Renata Przybylska, Uwagi o nowszych potocznych formacjach słowotwórczych, „Język polski” 2000, nr 3-4, s. 197-206.
Derywaty potoczne, w których sam sufiks nie jest zdolny do sygnalizowania potoczności, dopiero jego dystrybucja względem podstawy określonej co do przynależności do danej części mowy, co do znaczenie leksykalnego i co do budowy morfologicznej przesądza o potocznym nacechowaniu całej jednostki.
· -ka – bagażówka, cesarka, prowizorka, osiemnastka, eska, demolka
· -ówka – renówka, kuroniówka
· -ak – gwara miejska Warszawy; blaszak, luzak, poznaniak
· -ec – dachowiec, narwaniec
· -owiec – aidsowiec, lepperowiec
· -acz – stacz, udawacz
· -arz – taryfiarz, dresiarz
· -owicz – imprezowicz
· -anka – nawalanka
· derywaty paradygmatyczne – czarter, pośpiech, komórka
Derywaty rozpoznawalne jako potoczne ma podstawie samej obecności określonego, nacechowanego sufiksu.
· -ówa – hipisówa
· -as – blondas
· -us – świrus
· -ol – robol, Angol, głupol
· -uch – komuch, podlizuch
· -ara – handlara
· -or – pieniądzory
· derywaty alternacyjne z ucięciami i wymianą fonetyczną s, ś, sz na ch – czacha, krecha, brach, radocha, taniocha
· derywaty paradygmatyczne z ucięciami – kop, obciach, obsuwa, kumpela
Nowo powstałe deminutiva i hipokoristika – damulka, interesik, idejka, charakterek, momencik.
Potoczne przymiotniki i przysłówki
· -aty – cycata, dzieciaty
· -asty – dupiasty
· -owaty – pajacowaty
· przy- – przygruby
· na + -aka – na letniaka
· na + biernikowa forma przymiotnika lub rzeczownika – na bezczelnego, na sępa
hisuisolange