Definicja.pdf

(47 KB) Pobierz
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.01//EN" "http://www.w3.org/TR/html4/strict.dtd">
Marihuana - co mówi encyklopedia: Popularna
Encyklopedia Powszechna
Marihuana, narkotyk pochodzenia roślinnego wytwarzany z konopi, rozróżniamy ich trzy
rodzaje: Cannabis rudealis rosnąca terenach Afganistanu, Kazachstanu, Kirgistanu,
Turkmenistanu i Uzbekistanu, Cannabis indica rosnąca na Półwyspie Indyjskim oraz
Cannabis sativa pochodząca z centralnej Azji przywieziona do Europy i Ameryki. Jako
substancji psychoaktywnej zaczęto jej używać w Europie w pierwszej połowie XIX w.
Nastąpiło to po kolonizacji Indii przez Wielką Brytanię i wyprawie Napoleona do Egiptu.
Naukowcy powracający z Indii i Egiptu w wyniku poczynionych tam obserwacji rozważali
możliwość zastosowania marihuany w medycynie.
W 1839 została zastosowana z powodzeniem jako środek znieczulający przy bólach
reumatycznych i bólach tężcowych. Terapię taką stosował u swoich pacjentów W. B.
O'Shaughnessy.
Obecnie, pomimo delegalizacji, jest szeroko stosowana jako narkotyk rekreacyjny, jej
działanie w dużym stopniu zależy od psychiki przyjmującego narkotyk. Zewnętrzne
objawy przyjęcia narkotyku to przekrwione oczy, stan głębokiego zamyślenia lub tzw.
wesołkowatość. Najczęściej opisywane efekty działania to: zwiększone poczucie humoru,
euforia, empatia, poczucie jedności ze światem, wyczulenie zmysłów dotyku, smaku i
słuchu, zaburzenia w odczuwaniu mijającego czasu, odczucie fizycznego relaksu, częste
zapominanie, kłopoty z pamięcią krótką utrzymujące się do paru dni od zażycia, łatwość
zasypiania. Do rzadko spotykanych należą: nudności, chwilowa utrata kontroli nad
własnym ciałem, złe samopoczucie, zawroty głowy, zaburzenia widzenia i słyszenia,
drżenie mięśni, palpitacje serca oraz lekkie halucynacje. Najczęściej spotykaną formą
przyjmowania narkotyku jest palenie go w ręcznie skręcanych papierosach zwanych
potocznie "joint", przygotowywanych z suszonych żeńskich kwiatostanów konopi
wymieszanych z tytoniem. Równie popularne jest użycie specjalnej fajki z filtrem
wodnym, zwanej "bongo". Inną formą przyjmowania narkotyku jest spożywanie ciastek,
nalewek itp. zawierających THC.
Składnikami psychoaktywnymi marihuany są kannabinole: ?1 i ?6
868990188.001.png
tetrahydrokannabinole (THC). THC jest rozpuszczalne w tłuszczach i alkoholu, co
powoduje odkładanie się narkotyku w komórkach tłuszczowych organizmu. Całkowite
usunięcie THC z organizmu zajmuje około jednego miesiąca po jednokrotnym przyjęciu
(około 10% dziennie). Przedawkowanie prowadzi do śmierci. Dawka śmiertelna to ok. 3,5
kg szczytów roślin wypalonych lub zjedzonych w czasie 24 godzin. Marihuana nie
wywołuje uzależnienia fizjologicznego, jednakże zdarzają się przypadki lekkiego uzależnia
psychicznego. Zaprzestanie przyjmowania narkotyku nie wywołuje skutków ubocznych
określanych potocznie zespołem odstawienia, z jakim mamy do czynienia np. przy
odstawieniu heroiny, kokainy, alkoholu, nikotyny czy innych narkotyków.
Dostępna na czarnym rynku w formie suszonych żeńskich kwiatostanów z dodatkiem
liści. Uprawa, handel, a także samo posiadanie są w Polsce, jak i w większości krajów
europejskich karalne. Wyjątek stanowi Holandia, gdzie marihuanę można nabyć i używać
legalnie.
Negatywnie wpływa na zdolność prowadzenia samochodu i obsługę maszyn. Wieloletnie
palenie marihuany może prowadzić do chorób górnych dróg oddechowych z powodu
zawartych w niej substancji smolistych (nieżyty, zapalenia i bronchit). Białka oczu mogą
nabrać charakterystycznego żółtawego koloru na skutek zaczopowania znajdujących się
w nich naczyń krwionośnych.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin