My ...
Każdy uczestnik otrzymuje kartkę, na której musi dokończyć zdanie: „ My...”. Następnie łączymy się w czwórki i spośród czterech zdań tworzymy jedno. Łączymy się w ósemki i tworzymy wspólne hasło. Następnie wspólnie wypracowujemy motto klasy.
Wypracowane motto może wisieć na stałe w klasopracowni i codziennie przypominać o wspólnej pracy.
Nauczyciel dzieli uczniów na 4-5 osobowe grupy. Każda grupa otrzymuje duże arkusze papieru i rysuje na nich cztero- lub pięciolistną koniczynkę. Koniczynka ma tyle płatków, ilu członków liczy grupa. Wewnątrz każdego płatka uczestnicy wpisują własne cechy, natomiast w środku koniczynki wpisują cechy wspólne dla całej grupy. Następnie grupy wymieniają się plakatami i starają się na podstawie posiadanych informacji o grupie podać cechy wspólne dla obydwu grup oraz najważniejsze różnice.
Uczestnicy ćwiczenia poznają się bliżej, przekonują się, że mają wiele cech indywidualnych, ale też wiele ich łączy.
2. MASUJ MNIE
W wężu w kręgu. Kładziemy sobie na ramionach ręce. Zamykamy oczy. Prowadzący puszcza
w ruch masaż odprężający zmieniając system masowania. KLIKA RAZY MUSI TO OBEJŚC
CAŁY KRĄG. Wszyscy powtarzają masowanie aż do zmiany systemu
6. SIMON SAYS
Grupa idzie spacerem I prowadzący mówi „Szymon mówi idziemy tyłem ; grupa spełnia
polecenia, po 2-3 kolejnych, prowadzący przekazuje komendę następnemu słowami
„SZYMON MÓWI RÓBCIE TO CO KARZE XX..”.
7. ZWIERZĄTKA
RUCHOWA – przez 2 minuty z zamkniętymi oczami udajemy zwierzątko, potem otwieramy
oczy i poruszamy się tak samo jak te zwierzątka
9. ZOO
Zabawa w kręgu. Prowadzący wyjaśnia SYMBOLIKĘ:
SŁOŃ – osoba po środku robi trąbę z rąk, poboczne uszy od strony słonia,
ŻYRAFA – środkowy wyciąga się ku górze ze złączonymi rękami w trójkąt, sąsiedzi kucają
do ziemi dotykając dłońmi podłoża,
RYBA – środkowy „robi rybę” ustami; sąsiedzi płetewki rękami.
POTEM na wskazanie prowadzącego – np. SŁOŃ, środkowy wykonuje np. słonia a poboczni
dodatki, kto się zagubi wstępuje do kręgu zamiast prowadzącego.
2. BLIŹNIAKI SYJAMSKIE
Pary łączą się dowolną częścią ciała – stykają się. Potem cała grupa stara się nawzajem siebie
rozerwać samemu pozostając w parach.
10. POCIĄG
Zespoły trzyosobowe: 1) bufor (zamknięte oczy), 2 – silnik zamknięte oczy; 3) maszynista
otwarte oczy – kierujący.
Na ograniczonym terenie mają „jeździć” mijając się z innymi i uciekając przed zderzeniem.
Maszynista kieruje zespołem za pomocą nacisku dłoni na ramiona.
Dwie osoby trzymają prześcieradło. Reszta dzieli się na dwie równe grupy, które stają po dwóch stronach owego prześcieradła. Jeden z uczestników w każdej grupie wysuwa się nieco do przodu, bliżej prześcieradła. Gdy to opada, osoby znajdujące się naprzeciwko siebie muszą jak najszybciej powiedzieć imię osoby znajdującej się naprzeciwko. Kto zrobi to wolniej, przechodzi do drużyny wygranej. Prześcieradło zostaje ponownie podniesione, a do przodu wysuwa się kolejna osoba.
Labirynt
Stajemy parami. Jedna osoba z pary przyjmuje pozycje „na czworakach” i zamiera tworząc swojego rodzaju labirynt. Druga osoba z pary stara się przejść przez wszystkie możliwe ścieżki – między rękami, pod brzuchem, za nogami, itd. Gdy zbada już wszystkie ścieżki w labiryncie partnera, na czworakach przenosi się do labiryntów tworzonych przez inne pary. Później następuje zmiana ról.
Każdy zespół otrzymuje zadanie ułożenia z własnych ciał rzeźby, która w jak najmniejszym stopniu będzie dotykała podłogi. Wygrywa zespół, który wykona zadanie najlepiej.
Wyrzutnia piłeczki pingpongowej
Każdy zespół otrzymuje jedną piłeczkę pingpongową, taśmę klejącą, nożyczki, balon i dwie kartki A4. Zadaniem jest wykonanie wyrzutni piłeczki pingpongowej, która możliwie najdalej wyrzuci piłeczkę
Według dat urodzenia
Z kartonów A4 układamy na podłodze most, na który wchodzi każdy z uczestników w przypadkowej kolejności. Kiedy znajdują się już na tym moście, dowiadują się , iż muszą ustawić się według dat urodzenia. Jeżeli jednak ktokolwiek dotknie podłogi, tonie.
Symbole
Każdy uczestnik otrzymuje kartkę, na której w kilku symbolach przedstawia siebie. Następnie uczestnicy dobierają się parami i opowiadają krótko o sobie na podstawie owych symboli. Kiedy skończą, wymieniają się kartkami i szukają nowej pary. Nowemu partnerowi opowiadają o osobie, z którą rozmawiali przed chwilą na podstawie kartki, którą od niej otrzymali. Następnie wysłuchują relacji partnera i znów zamieniają się kartkami. Po 3-4 razach siadamy w kole i każdy opowiada o osobie, której kartkę aktualnie trzyma.
Awaria na Księżycu
Uczestnicy kosmicznej wyprawy musieli awaryjnie wylądować na Księżycu. Mają ze sobą 12 rzeczy, z których codziennie jednej muszą się pozbyć. Każdy uczestnik ćwiczenia otrzymuje listę owych dwunastu rzeczy i numeruje je według ważności. Następnie szuka sobie partnera, poznaje jego ocenę. Zadaniem par jest dojście do kompromisu i wspólnej listy ważnych rzeczy. Kiedy to uczynią, łączą się w czwórki i powtarzają cały proces. Następnie do podobnego kompromisu musi dojść całą grupa. Porównanie wyników grupy z indywidualną oceną pozwoli nam w pewnej mierze wyłonić liderów, którzy potrafili przekonać resztę do swoich racji.
Numerki
Wszyscy stoją w kole, jedna osoba obok drugiej. Na trzy cztery zaczynają klaskać jednocześnie, wykonując niejako dwa kluczowe ruchy – 1. klaśniecie w swoje dłonie; 2. dotknięcie zewnętrzną częścią dłoni rąk sąsiadów – lewa dłonią – sąsiada po lewej stronie; prawą – sąsiada po prawej. Wszyscy po kolei odliczają, mówiąc swój numerek dokładnie w momencie, gdy dłonie spotykają się z dłońmi sąsiadów. Na wyznaczony na początku zabawy numer wszyscy wykonują pierwszy ruch (np. klaszczą pod kolanem). Po wykonaniu owego ruchu, odliczanie natychmiast zaczyna się od początku. Gdy znów dochodzimy do umówionego numeru, wykonujemy już dwa ruchy (np. klaszczemy pod dwoma kolanami), itd.
ewcia901126