Marek Edelman, Uniwersytet Warszawski, Warszawa, 26 kwietnia 2005 r.
Marek Edelman (ur. 1 stycznia 1921 w Homlu) – działacz polityczny i społeczny, lekarz kardiolog, były członek Rady Politycznej Unii Wolności, obecnie członek Partii Demokratycznej.
Urodził się w Homlu (Białoruś), wkrótce potem rodzina przeprowadziła się do Warszawy.
W czasie II wojny światowej członek Powszechnego Żydowskiego Związku Robotniczego (Bundu), w 1942 współzałożyciel Żydowskiej Organizacji Bojowej. Uczestnik powstania w getcie warszawskim, a po śmierci Mordechaja Anielewicza ostatni przywódca bojowników ŻOB podczas walk. Uczestnik powstania warszawskiego (jako członek ŻOB podporządkowanej Armii Ludowej na Starówce). Po wojnie nie wyjechał z Polski, od 1946 na stałe zamieszkał w Łodzi.
Działalność opozycyjną rozpoczął w połowie lat 70. W styczniu 1976 był jednym z sygnatariuszy Listu 101 intelektualistów przeciwko zmianom konstytucji, skierowanego do władz PRL. Współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników i działacz podziemnej Solidarności – członek Zarządu Ziemi Łódzkiej. W stanie wojennym internowany. W 1988 r. przewodniczył Komisji ds. Mniejszości Narodowych przy Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie. Później działał w ROAD, Unii Demokratycznej, Unii Wolności, a obecnie jest członkiem Partii Demokratycznej.
Napisał trzy książki: "Getto walczy", "Strażnik" i dzieło naukowe z kardiologii "Zawał serca". Jego dzieje spisała Hanna Krall w wywiadzie-rzece Zdążyć przed Panem Bogiem.
17 kwietnia 1998 roku Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski wyróżnił Marka Edelmana najwyższym polskim odznaczeniem – Orderem Orła Białego.
W październiku 2007 Marek Edelman otrzymał tytuł doktora honoris causa z Uniwersytetu Medycznego w Łodzi.
quillis