leki homeopatyczne_uklad_pokarmowy.pdf

Leki homeopatyczne

w leczeniu chorb ukþadu pokarmowego

Poradnik lekarza rodzinnego

dr n. med. Henryk Suþkowski

lekarz internista, specjalista medycyny oglnej, homeopata

Wprowadzenie

Celem powstania niniejszego poradnika jest przede wszystkim zachħcenie, lub wrħcz

sprowokowanie wszystkich lekarzy do podjħcia prby leczenia homeopatycznego.

Wielu z czytelnikw zada sobie jednak pytanie: dlaczego leczyę áinaczejÑ skoro wszystkie

dolegliwoĻci tu omwione mogĢ byę leczone, i sĢ leczone, w sposb wyprbowany,

konwencjonalny?

Warto chyba wiedzieę lekarzowi, a jeszcze lepiej, warto mu przekonaę siħ osobiĻcie, Ňe

poza systemem leczniczym oficjalnym, klinicznym, istnieje system komplementarny, pod

niemal kaŇdym wzglħdem rŇny, lecz bardzo skuteczny Î jest to homeopatia.

Nie ma sensu rozpatrywanie obydwu systemw w kategoriach álepszy-gorszyÑ. Ich zakresy

skutecznoĻci sĢ rŇne, ale na duŇych obszarach pokrywajĢ siħ. Lecz nawet tam, gdzie siħ

pokrywajĢ (np. niektre choroby ukþadu pokarmowego!) czħsto warto zastosowaę

homeopatycznĢ, a nie konwencjonalnĢ metodħ leczenia.

Leki homeopatyczne sĢ chemicznie áneutralneÑ. Przypuszcza siħ, Ňe dziaþajĢ na zasadzie

bodŅcw, ktre uruchamiajĢ naturalne mechanizmy obronne organizmu i w ten sposb

doprowadzajĢ jakby do ásamowyleczeniaÑ. Leki te nie sĢ toksyczne, nie da siħ ich

przedawkowaę, nie powodujĢ objaww ubocznych, uczuleı ani przyzwyczajeı. MogĢ je

przyjmowaę bez obaw nawet najmþodsze dzieci, kobiety w ciĢŇy, matki karmiĢce, kierowcy

samochodowi.

Doustne leki homeopatyczne powinny byę przetrzymywane w ustach do caþkowitego

rozpuszczenia (nie poþykane!), gdyŇ stĢd wchþaniajĢ siħ bezpoĻrednio do krwiobiegu. Dlatego

dobrze sþuŇĢ osobom, ktrym ze wzglħdu na okreĻlone choroby przeþyku i ŇoþĢdka trudno

przyjmowaę doustnie leki konwencjonalne, áchemiczneÑ. Podobnie, gdy chodzi o osoby, u

ktrych istniejĢ przeciwwskazania (np. uczulenia ) do stosowaniu takich lekw jak niektre

antybiotyki, leki przeciwzapalne i przeciwblowe itp.

Leki homeopatyczne sĢ dostħpne Î w wiħkszoĻci bez recepty Î pod postaciĢ granulek,

tabletek, kropli, roztworw ampuþkowanych (do iniekcji), czopkw, maĻci. WystħpujĢ w

postaci áczystejÑ i w mieszankach lekw, tzw.ákompleksachÑ.

Zgodnie z jednĢ z gþwnych zasad homeopatii, zasadĢ minimalnych dawek lekw,

produkty wyjĻciowe pod postaciĢ tzw. pranalewek, sĢ odpowiednio rozcieıczane, zawsze

bĢdŅ w relacji 1:10 (skala D, dziesiħtna, decymalna), bĢdŅ w relacji 1:100 (skala C, setna,

centymalna). SĢ rwnieŇ na kaŇdym z licznych etapw rozcieıczenia dynamizowane

(potencjonowane), tzn. odpowiednio energicznie wstrzĢsane. WzrastajĢce w tej samej skali

liczby nominalne oznaczajĢ co raz wiħksze rozcieıczenie leku. Czħsto stosowana, popularna

potencja leku to potencja D6 uwaŇana za ániskĢÑ. Odpowiada ona w przybliŇeniu 6

mikrogramom wagowym.

Obydwie skale potencji lekw þatwo porwnaę posþugujĢc siħ wzorem á1C = 2DÑ.

Homeopatia korzysta z lekw o bardzo szerokiej skali potencji, uwzglħdniajĢc rŇne ku

temu wskazania. W grħ wchodzĢ tu m. in. bardzo wysokie potencje, takie jak C1000, a nawet

potencje szeregu LM (50 000-tysiħczne). Potencje takie powinny byę stosowane tylko przez

bardzo doĻwiadczonych homeopatw. Niskie potencje (np. D4 i niŇsze) upodabniajĢ stħŇenia

homeopatyczne do zwykþych, alopatycznych i mogĢ dziaþaę toksycznie.

Lekarz oglny, bez doĻwiadczenia homeopatycznego, moŇe podjĢę prbħ leczenia

homeopatycznego posþugujĢc siħ lekami niskiej lub Ļredniej potencji (D6, D12), ktre sĢ w

peþni ábezpieczneÑ. MoŇe jedynie spodziewaę siħ, chociaŇ rzadko, wystĢpienia tzw. reakcji

pierwotnej, polegajĢcej na przejĻciowym, krtkotrwaþym zaostrzeniu objaww chorobowych,

ktre mija samo. Jest ono oceniane jako zjawisko korzystne.

Kryterium skutecznoĻci leczenia pozostaje w homeopatii takie samo jak w leczeniu

klinicznym. Peþne ustĢpienie dolegliwoĻci jest sygnaþem do odstawienia lekw

homeopatycznych.

InnĢ sprawĢ moŇe siħ okazaę nieskutecznoĻę leczenia, co przy pierwszych prbach

leczenia homeopatycznego nie moŇe byę zaskoczeniem. Nie powinno to jednak zniechħcaę

lekarza do prowadzenia leczenia homeopatycznego. NaleŇy wwczas przede wszystkim

zrewidowaę przesþanki, ktrymi kierowano siħ przy pierwszym doborze leku. JeŇeli sytuacja

chorobowa pacjenta na to pozwala, moŇna podjĢę drugĢ prbħ. Lekarz ániehomeopataÑ nie

powinien wychodzię poza tĢ drugĢ prbħ, a byę moŇe, w niektrych przypadkach, nawet poza

pierwszĢ.

MoŇe teŇ powstaę pokusa, by leki homeopatyczne áwzmocnięÑ lekami alopatycznymi.

Oglnie jest to moŇliwe i dopuszczalne, jeŇeli tylko zachowana zostaje przerwa co najmniej

pþ godziny miħdzy przyjmowaniem rŇnych lekw. Ale Î po co mieszaę leki? Warto

cierpliwie odczekaę przewidziany czas i postħpowaę wg zasad ustalonych dla poszczeglnych

wariantw (A, B lub C), by wyrobię sobie miarodajnie zdanie o skutecznoĻci leczenia

homeopatycznego.

OczywiĻcie, sprawĢ zasadniczĢ bħdzie zawsze wþaĻciwy dobr chorego do prby leczenia.

W Ňadnym wypadku chory nie powinien byę poszkodowany przez naraŇanie go ponad miarħ

na bl czy inne niedogodnoĻci.

Stany chorobowe ukþadu pokarmowego, w ktrych lekarz oglny moŇe Ļmiaþo podjĢę

prbħ leczenia homeopatycznego, sĢ tematem niniejszej broszury.

* * *

Choroby ukþadu pokarmowego to bardzo duŇy i zrŇnicowany zbir chorb i dolegliwoĻci,

dotyczĢcych narzĢdw trawiennych, rozmieszczonych w wiħkszoĻci w jamie brzusznej, ale

teŇ i poza niĢ (przeþyk).

Ograniczone rozmiary tego poradnika i jego przeznaczenie zmusiþy do dokonania wyboru

niektrych elementw tego zbioru. Za gþwne kryterium wyboru sþuŇyþa czħstoĻę

wystħpowania choroby w populacji.

Przy klasyfikacji i opisie poszczeglnych tematw zrezygnowano z klinicznego

nazewnictwa nozologicznego na rzecz stosowanego w homeopatii opisu objaww.

PrzyjmujĢc, Ňe opracowanie przeznaczone jest przede wszystkim dla lekarzy, autor czuþ siħ

zwolniony z obowiĢzku definiowania terminw dobrze znanych w jħzyku medycznym, takich

jak zgaga, odbijanie, wzdħcie itp.

TreĻciĢ tego poradnika sĢ przede wszystkim zasady stosowania lekw homeopatycznych

w zachorowaniach o ostrym przebiegu. Im poĻwiħcono najwiħcej miejsca (rozdz.1).

Autor uznaþ teŇ za celowe omwienie niektrych chorb przewlekþych (rozdz. 2), lecz

jedynie pobieŇnie, poniewaŇ szczegþowe zasady leczenia tych chorb wykraczajĢ poza ramy

tego typu poradnika.

We wszystkich omawianych tu chorobach duŇe znaczenie lecznicze ma rwnieŇ wþaĻciwa

dieta, a nieraz okresowa gþodwka. Nie naleŇy tego nigdy lekcewaŇyę! Szczegþowe zasady

leczenia dietetycznego sĢ opisane w odpowiednich podrħcznikach.

* * *

* Leczenie homeopatyczne rŇni siħ bardzo od leczenia praktykowanego w

medycynie klinicznej. JuŇ sam dobr lekw jest bardziej zþoŇony i wymaga na

przykþad uwzglħdnienia tzw. typu wraŇliwego, skazy homeopatycznej, czy typu

konstytucyjnego pacjenta.

W niniejszym poradniku sposb doboru lekw homeopatycznych z koniecznoĻci

zostaþ bardzo uproszczony, a zasady tzw. leczenia konstytucyjnego, odnoszĢce siħ

szczeglnie do chorb przewlekþych, pominiħto caþkowicie. MoŇe to w przypadkach

chorobowych bardziej zþoŇonych pomniejszaę skutecznoĻę leczenia.

• Opis leku zawiera zwykle bardzo szczegþowe charakterystyki osoby chorej, jej

doznaı, zachowaı, upodobaı, wraŇliwoĻci na bodŅce zewnħtrzne (np. temperaturħ)

itp. Przy poszczeglnych stanach chorobowych wymienia siħ kilka lekw.

Zadaniem lekarza jest dobraę ten lek, ktrego opis najpeþniej pokrywa ustalonĢ

w wywiadzie homeopatycznym charakterystykħ chorego.

• Leki homeopatyczne rŇniĢ siħ swoim skþadem i sposobem dziaþania od lekw

ázwykþychÑ. Nie podlegajĢ regule ádawka-efektÑ, wiħc zwiħkszanie iloĻci lub

czħstoĻci podawania leku nie potħguje jego dziaþania. RwnieŇ lek o potencji D12 nie

jest ásilniejszyÑ niŇ lek o potencji D6 (!), lecz dziaþa po prostu inaczej.

• W leczeniu naleŇy w miarħ moŇliwoĻci stosowaę tylko jeden lek.

Jest jednak dopuszczalne rwnolegþe stosowanie dwch lekw, ktrych dziaþanie siħ

uzupeþnia, jeŇeli rozeznanie sytuacji chorobowej przez lekarza to uzasadnia. Np. w

przypadku ostrej biegunki, ktrej towarzyszĢ bardzo silne ble brzucha, moŇe byę

uzasadnione podawanie PODOPHYLLUM i dodatkowo COLOCYNTHIS . Lekw

homeopatycznych nie podaje siħ jednak rwnoczeĻnie, a w odstħpach co najmniej

10 minut.

• Lekw homeopatycznych doustnych - niezaleŇnie od ich postaci - nie poþyka siħ!

Granulki naleŇy przetrzymywaę w ustach do ich rozpuszczenia siħ. Okoþo pþ godziny

przed, a rwnieŇ pþ godziny po ich przyjħciu, chory powinien wstrzymaę siħ od picia,

jedzenia, rwnieŇ palenia! Proponowany sposb dawkowania lekw zostaþ bardzo

uproszczony i ujħty w trzy warianty, A, B i C, ktre zostaþy szczegþowo opisane

poniŇej. NaleŇy dokþadnie przestrzegaę tych zaleceı!

• Wszystkie omwione leki sĢ produkowane przez firmħ DHU jako granulki i sĢ do

nabycia w aptekach. Tam teŇ w razie potrzeby moŇna je zamwię. W poradniku

zachowano oryginalne, katalogowe nazwy lekw i oznaczenia potencji, ograniczajĢc

siħ do dwch potencji Î D6 i D12, najczħĻciej stosowanych.

Sposb stosowania lekw, zalecany w poradniku ( e)

W a r i a n t A

Co godzinħ 5 granulek, przez 5 godzin. JeŇeli nastĢpi poprawa, zmniejszyę dawkowanie leku

potencji D6 do 3 razy dziennie po 5 granulek, a leku potencji D12 do 1 raz dziennie po 5

granulek. Leki odstawię po ustĢpieniu dolegliwoĻci.

JeŇeli jednak po 5 godzinach nie nastĢpi poprawa, naleŇy dobraę inny lek homeopatyczny.

W razie gdy nie pomoŇe ani pierwszy, ani drugi lek naleŇy poradzię siħ doĻwiadczonego

homeopaty lub odstĢpię od leczenia homeopatycznego.

W a r i a n t B

Co pþ godziny 5 granulek, przez okres 2 godzin. JeŇeli dolegliwoĻci sĢ bardzo gwaþtowne i

duŇe, moŇna tħ dawkħ stosowaę co 15 minut, a nawet co kilka minut. JeŇeli nastĢpi poprawa,

naleŇy dawkowanie leku potencji D6 zmniejszyę do 3 razy dziennie, a leku potencji D12 do

1 raz dziennie, zawsze po 5 granulek. Odstawię lek po ustĢpieniu dolegliwoĻci.

JeŇeli po 2 godzinach nie nastĢpiþa poprawa, moŇna sprbowaę dobraę inny lek

homeopatyczny. W razie gdy nie pomoŇe ani pierwszy, ani drugi lek, naleŇy odstĢpię od

leczenia homeopatycznego.

W a r i a n t C

Lek o potencji D6 przyjmowaę 3 razy dziennie, lek o potencji D12 Î 1 raz dziennie, zawsze

po 5 granulek. JeŇeli w ciĢgu okoþo 3 tygodni nie nastĢpi poprawa, naleŇy odstawię lek.

Zaprzestaę podawania leku wtedy, gdy dolegliwoĻci ustĢpiĢ, najpŅniej po 6 tygodniach.

JeŇeli podczas leczenia wystĢpiĢ nowe dolegliwoĻci i same nie ustĢpiĢ po 3 dniach, naleŇy

odstawię lek i poradzię siħ doĻwiadczonego homeopaty

1. Zaburzenia ŇoþĢdkowo-jelitowe

Objawy, ktre najczħĻciej wystħpujĢ w zaburzeniach ŇoþĢdkowo-jelitowych to:

ble brzucha, czħste, rozwolnione stolce, wymioty lub mdþoĻci. Inne objawy to zgaga,

odbijanie, wzdħcie, rwnieŇ podwyŇszona temperatura ciaþa. Objawy oglne, ktre mogĢ

towarzyszyę tym dolegliwoĻciom to - wzmoŇona potliwoĻę, niepokj, uczucie osþabienia,

do omdlenia wþĢcznie.

Zwykle objawy te wystħpujĢ w zespoþach, rzadko pojedynczo.

Nasilenie, czas trwania objaww i ich dynamika, a przede wszystkim rŇne postħpowanie

lecznicze, uzasadniajĢ podziaþ tych zaburzeı na ostre i przewlekþe. Za ostre uznamy te,

ktrych poczĢtek jest nagþy, nieraz gwaþtowny, a sam przebieg niezbyt dþugi. Kryteria takiego

podziaþu sĢ oczywiĻcie umowne, jednak w odczuciu lekarzy praktykw na ogþ zbieŇne.

W pierwszej czħĻci poradnika omawia siħ zaburzenia, ktre zwykle oceniane sĢ jako

áostreÑ.

a/ Ble brzucha Î kolki

Zwykle nagþy poczĢtek lub szybkie narastanie blu. Ble o rŇnej lokalizacji, czħsto w

rzucie ŇoþĢdka. MogĢ byę poprzedzane uczuciem wzmoŇonej perystaltyki, przelewaniem w

brzuchu. Bl moŇe áfalowaęÑ, nasilaę siħ i sþabnĢę. MoŇe byę zaleŇny od pozycji ciaþa.

Zwykle samoistny, ale moŇe teŇ nasilaę siħ przy dotyku i ucisku (rzadko - sþabnĢę!)

Bardzo silne ble o charakterze kurczowym nazywamy kolkami.

Bl wystħpuje rzadko jako objaw pojedynczy, czħĻciej w zespole objaww, np. obok mdþoĻci,

wymiotw lub biegunki.

Przy rŇnicowaniu nie naleŇy zapominaę o zespole objaww áostrego brzuchaÑ!

Ble brzucha nie wskazujĢ jednoznacznie na choroby ukþadu pokarmowego! W jamie

brzusznej znajdujĢ siħ rwnieŇ ukþad moczowy, narzĢdy pþciowe kobiece, Ļledziona, naczynia

krwionoĻne, krezka! Ble brzucha mogĢ byę objawem oglnym choroby, ktra nie dotyczy

bezpoĻrednio jamy brzusznej (np. opþucna przeponowa, osierdzie; cukrzyca, porfiria).

U w a g a ! ssssessse

eessee

seeseeese

eseee

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: