Dwa tajemne zakony - chrzecijańskich templariuszy i muzułmańskich (szyickich) asasynów - zbliżyły do siebie trwajšce w latach 1099-1291 wyprawy krzyżowe. Według autora współistnienie tych dwóch bractw w Ziemi więtej doprowadziło do przekształcenia templariuszy z "prywatnej armii papieża" w stowarzyszenie i charakterze okultystycznym, asasyni za przejęli wiele elementów z ich ideologii oraz doktryny. Prowadzili oni, podobnie jak templariusze, działalnoć politycznš i militarnš, m.in. słynęli z mordowania przywódców wrogich sobie państw. Oba zakony okrutnie przeladowano, pomimo to oba przetrwały. Uratowani od stosów templariusze przenieli przejęte od asasynów tajemne nauki ezoteryczne Wschodu na europejskich grunt okultystyczny, co doprowadziło do powstania ruchu różokrzyżowców i wolnomularstwa. Spadkobiercy tradycji asasynów przeistoczyli się w XIX i XX wieku w pacyfistycznš i charytatywnš sektę muzułmańskš. Autor przedstawia nie tylko fragment dziejów dwóch potężnych monoteistycznych religii, ale również wielkš wędrówkš i wzajemne przenikanie idei oraz następstwa tego procesu.
atlantka1