Zabawa przy muzyce – taniec pajaców (dla dzieci starszych)
Nauczycielka zaprasza dzieci do zabawy przy muzyce. „To będzie taniec pajaców”.
Dzieci wykonują znane im ruchy pajaca w takt muzyki. „Pajacom zepsuły się prawe
ręce” – mówi nauczycielka. Dzieci z rozbawieniem przyjmują tę propozycję
i próbują wykonywać ruchy pajaca, nie poruszając prawą ręką. W dalszym ciągu
zabawy nauczycielka sugeruje zepsucie się lewej nogi, potem prawej ręki i lewej
ręki. Za każdym razem pajace powracają do stanu wyjściowego; są naprawione.
„Mały guzik – duży guzik” – dobieranie par przeciwstawnych.
Przed dzieckiem kładziemy duży guzik i prosimy o wyszukanie małego, kładąc
płaski, prosimy o wypukły itd.Dziecko samo dobiera guziki, starając się utworzyć
jak najwięcej par przeciwstawnych.W zabawie udział bierze kilkoro dzieci.
Na sygnał układają pary przeciwstawne. Wygrywa dziecko, które miało
najwięcej par.
Zabawa „Sokole oko”
Bierzemy kilka guzików i obrysowujemy je (mogą to wykonać dzieci).
Następnie prosimy dziecko, by umieściło guziki na odpowiednim miejscu.
Zabawa w schowany klocek
Celem tej zabawy jest utrwalenie przez dzieci znajomości relacji: klocki mają
ten sam kolor. Wszystkie klocki są umieszczone w woreczkach lub pudełkach.
Każde dziecko z zamkniętymi oczyma wybiera dowolny klocek, a następnie
szuka drugiego, którego długość jest równa długości pierwszego klocka.
Po otwarciu oczu stwierdzają, że wybrane przez nich klocki mają ten sam kolor.
Co spada, a co nie?
Na blacie stolika leżą różnorodne, odpowiednio dobrane przedmioty: metalowy
klucz, kasztan, metalowa przykrywka do słoika, szklana butelka, wata, ptasie
pióro, kawałek styropianu, karta papieru, kawałek folii aluminiowej, kamyk.
Zachęcamy dzieci, aby wystąpiły w roli wiatru. Stojąc z jednej strony stołu
dmuchają na leżące na stole przedmioty. Obserwują, jak jedne z nich spadają
na podłogę, inne zaś nie. – Co się stało?
Zabawa badawcza „Mierzymy czas”
Robimy stożek z papieru i w ścięty czubek wkładamy słomkę. Powstały lejek
wkładamy w otwór przeźroczystej butelki. Dzieci wsypują kolejno piasek
z naczyń o różnej wielkości (nakrętka, łyżka, kubek od jogurtu) i obserwują,
ile czasu trwa przesypywanie piasku. Mogą odmierzać czas liczbą klaśnięć.
Zabawa „Kto szybciej”
W misce z wodą kilkoro dzieci ustawia łódki, np. z korka, z papieru.
Na sygnał każde dmucha w żagle swej łódki. Wygrywa ten, kto pierwszy
dotrze do wyznaczonego celu.
Zabawa „Pomagamy krasnoludkom”
Do zabawy potrzeba 7 kartoników z wózkami o zróżnicowanej wielkości
i bez kół. Opowiadamy dzieciom: „Krasnoludki do przewożenia kamieni
zrobiły sobie wózki. Większy – zrobił większy, mniejszy – mały. Proszę
ułożyć kartoniki z wózkami od najmniejszego do największego i wyszukać
dla każdego po dwa takie same guziki – koła.
Zabawa „Kolorowe schodki”
Zabawę tę możemy przeprowadzić w każdej grupie wiekowej, różnicując
liczbę i długość klocków. Dzieci 6 – letnie wybierają z zestawu 10 klocków,
po jednym z każdego koloru, a następnie „budują kolorowe schody”.
Przy wchodzeniu i schodzeniu po stopniach wymieniają nazwy kolorów
poszczególnych stopni.
Gra w dobieranie - ćwiczenia w sferze percepcyjnej
Nauczycielka przygotowuje zestawy obiektów do szeregowania. W kopertach
umieszcza po dwa zestawy elementów, z których każdy należy uporządkować
według wykrytego kryterium różnicy, np. grubości, długości, i jednocześnie
przyporządkować elementy jednego zbioru elementom drugiego zbioru.
Np.: im większy kwiatek, tym większy listek.
Polecenie: „Przyjrzyj się, czy wszystkie kwiatki są takie same? Jak można
je uporządkować?” W kopertach mogą znajdować się:
- ptaki o różnej wielkości i gałązki o różnej długości i grubości;
- ptaki i gniazdka o różnej wielkości itp.
Okresy ludzkiego życia w teatrze pantomimy
„Potrafiliście rozwiązać trudne zadanie – ułożyć zdjęcia do albumu, a teraz
proponuję wam przedstawienie w teatrze pantomimy tego, co robią dzieci,
młodzież, czy ludzie dorośli” – proponuje nauczycielka. Dzieci przedstawiają
gestem, mimiką, co robi mama? Co robił tata, gdy był taki jak dzieci
w przedszkolu? Co robiła mama, gdyby była dziadziusiem?
„Pojazdy”
Dzieci słuchają nagrań odgłosów różnych pojazdów (sanie – dzwoneczki,
wóz – odgłos uderzeń kopyt końskich o bruk, samochód – warkot silnika,
tramwaj – dzwonek tramwajowy, samolot – odgłos odrzutowca).
Zadaniem ich jest prawidłowe rozpoznanie i nazwanie pojazdu, a następnie
umieszczenie jego sylwetki na tablicy flanelowej. Gdy na tablicy powstanie
zbiór pojazdów, nauczycielka stawia następne zadanie. Dzieci mają ułożyć
sylwetki pojazdów w określony sposób – od pojazdu poruszającego się
najwolniej do pojazdu poruszającego się najszybciej.
Składanie i rozkładanie figur
Dzieci znają figury geometryczne. Z dużych klocków Dienesa odrysowują
figury na papierze i wycinają. Nauczycielka inicjuje zabawę w „Czarodziejskie
figury”. Np. z kwadratu można otrzymać różne figury. Czynność odwrotna:
z pociętych figur składają figurę o zadanym kształcie, np. na dużych klockach
z kompletu logicznego.
Zabawa ruchowa dla dzieci młodszych – Pokaż, w jakiej jesteś grupie
„Wymyśliłam dla was nową zabawę” – mówi nauczycielka i rysuje w poprzek
sali linię kredą. „Możecie potańczyć po całej sali, ale kiedy muzyka się skończy,
zatrzymajcie się”. Kiedy dzieci stanęły nieruchomo, nauczycielka zwróciła uwagę
na obrazki znajdujące się w obu częściach sali. „To jest miejsce dla…
(różnych pojazdów)”. „A to jest miejsce dla… (różnych zwierząt)”.
Dzieci odtwarzają ruchem różne zwierzęta lub pojazdy. Po chwili muzyki
nauczycielka proponuje inne obrazki i zabawa trwa nadal.
Zabawa słowami – wyliczanki
dla dzieci młodszych
„Usiądźmy w kole” – proponuje nauczycielka. „Posłuchajcie wyliczanki”.
W ogródku Nastki rosną kwiatki
Tam bratki rosną? – rosną.
Tam wierzby rosną? – nie.
Tam fiołki rosną? – rosną.
Tam ziemniaki rosną? – nie.
O czym może być następna wyliczanki?
„Na błękitnym niebie fruwają gołębie,
A wróble fruwają? – fruwają”
„Co powiecie dalej?”
Dzieci podają nazwy ptaków. Można układać też inne wyliczanki. Zabawa ta
wymaga ustalenia wyraźnego kryterium grupy, którą należy odtwarzać,
podając nazwy szczegółów.
Zabawa: „Na którym schodku stoi kotek?”
Dzieci budują schodki z 10 klocków (o wzrastającej długości). Przeliczają stopnie
posługując się liczebnikami: pierwszy, drugi… piąty itd. Po schodach wchodzi kotek.
Zatrzymuje się na piątym schodku. Nauczyciel pyta: - „Na którym schodku stoi
kotek?” Dzieci odpowiadają poprawnie: - „na piątym”. Następnie zakrywa się
schodki, które przeszedł kotek i stawia się dzieciom pytanie: - „ile schodków
przeszedł kotek, jeżeli stoi na piątym?” i tu pojawia się trudność. Dzieci twierdzą,
że kotek przeszedł pięć schodków. Dopiero po powtórnym przeliczeniu
ze zdumieniem stwierdzają, że kotek stoi na piątym schodku, ale przeszedł
dopiero cztery.
...
Monika201286