Eugeniusz Sue - ŻYD WIECZNY TUŁACZ Tom 1.pdf - E-Booki - dariusz662

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

EUGENIUSZ SUE

Żyd wieczny tułacz

tom 1I

Tower Press 2000

Prolog

DWA ŚWIATY

Ocean Lodowaty otacza pasmem wiecznych lodów bezludne wybrzeże Syberii i Ameryki

Północnej, te najbardziej na północ wysunięte krańce światów, które przegradza wąska cie-

śnina Beringa. Miesiąc wrzesień ma się ku schyłkowi. Porównanie dnia z nocą przywróciło

pomrokę i burze, właściwe północnej strefie, noc zastąpi wkrótce jeden z owych dni polar-

nych, tak krótkich, tak żałobnych... Niebo posępnej, fioletowej barwie, jest słabo oświetlone

przez zimne słońce, którego tarcza, ledwie wznosząca się nad horyzont, blednie w zestawie-

niu z oślepiającym blaskiem śniegu, pokrywającego cały obszar stepowy, jak daleko sięgnąć

okiem.

Na północy pustynia ta kończy się pobrzeżem, najeżonym czarnymi, olbrzymimi skałami:

u stóp owej tytanicznej gromady uwięziony jest skamieniały ocean, jego nieruchome fale

składają ogromne pasma gór odwiecznego lodu, którego modrawe szczyty giną daleko w

śnieżnej mgle... Na wschodzie pomiędzy dwoma klinami przylądka Olikińskiego, wschodnie-

go krańca Syberii, można dostrzec ciemnozieloną smugę, gdzie wolno posuwają się ogromne

bryły lodu... To cieśnina Beringa. Wreszcie, dalej za cieśniną i górując nad nią, piętrzą się

granitowe masy przylądka Galii, ostatniego krańca Ameryki Północnej. Te samotne prze-

strzenie nie należą już do świata zamieszkałego; wskutek straszliwego zimna, które tu panuje,

kamienie pękają, drzewa rozszczepiają się. Żadna istota ludzka nie może, jak się zdaje, wkra-

czać w samotność owych krain mgły i burz, głodu i śmierci... A przecież... rzecz dziwna, wi-

dać ślady stóp na śniegu, który okrywa granice dwóch lądów, przegrodzonych cieśniną Ber-

inga...

Od strony amerykańskiego brzegu ślad stopy drobnej i lekkiej, świadczy o przejściu ko-

biety. Czyje to stopy, które wśród wstrząsów i zwichrzeń natury przemierzają równym, spo-

kojnym krokiem te bezludne przestrzenie? Dążyła ona ku skałom, skąd poprzez cieśninę spo-

strzec można śnieżyste stepy Syberii. Od strony Syberii ślad większy i głębszy świadczy, iż

szedł tędy mężczyzna. Szedł również ku cieśninie. Traf, wola lub fatalność zrządziły, iż pod

podkutym obuwiem mężczyzny siedem wydatnych gwoździ utworzyło krzyż.

Wszędzie ten ślad zostawia na swej drodze...

Ale wkrótce noc bez zmierzchu zastąpiła ponury dzień... Okropna noc... Uroczyste milcze-

nie... Lecz oto koło cieśniny Beringa miga na widnokręgu słabe światełko, łagodne, błękitna-

we, jakby poprzedzające wejście księżyca... potem jasność zwiększa się i przybiera różową

barwę. Na horyzoncie rysują się półkola ogromnej światłości. Ze środka tego jaśniejącego

ogniska wytryskają ogromne słupy światła, które rozjaśniają niebo, ziemię, morze... Wówczas

płomieniste odblaski niby łuny pożaru ślizgają się po śniegu pustyni, odziewają purpurą błę-

kitnawe wierzchołki lodowych gór i barwią posępną czerwonością wysokie, czarne skały obu

lądów. Dosięgnąwszy tak przepysznego promienistego stanu, zorza północna zaczęła blednieć

powoli, żywa jej jasność z wolna roztopiła się w połyskliwej mgle.

W tej chwili, dzięki osobliwemu działaniu mirażu, częstego w owych krainach, brzeg ame-

rykański, chociaż oddzielony od Syberii szerokością cieśniny morskiej, zdawał się być tak

bliski, iż można by zarzucić most z jednego świata na drugi. Wówczas wśród przeźroczystej,

lazurowej mgły, rozpościerającej się nad dwoma lądami, ukazały się dwie postacie ludzkie.

Na przylądku syberyjskim... człowiek klęczący wyciągał ręce ku Ameryce, z wyrazem nie-

skończonej rozpaczy. Na cyplu amerykańskim młoda, piękna kobieta odpowiadała na bezna-

dziejny gest mężczyzny, wskazując na niebo... W ciągu kilku sekund te dwie wielkie postacie

rysowały się blade i mgliste przy ostatnich blaskach zorzy polarnej. Lecz gdy mrok gęstniał z

wolna, zniknęły wśród ciemności. Skąd pochodzą te dwie istoty, które spotkały się na lodach

podbiegunowych, na krawędzi światów? Co to za postacie, zbliżone na chwilę przez złudny

miraż, lecz zdające się być rozdzielonymi na wieczne czasy?

Eugeniusz Sue - ŻYD WIECZNY TUŁACZ Tom 1.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: