Teorie piękna w epoce nowożytnej - Romantyzm
• W świecie romantyzmu – kultura ludzi niezadowolonych
ð Nawrót do średniowiecza
ð Szukanie związków z ludem
ð Sztuka ma wymiar społeczny i moralny – zerwanie z neutralnym akademizmem
ð Nawrót do poezji jako królowej sztuk – Percy Shelley (1792-1922) „Obrona poezji”
Romantyczny wzorzec piękna
- Percy Bysshe Shelley (1792-1822)
„Obrona poezji” (1821)
„Poezja jest naprawdę czymś boskim. Jest ona jednocześnie ośrodkiem i obwodem wiedzy, jest tym, co obejmuje wszelką wiedzę, i tym, do czego wszelka wiedza musi się odnosić. Jest równocześnie korzeniem i kwiatem wszystkich innych organizmów myśli, jest tym, z czego wszystko wypływa i tym, co wszystko ozdabia”.
• apoteoza boskości i wszechpotęgi poezji, jako najwyższego z ludzkich osiągnięć
• koncepcja artysty, poety-geniusza i kreatora, którego wolności nie mają prawa pętać żadne więzy i ograniczenia.
• Koncepcje Shelleya dawały romantyczna wizję nieskrępowanej sztuki i wolnego artysty, były twórczą i ożywczą inspiracją dla rozwoju romantyzmu w wielu krajach europejskich.
Caspar David Friedrich (1774-1840)
Jego dzieła eksponowały duchową naturę pejzażu, przeciwstawiając potęgę przyrody kruchości człowieka.
Tworzył nastrojowe widoki morskich wybrzeży, górskich ośnieżonych szczytów, ruin, cmentarzy, przesycone romantyczną symboliką.
Théodore Géricault (1791-1824)
• zwany też "malarzem koni i wariatów"
• Malarz tworzył w ekstatycznym napięciu, próbując oddać najbardziej gwałtowne emocje.
• Najsłynniejsze dzieło to Tratwa Meduzy, obraz upamiętniający katastrofę francuskiego statku-korwety La Méduse (romantycznej metafory losu ludzkiego)
Eugene Delacroix (1798-1863)
• Delacroix był przede wszystkim kolorystą, artystą malującym ze swobodą, co po okresie bardzo oszczędnej kolorystyki i sztywnej kompozycji czasu klasycyzmu - wniosło element żywiołu już samą formą.
• Delacroix był twórcą "zaangażowanym"
• Był także twórcą dzieł religijnych, mimo że sam deklarował ateizm.
Wolność wiodąca lud na barykady 1830
moderator132