Bahdaj Adam - Trzecia granica.pdf - Książki - mateo_czips

Adam Bahdaj

Trzecia granica

Pami Ę ci Józefa Krzeptowskiego

CZ ĘŚĆ PIERWSZA

ZBÓJNICKA DROGA

- Uciekamy - powiedział J ę drek Bukowy do Mrowcy. Ten spojrzał na niego uwa ż niej.

Przymru ż ył oczy i mrukn ą ł jakby do siebie:

- Jak chcesz, ale ja nie ociekam. Nie ma głupich.

Bukowy u ś miechn ą ł si ę cierpko.

- Boisz si ę ?

- Nie. Tylko nie mam ochoty siedzie ć w pace.

- To b ę dziesz siedział w obozie.

- Jeszcze nic nie wiadomo.

- Mówił mi porucznik. - Sk ą d wie?

- Gadał z W ę grami... Z tym oficerem, co nas eskortuje.

- Jeszcze nic nie wiadomo - powiedział spokojnie Władek Mrowca. Opu ś cił nogi poza

platform ę wagonu, przygarn ą ł do siebie g ą siorek wina, poci ą gn ą ł. Pił długo. Wino spływało

mu po brodzie. Bukowy wzruszył ramionami. Usiadł obok Władka. Zapatrzył si ę .

Jechali przez wielk ą Nizin ę W ę giersk ą . Wzdłu ż torów ci ą gn ę ły si ę spalone sło ń cem

pola kukurydziane. Dalej było pastwisko, a na pastwisku w przesyconym ś wiatłem tumanie

kurzu ci ą gn ę ło stado bydła. Potem w k ę pach zielonych drzew ukazała si ę osada; małe

gliniane domy stały w po ż odze zachodu. I znowu kukurydziane pola w szele ś cie suchych li ś ci

i słonecznym pyle.

Bukowemu krajobraz ten wydał si ę obcy. Obca mu była bezkresna, spalana równina,

obce płaskie, zaci ą gni ę te mgł ą niebo, nawet wsie wyłaniaj ą ce si ę z k ę p drzew, tchn ę ły dziwn ą

obco ś ci ą . Zat ę sknił nagle za górami. Przymkn ą ł oczy. Poczuł o ż ywczy powiew id ą cy od regli,

zapach smreków, usłyszał szum potoku i zobaczył swój dom stoj ą cy w ś ród soczystych

jesionów, w zielonej ramie ł ą k.

- Uciekam - wyszeptał.

- Co mówisz? - usłyszał wesoły głos Władka. Ockn ą ł si ę . Władek podał mu g ą siorek. -

Co ś taki struty? Ź le ci? Madziary witaj ą nas jak swoich. Wino daj ą , winogrona, morele...

Wnet dziewcz ę ta b ę d ą przyprowadza ć - za ż artował.

J ę drek odsun ą ł g ą siorek. Powiedział sucho:

- Porucznik mówił, ż e nas internuj ą . Osobno oficerów, osobno ż ołnierzy. Ż ołnierze

b ę d ą musieli pracowa ć . Nas wioz ą do Komarom.

- Sk ą d wiesz?

- Co si ę tak głupio pytasz? - ż achn ą ł si ę zniecierpliwiony. - Ten madziarski oficer

dobrze wie, dok ą d nas wiezie. Podobno jest tam twierdza, a w murach cholernie wilgotno...

Mnie tam nie zobacz ą . Szkoda gada ć .

- Ej, J ę dru ś , J ę dru ś ... - za ś miał si ę Władek. - Nie zobacz ą ci ę w Komarom, ale

wyl ą dujesz za kratkami. Capn ą ci ę ż andarmi i tyle.

- Mnie nie tak łatwo capn ąć .

- Nie kozakuj. Mówi ę ci, lepiej przeczeka ć . Zobaczymy, co i jak, a potem mo ż na

b ę dzie wyrywa ć .

- Nie - wyszeptał z uporem. - Ja do tej twierdzy nie pojad ę .

Zbli ż ali si ę do Budapesztu. Spoza k ę p, drzew, na tle bledn ą cego nieba wida ć było

przedmiejskie domy w rozsypce, a nad nimi groty wie ż ko ś cielnych i bryły wy ż szych

budynków. Bukowy wyj ą ł ze swego tornistra zmian ę bielizny, r ę cznik, mydło, szczotk ę do

z ę bów. Zapakował je do torby po masce gazowej. Był zdecydowany, ż e wła ś nie tutaj

ucieknie. Kiedy zapinał torb ę , usłyszał za sob ą głos Mrowcy.

- Zbierasz si ę ?

- Jak widzisz - odparł spokojnie.

- Ryzykujesz?

- Taki ju ż jestem.

- Powiedziałe ś porucznikowi?

- Nikomu nie mówiłem... tylko tobie.

- W mundurze capn ą ci ę od razu.

- Postaram si ę o cywilne ubranie.

- I co b ę dziesz robił?

- Nad tym si ę nie zastanawiałem.

- Kozak z ciebie. - Władek pokr ę cił z uznaniem głow ą .

Bukowy odwrócił si ę , spojrzał mu w oczy.

- A ty?

- Ja?... Mówiłem ci, ż e poczekam. Teraz jeszcze nie warto.

- My ś lałem, ż e brykniesz ze mn ą . Władek poło ż ył dło ń na ramieniu Bukowego. -

- Trzymaj si ę , J ę drek.

- Trzymaj si ę .

Bahdaj Adam - Trzecia granica.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: