Podstawowa praktyka cz1 -Webu Sayadaw.doc

Podstawowa praktyka cz 1

Wprowdzenie

Webu Sayadaw urodził się szóstego dnia po nowiu w miesiącu Tabaung w roku 1257 według kalendarza birmańskiego (17 lutego 1896r) w Ingyinbin niewielkiej wiosce koło Shwebo w górnej Birmie. Pierwszą ordynację otrzymał w wieku dziewięciu lat, otrzymując imię Shin Kumara. Mając dwadzieścia lat został ordynowany na pełnoprawnego członka Sanghi, jednocześnie zmieniając imię na U Kumara. “Webu Sayadaw”, co oznacza “święty nauczyciel z Webu” jest tytułem nadanym mu po tym jak został w pełni wykwalifikowanym nauczycielem.

U Kumara udał się do Mandalay, aby studiować w słynnej świątyni Masoyein , będącej w tamtym czasie wiodącym klasztornym uniwersytetem. W siódmym roku pobytu, po pełnej ordynacji, opuścił klasztor, aby wcielić w praktyce to, czego się nauczył na temat medytacji. Po opuszczeniu klasztoru Masoyein, U Kumara spędził cztery lata w samotności. Następnie udał się do swojej rodzinnej wioski Ingyinbin na krótką wizytę, gdzie nauczał przyjętej przez siebie techniki medytacji. „ To jest najkrótsza droga do Nibbany” mówił, „każdy może nią podążać. Jest spójna, pozostaje w zgodności z nauczaniem Buddhy, przechowanym w pismach. To jest prosta droga do Nibbany.”

Wśród trzynastu praktyk określanych jako dhutanga , podejmowanych często przez mnichów żyjących w samotności, celem przezwyciężenia lenistwa czy pobłażania sobie, istnieje praktyka polegająca na nieprzyjmowaniu pozycji leżącej nawet podczas snu. Mnisi wykonujący tę szczególną praktykę spędzają całe noce siedząc i medytując, pozbawiając się uczucia senności. Panuje przekonanie, że Webu Sayadaw praktykował to przez całe życie. Nauczał, że wysiłek jest kluczem do sukcesu, nie tylko w ziemskich przedsięwzięciach, ale też w medytacji. Sen był dla niego stratą czasu. Jeden z uczniów Webu Sayadawa opowiadał mi historię z czasu kiedy sam był ordynowany przez swojego nauczyciela. Webu Sayadaw zauważył, że uczeń ten oprócz mnisich rekwizytów miał siatkę przeciw komarom i poduszkę do spania. Wskazując na te przedmioty zapytał: Poduszka i siatka przeciw komarom, panie? Czy to są mnisie rekwizyty? Nie, panie-odpowiedział ów uczeń. Świeżo ordynowani mnisi zdecydowali, aby odesłać te “luksusy” rodzinie.

Webu Sayadaw podkreślał, że praktyka medytacji jest jedyną drogą, aby wypełnić naukę Buddhy. Studiowanie pism, jakkolwiek pożyteczne, nie jest niezbędne do osiągnięcia Nibbany. Technika medytacji, której nauczał jest jedną z czterdziestu wspomnianych w pismach technik, rozwijających samadhi – koncentrację. Technika ta - anapana sati wymaga bycia świadomym (1) wdechu, w momencie wdechu, (2) wydechu w momencie wydechu, (3) w punkcie czy obszarze, który jest dotykany przez strumień powietrza. W Visuddhimagga Buddhaghosa opisuje szesnaście sposobów podejścia do tej medytacji, ale Webu Sayadaw przypominał swoim uczniom, że nie muszą znać tych szczegółów. Jedyne czego potrzebują, to świadomość rzeczywistości wdechu i wydechu.

U Hte Hlain, który zebrał kilka wykładów zawartych w tej książce, pisał: “Webu Sayadaw nauczał czasem pięć czasem dziesięć razy dziennie. W każdym wykładzie omawiał siedem głównych punktów. Zakładając, że Webu Sayadaw wygłosił 10 000 wykładów przez całe życie, tematy te były omówione 10 000 razy. Zawsze je uwzględniał, nawet gdyby miał je po raz kolejny powtórzyć. Wyjaśniał naukę w prostych słowach, tak, aby nawet zwyczajni ludzie mogli ją zrozumieć, nawet trudne zagadnienia wydawały się proste.”

A oto siedem punktów poruszanych w wykładach przez Webu Sayadawa:

(1) Człowiek może oczekiwać spełnienia swoich aspiracji dotyczących oświecenia, jeśli jest doskonały w moralności.
(2) Podczas praktyki hojności (dana) , niezwykle ważne jest nastawienie umysłu i intencja , które jej towarzyszą.
(3) Wierzący w prawo kammy powinien zawsze postępować w sposób prawy.
(4) Człowiek nie powinien dążyć do szczęścia dostępnego w świecie ludzi lub niebiańskich światach, które jest nietrwałe. Powinien dążyć jedynie do Nibbany.
(5) Dzięki pojawieniu się Buddhy mamy możliwość praktykować w sposób pełny właściwe postępowanie (carana) i mądrość (pañña), czerpiąc z tej praktyki wszelki pożytek.
(6) Od momentu narodzin do śmierci, wdychamy i wydychamy powietrze. Jest to powszechne, łatwe do zrozumienia doświadczenie. Podczas wdechu i wydechu powietrze dotyka okolicy nozdrzy. W każdej chwili powinniśmy być tego świadomi.
(7) Podczas chodzenia, pracy, robienia czegokolwiek, powinniśmy być zawsze świadomi wdechu i wydechu.

Większość z tych wykładów była wygłoszona w obecności wielu słuchaczy podczas podróży Webu Sayadawa w dolnej Birmie. Osoba, czy osoby odpowiadające na pytania Webu Sayadawa są świeckimi uczniami siedzącymi blisko niego.

Niektóre wykłady zostały przetłumaczone ze zbioru zgromadzonego i opatrzonego wstępem przez U Hte Hlain, opublikowanego przez Ministerstwo Spraw Religijnych Birmy. Inne wykłady zostały spisane z zachowanych nagrań przez tłumacza i przetłumaczone na angielski. Tytuły wykładów zostały dodane później, nie były nadane przez Webu Sayadawa.

Wykłady te były improwizowane, znajdziemy w nich wiele powtórzeń. Zostały poddane nieznacznym zabiegom redakcyjnym, aby miały formę łatwiejszą do czytania. Z tekstu usunięto jedynie oczywiste powtórzenia, mające głównie retoryczna wartość. Czytelnik może mieć wrażenie powtarzalności wykładów, ale będąc cierpliwym i świadomym, doświadczy wglądu w praktyczny buddyzm.
Webu Sayadaw nie był nauczycielem akademickim, a jego wykłady nie były adresowane do intelektualistów wolących studiowanie buddyjskiej filozofii zamiast praktyki. Jego odświeżająca prostolinijność, cierpliwość, cudowne poczucie humoru, pokora, pokazały ten aspekt nauki Buddhy, którego nie można dostrzec czytając jedynie teksty. Ponadto, wypowiedzi słuchaczy, dają nam wyobrażenie jak buddyzm jest praktykowany w obecnych czasach w Birmie.

Webu Sayadaw pielgrzymował do miejsc związanych z buddyzmem w Indiach i Sri Lance. Odszedł 26 czerwca 1977r w ośrodku medytacyjnym w swojej rodzinnej wiosce w Ingyinbin. Był uważany za arhanta, osobę, która w praktyce w pełni zrozumiała Cztery Szlachetne Prawdy i doszła do kresu cierpienia.

— Roger Bischoff

Co jest naprawdę istotne

WEBU SAYADAW: Zdecydowaliście się postępować moralnie (sila). Jeśli podjęliście trud doskonalenia w moralności, wypełnijcie to postanowienie jak najlepiej. Wasze aspiracje się zrealizują tylko wtedy, jeśli będziecie przestrzegać zaleceń moralnych w najwyższym stopniu, a będziecie szczęśliwi zarówno teraz jak i w przyszłości.

Jedynie nauczanie Buddhy może dać wam prawdziwe szczęście zarówno obecnie jak i w pozostałej samsarze, cyklu powtarzających się narodzin i śmierci. Nauczanie Buddhy zostało zapisane w Tipitace, trzech koszach pism. Tipitaka jest bardzo obszerna. Jeśli chcielibyśmy wyciągnąć z niej esencję, otrzymamy trzydzieści siedem czynników oświecenia.i Elementy Szlachetnej Ośmiorakiej Ścieżki są z kolei esencją trzydziestu siedmiu czynników oświecenia.1 Istotą Szlachetnej Ośmiorakiej Ścieżki jest ćwiczenie w trzech aspektach: moralności, koncentracji umysłu, najwyższej mądrości. Esencją tych trzech aspektów praktyki jest jedna Dhamma czyli Uniwersalne Prawo.

Żeby nie było nieokrzesania w waszych uczynkach czy mowie, umysł i ciało muszą pozostawać pod kontrolą tak, jak teraz. To jest prawdziwa moralność (adhisila). Umocnienie w moralności sprawia, że, umysł staje się pełen łagodności i niezmąconego spokoju, traci swoją szorstkość. Mówimy wtedy o właściwej koncentracji umysłu (adhicitta). Jeśli koncentracja jest tak mocna, że umysł pozostaje skupiony na jednym punkcie przez dłuższy czas, wtedy możecie zauważyć, że w ciągu sekundy materia powstaje i rozpuszcza się miliony razy. Jeśli umysł (nama) zna materię (rupa), wie, że materia tworzy się i rozpada miliony razy w czasie jednego mignięcia okiem. Poznanie dotyczące pojawiania się i dezintegracji nazywane jest prawdziwą mądrością (adhipañña).

Kiedy robimy wdech lub wydech, powietrze dotyka okolicy nozdrzy. Wrażliwa materia rejestruje dotyk powietrza. W tym procesie doznanie dotyku jest materią, a całkowita wiedza o tym dotyku jest umysłem. Więc nie szukajcie u innych odpowiedzi na pytanie o umysł i materię, obserwujcie wasz oddech, a dowiecie się o nich poprzez własne doświadczenie.

Kiedy powietrze jest wdychane, czujemy jego dotyk, podobnie, kiedy jest wydychane, czujemy dotyk. Jeśli będziecie doświadczali tego dotyku nieprzerwanie, wtedy chciwość (lobha), niechęć (dosa),złudzenie (moha) nie będą miały okazji, aby powstać, a płomienie tych zanieczyszczeń przygasną.
Nie możecie doświadczyć dotyku powietrza zanim on się rzeczywiście nie pojawi, w żaden sposób nie możecie tego doświadczyć. Tylko podczas ruchu powietrza do wewnątrz lub na zewnątrz możecie poczuć doznanie dotyku. Oto, co nazywamy obecnym momentem.

Kiedy czujemy dotyk powietrza, wiemy, że to tylko umysł i materia. Wiemy to dzięki własnemu doświadczeniu, że nie ma żadnego „ja”, żadnych innych ludzi, nie ma mężczyzny, ani kobiety. Doświadczamy samodzielnie tego, co Buddha nazwał rzeczywistą prawdą. Nie ma potrzeby wypytywać innych. Kiedy doświadczamy wdechu i wydechu, nie ma żadnego „ja”.

Kiedy to rozumiemy, nasz pogląd jest czysty, mamy właściwy pogląd. Wiemy, że w tym momencie nie ma niczego innego poza nama i rupa, umysłem i materią. Wiemy również, że umysł i materia są różnymi jednostkami. Jeśli wiemy jak odróżnić pomiędzy umysłem i materią, osiągnęliśmy analityczne poznanie umysłu i materii (nama-rupapariccheda-ññ).

Jeśli doświadczamy dotyku powietrza jako dotyku powietrza w momencie, kiedy się pojawia, nasz umysł jest czysty i pożyteczny. Nie myślcie, że osiągana korzyść nawet w jednej sekundzie jest chwilowa, nie myślcie, że ci, którzy medytują nie mają żadnego pożytku ze swojej praktyki. Teraz, kiedy narodziliście się szczęśliwie jako ludzie, spotkaliście się z nauką Buddhy, możecie osiągnąć wielkie korzyści. Nie martwcie się, co będziecie jeść i pić, wykonajcie największy możliwy dla was wysiłek.

Czy obecny czas nie jest pomyślny?

UCZEŃ: Tak panie, jest pomyślny.
SAYADAW: W rzeczy samej! Czy ci dobrzy ludzie, którzy z otwartym umysłem przyjmują i praktykują nauki Buddhy mogą zrealizować swoje aspiracje osiągnięcia Nibbany, podobnie jak szlachetni ludzie w przeszłości, którzy otrzymywali instrukcje od samego Buddhy?
U: Tak panie, mogą.
S: A więc, jak długo przetrwa Nauczanie Buddhy?
U: Przez pięć tysięcy lat, panie.2
S: A teraz powiedz mi, ile z tych pięciu tysięcy lat mamy za sobą?
U: Panie, około połowa tego czasu już przeminęła.
S: A więc ile jeszcze pozostało?
U: Około 2500 lat, panie.
S: Jaka jest obecnie przeciętna długość ludzkiego życia?3
U: Około stu lat, panie.
S: Ile masz lat?
U: Trzydzieści siedem, panie.
S: A więc, ile jeszcze ci pozostało?
U: Sześćdziesiąt trzy, panie.
S: Ale czy możesz być pewien, że będziesz żył tak długo?
U: Nie wiem tego, panie.
S: Nie wiesz więc, jak długo masz zamiar żyć?
U: Nie, panie. Nie jest możliwe, wiedzieć to na pewno.
S: Ale możemy być pewni, że skoro już żeśmy się narodzili, musimy doświadczyć cierpienia starości, chorób i śmierci.
U: Tak, panie.
S: Czy możemy rozkazać starości, bólowi i śmierci by przestały istnieć na jakiś czas, by odeszły na jakiś czas?
U: Nie, panie.
S: A więc one nigdy nie ustają. Możemy poprosić je, aby przestały wykonywać swoje dzieło?
U: Nie panie, nie możemy.
S: Czy w takim razie możemy być pewni, że musimy umrzeć?
U: Tak panie, to jest pewne, że wszyscy musimy umrzeć.
S: Jest pewne, że wszyscy musimy umrzeć. A co z życiem?
U: Nie możemy być pewni tego, jak wiele lat nam zostało do przeżycia, panie.
S: Komu dane jest przeżyć trzydzieści lat, umiera, kiedy dożyje tego wieku. Jeśli dane ci przeżyć czterdzieści lub pięćdziesiąt lat, umrzesz w wieku czterdziestu lub pięćdziesięciu lat. A jeśli ktoś umrze, czy możemy przywrócić go do życia?
U: Nie, panie, nie możemy.
S: Ile lat twojego życia by nie upłynęło, one już przeminęły. Co ci jeszcze pozostało do pomyślnego ukończenia dzieła życia?
U: Szczęście podążania ścieżką pozwalającą na osiągnięcie stanów zrealizowanych i osiągnięcie Nibbany.4
S: Tak, jako że, nie osiągnąłeś jeszcze ścieżki ani stanów urzeczywistnionych, jesteś przygnębiony. Czy wykorzystałeś właściwie lata, które minęły, czy raczej marnowałeś swój czas
U: Marnowałem czas, panie.
S: Więc nie marnuj czasu, który ci pozostał. Masz czas, aby dążyć do celu niezłomnie, wkładając w to całą swoją energię; możesz być pewien, że umrzesz, lecz nie możesz być pewien, jak długo jeszcze przyjdzie ci żyć. Niektórzy żyją bardzo długo. Niektórzy z największych uczniów Buddhy- czcigodny Maha Kassapa i czcigodny Maha Kaccayana żyli ponad sto lat. Niektórzy żyli osiemdziesiąt lat. Aby móc żyć tak długo, musimy okazywać szacunek tym, którzy na to zasługują, musimy być bardzo pokorni. Czy okazujecie szacunek swojemu ojcu i matce?
U: Okazujemy, panie.
S: Czy okazujecie szacunek ludziom starszym od was i zajmującym wyższą pozycję niż wasza?
U: Okazujemy szacunek tym, którzy są starsi od nas lub piastują wyższe stanowisko niż my. Nawet jeśli ktoś jest dzień, czy pół dnia starszy, okazujemy szacunek, panie.
S: Kiedy okazujecie im szacunek?
U: Wieczorem, zanim pójdziemy spać okazujemy szacunek Buddzie i w tym samym czasie okazujemy szacunek dla naszych starszych.
S: A co w innym czasie?
U: W innym czasie nie okazujemy szacunku, panie.
S: Mówisz, że okazujecie szacunek waszym starszym po okazaniu szacunku Buddzie. Ale czy wyrażacie szacunek dla tych, z którymi mieszkacie, dla tych, którzy są w tym samym wieku? Jeśli położyłbym paczki zawierające 1000 dolarów wzdłuż drogi, tak, aby można było je wziąć, czy wy przyjaciele, wzięlibyście jedną z nich?
U: Oczywiście, że tak, panie.
S: Czy gdybyście znaleźli drugą, również byście ją wzięli?
U: Oczywiście, że tak, panie.
S: Jeśli znaleźlibyście trzeci plik banknotów, czy też byście wzięli?
U: Oczywiście, że wzięlibyśmy, panie.
S: Jeśli już mielibyście jedną paczkę, nie chcielibyście, aby ktoś inny wziął następną?
U: Nie myślelibyśmy w ten sposób, panie.
S: Jeśli tak by się zdarzyło, że byłbyś z przyjacielem. Czy pozwoliłbyś mu znaleźć jedno zawiniątko banknotów myśląc :”Będę udawał, że go nie zauważyłem. W końcu mam już jedno”? Czy pozwoliłbyś przyjacielowi wziąć jedno czy też zagarnąłbyś pieniądze sam?
U: Zagarnąłbym wszystko, co tylko bym mógł, panie.
S: Tak, tak, przyjaciele, nie jesteście zbyt przyjemni. Jeśli rzecz zaczyna dotyczyć pieniędzy, nie jesteście w stanie dać ich nikomu. Ale potem mówicie, że jesteście pełni szacunku i skromności, gdyż okazujecie szacunek Buddzie codziennie wieczorem. Jeśli pielęgnujecie myśli: „Dlaczego on ma być lepszy de mnie? Czy jego zrozumienie jest większe niż moje?”, wasz umysł jest pełen dumy. Jeśli okazujecie szacunek swoim rodzicom, nauczycielom, starszym, mądrzejszym lub zajmującym ważniejszą pozycję bez cienia dumy, będziecie żyć i ponad sto lat. Co otrzymacie , jeśli będziecie okazywać szacunek tym ludziom? Czy tylko pieniądze? Czy tylko 1000 dolarów?
U: To będzie coś więcej niż pieniądze.
S: W rzeczy samej! I pomimo, że wiecie, co naprawdę ma znaczenie, nie dalibyście 1000 dolarów komuś innemu, raczej wolelibyście zachować je dla siebie. Kiedy Buddha, kierowany współczuciem nauczał Dhammy, czy wszyscy ją rozumieli?
U: Nie, panie, nie wszyscy ją rozumieli.
S: A dlaczego?
U: Niektórzy nie słuchali Buddhy, panie.
S: Tylko jeśli przyjmiecie nauczanie Buddhy możecie osiągnąć któryś stopień przebudzenia: pełne przebudzenie Doskonałego Buddhy, przebudzenie Paccekabuddhy, przebudzenie głównego ucznia, wielkiego ucznia lub zwykłego ucznia –Arahanta.5 Jeśli tylko zechcecie osiągnąć któryś z tych typów przebudzenia, możecie. Poprzez nauczanie Buddhy możecie osiągnąć szczęście już teraz, ale też szczęście, które pozostanie z wami w przyszłości. Ile trzeba czasu, aby ziarno wykiełkowało?
U: Tylko jedną noc, panie.
S: Kiełek potrzebuje tylko jednego dnia. Jeśli macie ziarno, dobrej jakości ziarno, które wypuściło kiełki, a nie będziecie go pielęgnować, czy wyda plon?
U: Nie, panie, nie wyda.
S: Nawet jeśli macie ziarno dobrej jakości, jeśli nie będziecie go pielęgnować, nie wyda plonu. Tak samo jest z Nauczaniem Buddhy. Tylko wtedy jeśli je zaakceptujecie, będziecie je w stanie zrozumieć. Co osiągniecie poprzez naukę, jak żyć ze świadomością nietrwałego umysłu i materii?
U: Świadomość zwaną vijja, panie, prawdziwe zrozumienie.
S: A jeśli ktoś żyje bez Nauczania Buddhy, jak to nazwiemy?
U: To jest avijja, panie, ignorancja.
S: Jeśli przeżyjesz całe życie z vijja, rozumiejąc Dhammę Buddhy, to gdzie pójdziesz po śmierci?
U: Odrodzę się w dobrym planie egzystencji, panie.
S: Co się stanie po życiu pełnym ignorancji?
U: Taki człowiek odrodzi się w niższej sferze, panie.
S: Teraz wyobraźmy sobie starszego człowieka około siedemdziesiątki, który okazuje szacunek Buddzie. Kiedy to robi, nie jest w stanie utrzymać swojego umysłu skupionego na Dhammie. Pozawala, aby jego umysł wędrował tu i tam. Jeśli ten człowiek umrze w tym momencie, gdzie pójdzie?
U: Pójdzie do niższych światów, panie.
S: Naprawdę? Pomyśl uważnie, zanim odpowiesz. On okazuje szacunek Buddzie i medytuje, a więc gdzie pójdzie, jeśli umrze w tym momencie?
U: Pójdzie do niższych światów, panie.
S: Ale dlaczego?
U: Dlatego, że jego umysł wędruje tu i tam, panie.
S: Tak. Jakie właściwości powstają w umyśle osoby żyjącej w ignorancji?
U: Chciwość, niechęć i złudzenie, panie.
S: Czym jest chciwość (lobha)?
U: Chciwość jest chceniem czegoś, panie.
S: Chciwość obejmuje wszelkie upodobanie, bycie wabionym przez coś, chcenie. Mówi się, że ten, kto umiera mając upodobanie do czegoś lub chcąc czegoś w swoim umyśle, odrodzi się jako duch. Czym jest niechęć (dosa)?
U: Niechęć jest wrogością, panie.
S: Tak, niechęć jest przyczyną twojej walki. Niechęć powstaje, ponieważ nie dostajesz czegoś, czego chcesz, a tego, co dostajesz, nie chcesz. Nielubienie jest niechęcią. Jeśli umrzesz z uczuciem nielubienia w swoim umyśle, odrodzisz się w piekle. Złudzenie (moha) jest ignorancją dotyczącą korzyści z bycia hojnym, moralnym i praktykującym medytację. Jeśli umrzesz ze złudzeniem w swoim umyśle, odrodzisz się jako zwierzę. Nikt, żaden bóg, Deva czy Brahma nie stworzył ciała i umysłu. One stanowią obiekt Prawa natury, powstają i ulegają rozpuszczeniu, dokładnie jak nauczał Buddha. Jeśli umiera człowiek skoncentrowany na świadomości umysłu i materii, rozumie ich nietrwałość, pojawianie się i zanikanie, taka osoba zgodnie z nauczaniem Buddhy, odrodzi się jako człowiek, Deva czy Brahma. Jeśli ktoś idzie tam, gdzie chce iść , czy potrzebuje pytać innych o drogę?
U: Nie, panie.
S: Czy musi pytać innych: “Czy żyję w stanie wiedzy czy ignorancji?”
U: Nie, panie.
S: Nie, rzeczywiście nie musi. Dlatego pracujcie ciężko, aby doprowadzić zgromadzone w całej samsarze zasługi (parami) do zrealizowania. Bądźcie niezłomni w swoich wysiłkach.
Postępujcie tak, jak postępowali mądrzy ludzie w przeszłości po otrzymaniu nauk bezpośrednio od Buddhy. Pracowali, aby osiągnąć Nibbanę. Pamiętajcie, że wy również zostaliście urodzeni w korzystnej formie egzystencji, nic nie może powstrzymać was od pracy, aby kroczyć ścieżką prowadzącą do owoców, do Nibbany.
Pracujcie, niezłomnie, nie szczędząc wysiłku, upewniając się, czy nie marnujecie nawet krótkiej chwili. Doradzajcie, nakłaniajcie innych do podobnej praktyki. Niech temu zmaganiu towarzyszy szczęście w waszych sercach. A kiedy osiągniecie powodzenie, bądźcie prawdziwie szczęśliwi.

Dach, który nie przecieka
WEBU SAYADAW: Zawartość Trzech Koszy, czyli spisanych nauk Buddhy jest ogromna. Nie sposób poznać wszystkiego. Będąc mądrymi, możecie zrozumieć nauki przekazywane wam z wielkim współczuciem przez mnichów. Przyłóżcie się porządnie do tego.
UCZEŃ: Panie, nie rozumiemy, co masz na myśli mówiąc: “ Przyłóżcie się porządnie.”
SAYADAW: Pozwólcie mi wytłumaczyć w ten sposób. Jeśli budujecie dom, przykrywacie go dachem, nieprawdaż?
U: Tak, panie, przykrywamy nasze domy dachami.
S: Kiedy położycie dach, czyż nie upewniacie się, czy jest on nieprzepuszczalny dla wody? Jeśli przykryjecie wasz dom właściwie, czy podczas niedużego deszcz dach przecieka?
U: Nie, panie, nie przecieka.
S: A jeśli pada bardzo obficie, czy dach przecieka?
U: Nie, panie, nie przecieka.
S: A jeśli słońce pali, czy będzie dawał jeszcze dobre schronienie?
U: Będzie, panie.
S: Dlaczego tak jest? Dlatego, że twój dach jest dobrze zbudowany. Czy jesteś w stanie dowiedzieć się, czy twój dach będzie przeciekał czy nie w czasie deszczu?
U: Tak, panie. Podczas deszczu łatwo to sprawdzić.
S: Widzisz, myślisz, ze nauczanie Buddhy jest obszerne i różnorodne, a tak naprawdę opisuje jedyną drogę ucieczki od cierpienia. Tylko jeśli wybierzesz jeden z obiektów medytacji podany przez Buddhę i doprowadzisz niezłomnie swój wysiłek do końca, możesz uczciwie ogłosić, że twój dach nie cieknie. Jeśli twój dach nie jest jeszcze odporny na deszcz, musisz być tego świadomy. W twoim sąsiedztwie jest pewnie wiele domów i one wszystkie mają dachy. Jakich materiałów używa się do budowy dachów?
U: Są dachy z blachy falistej, są też dachy z dachówki, są domy pokryte palmowymi liśćmi lub bambusem.
S: Tak, oczywiście. Jeśli dach z liści palmowych jest dobrze wykonany, jest wiarygodny?
U: Tak, panie, nie przecieknie.
S: Jeśli cynowy dach jest dobrze zmontowany, będzie odporny na deszcz?
D: Tak panie, będzie.
S: A co powiesz o właściwie położonej dachówce?
U: Żaden deszcz przez nią nie przejdzie, panie.
S: A co powiesz o dachach bambusowych, albo o dachach wykonanych z desek?
U: Jeśli są właściwie wykonane, nie przepuszczą wody, panie.
S: A więc, jeśli weźmiesz materiał, który ci najbardziej odpowiada, z którego buduje się dachy, czy da ci schronienie w czasie deszczu i słońca?
U: Jeśli zbudujemy z niego dobry dach, nie przecieknie, panie.
S: Budujemy dachy, bo nie chcemy zmoknąć w czasie deszczu, chcemy także uniknąć prażącego słońca. Nauczanie Buddhy jest obecnie dostępne. Zacznij praktykować jedną z technik, nauczaną przez Buddhę, zdecyduj się na niezłomny wysiłek i praktykę. Tylko jeśli będziesz niezłomny, twoja praktyka będzie przypominała dach. I ani chciwość, ani niechęć czy złudzenia nie będą mogły przeciec. Tylko jeśli dach nie przecieka, możemy powiedzieć, że jesteśmy schronieni. A co jeśli dach wciąż przecieka? Dzieje się tak, bo jest dobry, czy niezbyt dobry?
U: Dlatego, że jest niezbyt dobry, panie.
S: Cieknie, bo palmowe liście nie są dobrym materiałem do budowy dachu?
U: Nie, panie, palmowe liście są dobrym materiałem na dach.
S: A może blacha falista, dachówka, bambus, deski nie są odpowiednie do budowy dachu?
U: Nie, panie, z tego wszystkiego można zbudować dach.
S: A więc dlaczego dach przecieka?
U: Dlatego, że nie został właściwie zbudowany, panie.
S: Oczywiście, ale błąd został popełniony teraz. Trudno go będzie naprawić?
U: Dla tego, kto potrafi, to całkiem proste, panie.
S: Powiedz mi zatem, co musicie zrobić, jeśli cieknie w określonym miejscu?
U: Musimy załatać miejsce, które przecieka, panie.
S: Tak samo jest z medytacją. Teraz, kiedy dokładacie wszelkich starań, nie ma przecieku, jesteście bezpieczni. Jeśli chciwość, niechęć, złudzenia będą jeszcze kapać, pomimo waszej praktyki, musicie być świadomi faktu, że wasz dach jeszcze nie jest odporny na ten deszcz. Musicie wiedzieć, czy dach, który sobie zbudowaliście zatrzymuje deszcz, czy nie.
U: Panie, mamy wszyscy materiały do budowy dachu, ale dachy wciąż przeciekają. Chcielibyśmy poznać technikę budowania dobrego dachu.
S: Nie budujcie cienkiego, zawodnego lecz gruby, mocny dach.
U: Jak mamy budować gruby, mocny dach, panie? Kiedy siedzimy tutaj, tak jak teraz, wciąż musimy znosić przemoczenie deszczem.
S: Mądrzy ludzie praktykowali nauki nie pozwalając swoim wysiłkom ustać w żadnej z czterech pozycji ciała-siedząc, stojąc, leżąc, chodząc. Utrzymywali doskonalą ciągłość uważności, bez żadnej luki. Wy również powinniście praktykować w ten sposób. Uczniowie Buddhy utrzymywali uważność w jednym punkcie i nie pozwalali swojemu umysłowi przesunąć się na inny obiekt. Czy deszcz chciwości, niechęci i złudzeń może dotknąć tych, którzy są tak wytrwali?
U: Nie, panie, nie może.
S: Jeśli rozwiniecie ten sam rodzaj uważności zarówno kiedy siedzicie, kiedy stoicie czy chodzicie, czy deszcz będzie wciąż w stanie penetrować przez ochraniający was dach?
U: Panie, prosimy naucz nas techniki, która da nam schronienie.
S: Powiedz mi: czyż ktoś z tutaj zebranych nie oddycha?
U: Wszyscy oddychają, panie.
S: Kiedy po raz pierwszy zaczęliście oddychać?
U: To oczywiste w momencie narodzin, panie.
S: Czy oddychacie, kiedy siedzicie?
U: Tak, panie.
S: Czy oddychacie, kiedy stoicie, chodzicie, pracujecie?
U: Oczywiście, panie.
S: Kiedy jesteście bardzo zajęci i musicie zrobić wiele rzeczy, czy przestajecie wtedy oddychać mówiąc: Przykro mi, nie ma czasu na oddychanie, zbyt wiele pracy”?
U: Nie, panie nie przestajemy.
S: Czy oddychacie podczas snu?
U: Tak, panie.
S: Czy w takim razie musicie poszukiwać oddechu?
U: Nie, panie, on jest przez cały czas.
S: Nie ma istoty dużej czy małej, która nie wiedziałaby, jak oddychać. Gdzie czujecie dotyk powietrza podczas wydechu?
U: Gdzieś poniżej nosa, nad górną wargą, panie.
S: A podczas wdechu?
U: W tym samym miejscu, panie.
S: Jeśli zwrócicie uwagę na ten mały punkt i dotyk powietrza podczas wdechu i wydechu, czy możecie być tego świadomi?
U: To jest możliwe, panie.
S: Kiedy jesteście w ten sposób świadomi, czy jest jeszcze chcenie, niechęć, niewiedza, zmartwienie, lęk?
U: Nie, panie.
S: Widzicie więc, możecie wyzwolić się od cierpienia natychmiast. Jeśli podążacie za naukami Buddhy, od razu staniecie się szczęśliwi. Jeśli praktykujecie i szanujecie Dhammę usuwacie cierpienie nie tylko obecnego momentu, ale też przyszłe cierpienie. Jeśli macie zaufanie do mnichów i nauczycieli, zaowocuje to usunięciem obecnego i przyszłego cierpienia
Jedyny sposób na wyjście z cierpienia to podążać za nauką Buddhy. W tym momencie szanujecie naukę poprzez praktykę uważności. Czy wciąż musicie pytać innych, w jaki sposób praktyka Dhammy przynosi natychmiastowe uwolnienie od cierpienia?
U: Doświadczyliśmy tego sami, więc nie musimy pytać więcej innych.
S: Jeśli sami wiecie, jest jeszcze miejsce na wątpliwości i niepewność?
U: Nie, panie, nie ma.
S: Poprzez utrzymanie uwagi w jednym punkcie przez krótki czas, zrozumieliście tak wiele. Co się wydarzy jeśli utrzymacie swój umysł skoncentrowany tam przez dłuższy czas?
U: Zrozumienie stanie się głębsze, panie.
S: Jeśli wasz czas dobiegnie końca i będziecie musieli umrzeć kiedy wasza uwaga będzie skupiona w jednym punkcie, czy będziecie mieli powód do zmartwienia?
U: Nie ma powodu do zamartwiania się o przeznaczenie, gdy ktoś umiera mając umysł pod kontrolą.
S: W ten sposób uwalniamy się od cierpienia w kole narodzin, kiedy odkryjemy to sami, nie potrzebujemy wypytywać innych. Jeśli podejmiemy mocny i niezłomny wysiłek zgodnie z naszymi aspiracjami przebudzenia, czy jest jeszcze powód do wątpliwości: czy ja dostąpię tego, czy nie?”
U: Nie, panie uwolniliśmy się od wątpliwości.
S: A więc, macie pewność tego, co robicie, ponieważ poprzez wasz wysiłek powstaje jeden z czynników oświecenia - (viriya iddhipada) „podstawa osiągnięcia doskonałości poprzez wysiłek”. Przypuśćmy, że jacyś ludzie wam powiedzą” Nie idziecie nawet dobrą drogą, jak więc kiedykolwiek wam się ma powieść?” Czy wtedy pojawią się w was wątpliwości?
U: Nie, panie.
S: Wiecie, że mimo waszej pewności, możecie osiągnąć cel tylko poprzez praktykę, ludzie mogą mówić, że wasze wysiłki są na nic.
U: Panie, każdy zna siebie. Nikt z nas nie będzie miał wątpliwości, niezależnie od tego, co ludzie będą mówić.
S: A co jeśli nie sto czy tysiąc osób ale całe miasto powie, że to co robicie nie jest dobre?
U: Nawet jeśli całe miasto przybędzie, nie powstaną w nas wątpliwości, panie.
S: A jeśli cały kraj wam zaprzeczy?
U: Nawet wtedy, panie. Nie ma miejsca na wątpliwości, gdyż podążamy drogą szczęścia dla każdego z nas.
S: Tak, wiecie sami, jak wiele wysiłku musieliście włożyć. Ale nie sądźcie, że wasz wysiłek jest już doskonały. Jesteście na samym początku. Jest wiele do udoskonalenia. Jeśli siedzicie, chodzicie, stoicie, pracujecie jesteście zawsze w stanie być świadomi wdechu i wydechu, nieprawdaż?
U: Tak, panie.
S: Czy jeśli skupicie swoją uwagę w jednym punkcie, jesteście nieszczęśliwi?
U: Nie, panie.
S: Czy coś was to kosztuje?
U: Nie, panie.
S: Ludzie, Devy i Brahmy, którzy otrzymali nauczanie po oświeceniu Buddhy, praktykowali w sposób ciągły. Dlatego zrealizowali swoje aspiracje przebudzenia. Wszystko, czego nauczał Buddha, zostało zapisane w Tipitace. Jeśli utrzymacie waszą uwagę skupioną w jednym punkcie w czasie wdechu i wydechu, cała Tipitaka tam będzie.
U: Nie jestem pewien, czy właściwie rozumiem, panie.
S: Och, mój drogi, dlaczego miałbyś nie rozumieć? Oczywiście, że rozumiesz.
U: Ale powinniśmy upewnić się, że rozumiemy wszystko w najdrobniejszych szczegółach, panie.
S: Już zrozumieliście. Czy sprawdziliście, czy całe nauczanie Buddhy zostało zawarte w tej świadomości?
U: Ale, panie, nasza świadomość nie jest jeszcze wystarczająco głęboka.
S: Ale możecie rozmawiać o wykładach Buddhy, regułach dla mnichów i filozofii Abhidhammy.
U: Kiedy dyskutujemy, tylko tak rozmawiamy, bez prawdziwego poznania.
S: Trzepanie językiem….teraz, jeśli utrzymacie uwagę w jednym punkcie, czy możecie mi powiedzieć, że cała nauka jest tam obecna?
U: Nie wiemy, panie.
S: Nie mówicie, bo jesteście już zmęczeni?
U: Nie, panie, nie jesteśmy zmęczeni. Chcielibyśmy odpowiedzieć.
S: Jeśli chcemy doprowadzić cierpienie do końca, musimy obserwować zachowanie umysłu i materii. To mówi wszystko...