System kar i nagród.pdf

1. Dlaczego kary są uznawane za gorszy sposób motywowania jednostki do

pożądanego zachowania niż nagrody?

Oczywiste jest to, że każdy woli być nagradzany, niż karany. Oprócz tego jednak istnieją

jeszcze inne powody.

1. Kary nie eliminują zachowań niewłaściwych, lecz czynią je bardziej

wysublimowanymi. Kary stymulują nas do poszukiwania innego sposobu osiągnięcia

celu. Robimy cos tak, by nie zostało zauważone, ale robimy to, a nie przestajemy!

2. W wyniku stosowania kar występuje generalizacja hamowania. Gdy kary są dotkliwe,

powstrzymujemy się nie tylko przed tym jednym zachowaniem, lecz w ogóle

zmniejszamy naszą aktywność.

3. W efekcie nadmiernego karania mogą pojawić się zaburzenia emocjonalne: unikanie

źródła karania, np. ojca („schodzenie z oczu”), lęki, agresja przemieszczona,

4. Proces karania jest procesem uczenia zachowań agresywnych, np. walki o swoje, jest

treningiem agresji w stosunku do innych.

5. Brak kary jest nagrodą, brak nagrody - karą. Jeśli zapowiedziano karę, a ona nie

nastąpiła, więc zachowania można powtarzać - samo zapowiedzenie nic nie da, bo

czujemy się bezkarnie. Jeśli była zapowiedziana nagroda i po wysiłku się jej oczekuje,

a nie zostanie dana, ma się wrażenie, że cały wysiłek poszedł na marne.

2. Która z procedur nagradzania jest najskuteczniejsza i dlaczego?

Istnieje kilka procedur nagradzania:

 procedura stałych odstępów czasowych - daje się nagrodę stale po pewnym odstępie

czasowym (np. pensja) co nie jest zbyt skuteczne, bo zachowanie pozytywne nie kojarzy

się z pensją, którą otrzymamy kiedyś tam, żeby ją uskutecznić pracodawcy skracają czas

oczekiwania - stąd np. tygodniówki

 procedura stałych proporcji - praca na akord, za ilość wykonywanych produktów

otrzymamy odpowiednie wynagrodzenie, nagroda jest bardziej związana z efektami

naszej pracy, ale trudniejsza w pracach intelektualnych, gdzie nie jest tak łatwo zmierzyć

ilość - stąd umowa o dzieło: płaca za opracowanie jakiejś koncepcji w dowolnym czasie

 procedura zmiennych odstępów czasowych - nagroda pojawia się w niespodziewanym

momencie, np. premie - nagle jest się wyróżnionym nagrodą, której się nie

spodziewaliśmy, utrzymuje to motywację i gotowość do wysiłku (zauważmy, że lubimy

osoby, które nam niespodziewanie mówią coś miłego)

Najskuteczniejszą jednak procedurą jest procedura zmiennych proporcji - nagroda pojawia

się po nieznanej liczbie dobrych zachowań, na tej zasadzie opierają się tak popularne gry

hazardowe, jednak nagroda musi być dostatecznie duża, by jej atrakcyjność była odpowiednio

wysoka. Procedura ta jest najskuteczniejsza, gdyż 1. utrzymuje nas w ciągłej gotowości i

motywacji, 2. nagroda jest zwykle bardzo atrakcyjna, 3. pojawia się niespodziewanie i nagle

nas wyróżnia, a więc łączy w sobie wszystkie pozytywne cechy innych procedur.

3. Dlaczego psychologowie twierdzą, że małe kary są skuteczniejsze niż dotkliwe?

Kary dotkliwe wywołują w człowieku chęć zapomnienia o całej sytuacji, gdyż budzą strach.

Próbujemy uznać całą sytuację za niebyłą, by przywrócić poczucie bezpieczeństwa. Ponadto

duże kary wywołują generalizację hamowania - ogólne zaniechanie aktywności przez daną

osobę, powodują lęki, agresją przemieszczoną i unikanie źródła karania „schodzenie z oczu”,

czasem także nie powodują zmiany zachowania, a jedynie wyszukanie bardziej

wysublimowanego sposobu realizacji celu.