Bajka terapeutyczna (Bajka o Zuzi - lęk przed pójściem do przedszkola).pdf - bajki terapeutyczne - arwense

BajkaoZuzi

(lękprzedrozłąkąpodczaspierwszychdnipobytuwprzedszkolu)

Danuta Metryka

kursbiblioterapiiIº/2008

WmałymmiasteczkuprzyulicyMiodowejstałdomekzczerwonejcegły.Mieszkała

wnimmałamisiaZuziaorazjejrodzina:mama,tataistarszasiostraBasia.Tatawychodził

wcześnieranodopracy,gdyZuziajeszczespała.Większośćczasumisiaspędzałazmamą.

Codziennie rano odprowadzały Basię do przedszkola. Bardzo lubiła te poranne spacery.

PodobałosięjejrównieŜwprzedszkolu,wszystkobyłotamtakiekolorowe:małestoliczki,

małekrzesłaiduŜoprzeróŜnychzabawek.PopoŜegnaniuzsiostrąszłynaplaczabaw.Zuzia

huśtała się na huśtawkach, bawiła się w piaskownicy, biegała, a gdy się zmęczyła siadała

obok mamy na ławce i rozmawiały. Następnie robiły zakupy w sklepiku u pana Barnaby

iwracałydodomu.Wspólniezmamąrozpakowywałyzakupy,anastępniegotowałyobiady.

Mama prawdziwy dla rodziny misiów, a Zuzia taki na niby dla swoich lal. Gdy mama

gotowałazupępomidorową,toZuziarównieŜgotowałatakąsamą,gdymamapiłaherbatę,

ZuziasiadałaprzyniejiteŜpiłaherbatę.KiedymałamisiabyłajuŜzmęczona,mamakładła

jądołóŜeczka,otulałakołderkąiczytałabajkędopókicórkaniezasnęła.Podrzemceszłydo

przedszkolapoBasię.

SiostraopowiadałaZuzijakwspanialesiębawiła,ilemakoleŜanekikolegów.

PewnegodniaZuziazapytałamamę:

–Kiedyjapójdędoprzedszkola?

–Achcesz?–spytałamama.

–Tak!ChcęsiębawićzinnymidziećmitakjakBasia.

Mama spojrzała z czułością na swoją młodszą córkę, wzięła ją na kolana, przytuliła

ipowiedziała:

– Bardzo się cieszę z twojej decyzji, po wakacjach we wrześniu ty pójdziesz do

przedszkola,ajadopracy.

Czas mijał, nadeszły wakacje, a po nich wrzesień i pierwszy dzień Zuzi

w przedszkolu, a mamy w pracy. Zuzia czuła się szczęśliwa, a jednocześnie niespokojna.

Zabrałaswójplecak,doktóregozapakowałakredki,pisakiikapcie,wzięłasiostręimamęza

łapkiiwyszły.

Wprzedszkolupanowałgwarizamieszanie.Niektóredziecitak,jakBasiawitałysię

radośnie po wakacyjnej rozłące, a inne – te, które pierwszy raz tu przyszły – ze łzami

w oczach Ŝegnały się z rodzicami. Zuzia nieśmiało zdjęła płaszczyk, powiesiła go na

wieszaczkuzmuchomorem,następniezmieniłabucikiizesmutnąminkąpodeszładomamy,

przytuliłasięizapytała:

–Mamo,aletypomnieprzyjdziesz?

–Oczywiście,kochanie–odpowiedziałamamaiweszłazcórkądosalimaluchów,

którymiopiekowałasiępaniZosia.Byłatobardzomiłapani.PodeszładoZuzi,wzięłająza

łapkęizaprowadziładostolika,przyktórymsiedziałyjuŜinnemisie.

Niektóre misie były smutne i ciche, a inne wesoło rozmawiały ze sobą. Zuzia

odwróciłasięizobaczyłamamęzamykającązasobądrzwi.Naglepoczułasiębardzosamotna

ipomyślała:„Ajeślimamaniewróci,zapomniomnie?”

Popoliczkachmisipopłynęłyłzy.Pochwilipoczuła,Ŝektośjądelikatniegłaszczepołapce,

podniosłazapłakaneoczyizobaczyłauśmiechniętąpaniąZosię.

–Niepłacz,Zuziu–powiedziaławesołopani.–Chodźbawićsięzdziećmi.Właśnie

budujązklockówzamek.

Misiaposłuszniepodeszładogrupkidzieciakówiprzywitałasię:

–JestemZuzia.

BajkaoZuzi

(lękprzedrozłąkąpodczaspierwszychdnipobytuwprzedszkolu)

Danuta Metryka

kursbiblioterapiiIº/2008

Wodpowiedziusłyszała:Ania,Asia,Kubaiwieleinnychimion.Wszyscyzochotązabralisię

dozabawyiwkrótcenaśrodkusalistanąłipięknyzamek.

NagleZuziausłyszałaotwierającesiędrzwi,pomyślała,Ŝetomamaponiąprzyszła.

Odwróciłasię,alebyłatopanikucharkazobiademdladzieci.Misiaznowuzatęskniłaza

mamą i rozpłakała się, bo przypomniała sobie jak wspólnie gotowały obiady. Czuła się

okropnie,nicjejniesmakowało,awgłowiekłębiłasięmyśl:„Ajeślimamaniewróci?”

Najgorzej czuła się wtedy, gdy po obiedzie wszystkie dzieci kładły się spać do swoich

łóŜeczek.Czułasięwtedybardzosamotna,niebyłoprzyniejmamy,którabyjąprzytuliła,

otuliła kołderką i przeczytała bajkę. LeŜała wpatrzona w zamknięte drzwi i cicho

popłakiwała.

Wkrótcenadeszłatakdługoiniecierpliwieoczekiwanachwila,przyszłamama.Zuzia

zradościąpodbiegładoniejimocnosięprzytulającwyszeptała:

–Bardzozatobątęskniłam,myślałam,Ŝenieprzyjdziesz.

KolejnedniZuziwprzedszkoluwyglądałypodobnie.ZakaŜdymrazem,gdymamają

odbierała,widziałajejzapłakanątwarz.

PewnegodniaprzedwyjściemdoprzedszkolamamawzięłaZuzięnakolana,mocno

przytuliła,anastępniewyjęłazkieszenidwamalutkieczerwoneserduszka.

–Córeczko,tosądwazaczarowaneserduszka,jednodlaciebie,adrugiedlamnie–

powiedziała.

– A dlaczego one są zaczarowane? – zapytała Zuzia. Mama uśmiechnęła się czule

ipowiedziała:

–Sątoserduszkaszczęściaimiłości,niepozwalajązapomniećodrugiejosobie.Jeśli

tylko poczujesz się samotna, wyjmij je z kieszeni, a serduszko pokaŜe ci, Ŝe ja o tobie

pamiętam.Staniesięwtedybardzo,bardzoczerwone.Będzietoznak,Ŝeciękocham,myślę

otobieiŜenapewnoodbioręcięzprzedszkola.Zobaczyszsama.

Misiaschowałaswojeserduszkodokieszeni,amamaswojeiposzłydoprzedszkola.

Przy poŜegnaniu z mamą misia nie czuła juŜ lęku. Pamiętała, Ŝe ma swoje zaczarowane

serduszko. Jednak później, czas zaczął się dłuŜyć, znowu posmutniała i chciała juŜ się

rozpłakać, gdy nagle przypomniała sobie o serduszku. Wyjęła je z kieszeni i połoŜyła na

łapce.ImdłuŜejnaniepatrzyła,tymbardziejrobiłosięczerwone.ImisiajuŜwiedziała,Ŝe

mamaoniejmyśli,ŜejąkochaiŜenapewnoprzyjdzie.Zuziapoczułasiębardzoszczęśliwa

ipobiegłabawićsięzkoleŜankamiikolegami.WkrótceteŜprzyszłamama.OdtejporyZuzia

juŜnieobawiałasię,Ŝekiedyśmamaoniejzapomni.

Bajka terapeutyczna (Bajka o Zuzi - lęk przed pójściem do przedszkola).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: