WYCHOWANIE JAKO ZADANIE DLA KAŻDEGO CZŁOWIEKA - zarys problemu
PROCES WYCHOWANIA powinny cechować:
1. Uznanie samodzielności i indywidualnej wolności kierowanego, co odróżnia demokrację od dyktatury.
2. Poszanowanie godności innych ludzi i własnej.
3. Przejrzystość decyzji tyczących się kierowanego. Są takie sytuacje, gdy nie można pozostawić samodzielności kierowanemu, bo decyzje musi podjąć kierujący. Powinni oni wtedy otwarcie przedłożyć i umotywować wybór takiego a nie innego rozstrzygnięcia.
4. Niestosowanie przymusu.
5. Uczulanie na prawa innych ludzi.
1. STYL AUTOKRATYCZNY cechują: stosowanie władczego tonu, używanie obelżywych słów, rozkazywanie, krzykliwość; brak rozumienia drugiego człowieka, brak wyrozumiałości; niecierpliwość, gniew; wysokie wymagania, narzucanie swej woli, stosowanie i zaznaczanie siły i mocy; krytykowanie, udzielanie nagan, kontrolowanie; groźby ukarania, karanie; brak szacunku, lekceważenie; chłód emocjonalny.
Jako reakcję na styl autokratyczny obserwujemy u kierowanego: brak samodzielności, brak spontaniczności, mała aktywność; zastraszenie, napięcie emocjonalne; agresywność, mała akceptacja innych; nikłe kontakty w grupie oraz grupy z kierującym.
2. STYL DEMOKRATYCZNY wyróżniają następujące cechy: uprzejmość, kulturalne zachowanie, spokój, opanowanie, rozumienie sytuacji kierowanego, uwzględnianie zdania kierowanego; sympatia, przyjacielskość; szacunek, zaufanie; ułatwianie aktywności, deklarowanie chęci pomocy; optymizm, dialog, średni stopień kontroli.
Ten styl rozwija u kierowanego spontaniczność, aktywność, poczucie bezpieczeństwa i solidarność z innymi; sprzyja umacnianiu kontaktów z innymi, w grupie panuje miła atmosfera.
3. STYL LIBERALNY to takie podejście kierującego do kierowanego, które cechują: brak zainteresowania kierowanym, bardzo małe sterowanie, obojętność; zrozumienie, uprzejmość; spokój, opanowanie, bez konfliktowość, zachowania fałszywe.
Kierowani cieszą się tu bardzo dużą swobodą, zaznacza się brak zainteresowania pracą, obojętność, brak dyscypliny, lekceważenie kierującego.
Akceptuję Cię takim jakim jesteś.
Słucham uważnie, co mówisz.
Uważam także Twoją wypowiedź za ważną.
Nie staram się "na siłę" stać się centrum
zainteresowania.
Nie odpycham i nie tłumię Ciebie.
Cieszę się Twoim osiągnięciem.
Daruję ci.
Dostrzegam Twoje dobre strony.
Staram się Cię rozumieć.
Zaczynam Cię kochać.
zebrał: Mirosław Ciepłucha
/www.retsat1.com.pl/wzoremJezus/artykuly_i_wyklady/wychowanie_jako_zadanie.html
malpielew