W mojej pracy skupię się na reklamie prasowej, jej budowie, sztuczkach językowych, sposobach wywierania perswazji, oddziaływaniach na konsumenta i założeniach, jakie powinna spełniać dobra reklama.
Funkcjonowanie dzisiejszego życia gospodarczego w dwudziestym pierwszym wieku jest nie do pomyślenia bez reklamy, a w szczególności reklamy prasowej. Istnieją całe gałęzie gospodarki, takie jak przemysł konsumpcyjny czy różnego rodzaju usługi, których dalszy rozwój bez reklamy byłby poważnie zagrożony. W czasach wolnej konkurencji toczy się nieustanna walka producentów o zjednanie sobie konsumentów, a główną ich bronią w tej walce jest reklama.1
Reklama jest aktem komunikacji, który angażuje dwóch uczestników – nadawcę i odbiorcę, pomiędzy którymi następuje przekaz informacji. Aby informacja mogła zostać przekazana odbiorcy, pomiędzy nim a nadawcą komunikatu musi istnieć wspólny kod.2 Poprzez użycie najróżniejszych środków językowych nadawca dąży do identyfikacji z odbiorcą, w celu osiągnięcia „wspólnego świata”. Jest to jeden z mechanizmów perswazji. Mechanizm ten może być uruchamiany dwukierunkowo: odbiorcy sugeruje się dążenie do identyfikacji z nadawcą, będącym osobą, która z pewnych względów jest autorytetem dla odbiorcy, ma wiele pozytywnych cech, może być osobą powszechnie znaną i podziwianą, np. aktor, sportowiec, muzyk, polityk itp. Nadawca może również dążyć do identyfikacji z odbiorcą, gdy jest reprezentowany przez osobę nieznaną, kogoś, kto nie wyróżnia się.3
„Reklama prasowa jest bardzo istotna dla egzystencji prasy, która jest obecnie w decydującym stopniu uzależniona właśnie od reklamy. Reklama daje gazetom 50-80%, a czasopismom nawet jeszcze większą część ich dochodów. Słowo pisane jest przez wielu traktowane jako bardziej wiarygodne”.4 Jednak główną przewagą reklamy prasowej jest to, iż może ona docierać do wybranych grup konsumentów: kobiet, fascynatów czterech kółek,
dzieci, wielbicieli psów, komputerowców, różnego rodzaju profesjonalistów.5 Bardzo często zdarza się, że osoba, która jest odbiorcą reklamy prasowej, daży sympatią dany produkt, identyfikuje się z nim i ma do niego emocjonalny stosunek. Przykładem może tu być mężczyzna, który czyta swój magazyn samochodowy i w pewnym momencie przewracając kartki dostrzega ogłoszenie, na którym widnieje zdjęcie np. Renault Laguny, a niżej napis o treści: „Samochody Renault wyprodukowane w 2001 r. kosztują teraz 20% taniej! Nie przegap tej szansy. Pędź do salonu. Spiesz się, bo kończą się nam zapasy...”. Dajmy na to, iż ów mężczyzna jest posiadaczem starego Renault 19, ma sentyment do tej marki i dodatkowo szykuje się z zamiarem kupna nowego samochodu. Widząc tę reklamę może zapragnąć zidentyfikować się z marką Renault i mieć chęć stania się posiadaczem nowej Laguny.
Język reklamy odgrywa bardzo ważną rolę. Dowiodły tego badania różnych specjalistów. Istotne jest to, kto mówi, do kogo mówi, o czym mówi i jak mówi. Tę samą myśl za pomocą języka można wyrazić w różny sposób, a nawet na kilka sposobów.6 Prasa jest nośnikiem reklamy, który doskonale nadaje się na umieszczenie ogłoszeń. Trafny slogan reklamowy, ciekawy początek treści ogłoszenia w ciągu kilku pierwszych sekund, które odbiorca poświęcił reklamie, przyciągają jego uwagę, powodują zainteresowanie, dzięki któremu z treścią reklamy zapozna się do końca, a więc poddany zostanie działaniu argumentów perswazyjnych. Zdają sobie z tego faktu sprawę specjaliści od reklamy i wiele uwagi poświęcają wyborowi sposobu prezentacji treści reklamy. „Za najczęściej spotykane techniki reklamy prasowej uznano następujące: opisową, narracyjną, prestiżową, ilustracyjną, monologową, dialogową, informacyjną... działającą na uczucia i in. Z punktu widzenia typu tekstu reklamowego najczęściej spotyka się reklamę opisową”7, zawierającą odpowiednie proporcje pomiędzy opisem a argumentacją za zakupem. Reklama o charakterze narracyjnym z reguły posiada formę krótkiej zwartej historyjki, może być też monologiem, wprowadzjącym czytelnika w odpowiedni nastrój lub też dialogiem – rozwiązującym obawy i prezentującym argumenty za zakupem reklamowanego towaru. Natomiast w reklamie ilustracyjnej, w której występuje rysunek lub zdjęcie, które fachowcy od reklamy dobierają tak, by przyciągało wzrok, budziło ciekawość - tekst reklamowy stanowi opis załączonej ilustracji, ale również z elementami zachęcającymi do zakupu.8
W tej swoistej emocjonalnej grze nadawcy z odbiorcą ważne jest zachowanie kilku podstawowych reguł, które decydują o skuteczności komunikatu reklamowego. Należy do nich przywoływanie społecznie akceptowanych wartości, wynikających z podstawowych potrzeb psychicznych człowieka – zdrowia, bezpieczeństwa, pokoju, miłości, przyjaźni, akceptacji, poczucia prestiżu i uznania, tradycji kulturowej bądź rodzinnej.9 Generalnie przesłanie reklamy ma przyciągnąć uwagę odbiorcy, ma stać się dla odbiorcy atrakcyjne i musi przekonać do zakupu. Dlatego tak ważna jest jego sugestywność. Treść reklamowa kierowana jest w sposób kategoryczny, bezwarunkowy. Czytamy więc w ogłoszeniach reklamowych takie sformułowania, jak: „kup”, „absolutnie”, „zawsze”, „najlepszy”, „atrakcyjny”.10 „Język tekstu reklamowego powinien być dostosowany do audytorium, do którego jest ona skierowana. Zupełnie innych sformułowań używają na co dzień dzieci, młodzież, gospodynie domowe, biznesmeni – jeżeli chce się dotrzeć do danej grupy docelowej, mależy mówić ich językiem. Dlatego też w reklamie skierowanej do młodzieży słyszymy „żyj na luzie” lub ”bądź cool”,a w reklamie usług bankowych czytamy o „ zdywersyfikowanym portfelu usług”.11
Język reklamy bardzo często korzysta z wabików językowych, jakimi są przymiotniki wartościujące. Rynek nasz został zalany produktami: jedynymi w swoim rodzaju, najlepszymi z możliwych, oryginalnymi, doskonałymi, atrakcyjnymi, nowymi, korzystnymi, naturalnymi itd.. Pojawiły się same szanse i okazje. Natomiast korzystanie z reklamowanych produktów dostarcza nam niezapomnianych chwil, pozwala się cieszyć czystą przyjemnością, błogim stanem ducha, prawdziwym rajem.. Poza tym, trafną formą wpływania na konsumenta jest wykorzystywanie trybu rozkazującego, nie pozostawiającego możliwości wyboru, który stara się nam niejako wmówić że to jest właśnie to czego potrzebujemy. Na przykład: "Podaj to, co najlepsze" (Tchibo), „Bądź sobą. Posłuchaj pragnienia.” (Sprite)
Ulubionymi przymiotnikami twórców reklam są wyrazy: nowy, idealny, perfekcyjny, oryginalny, niezawodny. "Nowy" jest szampon, dezodorant, proszek do prania, płyn do płukania tkanin, samochód, krem do twarzy, mikroprocesor itp. Słowo to można dopasować do każdego produktu. Informuje ono o innowacjach dokonanych przez producentów oraz o doskonałości danego produktu. Niestety, "nowy" nie zawsze znaczy „lepszy”. Przymiotnik „idealny” – to znaczy odznaczający się najwyższą jakością, samymi zaletami, doskonały, znakomity, bezbłędny, wzorowy. Łatwo jest sobie wyobrazić: idealnie nawilżoną skórę, czyste tkaniny, idealnie puszyste włosy czy białe zęby; Przymiotnik „perfekcyjny” jest synonimem wyrazu „idealny” i pełni podobną rolę w przekazie reklamowym.
Czasami zdarza się że przymiotnik wartościujący może wartościować negatywnie. Zależy to wszystko od punktu widzenia potencjalnego odbiorcy. Przykładem takiego wyrazu jest wyraz „popularny”. Zgodnie ze znaczeniem słownikowym „popularny” to powszechnie znany, ceniony, używany, cieszący się rozgłosem i uznaniem. Lecz dla innego konsumenta, który chce być oryginalny, pragnie się wyróżniać spośród „plebsu” może oznaczać: tani, tandetny, niewybredny. Dlatego twórcy reklam decydując się na użycie takiego określenia muszą wiedzieć do jakiej rzeszy konsumentów ma trafiać opisywany produkt.12
Dość częstą praktyką w reklamie jest nadużywanie wyrazów nieznanych powszechnie, a przez to niezrozumiałych. Są to terminy techniczne, skróty, wyrazy obce. Ich funkcją nie jest informowanie klienta o zaletach produktu, ale robienie na nim wrażenia naukowością, nowoczesnością, światowością, wyrafinowaną technologią. Bardzo często jedynym kryterium stanowiącym o ich użyciu jest atrakcyjna forma fonetyczna. Np. „4-głowicowy system DA Pro, VPS, Showview, audio dubbing, tuner Hyper Band. Sony.” lub „Mitsubishi Lancer Evolution VII, 4WD, ABS, ESP, AYC (układ kontroli siły znoszenia), ACD (aktywny centralny mechanizm różnicowy).”13
Ważnym elementem reklamy prasowej jest bez wątpienia nagłówek, który powinien zainteresować, skłonić do dalszego czytania. Podobnie jak tytuły artykułów prasowych, powinien przyciągać uwagę, „ściągać wzrok”. Powinien być zwięzły, krótki, ale oryginalny, a nawet intrygujący, pozbawiony oklepanych , banalnych słów. Np.: firma sprzedająca alarmy przeciwwłamaniowe w ogłoszeniu może umieścić nagłówek: „Sprzedaż alarmów przeciwwłamaniowych” – jednakże nie jest to dobry nagłówek, bo nie wywołyje zainteresowania. Trafniejszy byłby: „Włamywacze omijają te domy!” lub „Czy okradziono kiedyś twoje mieszkanie?”.14 Równie ważny jest trafnie dobrany slogan reklamowy, który jest zachęcającym do zakupu zestawieniem wyrazów lub krótkim zdaniem wyrażającym skrót myślowy. Ma on na celu trafne przemówienie do wszystkich odbiorców. W sloganach reklamowych dominują zdania proste i równoważniki zdań. Treść sloganów może mieć charakter uniwersalny, np.: „Cukier krzepi”, „Mleko źródłem zdrowia”, lub skonkretyzowany, odnoszący się do reklamowanej marki. Wśród rodzajów sloganów reklamowych najczęściej spotyka się: slogan humorystyczny, pytający, identyfikujący towar, wzbudzający ciekawość, komunikujący nowość, oddziałujący na emocje, podkreślający korzystną cenę, oryginalność lub jakość.15 „Slogan reklamowy przyciąga uwagę niezwykłością struktury, eufonicznością (rytm, rymy), szczególnością rozumowania, często dwuznacznością. Ustalone połączenia wyrazów, frazeologizmy, często oparte na metaforze z elementami dowcipu, są zanakomitym materiałem do tworzenia sloganu w codziennej sytuacji, jak handel, gdzie potoczność jest formą nawiązania kontaktu z odbiorcą. Siła frazeologizmu polega na tym, że jego motywacja globalna oparta na metaforze lub metonimii, wykorzystująca cechy stereotypowe, symboliczne denotatów komponentów frazeologizmu, kreuje sytuację prawdopodobną lub w pełni fikcyjną. Gra więc w werbalnej reklamie taką rolę, jak scena filmowa w reklamie telewizyjnej”.16
Magiczne zacieranie granic między językiem a rzeczywistością widać w powszechnej tendencji do udosławniania frazeologizmów. Na przykład slogan reklamujący kartę stałego klienta firmy AGFA: „Postaw wszystko na jedną kartę – AGFA StarPrint” żeruje na pamięci językowej odbiorcy, odsyła go do zaplecza konotacyjnego, które narosło w kulturze wokół tego idiomu i jednocześnie wyraziście denotuje desygnat. Mechanizm ten jest silnie perswazyjny, gdyż umożliwia podjęcie gry językowej z odbiorcą, który łatwiej da się skłonić przekonawszy się o tym, że ktoś ufając jego inteligencji, powierzył mu do rozwiązania zagadkę. Według tej zasady zostało zbudowanych wiele reklam. Na przykład: „Tetley – smak prawdziwej herbaty na okrągło”(Herbata ta jest pakowana w okrągłe torebki), „Czekolada M & M’s rozpływa się w ustach, a nie w dłoni”, „Unimor – Europejczyk w każdym calu”(telewizor), „Pokonaj tłuszcz gołymi rękami z IVORY CLEAR”(płyn do mycia naczyń, który nie nisczy skóry dłoni).17
W języku reklam prasowych obecne są pewne stereotypowe motywy. Wywołują one łańcuch skojarzeń i wnioskowań. Przykładem najczęściej stosowanego motywu a zarazem posiadającym potężną siłę perswazyjną jest młoda i piękna kobieta, która występuje w reklamach artykułów dla mężczyzn, jako element silnie przykuwający uwagę. Bardzo często motyw ten jest obecny w reklamach męskich kosmetyków, w szczególności wód kolońskich i dezodorantów, maszynek do golenia. Na obrazku często widzimy kobietę rzucającą się na szyję mężczyźnie, a do tego mamy dołączony tekst, który przekonuje nas, że ten widok to efekt działania reklamowanego produktu:


· Oto dowód. Żądaj dowodów, nie obietnic. Old Spice.
· Mój chłopak pachnie niebiesko i przezroczyście.Brut
· Dla mężczyzny, któremu wszystko przychodzi bez trudu. Denim Cult.
· Nie oprę się mu i pobiegnę bez tchu – Zapach City.
· Triumf mężczyzny – Crossmen
· Aspen zniewalający jak mężczyzna który nim pachnie. Aspen18


Omawiając język reklamy należy podkreślić ogromne znaczenie stosowania kolorów w ogłoszeniach prasowych, które nie może być dziełem przypadku. Przy kolorowym ogłoszeniu należy pamiętać, że kolory, tak jak czcionki, również „coś” wyrażają. „Każdy związek dwóch {i więcej} kolorów działa na nasze narządy wzroku inaczej, gdyż kolory wysyłają fale o określonej długości; i tak np. kolor czerwony jest bardziej zaczepny od niebieskiego czy zielonego, ponieważ wysyła fale o dłuższej długości... Należy przy tym uwzględnić treść ogłoszenia – ponieważ nie można używać takich kolorów, jak czerwony lub zielony do reklam np. przedsiębiorstwa pogrzebowego”.19 Przy drukowaniu ogłoszeń dwukolorowych najwyższy stopień wyrazistości i kontrastowości osiąga się stosując przy kolorze liter np. czerwonych – zastosowanie tła białego, przy literach niebieskich – również tła białego, przy zastosowaniu liter żółtych lub białych – tła białego i odwrotnie.20
Uważam, iż w obecnych czasach staliśmy się społeczeństwem konsumpcyjnym, a reklama zyskała rangę ogromną, można stwierdzić, że stała się motorem gospodarki. Reklamy stanowią nieodłączne fragmenty zadrukowanych szpalt w różnego rodzaju prasie. Warto w tym miejscu zacytować słowa Krzysztofa Teodora Toeplitza, umieszczone we wstępie do książki pt. „Paradoksy reklamy”: „Niektóre hasła reklamowe wchodzą do potocznego języka, stają się elementem słownictwa ulicy, niektóre pojęcia, proponowane przez reklamę, stają się – oderwane od konkretnego, reklamowego związku – pojęciami potocznymi. „Coca-cola to jest to” – pierwszy powojenny zwrot reklamowy, jaki oglądamy na naszych ulicach, w rekordowo szybkim tempie stał się zwrotem potocznym i „to jest to” mówimy dziś o wszystkim, czego jakość chcemy podkreślić. A więc nie tylko świadomość wzrokowa, ale także świat pojęć i zasób leksykalny uczestnika współczesnej cywilizacji jest w coraz większym stopniu kształtowany przez język reklamy”.

Mimo, ze reklama jest zjawiskiem znanym ludziom od bardzo dawna (najstarsza udokumentowana jej forma są gliniane tabliczki babilońskie, których wiek określany jest na 5000 lat.), w pełni rozwinęła się dopiero w wieku XX. Postęp techniczny oraz rozwój nauk sprawił, ze reklama stała się niezwykle skutecznym i jednocześnie kontrowersyjnym narzędziem marketingowym. Reklamę demonizowano za to, że wykorzystuje wiedze o psychologicznych mechanizmach zachowań człowieka, łamie tabu, nie stroni od manipulacji, wymyka się kontroli odbiorcy. Zarzucano jej również, ze ma tylko jeden cel: skłonienie odbiorcy do zakupu reklamowanego produktu lub usługi. Jednak przez ostatnie 10 lat rozwoju rynku reklamowego w Polsce reklama na stale wpisała się w nasza rzeczywistość. Z niezwykle kontrowersyjnego narzędzia marketingowego stała się zjawiskiem ogólnie znanym i akceptowalnym. Dzisiejsza reklama, obecna w naszym życiu w różnych postaciach spełnia funkcje komunikacyjną, kulturotwórczą, edukacyjną, estetyczną i językotwórczą. Reklama odnosi się do ludzkich emocji, przeżyć, namiętności, pragnień, etc.i kieruje się ją do precyzyjnie wyselekcjonowanej grupy ludzi, którzy są potencjalną grupą nabywczą. Reklama czerpie z wiedzy o człowieku, aby na niego wpłynąć i w efekcie go zmienić.

Każdego dnia telewizja, radio, prasa raczy nasze zmysły komunikatami o nowych produktach, usługach. Ogromne, kolorowe bilbordy ustawione przy trasach samochodowych wzbudzają rządze posiadania. To jest właśnie reklama, która z jednej strony fascynuje, bawi, a z drugiej oburza, szokuje.

Dysponuje siłą z której nie zdajemy sobie sprawy, siłą kształtowania naszych wyborów, przekonań.
Ta moc ukryta jest w obrazie bądź słowie, które dla swoich potrzeb reklama wykorzystuje. Stanowi ona rodzaj komunikatu nastawionego na rozpowszechnianie informacji o towarach, ich cechach, miejscach i możliwościach realizacji zakupu; komunikatu perswazyjnego mającego za zadanie przekonać nas do podjęcia określonych działań.

Właśnie te cechy reklamy łączą ją z retoryka, której funkcja polega, w głównej mierze, na nakłanianiu do pewnych zachowań. Analiza sloganów reklamowych wskazuje na szerokie wykorzystywanie, do ich tworzenia wiedzy z zakresu retoryki .Ponadto związek retoryki i reklamy zasadza się na kształtowaniu określonej wizji świata poprzez konkretne teksty, w których realizowane są założone cele. Język reklamy to (jak twierdzi J. Bralczyk ) "język na sprzedaż" - wykorzystuje takie środki językowe, by osiągnąć zasadniczy cel - przekonać!
Slogany reklamowe, pojmowane jako synonim reklamy niosą w sobie właśnie takie przesłanie, by je zrealizować komunikat reklamowy musi przede wszystkim o czymś informować, wywoływać pozytywne reakcje uczuciowe u odbiorcy, wykorzystywać utrwalone w jego umyśle skojarzenia i znaki, musi przyciągnąć uwagę tak strona wizualną jaki i treściową. Faktem jest, że reklama posługuje się i mami widza własnym językiem, własną ikonografią, poetyką, stylistyką.

A teraz spróbuję przedstawić analizę reklamy napoju Frugo .
Otóż napoje FRUGO produkowane przez firmę Alima- Gerber weszły na rynek w roku 1996 i były wielkim wyzwaniem dla producenta znanego do tej pory z odżywek dla dzieci, soków Bobo-Fruit, Junior-Fruit.Ewentualny sukces FRUGO pozwoliłby wejść firmie na nowy rynek- rynek konsumenta młodzieżowego. Podstawą miała być kampania reklamowa, chyba pierwszy raz w Polsce skierowana do tak wąskiej grupy odbiorców jaką jest młodzież.

Pierwsza kampania przedstawiona na plakacie to cztery smaki: zielony, żółty, pomarańczowy i czerwony.Do sprzedazy trafily cztery wersje kolorystyczne i smakowe napoju. Skladnikami zóltego Frugo byly- banany, ananasy i grejfruty; zielonego- kiwi; czerwonego- winogrona, porzeczki, jezyny; pomaranczowego- pomarancze i mandarynki.
Zadbano równiez o atrakcyjne, niebanalne opakowanie majace przypominac pojemnik z farba w
aerozolu. Na reklamie zrealizowano cztery wersje- po jednej dla kazdego smaku/koloru, rózniace sie przedstawiona sytuacja, lecz jednoczesnie powielajace ten sam schemat: nastolatkowie, ukazani na tle kolorowej kompozycji (rodzaj owocowego collage’u ), dokonujacy jakby otwarcia polskiego rynku na dostatni, kolorowy swiat, oferując do kupienia bunt, wolność i miłość. Ta reklama jest reprezentowana przez cztery osoby. Ludzie ci są uśmiechnięci, wyluzowani, oryginalni i mają luzackie fryzury. Ich głowy, twarze przypominają owoce, z których zrobiony jest napój. A ich zachowanie wyraźnie pozwala na identyfikowanie się z nimi.
Do głosu dochodzi także zmysłowość obrazu, nastawienie na efekciarstwo, wygląd, które zaczynają
dominować nad treścią. A właśnie ów wygląd staje się w przypadku reklamy najważniejszy.
W tej reklamie pojawia się tylko jedno hasło: ,,NO TO FRUGO!’’ na czarnym tle. Reszta jest natomiast milczeniem, a w zasadzie głosem natury, gdzie ludzie zmieniają się w owoce.

I właśnie widzimy tych ludzi, którzy uśmiechając się do nas powiedzą: „No to Frugo!”
Obraz się wyostrza, widzimy płaszczyznę owocową, która przypomina ścianę wypełnioną graffiti.
W tej przestrzeni królują kolory i owoce. Płaszczyzna, niby płaska, a jednak przestrzenna, jest czymś w rodzaju tapety. Jest to jakby owocowa kraina, w której pojawiają się cztery głowy młodych ludzi, butelki i owoce pozostające w kolorystyce zgodnej z aktualnie reklamowanym kolorem napoju. Przeciwstawiono tu kolorowy świat owoców, świat należący się odbiorcy „bez żadnych ograniczeń”.
Natomiast butelka zaopatrzona jest w wygodną zakrętkę, która sama w sobie jest elementem współczesności w opozycji do starych polskich butelek po oranżadzie. Nakrętka jest srebrno-szara, zupełnie gładka przypomina plakietkę. Cała powierzchnia nakrętki nasuwa skojarzenia wizualne z powierzchnią jakiegoś kosmodromu, zaznaczone są na niej strzałki, a koncentrycznie rozłożone napisy przypominają oznaczenia lądowiska rakietowego. Widać, że jest to mocno owocowy napój.„Kosmiczność” FRUGO jako napoju to przede wszystkim opakowanie i nakrętka. „Jasny gwint” przypomina więc ową „kosmiczność”,
Reklama Frugo jest raczej rozumiana a także przyswajana przez młodego widza, jakby pokolenia frugowca. Jest on obeznany w naturalnym, ekologicznym, napoju dla młodego pokolenia.
Reklama ta ma mieć nastawienie na efekt wizualny. Ma dać odbiorcy satysfakcję, odwołują się do jego gustu, a także do stylu życia (reklama emocjonalna). Zamiast gwiazd i ekspertów, występują tu jednak młodzi ludzie, będący na czasie. A jej tajemniczość, podkreśla perfekcyjność i naturalność napoju.

Cele reklamy: zwiększenie częstotliwości zakupu przez konsumentów, przyciągnięcie
konsumentów, rozpowszechnienie wizerunku FRUGO, zdobycie popularności.
Reklama oddziałuje bardzo silnie na poziomie emocjonalnym. Jest oglądana z bardzo dużym pozytywnym zaangażowaniem. Jest także dobrze zapamiętywane przez odbiorców. Jej działanie ma charakter długofalowy i przede wszystkim wzbudza zainteresowanie marką co uatrakcyjnia jej wizerunek.To bardzo zachęca do zakupu produktu.
Myślę, że reklama w pełni realizuje założenia jeśli chodzi o wywoływanie zaangażowania emocjonalnegoodbiorców. Charakteryzuje ją bardzo wysoki poziom na skali aktywnego/ pasywnego odbioru oraz wysoki wynik podobania się. Bardzo silną stroną reklamy jest także powiązanie z marką – cecha typowa dla FRUGO.

Jest reklamą prowadzącą „świat FRUGO” w kierunku większej naturalności, realności. Wydaje się, że ten cel został osiągnięty – wskazuje na to większa grupa osób przyznająca, że jest to marka dla osób młodych, lubiących się wyróżniać.
FRUGO – wybijający się ponad przeciętność, jest zaskakujący a czasem prowokujący, wszystko jednak w granicy dobrego smaku .
FRUGO zyskało bardzo dużą popularność i akceptację. Sukces tego produktu pokazuje, jak dobra kampania reklamowa ma wpływ na postrzeganie firmy. Bo choć FRUGO nie jest dla Alimy – Gerber marką wiodącą, wywarło ogromny wpływ na działalność koncernu. Zdecydowanie podreperowało kondycję finansową przedsiębiorstwa, pozwoliło na ewolucję wizerunku firmy, teraz już nie jako producenta cenionych artykułów spożywczych, ale jako producenta znakomitego produktu dla młodzieży. Tak więc umiejętna kampania reklamowa może prowadzić do sukcesu, pod warunkiem jednak całkowitego wykorzystania specyfiki medium i przekazu –dwóch rzeczywistości nawzajem na siebie oddziałujących i wzajemnie się dopełniających.