś cynamonowe bułeczki? - spytała Andie na

widok białej torby z piekarni wystającej z nesesera. Miała

nadzieję wciągnąć Natalie w rozmowę na temat znaczenia

solidnych porannych posiłków. Młodsza siostra uwielbiała

pouczać. Na każdy temat robiła wykłady. - Przed wyjściem z

domu nie zdążyłam nic zjeść.

Natalie podała torbę siostrze.

- Masz tu niskokaloryczne rogaliki z otrębami. Obsłuż się

sama - poleciła.

Przeszła obok niej i zbliżyła się do zdewastowanej ściany.

Usiłowała odczytać napis. Andie otworzyła torbę i udawała,

że interesuje ją wyłącznie jedzenie. Mówiła siostrze prawdę.

Rzeczywiście była głodna, a ponadto z pełnymi ustami nie

będzie w stanie odpowiadać na liczne pytania, którymi

niewątpliwie zarzuci ją Natalie.

Młodsza siostra z uwagą przyglądała się napisowi, starając

się odcyfrować poszczególne fragmenty.

- Slz... slr... - Nie mogła odczytać pierwszego wyrazu.

Następne dwa były jeszcze trudniejsze. - Sle... Dwi... dzwi...

Nie miało to żadnego sensu. Spojrzała na siostrę, szukając

u niej pomocy, lecz Andie tylko wzruszyła ramionami i na

migi pokazała, że nie może mówić z pełnymi ustami.

Przełknęła kęs. Postanowiła odciągnąć uwagę Natalie.

- Co u taty i dzieciaków? - spytała. Dwie młodsze

latorośle Andie spędzały lato u dziadka nad jeziorem Moose w

północnej Minnesocie. Najstarszy, osiemnastoletni syn, Kyle,

był w Los Angeles u ojca i macochy numer dwa. Panowanie

macochy numer jeden, sekretarki, z którą uciekł były mąż

Andie, nie trwało długo. - Marzą już o powrocie do domu?

- Niestety nie. Emily zadurzyła się w chłopaku, który w

porcie sprzedaje przynętę, i nagle zaczęła wykazywać

ogromne zainteresowanie rybołówstwem. - Natalie rzuciła

siostrze współczujące spojrzenie. - Nie przejmuj się. Chłopak

ma zaledwie piętnaście lat i traktuje Emily jak powietrze.

- Dzięki Bogu - wyszeptała Andie. Jej córka niedawno

skończyła dwanaście lat.

- Christopher poznaje tajniki surfingu. Wszyscy

przekazują ci pozdrowienia. - Natalie poprawiła okulary na

nosie i jeszcze bliżej podeszła do ściany.

- Stz... str... - mruczała pod nosem.

- A tata? - spytała Andie. - Co u niego?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: