Lynn Kurland - Przeklęci.pdf - DUCHY i reinkarnacja - lid7op.pl

Nie chowaj tej książki przed żoną! I tak kupi sobie nową

Prolog

Zamek Seakirk, Anglia, 1260

Niech cię diabli, człowieku! - krzyknął Kendrick z Artane.

- Nie wiesz, kim jestem?

Kochanek Matyldy popatrzył na niego ironicznie.

- Wiem doskonale. To bez znaczenia. Nie ma tu twego

wszechpotężnego ojca, nie uratuje cię.

- Zapłacisz za to głową. - Kendrick parsknął pogardliwie.

Jego jasnozielone oczy błyszczały z wściekłości. - Nie prze

żyjesz roku, gdy ojciec odkryje, co zrobiłeś. - Szarpnął

łańcuchy, którymi przykuty był do wilgotnego muru.

Ryszard wzruszył ramionami.

- Może pomyśli, że dopadły cię wilki albo jacyś zbóje.

Możliwości jest wiele.

- Będziesz przeklinał ten dzień, Ryszardzie. Już ja się o to

postaram...

Ryszard wykrzywił się w uśmiechu i podniósł kuszę.

- Cieszę się, że tak dyskretnie przywiozłeś złoto na posag

Matyldy. Dzięki tobie stałem się dość zamożny.

LYNN KURLAND

- Czekaj! - zawołał Kendrick. - Matylda musi przy tym być.

Chcę patrzeć jej w oczy, kiedy twoja strzała przeszyje mi serce.

Ryszard roześmiał się.

- Oczywiście. Przyjdzie z przyjemnością - powiedział i skinął

na giermka, który pognał schodami na górę.

Kendrick nie odrywał wzroku od Ryszarda. Nie mógł uwie

rzyć w wydarzenia ostatnich kilku godzin.

Czy to możliwe, że wczorajszego wieczoru z tak lekkim

sercem przekroczył bramy zamku, uszczęśliwiony, że król

podarował mu ten majątek i lady Seakirk za żonę? Czyżby

zaledwie wczoraj spojrzał na Matyldę, oczarowany jej urodą,

i wyczytał na jej twarzy najpierw wyraz nienawiści, a potem

satysfakcji, gdy do wielkiego hallu wszedł ze swymi strażnikami

Ryszard z Yorku? Kendrick powalił w walce wielu wrogów, ale

z tak małą garstką swoich ludzi u boku nie miał najmniejszych

szans na zwycięstwo. I teraz stał przykuty łańcuchami do muru,

czekając na niechybną śmierć.

Matylda schodziła ze schodów; kiedy ich oczy się spotkały,

przeklął w duchu swoją głupotę. Dlaczego był tak ślepy?

Powinien był od razu przejrzeć jej zdradzieckie sztuczki:

nieśmiałe trzepotanie rzęsami, chytre przeinaczanie sensu słów

i unikanie szczerej rozmowy. I ten uśmiech... Przeszył go

dreszcz. Jej uśmiech bardziej go zmroził niż lodowaty mur za

plecami.

Potrząsnął głową, przeklinając własną naiwność. Okazał się

takim głupcem, że chyba zasłużył na to, co go czeka.

Przeniósł wzrok na Ryszarda i wyzywająco patrzył swemu

zabójcy prosto w oczy. Czekał.

Strzała ze świstem przecięła powietrze.

San Francisco, lipiec 1995

Jak dobrze być znowu w domu. Genevieve postawiła walizkę

na chodniku, oparła teczkę z dokumentami na kolanie i z przyje

mnością westchnęła na widok swego biura. Tabliczka ze znakiem

firmowym wyglądała wspaniale, roślinki w oknach uginały się

od kwiatów, a uchylone drzwi zapraszały klientów do środka.

Tak, to było miejsce, dokąd chętnie przychodzili właściciele

domów ze zdjęciami swoich zrujnowanych posiadłości. Przy

chodzili w nadziei, że z pomocą jakiejś magicznej siły walące

się budynki wrócą do dawnej świetności. I każdy z nich, bez

wyjątku, wychodził stąd zadowolony. Genevieve była świetna

w swym fachu i umiała dobrać sobie równie kompetentnych

współpracowników. Klientów jej firmy nigdy nie spotykało

rozczarowanie.

Wniosła bagaż do hallu i roześmiała się widząc ogromny

powitalny transparent „Witaj w domu, Gen" zawieszony nad

drzwiami jej gabinetu. Biurko zastawione było kwiatami, a pod

sufitem wisiały pęki balonów.

LYNN KURLAND

PRZEKLĘCI

- Niespodzianka!

Pracownicy obskoczyli ją ze wszystkich stron i kiedy wylądo

wała w swoim fotelu, w jedną rękę wcisnęli jej talerzyk z tortem,

a w drugą kieliszek ponczu. Wszyscy pytali jednocześnie:

- Widziałaś jakieś gwiazdy filmowe?

- Co powiedzieli na projekt?

- Przywiozłaś nam coś?

Genevieve roześmiała się patrząc na to wszystko. Jak dobrze

znów być wśród przyjaciół. Z prawej strony stała Kate, z którą

najdłużej pracowała - wśród zakurzonych płócien w starych

domach potrafiła wygrzebać dzieła słynnych mistrzów. Obok

Peter, świetny cieśla, nieoceniony konserwator i odtwórca

najdrobniejszych nawet detali. Angela, jak zwykle chora z nie

cierpliwości, gdy mowa była o prezentach, sterczała nad nią

z lewej strony, z podniecenia ledwie panując nad sobą.

Genevieve powiedziała z uśmiechem:

- Jeśli chodzi o gwiazdy, to widziałam tylko Wielką Nie

dźwiedzicę. Projekt ich zachwycił, a prezent dla ciebie, Angelo,

jest w walizce. - Spróbowała tortu przyglądając się całej trójce.

- Czy to was satysfakcjonuje?

- Chcę znać wszystkie szczegóły - powiedział Peter. - Ale

widzę, że musimy odłożyć to na później. Angelo, odbierz ten

telefon. Gen, idę dziś po południu do Marphych. Nie objadaj

się tortem. Czekolada ci szkodzi.

- Tak, tatku - odpowiedziała z miną grzecznej dziewczynki,

i kpiąco skinęła mu głową na pożegnanie.

- Ja też znikam. - Kate ruszyła do drzwi. - Muszę załatwić

sprawy związane z twoją podróżą do Carmel. Nie zapomniałaś

chyba?

- Nie, oczywiście... Dzięki, że pamiętałaś.

- Po to tu jestem - powiedziała z uśmiechem. - Cieszę się,

że już wróciłaś. Jutro zrobimy sobie długą przerwę na lunch

i wszystko mi opowiesz.

Genevieve skinęła głową i z westchnieniem oparła się

wygodnie w fotelu. Pomyślała, że życie jest zbyt piękne,

by było prawdziwe. Po ośmiu latach ciężkiej pracy jej

firma była w pełnym rozkwicie. Czego więcej mogła sobie

życzyć?

Rozejrzała się po gabinecie. No, może przydałby się jakiś

rycerz w lśniącej zbroi. Może on wyzwoli ją z tego otaczającego

zewsząd bałaganu.

W obronnym odruchu zamknęła oczy. Firma „Dreams

Restored", choć urocza, mieściła się w niewielkim biurze,

wciśniętym między inne maleńkie butiki w pewnym artystycz

nym zakątku San Francisco. Małe biuro było świetne ze

względu na stosunkowo niski czynsz, lecz przestała się tym

cieszyć, kiedy stało się za ciasne. Na biurku piętrzyły się

próbki materiałów, wzory deseni na tekturkach i fotokopie

formularzy podatkowych z 1991 roku. Na podłodze wokół

biurka można było znaleźć wszystko, od gipsowych odlewów

gzymsów, po książki na temat średniowiecznej architektury.

Teraz pełno tu było jeszcze kwiatów i balonów. Na pozo

stałych biurkach panował względny porządek. Może ten rycerz

przytaszczyłby kilka segregatorów, jeśli już miały się na coś

przydać.

- Gen, telefon do ciebie na drugiej linii. Jakiś adwokat

z wybitnie brytyjskim akcentem. - Angela była pod wielkim

wrażeniem. - Może to ktoś z rodziny królewskiej?

A więc rycerstwo nadciąga. Genevieve roześmiała się ze

swoich bzdurnych myśli.

- Będziesz pierwszą osobą, która się o tym dowie.

- W każdym razie nie odrzucaj oferty pracy. Jestem pewna,

że Buckingham Palące dobrze płaci.

Genevieve podniosła słuchawkę.

- Słucham, Genevieve Buchanan.

Usłyszała chrząknięcie mężczyzny po drugiej stronie.

LYNN KURLAND

PRZEKLĘCI

- Och, panno Buchanan, moje nazwisko Bryan McShane.

Jestem przedstawicielem firmy „Maledica, Smythe i deLip-

kau", z siedzibą w Londynie. Przyleciałem na kilka dni do San

Francisco i chciałbym się z panią spotkać. W sprawie służ

bowej.

- W sprawie służbowej?

Kto, na Boga, chciałby ją skarżyć? I za co? Za wypaczoną

podłogę w kuchni czy nierówno ułożone kafelki? Mógł umknąć

jej jakiś drobiazg, ale zwykle stosowała się skrupulatnie do

planów zaakceptowanych przez klientów. Traktowała swoją

pracę bardzo poważnie.

- Chodzi o spadek - powiedział mężczyzna zniżając głos,

jakby obawiał się, że ktoś podsłuchuje. - Sprawa wymaga

osobistej rozmowy, panno Buchanan. Znajdzie pani dla mnie

czas dziś po południu?

- Panie McShane... - powiedziała powoli - chyba z kimś

mnie pan myli. Nie mam rodzeństwa, a moi zmarli rodzice

również byli jedynakami. Nie mam żadnych krewnych.

- Panno Buchanan, zapewniam, że odziedziczyła pani spadek

i jest on dość pokaźny. Jest pani ostatnim żyjącym bezpośrednim

potomkiem Matyldy z Seakirk. Rodney, ostatni hrabia Seakirk,

zmarł niedawno, a mnie polecono zawiadomić panią o spadku.

- Kto?... Czy jest pan pewien?

- Hrabia Seakirk. I tak, jestem pewien. Drobiazgowo zbada

łem tę sprawę. Kiedy mogłaby pani spotkać się ze mną, by

o tym porozmawiać?

Genevieve potrząsnęła głową.

- Przecież on musi mieć tysiące potomków...

- Niestety, wszyscy pozostali albo zmarli, albo z innych

powodów nie są w stanie przejąć dziedzictwa.

- Nie są w stanie?

Pan McShane milczał dłuższą chwilę.

- Obłęd jest plagą tej rodziny, panno Buchanan.

Genevieve poczuła się zaintrygowana, mimo że więzy rodzin

ne nie kojarzyły jej się najlepiej i w głębi duszy wolała nie mieć

do czynienia ze swymi przodkami. Niestety, tego popołudnia

była już zajęta. Obiecała państwu Campbellom, że obejrzy ich

posiadłość w Carmel. Przytrzymała słuchawkę ramieniem,

sięgając po stertę dokumentów, które musiała teraz uporząd

kować.

- Przykro mi, panie McShane - westchnęła - ale dziś po

południu to niemożliwe. Czy mógłby pan przysłać mi pocztą

dokumenty do przejrzenia?

- Niestety, otrzymałem polecenie, by omówić tę sprawę

z panią osobiście. Może pod koniec tygodnia?

Przyznała w duchu, że ten adwokat jest człowiekiem

upartym. To stawało się naprawdę ciekawe. Myśl o odziedzi

czeniu jakiegoś bibelotu po szlachetnie urodzonym przodku

zaczęła ją coraz bardziej intrygować. Co to może być? I jaką

historię ma ten przedmiot? A jeśli to jakiś skarb sprzed

wieków?

- A wieczorem? - nalegał McShane.

- Dobrze - odparła, ku własnemu zaskoczeniu. W końcu

może postarać się wrócić na późną kolację.

Podała panu McShanowi nazwę jednej z restauracji w centrum

miasta i odłożyła słuchawkę.

Może to jakiś ciekawy klejnot. Skromna zawartość jej

skrzynki depozytowej w banku wzbogaciłaby się o kosztowny

drobiazg. Podpisze dokumenty potwierdzające odbiór spadku

i na tym sprawa się zakończy.

Restauracja wydała jej się bardziej hałaśliwa niż zwykle.

Sztućce pobrzękujące o chińską porcelanę, gulgot trunków

nalewanych do kieliszków, odgłosy żucia, przełykania, dyskret

nego odkasływania, czkawki. Zauważyła zaczerwienienie wod-

Lynn Kurland - Przeklęci.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: