Niezwykłe właściwości zwykłej wody.doc

(747 KB) Pobierz

Niezwykłe właściwości zwykłej wody

 

 

Woda jest najbardziej rozpowszechnionym, najbardziej znanym i jednocześnie najbardziej zagadkowym płynem na Ziemi i prawdopodobnie
nie tylko na naszej planecie. Wodę pijemy, myjemy się nią, pływamy po niej, podlewamy nią pola, gasimy pożary, wykorzystujemy
praktycznie w każdej dziedzinie gospodarki i techniki. Czego tylko z nią nie robimy. Nie ma co ukrywać, nawet rozpędzamy nią manifestantów i, co dotyczy niektórych wariatów, skaczemy do wody z mostu, żegnając się z życiem. Woda może być bardzo groźna dla ludzi, co
udowodniło niedawne tsunami w Oceanie Indyjskim. Woda jest niezbędnym warunkiem istnienia ludzkości. Jest jednocześnie świadkiem
i aktywnym uczestnikiem wszystkich naszych osiągnięć i niepowodzeń.
Jako nośnik lub akumulator ciepła, „zimna” woda znajduje szerokie zastosowanie w technice chłodniczej i klimatyzacyjnej. W tym
charakterze ma ona bezpośredni związek z profilem naszego czasopisma. Jednak jak głęboko sięga nasza wiedza o tym płynie, oprócz
skąpych wiadomości zaczerpniętych ze szkolnych i uczelnianych programów? Czy wszystkie jej niezwykłe właściwości jesteśmy w stanie
objaśnić i wykorzystać dla swojej korzyści?

W ciągu ostatnich dziesięcioleci naukowcy
dowiedzieli się na temat wody
o wiele więcej, niż w całej dotychczasowej
historii ludzkości. Każdego roku
rozwój techniczno-informacyjny naszej
cywilizacji coraz wyraźniej przybiera
charakter funkcji wykładniczej:
obecnie suma wiedzy ludzkości podwaja
się co 5-6 lat [26]. Dotyczy to
również naszej wiedzy o wodzie.
W ramach tego artykułu rozpatrzymy
tylko niektóre z niezwykłych właściwości wody, związane w większym
lub mniejszym stopniu z jej wykorzystaniem
w technice chłodniczej. Wybór przedstawionego niżej zestawu
właściwości został uwarunkowany
tym, że nie da się rozdzielić szeregu
pokrewnych właściwości, które są ściśle ze sobą powiązane i są skutkiem
specyficznej struktury molekularnej
wody. Zatem po kolei...
WODA . ZASKAKUJĄCA CIECZ
Najbardziej zaskakującą i korzystną dla
natury cechą wody jest jej zdolność bycia
cieczą. Cząsteczki analogów wody
z okresowego układu pierwiastków
Mendelejewa, czyli wodorków (H2S,
Í2Se, H2Te) są istotnie cięższe, natomiast
w tych samych warunkach znajduj
ą się w stanie gazowym. Z prawidłowości, pokazanej na rys.1, wynika, że
„prawidłowa” woda musiałaby mieć
temperaturę zamarzania około -90oC,
a wrzeć w temperaturze -70oC. Wątpliwym
jest, aby takie warunki sprzyjały rozwojowi życia na Ziemi.

http://wentylacja.com.pl/photoNewsGalery/org/36952_org.jpg


Właściwa pojemność cieplna wody
wynosi c = 4,18 kJ/kgK. Jest to wartość najwyższa spośród wszystkich
innych substancji. Plasujący się na drugiej
pozycji alkohol etylowy ma tylko
2,84 kJ/kgK. Lód i para wodna mają
wartość c dwa razy mniejszą od wody,
mimo że dla wszystkich innych substancji
topnienie prawie nie zmienia
wartości pojemności cieplnej. Wyjątkowo
wysoka pojemność cieplna wody
przekształca morza i oceany w gigantyczne
zasobniki ciepła, które łagodzą
dobowe wahania temperatury powietrza.
Właściwa pojemność cieplna każdej substancji rośnie wraz ze wzrostem
temperatury. Woda i tutaj jest wyjątkiem.
Wykres zależności właściwej
pojemności cieplnej wody od temperatury
posiada minimum przy temperaturze
około 37oC, tzn. odpowiada
normalnej temperaturze ciała człowieka
(rys. 2). Właśnie w tej temperaturze
złożone reakcje biochemiczne
przebiegają z największą intensywnością. Oznacza to, że organizm ludzki
w tej temperaturze posiada najdogodniejszy
stan energetyczny.

http://wentylacja.com.pl/photoNewsGalery/p556/36953_p556.jpg


Następną, nie mniej ważną dla biosfery
anomalią wody jest jej zdolność
do zwiększania swojej objętości przy
zamarzaniu, co różni ją od innych substancji.
Wszystkie ciała po przejściu
w stan stały stają się bardziej gęste,
tylko nie woda. Lód jako lżejszy od
wody pływa na jej powierzchni, co
chroni akweny Ziemi przed wymrożeniem
w srogie zimy. Konkretnie, woda
osiąga maksymalną gęstość przy temperaturze
4oC.
Lepkość wody, to jeszcze jedna jej
oryginalna cecha. Zwykle ze wzrostem
ciśnienia lepkość dowolnej substancji
rośnie, a ze wzrostem temperatury .
maleje. Lepkość wody zachowuje się
inaczej: znacznie zmniejsza się przy
obniżaniu ciśnienia w zakresie temperatur
poniżej 30oC, lecz w miarę podnoszenia
ciśnienia zależność przechodzi
przez minimum i rozpoczyna się
jej trend wzrostowy.
W tab. 1 zestawiono podstawowe
właściwości wody w porównaniu z parametrami
lodu w tej samej temperaturze.
Korzystając z tych danych należy jednak pamiętać, że wszystkie parametry
(poza rzadkimi wyjątkami)
zależą od temperatury i czasem od ciśnienia. Szczególnie dotyczy to wody.
Zależności właściwości wody od temperatury
szczegółowo opracowano w
monografii A.I. Pechowicza [3].

Tab. 1. Wybrane właściwości fizyczne wody i lodu w temperaturze 0oC [3-7]

[url=http://www.wentylacja.com.pl/javascript:;]

http://wentylacja.com.pl/photoNewsGalery/org/36954_org.jpg


Nie tylko właściwości cieplne
wody są niezwykłe. Mechaniczne i
elektryczne jej cechy również nadają
wodzie opinię najbardziej niezwykłej
substancji Wszechświata. Chodzi tu o
wyjątkowo wysokie wartości sił napięcia powierzchniowego, stałej dielektrycznej
i innych wielkości.
Całokształt wymienionych właściwości czyni wodę nie tylko jedynym
sprzyjającym środowiskiem do zamieszkiwania
w niej różnych form życia,
ale i decyduje o jej szerokim zastosowaniu
w technice. Co jest przyczyną niezwykłych właściwości wody?
STRUKTURA MOLEKULARNA WODY
Podstawową przyczyną wszystkich
wyróżniających się właściwości wody
jest obecność wiązań (mostków) wodorowych
pomiędzy cząsteczkami
wody. Dzięki tym wiązaniom pojedyncze
cząsteczki łączą się w asocjaty, te
z kolei tworzą jeszcze bardziej złożone
struktury (klatraty), które stawiają
opór jakimkolwiek zewnętrznym oddziaływaniom: cieplnym, mechanicznym
i elektrycznym. Obecność tych
wiązań jest niezbędnym, aczkolwiek
nie wystarczającym warunkiem niezwykłych właściwości wody. Mostki
wodorowe mogą również tworzyć cząsteczki innych związków wodoru:
amoniaku (NH3) lub kwasu fluorowodorowego
(HF). Jednak one nie wykazuj
ą takich anormalnych właściwości
jak woda.

http://wentylacja.com.pl/photoNewsGalery/org/36955_org.jpg


Druga tajemnica wody tkwi w
kształcie jej cząsteczki. Umownie
można ją przedstawić w postaci czworościanu foremnego, w środku którego
znajduje się atom tlenu, w dwóch
wierzchołkach - atomy wodoru, a do
dwóch innych wierzchołków sięgają
orbity elektronów atomu tlenu. Mimo
prawidłowości kształtu domniemanego
przez nas czworościanu (rys. 3),
cząsteczka wody jest pod każdym
względem niesymetryczna. Atomy
wodoru tworzą na jednym z jej końców ładunek dodatni, natomiast elektrony
atomu tlenu na innym końcu - ładunek ujemny. Dzięki temu cząsteczka wody jest dipolem elektrycznym,
posiadającym istotny moment
dipolowy o wartości 1,87 D (1 Debaj
równa się 8 x 10-30 Kulon na metr).
Dwie cząsteczki wody mogą połączyć
się w tzw. dimer (rys. 3b), którego
moment dipolowy w określonych warunkach
może wzrosnąć do 10 D.
Wspomniane warunki powstają w pobliżu granicy podziału faz ciecz- ciało
stałe (czyli woda-lód) i w błonach komórkowych istot żywych. Z tego wynika,
że woda związana, tzn. woda zawarta
wewnątrz tkanek, jest już zupełnie inną wodą w porównaniu z tą, która znajduje się przed nami w szklance.
Przy zamarzaniu trójścienne ostrosłupy
cząsteczek wody łączą się w swoistą przestrzenną superstrukturę, która obejmuje całą objętość. Tworzą się
wielokąty z liczbą ścian zawsze równą
sześciu. Strukturę lodu nazywa się równie
ż heksagonalną, dlatego prawidłowo
narysowany płatek śniegu zawsze
musi być sześciokątny!
Pozwolimy sobie pominąć w tym
artykule dość skomplikowaną analizę
gęstości upakowania kryształu lodu i
obliczenia ilości możliwych najbliższych sąsiadów każdej cząsteczki. Te
informacje zamieszczone są w literaturze
specjalistycznej [5,6,12]. Zaczerpniemy
stamtąd najważniejsze: lód
nie jest ściśle upakowanym kryształem; jego struktura jest bardzo pulchna,
niespójna, występuje w niej sporo
pustych miejsc, częściowo wypełnionych
cząsteczkami wody. Dlatego lód
jest lżejszy od wody. Co więcej, wspomniane
cząsteczki wody wędrują po
sieci krystalicznej. W tym przypadku
specjaliści mówią, że w stałej fazie jest
obecna faza ciekła, podobnie jak w
stopniałej wodzie częściowo zachowują się resztki struktury krystalicznej
lodu i dzięki temu woda „pamięta”
swoje pochodzenie.
Współczesne spektroskopowe
metody badań, np. rezonans jądrowy,
magnetyczny, rentgenowski i inne, pozwoliły naukowcom ustalić, że woda - podobnie jak lód - jest substancją
strukturalną, przy czym istnieje nie
jedna, lecz kilka struktur wody i kilka
mechanizmów sieciowania.
Pojęcie „struktura cieczy” brzmi
obco. Obecnie nauce znanych jest 11
strukturalnych odmian lodu, różniących się typem sieci krystalicznej i
odpowiednio właściwościami fizykochemicznymi.
Większość z nich istnieje
przy wysokich ciśnieniach i niskich
temperaturach. Woda w temperaturowym
zakresie swego istnienia w
fazie ciekłej doznaje jeszcze większej
ilości przemian mikrofazowych. Więc
ile jest typów wody? Ścisłej odpowiedzi
na to pytanie jak na razie nie ma.
Dużo. Badania w tym kierunku trwają,
każdy dzień dostarcza nam nowych niespodzianek.
PRZECHŁODZENIE WODY
Czy woda może istnieć w stanie ciekłym, osiągając jednocześnie temperaturę poniżej 0oC? Tak, może. Jest to
stan przechłodzenia. Ulega on zakłóceniu przy pojawieniu się w wodzie zarodka
lodu o objętości rzędu 10-6 m³.
W charakterze zarodka może wystąpić
cząsteczka kurzu, domieszka mechaniczna,
obecność w wodzie fazy stałej
lub najdrobniejszych pęcherzyków
powietrza. Zakłócenie niestabilnego
stanu przechłodzenia wody obserwuje
się również przy jej wstrząsaniu mechanicznym,
aczkolwiek mechanizm
tego procesu do końca nie jest zbadany
i w różny sposób jest traktowany
przez różnych autorów.
W technice chłodniczej ze zjawiskiem przechłodzenia wody spotykamy
się przy jej zamrażaniu, np. w wytwornicach
lodu. W.A. Bobkow [4]
wykrył krótkotrwałe przechłodzenie o
1,0.1,5oC w strumieniu wolnej wody
w natryskowej wytwornicy lodu. Ten
fakt świadczy o tym, że przechłodzenie
nie jest fenomenem właściwym
tylko dla nieruchomej objętości wody.
Wielu autorów podkreśla zależność
pomiędzy liniową prędkością krystalizacji
i wielkością przechłodzenia. W
tej kwestii należy wyraźnie rozróżnić
dwa procesy: przechłodzenie przygraniczne
i objętościowe. W pierwszym
przypadku proces krystalizacji powierzchniowego
lodu jest zlokalizowany
w cienkiej granicznej warstwie
przechłodzonej wody. Wielkość przechłodzenia Tp.w. jest funkcją prędkości liniowej V przesuwania się granicy
rozdziału faz i waha się według danych
Costa od 0,02 do 0,1oC przy
prędkościach od 2 do 30 mm/min. Przy
tym temperatura nawilżonej powierzchni
lodu nie powinna być niż-
sza od 0oC. W drugim przypadku odwrotnie
- liniowa prędkość krystalizacji
przechłodzonej wody zależy od
wielkości przechłodzenia. Badania
przeprowadzone przez różnych autorów w rurkach cylindrycznych pozwoliły opisać tą relację następującym
wzorem:
V = k Tp.w.n
gdzie:
V - prędkość w cm/s, n - wykładnik potęgi, k - współczynnik.
Wszystkie znane zależności empiryczne
mieszczą się w granicach zmiany
członów tego równania: 0,8oC. Na wartość współczynników
w największym stopniu wpływa obecność efektów kapilarnych, objawiających się w cienkich rurach o średnicy
poniżej 2-3 mm.
Z punktu widzenia dostępności obserwacji
wizualnej, jak i wpływu na parametry
techniczne urządzeń zamrażalniczych
i procesów technologicznych,
większe zainteresowanie wzbudza objętościowe przechłodzenie wody. Autorskie
badania tego procesu przeprowadzono
z wykorzystaniem form wytwornicy
lodu LNT-0,15 [25]. W procesie
powstawania lodu w formach
komórkowych występują oba rodzaje
przechłodzenia wody: powierzchniowe
i objętościowe. Natomiast zauważalny w jakimś stopniu wpływ na dynamikę procesu produkcji lodu wywiera
tylko przechłodzenie objętościowe.
Faza przechłodzenia wody w komórce
metalowej posiada swoją specyfikę,
objawiającą się w zjawisku spontanicznej
krystalizacji objętościowej.
W formach komórkowych zwykłą
wodę z sieci wodociągowej bez wstępnej
filtracji daje się przechłodzić do
około -2,5…-3,0oC, natomiast po filtracji
do -5…-8oC. Drgania formy,
pochodzące na przykład od pracującej
obok sprężarki, zmniejszają głębokość
przechłodzenia o 0,5…1,0oC. Nierównomierność rozkładu temperatury
wody wzdłuż wysokości komórki nie
przekracza 3oC, tzn. jest ona mniejsza
od wartości przechłodzenia. Oznacza
to, że w momencie rozpoczęcia spontanicznej
krystalizacji objętościowej
cała objętość wody znajduje się w stanie
przechłodzonym, zatem krystalizacja
powinna objąć cały obszar wody
w komórce. Właśnie taki obraz można zaobserwować w trakcie eksperymentu.
W ciągu jednej sekundy w wodzie
zachodzi spontaniczny rozgałęziony rozrost kryształów lodu, w całej
objętości komórki powstają chaotycznie
ukierunkowane ścianki (przegródki)
o grubości 0,05 mm. Należy przyznać, widowisko jest dość efektowne.
Zmierzone wartości szybkości wzrostu
kryształów wyniosły 1.3 cm/s.
Przestrzenna orientacja i średnia odległość między przegródkami nie są
zależne od kształtu komórki. Nie zauważono różnicy w przebiegu tego
procesu w małych komórkach o wymiarach
20x20x15 mm i w wannie
92x92x15 mm. Efektem spontanicznej
krystalizacji jest wzrost średniej
objętościowej temperatury wody do
0oC oraz krótkotrwałe podwyższenie
temperatury formy zwykle o 3.5oC.
Przebieg zmian temperatury wody w
punkcie oddalonym od ścianki formy
o 1 mm w procesie z przechłodzeniem
i bez niego pokazano na rys. 4.

http://wentylacja.com.pl/photoNewsGalery/org/36956_org.jpg


Jednak zjawisko spontanicznej krystalizacji
objętościowej nie jest niezbędnym atrybutem zamrażania lodu w
komórkach. I tak, w trakcie badań przebiegu
zamrażania w tej samej wytwornicy
lodu przy temperaturze zalewanej
do wanny wody 12oC, faza przechłodzenia nie występowała aż do podniesienia
wspomnianej temperatury do
15oC. Można było zauważyć jedynie
powierzchniowe przechłodzenie i
wzrost kryształów dendrytowych w
cienkiej warstwie wody przy ściankach
formy, grubość której wynosiła 1-2
mm. Nie wywierało to zauważalnego
wpływu na dynamikę notowanych temperatur.
Przy Tw= 15oC i wyżej, co
odpowiada w eksperymencie prędkości schładzania wody poniżej 3oC/min,
proces przebiega z przechłodzeniem.
Przy wtórnych, bardziej dokładnych
pomiarach w pobliżu krytycznej temperatury
wody Tw= 15oC, nie udało się
jednak odnotować jakichkolwiek
przejściowych stanów systemu dwufazowego
woda-lód, kiedy spontaniczna
krystalizacja ogarnęłaby tylko część
objętości wody. Zatem zjawisko to
występowało w całej objętości lub w
ogóle nie zachodziło.
Z rozwiązania równania bilansu
cieplnego dla krystalizacji objętościowej
wynika, że w tym krótkim odcinku
czasu krystalizuje się do około 5%
objętości wody.
Po spontanicznej krystalizacji
temperatura ścianek chociaż rośnie, to
jednak pozostaje ujemną. Dalej proces
krystalizacji przebiega zgodnie ze
znanymi zasadami: na ściankach zaczyna
pojawiać się warstwa lodu. Lodowe
przegródki w objętości wody
stopniowo znikają, czyli topią się w
wodzie o zerowej temperaturze. Po
upływie kilku minut po skutkach spontanicznej
krystalizacji nie ma nawet
śladu. Nie jest to jednak do końca
prawdą. Większość badaczy zgodnie
twierdzi, że przechłodzenie wody
zwiększa ogólny czas produkcji lodu,
przy czym wpływ przechłodzenia zaznacza
się w trakcie całej fazy krystalizacji.
Ilościowe oceny wydłużenia
wspomnianego czasu istotnie się różnią: od 2-3 do 25%.
Przy spełnieniu określonych wymagań, przechłodzenie wody można
obserwować również w lodowej formie
chłodziarki domowej. Wymagania
te są następujące:
• stosunkowo niewielka masa wody
(do 30-50 g),
• niskie tempo chłodzenia (do 1-1,5 oC/min),
• brak domieszek i pęcherzyków powietrza,
• zupełny bezruch, w tym brak wibracji,
• idealnie gładka powierzchnia formy,
• brak oddziaływań zewnętrznych, w
tym strumieni promieniowania mogących wywołać konwekcję w objętości wody,
• pożądana jest wstępna obróbka magnetyczna
wody.
W im większym stopniu spełnione
będą wymienione wymagania, tym
głębsze przechłodzenie można osiągnąć. Według danych z pracy [3]
zwykłą wodę z kranu w objętości około litra można przechłodzić do -5oC,
natomiast przy zmniejszeniu objętości i po oczyszczeniu z domieszek -
aż do -40oC.
ZESZKLENIE WODY
Zeszklenie - jest to proces w pewnym
sensie przeciwny do przechłodzenia.
Chcąc objaśnić go prostymi słowami,
można powiedzieć, że obserwuje się
go, kiedy prędkość chłodzenia przewyższa prędkość wzrostu kryształu
lodu. Woda nie nadąża zmieniać swojej
struktury w heksagonalną lub inną krystaliczną strukturę lodu i pozostaje bezpostaciowa
w stanie zamrożonym [2].
Oczywiście, wytrzymałościowe i inne
własności zeszklonej wody wyraźnie
różnią się od własności lodu. Taką wodę
można uzyskać wpuszczając kroplę
wody do naczynia z ciekłym azotem.
WODA Z TOPNIEJĄCEGO LODU
Po stopieniu woda posiada bardziej
uporządkowaną strukturę, zawiera zarodki
klatratów lodu, co pozwala jej
na aktywniejsze oddziaływanie ze
składnikami biologicznymi i rozpuszczonymi
substancjami. Po spożyciu
takiej wody, do organizmu dostają się
drobne ośrodki struktury lodopodobnej,
które następnie mogą się rozrosnąć i sprowadzić wodę do stanu lodopodobnego
i tym samym wywołać
działanie uzdrawiające. Oprócz tego,
znacznie większa jest aktywność fizyko-
chemiczna i biologiczna stopniałej wody w porównaniu z wodą zwykłą,
co wiąże się z tym, że jest ona informacyjnie
czystą substancją, o czym
szczegółowo będzie mowa niżej. Takie
własności woda pochodząca z topniejącego lodu może zachować przez
kilka godzin. Sadownicy i ogrodnicy
wiedzą dobrze, że w celu przyspieszenia
wzrostu roślin zaleca się ich podlewanie
taką wodą.
Pozytywny wpływ spożywania
stopniałej wody na organizm człowieka
opisują różni autorzy ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin