Aborygeni i obce istoty.pdf

Aborygeni i obce istoty

Jedna z najdziwaczniejszych „medycznych procedur”, o których donoszą ofiary wzięć

dokonywanych przez obce istoty to otwieranie ludzkiego ciała, zazwyczaj poprzez nacięcie wzdłuż

torsu, a następnie wprowadzenie czegoś do powstałego w ten sposób otworu. Czy coś takiego

rzeczywiście się dzieje? Jest bardzo prawdopodobne, że tak, ponieważ opisy tego rodzaju procedur

napłynęły również z najmniej spodziewanego źródła, jakim są australijscy Aborygeni.

Nieżyjąca już dr Carla Turner przytacza w swojej książce Into the Fringe przypadek

szokującego, łudząco podobnego do wyżej wspomnianego, zabiegu chirurgicznego, którego

świadkiem był jeden z jej przyjaciół imieniem Fred. Przypominał sobie, że istoty określane mianem

Szaraków, przywiązały go do krzesła znajdującego się w dużym pomieszczeniu i że na znajdującym

się obok stole widział leżącą na nim nagą kobietę poddawaną operacji chirurgicznej.

„Otwarto ją za pomocą pionowego nacięcia ciągnącego się od górnej części klatki piersiowej aż

do pachwiny” - powiedział potem.

Następnie chirurg obcych istot włożył rękę do nacięcia:

„Jego ręka weszła w głąb ciała kobiety przez nacięcie... wyglądało na to, że ma w ręku długi,

podobny do rury, instrument” - relacjonował przerażony Fred.

Potem inna obca istota użyła przyrządu „ze światłem i laserem” do zszycia nacięcia.

„Używa światła, ściąga razem skórę i w ogóle nie widać, że była kiedykolwiek nacinana”.

Dr J. Allen Hynek badał w Fargo w stanie Dakota w latach siedemdziesiątych inny podobny

przypadek, którego główną bohaterką była Sandy Clark. Udał się tam w towarzystwie dwóch

innych badaczy zjawiska UFO, Jerome'a Clarka i dra Leo Sprinkle'a. Sandy Clark przypomniała

sobie w obecności badaczy, jak została „rozcięta jak żaba” przez obce istoty. Opis tego przypadku

sporządzony przez dr. Hyneka opublikował następnie UFO Report w numerze z sierpnia 1976 roku,

zaś jego rozszerzony opis ukazał się w roku 1998 w The UFO Encyclopedia („Encyklopedia

UFO”).

Opis podobnego zabiegu występuje równie w rejestrach psychoterapeuty z Kolorado, Rolanda

Evansa, który specjalizuje się w leczeniu urazów. Na rok przed ukazaniem się książki Carli Turner,

jego pacjentka, która była ofiarą wzięcia (nazwisko zastrzeżone na życzenie zainteresowanej),

opisała wzięcie, w trakcie którego rozcięto ją od krtani aż po pępek przy pomocy „laserowego

ołówka”. Potem obce istoty włożyły do powstałego otworu mierzący około 30 centymetrów

długości przyrząd. Powiedziała, że widziała swoje serce, ostre krawędzie żeber i wnętrzności i że w

ogóle nie było krwawienia. Później obce istoty połączyły ciało z powrotem nie pozostawiając

żadnej blizny. Pacjentka była zawodową malarką i naszkicowała przebieg tej makabrycznej

operacji.

Inny wariant tej operacji został opisany przez mieszkającą w Teksasie Reginę Sellers, która

powiadomiła w roku 1992 organizację Citizens Against UFO Secrecy, że jej dwunastoletni wnuk

obudził się płacząc z bólu z powodu srebrnego kryształu, który tkwił w jego plecach. Przypomniał

sobie wydarzenia, jakie zaszły w czasie wzięcia, do którego doszło poprzedniej nocy. Chłopak

został ułożony na metalowym stole brzuchem do dołu, po czym obce istoty „zaczęły przemieszczać

nad jego ciałem kryształową różdżkę, która spłynęła z sufitu”.

Operacje na Aborygenach

Dla nie wtajemniczonych może okazać się dziwne, że te historie nie są zbyt pospolite wśród tak

zwanych „ofiar wzięć”. Jeszcze dziwniejsze jest to, że do bardzo podobnych wydarzeń od bardzo

dawna dochodzi wśród australijskich Aborygenów. Ich przekazy sięgają co najmniej 60.000 lat

wstecz i panuje wśród nich powszechne przekonanie, że czarownicy-szamani, zwani przez nich

„Ludźmi Wysokiego Poziomu”, nie rodzą się ze swoim zdolnościami, lecz są „robieni”. To robienie

czarowników-szamanów jest dziełem „ludzi z niebios” i dokonuje się w drodze operacji, w czasie

których przerabiani na czarowników-szamanów Aborygeni są nacinani i otwierani, a do ich ciał

wkładane są kryształy.

Profesor A.P. Elkin, w latach 1934-1956 dziekan Wydziału Antropologii Uniwersytetu

Sydneyskiego, prowadził w latach dwudziestych badania w terenie i zebrał od ponad 80 klanów i

plemion w całej Australii opisy operacji wprowadzania tych kryształów. Dr Elkin, którego w roku

1949 nagrodzono medalem Królewskiego Towarzystwa za wybitne osiągnięcia naukowe, podał, że

opisy tych operacji brzmiały „nieprawdopodobnie i fantastycznie”, lecz nie mógł ich odrzucić tylko

dlatego, że brzmiały mało wiarygodnie. Najbardziej szokująca dla niego była nie tyle niesamowita

ilość szczegółów, ale występowanie bardzo podobnych relacji nawet w bardzo od siebie odległych

regionach tego ogromnego kontynentu.

W wydanej w roku 1945 książce „Aboriginal Men of High Degree” („Aborygeńscy Ludzie

Wysokiego Poziomu”), w której zamieścił wyniki swoich prac, napisał, że „wytwarzanie i moce

Ludzi Wysokiego Poziomu są w zasadzie identyczne wszędzie i to od chwili ich pierwszego opisu

pochodzącego z najwcześniejszego okresu osadnictwa europejskiego”, to znaczy od około roku

1875, zaś misjonarze z Zatoki Encounter opisywali je już w roku 1873. Operacje wprowadzania do

ciała kryształów pochodzą z Południowej Australii, Zachodniej Australii, środkowej części

Północnej Australii oraz z Kraju Dampiera na dalekim północnym zachodzie. Doniesienia o tych

operacjach pochodzą również z Nowej Południowej Walii i Okręgu Kimberley w Północno-

Zachodniej Australii. Całość tych terenów stanowi ogromny obszar. „To niezwykłe, że... opis tych

praktyk jest zawsze zgodny z określonym wzorcem” - pisze dr Elkin.

Opisy prawie standardowych procedur pochodzą z całego kontynentu i przedstawiają się

następująco:

Ludzie z niebios przybywają na Ziemię, porywają przedmiot swoich zainteresowań, cięciem

otwierają jego ciało, wprowadzają doń magiczne substancje, takie jak kryształy kwarcu, po czym

zamykają ciało, przy czym rana goi się nie pozostawiając żadnego śladu. „Często też adept

zabierany jest do niebiańskiego świata” - pisze dr Elkin. - „Oczywiście, operacja mogła być

przeprowadzona w czasie jego pobytu tam”.

W relacjach pochodzących z plemienia Mandjindja z Zachodniej Australii typowym

przypadkiem było przybycie dwóch ludzi z nieba, którzy „zabijali” Aborygena, otwierali go

rozcinając od szyi do pachwiny, wyjmowali wszystko ze środka i wkładali „mabian” będący

kryształem kwarcu. Następnie przywracali mu życie i zostawiali tam, skąd go zabrali.

Opis identycznej operacji pochodzi z plemienia Die w pobliżu jeziora Eyre. Tamtejszy pacjent

miał otwierany brzuch zaś rana była zasklepiania bez pozostawienia jakiejkolwiek blizny.

(Niebiańska) istota śpiewała, co sprawiło, że człowiek wstawał i w tym samym czasie z nieba

spadała gwiazda.

Dr Elkin twierdzi, że czarownik-szaman „jest więc związany ze światem nieba i może

przemieszczać się poprzez przestrzeń w górę do nieba i poza nie. Na niektórych terenach Nowej

Południowej Walii stary czarownik-szaman wybierał młodego chłopca, prowadził go nocą na

plemienny teren grzebalny, wiązał go i zostawał tam oczekującego na ludzi z nieba”. Jeden z tych

młodych ludzi powiedział dr Elkinowi, że w czasie operacji obok niego spadła wielka gwiazda, z

której wyszła postać podobna do iguany i „biegała po nim”.

Spotkania z ludźmi z nieba były czasami przygotowywane i prowokowane, ale częściej były

niespodziewane. Aborygen z Nowej Południowej Walii był na polowaniu i nagle zdał sobie sprawę,

że został zaniesiony do bardzo dużej „jaskini”, gdzie ludzie z nieba nakłuli go „oczami promieni X”

i zajrzeli do jego umysłu. Następnie zrobili z niego „Człowieka Wysokiego Poziomu” poprzez

otwarcie jego ciała nacięciem i wszczepienie mu kryształów.

Ludzie z nieba czasami rozmawiali z Aborygenami, których porywali, mówiąc im, aby „się nie

bali” - typowa uwaga występująca w relacjach współczesnych ofiar wzięć. Aborygeni poddani

operacji często stawali się trochę „obłąkani”, a po jakimś czasie odzyskiwali zmysły i uzyskiwali

nadzwyczajną moc.

W roku 1964 Aborygen o imieniu Mowaldjali opisał w swoim własnym języku zdarzenie, które

nagrano na taśmie magnetofonowej i opublikowano w piśmie Oceania. Mieszkał przez 10 lat z

ludźmi z plemienia Bardi rezydującego na północnym krańcu półwyspu Kraju Dampiera. Jego opis

przypomina współczesne relacje z przeżyć zachodzących podczas wzięć mówiące o oglądaniu

wyciętych części ciała, implantów umieszczanych w ciele lub w pobliżu oka oraz oglądanie przez

jakieś urządzenie znajdującej się w dole Ziemi. Mowaldjali oświadczył, że czarownicy-szamani są

tworzeni przez istoty, które nazywał „rai”, co oznacza „niewidzialne”. Rai rozcinają według niego

człowieka i „zawieszają jego wnętrzności”, a następnie wkładają człowiekowi przez pępek lub w

pobliżu oczu magiczne kamienie. Wszystkie te informacje podał starzec z plemienia Bardi.

Procesowi „tworzenia” czarownika-szamana często towarzyszy ogromny wąż lub tęcza

znajdujące się obok istoty, która wkłada kryształy, a czasami coś, co określają mianem „ducha

gada”. Ludzie z nieba wszczepiają również kryształy kwarcu do głów ludzi, których przekształcają

w czarowników-szamanów. często wkładając im kryształy przez nozdrza. Zdarza się również, że

niebiańska istota wciska coś, co wygląda na niewidzialny patyk-wskazówkę. mniej więcej

rozmiarów dużego ołówka, w tył głowy, tak że przekłuwa nim szyszynkę i wychodzi na zewnątrz,

robiąc dziurę w środku języka. Przekształcony w ten sposób Aborygen często żyje z kryształem

kwarcu wprowadzonym poprzez dziurę w języku, aby było wiadome, że jest Człowiekiem

Wysokiego Poziomu lub, jak go się nazywa w miejscowym języku, Bystrym Facetem.

Moce, które zyskują ci „przekształceni” za pomocą operacji w czarowników-szamanów

Aborygeni. dotyczą całego wachlarza paranormalnych zdolności, takich jak jasnowidzenie, czyli

Silne Oko, lewitacja, psychiczna projekcja uzdrawiająca lub zabijająca, oraz przebywania w więcej

niż jednym miejscu w tym samym czasie. Rzekomo po pierwszym wzięciu potrafią nawet

odwiedzać świat niebiański. Moce te, które dają Bystrym Facetom wysokie poważanie w

społeczności, mają pochodzić bezpośrednio z kryształów, którymi nasycone jest ich ciało, i które są

wzmacniane poprzez trwającą do końca życia dyscyplinę i rytuały.

Poza implantowaniem kryształów kwarcu czasami miało miejsce aplikowanie „bunji-binj”, które

są wąskimi kawałeczkami muszli perłopławów o długości około 15 centymetrów zaostrzonych z

jednego końca, zgodnie z opisem przekazanym przez plemiona Nyul-Nyul, Bard, Djaui. Przedmioty

podobne do wyżej wymienionych są również opisywane we współczesnych doniesieniach badaczy

zjawiska UFO jako „implanty obcych istot”, które usunięto chirurgicznie z ciał ofiar wzięć.

Plemiona Środkowej Australii twierdzą, że kryształy mają moc, ponieważ wywodzą się z

„Krainy Marzeń”, natomiast według plemion z południowego wschodu i północnego zachodu,

dlatego że pochodzą z „niebiańskiego świata”. Kryształy tego typu były wiązane z magiczno-

religijnym symbolem o doniosłym dla członków tych plemion znaczeniu, czyli tęczowym wężem.

Aborygeni generalnie mają totemy zwierzęce lub roślinne, ale czarownicy-szamani plemienia

Anula w północno-wschodnim Queenslandzie mają odróżniający się od innych totem: spadającą

gwiazdę. Plemiona Wotjobaluk i Jupagalk z północno-zachodniej Wiktorii również wspominają o

spadającej gwieździe w czasie tworzenia czarownika-szamana. W typowym przypadku istota o

nazwie Ngatya porywa ich do buszu, otwiera ich i wkłada kryształy i węża-Kulable, jak to określają

plemiona Djerag i Djaru z północno-zachodnicj Australii 1 . O dziwo, ten tęczowy wąż jest

opisywany jako stworzenie o humanoidalnych cechach. W roku 1938 odnotowano na aborygeńskiej

farmie bydła Munja w pobliżu Zatoki Walcott w Zachodniej Australii relację na ten temat.

Wybrania tego, który miał zostać banmanem-czarownikiem-szamanem, dokonuje Unggud,

gigantyczny wąż „z ramionami, rękami i koroną z piór”. „Ta zjawa lata w powietrzu z wielką

prędkością, tak szybko, że nawet czarownicy-szamani są w stanie zobaczyć tylko jej trzepoczący

ogon”.

Gdzie mieszkają ludzie z nieba? Wotjobalukowie z północno-zachodniej Wiktorii powiadają, że

Bunjil (Nasz Ojciec) mieszka w „pewnym miejscu za niebem”. Czarownicy-szamani

Mukjarawaintów donoszą, że siedliskiem ludzi z nieba jest „wielka jaskinia, gdzie jest tak jasno jak

w dzień”. Czarownicy z Nowej Południowej Walii, którzy odwiedzili to miejsce, twierdzą, że jest to

„lita krypta z oknem”. Jeśli chodzi o sposób, w jaki ludzie docierają do tego siedliska ludzi z nieba,

czarownicy-szamani z plemienia Wurudjerri mówią, że idą powietrzem, które ludzie z nieba

„utwardzają”. Powietrze może również poruszać się niosąc ludzi z nieba dokładnie do ich ofiary lub

w pewnych okolicznościach przenosząc Bystrego Faceta w odległe miejsce.

Jak wynika z notatek dr Elkina z roku 1944, Billy Emy, słynny czarownik-szaman z plemienia

Weilwan, był w stanie przebyć 112 kilometrów w ciągu jednego dnia, czyli równie szybko jak

jeździec na koniu.

Nie tylko mężczyźni są zmuszani do poddania się procedurze przemiany. W ten sam sposób

„produkowane” są szamanki. W typowym przypadku kobieta jest porywana w czasie, gdy śpi,

następnie jest otwierana cięciem, uzupełniona kryształami i odstawiana z powrotem do jej

obozowiska, gdzie przez kilka dni zachowuje jak „trochę stuknięta”.

Porywane są również dzieci. Plemiona z Nowej Południowej Walii podają, że ludzie z nieba

zabierają nocą dzieci „do nieba”. Chłopcy w wieku 10-12 lat mogą mieć wszczepione do ciała

kryształy kwarcu, podobnie jak dorośli mężczyźni i kobiety.

W przekazach Aborygenów, podobnie jak w przekazach współczesnych nam ofiar wzięć, są

wzmianki o „małych dzieciach” widywanych w trakcie wzięć. Czarownicy-szamani z zachodniego

Queenslandu mówią, że małe istoty wielkości niemowląt znajdowały się w okrągłym, podobnym do

jaskini miejscu należącym do ludzi z nieba. Z braku lepszego terminu, dr Elkin nazywa je „dziećmi

ducha” i mogą być one równie dobrze odpowiednikami tego, co współcześni wzięci określają jako

hybrydy obcych istot i ludzi.

Chirurgiczna operacja nie jest jedynym sposobem wprowadzania kryształów kwarcu do

ludzkiego ciała. Porwani przez ludzi z nieba Aborygeni opowiadają, że czasami są one podawane z

jedzeniem i piciem zawierającym te kryształy, zaś w Nowej Południowej Walii były przypadki, w

których Aborygeni rozprowadzali sobie po ciele dziwną wodę, podobno ciekły kwarc. W jednej

historii Baiame, istota z nieba, wyłoniła się z powietrza i zbliżyła do grupy siedzącej w świętym

miejscu. Z oczu istoty promieniowało światło. Baiame podchodziła do każdego w grupie i

wypowiadała słowa: „Czynię cię” - co powodowało, że na daną osobę spływała potężna woda,

zwana kali. Woda rozpływała się po każdym i była przez niego w całości wchłaniana.

W zachodnim Queenslandzie namaszczanie ciała ciekłym kwarcem stanowiło integralną część

procesu. Bystry Facet (szaman) z północnego wybrzeża Port Stephens powiedział, że był zmuszony

do „przejścia przez wodę”, specjalnego przygotowania, które dawało jego zdaniem długowieczność.

Ten proces pokrywania, zanurzania bądź zmuszania do wypicia gęstej żelatynowej cieczy pojawia

się również w wielu relacjach współczesnych nam ofiar wzięć.

Powyższe przeżycia Aborygenów stały się po długim okresie ich doświadczania ezoterycznym

rdzeniem ich kultury i są uważane za święte. Jednak ludzie, których one dotyczą, wciąż czują się

sterroryzowani. Pewien Aborygcn z regionu Lower Murray ostrzegł antropologów, że spotkanie z

ludźmi z nieba to przerażające przeżycie, „ponieważ są oni straszni. Trudno ich opisać... niektórzy

przypominają węże... inni są jak płomienie”.

Czarownik-szaman z plemienia Dieri opowiedział, że kiedy był chłopcem, został porwany

(wzięty) przez istotę z nieba do Flinders Ranges (górski region w południowej Australii) i

umieszczony w ciemnym miejscu. Widział, jak zbliża się do niego jasne światło. Był tak

przerażony, że uciekł, a mimo na mocy plemiennego prawa zakwalifikowano go jako czarownika-

szamana.

Po latach żmudnego zbierania materiału dr Elkin stwierdził, że wydarzeń opisywanych przez

Aborygenów „nie można odrzucić jako wytworu ich sennych marzeń” i że przynajmniej pewna ich

część musi odpowiadać „obiektywnej rzeczywistości”.

Dlaczego kryształ?

Badacze szukający przyczyny stosowania kwarcu do implantów mogą wysnuć wniosek, że musi

to mieć jakiś związek z jego piezoelektrycznymi 2 własnościami - można wytworzyć w nim prąd

elektryczny ściskając go lub uderzając weń młotkiem. Kryształy kwarcu mają własności

rezonansowe, mogą zamieniać ciepło w elektryczność lub elektryczność w fosforescencję, mogą też

działać jako wytwornice prądu zmiennego. Krótko mówiąc, kwarc ma zadziwiającą zdolność do

ogniskowania, magazynowania, przetwarzania, transmitowania i wzmacniania wszelkiego rodzaju

promieniowania energetycznego.

Substancje krystaliczne, zwłaszcza kwarc, odgrywają dużą rolę w rezonansie, transmisji i

transformacji energii między nami i otaczającym nas kosmosem. Naukowcom udało się już

zlokalizować segment komórek położonych wysoko w tylnej części przewodów nosowych, które

zawierają kryształy czułe na ziemskie pole magnetyczne. Położona w pobliżu szyszynka, tak często

przekłuwana w relacjach Aborygenów przez „ludzi z nieba”, nie tylko rejestruje dzienne fluktuacje

pola geomagnetycznego, ale wykorzystuje także zmiany w promieniowaniu słonecznym do

regulowania wydzielania swoich najważniejszych hormonów mózgowych, takich jak melatonina,

serotonina i dopamina, które rządzą stanami świadomości. Zawarte w komórkach i gruczołach

krystaliczne substancje dostrajają się do subtelnych oscylacji pola geomagnetycznego i być może do

biomagnetycznych pól otaczających wszystkie żywe organizmy.

W naszej kulturze właściwości kwarcu są wykorzystywane w bioinżynierii. Na przykład

kryształy kwarcu stosuje się do pomiaru napięć serca w żywych, bijących sercach szczurów. W

procedurze do złudzenia przypominającej tę, która występuje w podaniach Aborygenów i relacjach

ofiar wzięć, szczury są usypiane i otwiera się im klatkę piersiową. Następnie w ścianę komory

wszczepiany jest trójkątny, miniaturowy (0,3-0,5 mm) kryształ piezoelektryczny, po czym serce

poddawane jest dwuwymiarowym naprężeniom w celu dokonania pomiaru wpływu tego naprężenia

na cykl pracy serca.

Mające niezaprzeczalnie wiele zastosowań kryształy kwarcu są stosowane w niezliczonych

produktach o charakterze komercyjnym, zaczynając od zegarków, a na komputerach i satelitach

kończąc. Są także podstawowym składnikiem urządzeń o nazwie Surface Acoustic Wave

(Powierzchniowa Fala Akustyczna) - cienkich kwarcowych płytek realizujących szeroką gamę

funkcji polegających na obróbce sygnałów i zdolnych do objęcia swoim zasięgiem bardzo

szerokiego widma częstotliwości sięgającego setek megaherców.

Poglądy Aborygenów na moce i zastosowania piezoelektrycznych kryształów wydają się mieć

charakter mistyczny, lecz jest bardzo prawdopodobne, że są one wyrazem ontologicznego 3

rozumienia przez ich kulturę Głównych Zasad istnienia. Jak pisze australijski autor Robert Lawor,

symbolem źródła stworzenia w interpretacji Aborygenów jest kryształ kwarcu z wewnętrznym

pęknięciem powodującym pojawianie się tęczowego spektrum. W swojej książce Voices of the First

Day („Odgłosy Dnia Pierwszego”) Lawor pisze, że sam kamień jest nazywany Wszechojcem, zaś

tęcza w środku Wszechmatką, i że to właśnie ta boska para jest twórcą wszystkiego.

Istoty-przodkowie wyłoniły się „z brzucha Tęczowego Węża-Wszechmatki jako Marząca Moc,

którą Lawor przyrównuje do zdolności postrzegania „aktywności pól uniwersalnych”, inaczej

mówiąc energii słonecznej i ziemskiego pola geomagnetycznego. Twierdzi on, że święta nauka

Aborygenów poszukuje fuzji między energiami kosmosu, ziemią i ludzkością z magnetyzmem jako

ośrodkiem, w którym ta fuzja zachodzi, i nazywa to „wiedzą dostrojenia”.

Czy takie dostrojenie może być tym, co rzekomi ludzie z nieba starają się wszczepić

Aborygenom przy zastosowaniu swojej techniki wprowadzania wszczepów? Aborygeni z całą

pewnością tak właśnie sądzą. Na Zachodzie są ofiary wzięć, które się z tym zgodzą - w Internecie

donoszą o stwierdzeniach obcych istot wypowiadanych w trakcie wprowadzania implantów, które

mówią: „To was wzniesie”. Istnieje jednak i inna szkoła, również wypowiadająca się w Internecie,

która ostrzega, że celem wprowadzania implantów może być chęć uzyskania możliwości lokalizacji

ludzi, a nawet zdalne kierowanie ich myślami, na przykład wpływanie na to, co ofiara wzięcia

będzie pamiętała z tego przeżycia. Przedstawiciele tej opcji powołują się na zastosowania naszej

własnej technologii przywołując skonstruowane na bazie kwarcu urządzenie SAW ( Surface

Acoustic Wave - Powierzchniowa Fala Akustyczna), które umożliwia budowę wysokowydajnych

wojskowych odbiorników śledzących, oraz snują teoretyczne rozważania na temat możliwości

wszczepiania nam jeszcze bardziej wyrafinowanych implantów, których celem jest śledzenie i

kontrolowanie poszczególnych jednostek.

Jakikolwiek jest ich prawdziwy cel, dziwne wprowadzanie kryształów Aborygenom uzyskało

pisemny opis, z chwilą gdy dr Elkin opublikował w roku 1945 wyniki swoich badań, na które

najwyraźniej nie zwrócili uwagi zarówno antropolodzy, jak i ufolodzy, nie dostrzegając ich

zadziwiającego podobieństwa do współczesnego nam zjawiska wzięć przez istoty z UFO. Badania

dra Elkina dowodzą, że Aborygeni są poddawani tym dziwnym praktykom od tysięcy lat.

Początkowo byli równie przestraszeni i zdezorientowani, jak współczesne ofiary wzięć, ale z

czasem wydarzenia te zostały włączone do ich kultury, stając się jej elementem. W ten sposób

operacje będące dziełem ludzi z nieba, aczkolwiek przerażające lub bolesne, zostały zaakceptowane

w ramach ich kultury i ich odbiór jest zupełnie inny od poglądów współczesnych ofiar wzięć, które

postrzegają to jako wpadnięcie w sidła zwariowanych naukowców obcych istot.

Nie wiadomo, czy to, co wyczyniają ludzie z nieba, to produkowanie czarowników-szamanów i

szamanek, tak jak to interpretują Aborygeni, czy też krojenie ofiar wzięć na podobieństwo poczynań

dra Frankensteina. W każdej z tych wersji ludzie z nieba najwyraźniej są czynnikiem aktywnym,

natomiast ludzie pasywnym. Dopóki nie dowiemy się czegoś więcej o rzeczywistych intencjach

istot stojących za zjawiskiem UFO, jedynym, co będziemy mogli robić, to odnotowywać

zadziwiające podobieństwa procedur stosowanych w różnych czasach i miejscach i włączać te fakty

do naszych baz danych.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: