Dlaczego jest Święto Bożego Narodzenia.doc

I scena – oparta na tekście Łk 1, 26-38 – Zwiastowanie:

Maryja klęczy pogrążona w modlitwie.

Narrator I:
Posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida, a Dziewicy było na imię Maryja. Wszedł do niej anioł i rzekł:

Anioł:
Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami.

Narrator I:
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: 

Anioł:
Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On 
wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego.

Maryja:
Jakże się to stanie skoro nie znam męża?

Anioł:
Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego.

Maryja:
Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego”

Narrator I:
Wtedy odszedł od niej anioł.

Narrator II: 
Chrystus zawitał w dzieje ludzkości dzięki pokornej, cichej Maryi, która powiedziała: „Niech mi się stanie”. Chociaż od tamtych chwil Zwiastowania mija już kolejny wiek, w całym Kościele o każdej porze wciąż powtarzamy „Zdrowaś Maryja”.

Śpiew: Ave Maryja lub pielgrzymkowe Zdrowaś Maryjo.

II scena – na podstawie Łk 2, 1-7.
Narrator III:
W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. 
Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.

(W czasie, gdy narrator czyta, Maryja i Józef wchodzą powoli do sali i zatrzymują się w miejscu symbolizującym stajenkę. W żłóbku Maryja kładzie Dzieciątko)

Śpiew: Cicha noc – pierwsza zwrotka.

III scena – na podstawie Łk 2, 8-20.

(Pasterze śpią; gdy wchodzi anioł, zrywają się ze snu i idą do stajenki.)

Narrator IV:
„W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą.
Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. 

Anioł:
Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu:
dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan.
A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie.

Narrator IV:
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Aniołowie:
Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego 
upodobania.
(Śpiew w tle: Gloria in excelsis Deo!)

Narrator IV:
Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie:

Pasterze:
Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił.

Narrator IV:
Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie.
Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane”.
Śpiew: Wśród nocnej ciszy.

Narrator V:
Zerwali się ze snu i pobiegli do Jezusa...
Widocznie pasterze nie biegli z daleka, bo żadna kolęda nie mówi, że byli zmęczeni, zasapani, ze ciężko oddychali po długim biegu... 
Sercu ludzkiemu jest zawsze tak blisko do Pana Boga.
Pobiegnijmy i my przywitać Jezusa.
Śpiew: Pójdźmy wszyscy do stajenki.

Narrator VI:
Pomódlmy się w Noc Betlejemską,
w Noc Szczęśliwego Rozwiązania,
by wszystko się nam rozplątało,
węzły, konflikty, powikłania.
Oby się wszystkie trudne sprawy
porozkręcały jak supełki,
własne ambicje i urazy
zaczęły śmieszyć jak kukiełki.
Śpiew: Dzisiaj w Betlejem.

Narrator VII:
Oby w nas paskudne jędze
pozamieniały się w owieczki,
a w oczach mądre łzy stanęły
jak na choince barwnej świeczki.

Niech anioł podrze każdy dramat
aż do rozdziału ostatniego, 
i niech nastraszy każdy smutek, 
tak, jak goryla niemądrego.
Śpiew: W żłobie leży.

Narrator VIII:
Dlaczego jest święto Bożego Narodzenia?
Dlaczego wpatrujemy się w gwiazdę na niebie?
Dlaczego śpiewamy kolędy?

Dlatego, żeby się uczyć miłości od Pana Jezusa.
Dlatego, żeby podawać sobie ręce.
Dlatego, żeby się uśmiechać do siebie.
Dlatego, żeby sobie przebaczać.
Śpiew: Cicha noc – wszystkie zwrotki.

(W czasie kolędy dzieci przebrane za aniołki rozdają opłatki i następuje czas składania życzeń. Po życzeniach wspólnie kolędujemy)