Bursztyn.pdf

Bursztyn

Zasadniczo Jantar zwany Bursztynem z łac. Sukcynitem, z gr. Elektronem . Jest tym

szczególnym organicznym kamieniem ozdobnym, który wymaga odrębnego omówienia.

Kamieniem został nazwany w starożytności i tak już pozostało do czasów obecnych.

Mimo, że potocznie nazywany jest kamieniem czy też minerałem to niezupełnie mieści

się on w definicji minerału. Dla takich nietypowych ciał przyjęto termin – mineraloid, czyli

ciało zbliżone. Bursztyny jako skamieniałe żywice dawnych drzew podzielono na kopalne

i kopalne żywice. Kopalne – to młode żywice a wiek ich nie przekracza 1 miliona lat.

Kopalne żywice – ich wiek idzie w dziesiątki i setki milionów lat.

Bursztyn w różnych gatunkach (jest ich około kilkuset) rozpowszechniony jest na całym

świecie ale największe jego złoża leżą w północnej Danii, na południowym wybrzeżu

Bałtyku oraz w Rumunii, Mołdawii i na Ukrainie.

Odmiany bursztynu na świecie

A. Północna

- Ambrozyn, Cedaryt, Dżelingit, Keflakit, Kanzanit, Uileryt

A. Południowa

- Jantar, Ambryt, Sukcynit Chilijski

Australia i Oceania

- Ambryt, żywica Dammarowa, Keflakit

Azja

- Birmit, Jantar Armeński, Jantar Azerbejdżański, Retynit, Uileryt

Europa

- Ajkait, Almaszit, Eosmit, Jantar, Kisce lit, Kopalit, Retynit, Rostornit, Rumenit

(Chilimbar), Symeryt, Szeryt, Tringerit, Trinkeryt, Walchowit

Cechy charakterystyczne niektórych odmian bursztynu

Bekeryt – brunatno–czerwony, zupełnie matowy nawet po wypolerowaniu.

Birmit – zdarzają się duże bryły parokilogramowe, nieprzeźroczysty, mętny, twardy,

żółtobrązowy, efektownie fluoryzuje.

Eosmit – zwany żywicą kamforową, gdyż pachnie kamforą.

Gedanit – od Gdańska, brunatno–czerwony przechodzący przez różne odcienie do

żółtego, kruchy, łatwo pęka, twardość 1,5 – 2.

Glessyt – intensywny połysk, szaro–brunatny, nieprzeźroczysty.

Jantar – różnorodność barw od ciemnych brązów przez żółty do prawie białego z

różnymi odcieniami. Przejrzystość maleje wraz ze wzrostem ilości coraz mniejszych

pęcherzyków gazu, których ilość może dochodzić do około 1 mln na 1 mm 2 .

Retynit – zasadniczo nieprzezroczysty, żółto–czerwony. W odmianie jasno–żółtej

przezroczysty, występuje od M. Białego po Wyspy Nowosyberyjskie.

Rumenit – posiada drobne pęknięcia, przeźroczysty, brunatno–czerwony. Jedna z

cenniejszych odmian, kopana w Rumunii. Jedwabisty połysk, niektóre przypominają

masę perłową.

Stantienit – zupełnie czarny, silnie błyszczący.

Symetyt – ciemnoczerwony, zdarzają się kawałki błękitne, fluoryzuje w najrozmaitszych

kolorach.

Tringerit – hiacyntowo–czerwony do kasztanowo–brunatnego, przezroczysty, posiada

tłusty połysk.