Co na podloge.pdf

Urządzanie i dekorowanie

Odporne

Jak nowe wykładziny podłogowe dopaso-

wać do potrzeb domowników? Nie wszystkie

panele podłogowe nadają się do miejsc, po

których małe dzieci lubią biegać w butach,

w których bawiły się w piaskownicy. Panele

laminowane są wrażliwe na wilgoć i mało od-

porne na ścieranie, np. ziarnami piasku.

Równie wrażliwe są deski i panele drew-

niane, za to można je szlifować w całości

lub fragmentami (te z powierzchnią nasą-

czoną olejem). W korytarzach, kuchniach

i łazienkach lepiej ułożyć płytki ceramicz-

ne. Wprawdzie są one zimne w dotyku, ale

łatwo je utrzymać w czystości. Jedynym ich

mankamentem są spoiny. Radzimy, aby wy-

brać wodoszczelną zaprawę spoinującą, któ-

ra jest uszlachetniona tworzywem sztucznym

i ma pory mniejsze od tradycyjnej.

korkowe i z linoleum. Ich powierzchnie nie

są tak delikatne jak wykładzin dywanowych,

jednak nie chłoną kurzu, łatwo je przetrzeć

wilgotną ścierką. Aby wykładziny korkowe

i z linoleum były miękkie, przyjemnie ciepłe

dla stóp, muszą mieć odpowiednią grubość.

Zarówno w przypadku wykładzin klejonych,

jak i tych z zatrzaskami, powinna ona wyno-

sić co najmniej 3 mm. Mimo że oba materiały

właściwie są wodoodporne, w przypadku wer-

sji z zatrzaskami radzimy zachować ostroż-

ność. Niektóre z nich mają rdzeń wykonany

z HDF, który wystawiony na działanie wody

przenikającej poprzez niezabezpieczone kle-

jem spoiny może zacząć się paczyć.

Przygotuj podłoże

Jeśli decydujemy się na ułożenie ela-

stycznych wykładzin podłogowych, będziemy

musieli odpowiednio przygotować podłoże.

Jastrych, na którym układa się wykładziny

dywanowe, PCW i przykle j ane wykładziny

korkowe, musi być idealnie równy – odchy-

lenia nie powinny być większe niż 2 mm na

długości 1 m.

Nasza rada: zwykle na jastrychu cemen-

towym trzeba ułożyć masę samopoziomują-

cą. Zazwyczaj wystarczy na jastrych nałożyć

warstwę o grubości 5–10 mm.

Do starych drewnianych podłóg, na przy-

kład z naturalnych desek, które sprężynu-

ją pod naciskiem, stosuje się specjalne ma-

sy szpachlowe, uszlachetnione tworzywem

sztucznym. Nakłada się je tak samo jak ma-

sy konwencjonalne.

Miękko pod nogami

Podłoga pokoju dziecięcego to idealne

miejsce do zabawy, o ile pokrywa ją wy-

kładzina dywanowa. Im bardziej mięk-

ka i włochata, tym lepiej. Po kilku

latach trzeba będzie ją zmienić, dla-

tego nie warto wybierać produktu

zbyt trwałego.

Innym dobrym rozwiązaniem są na-

turalne wykładziny

CO NA PODŁOGĘ

Oprócz parkietu na podłodze

możemy ułożyć deski,

panele, wykładziny, płytki

ceramiczne i wiele innych

materiałów. Oto, co warto

wiedzieć przed zakupem.

Urządzanie i dekorowanie

Poradnik podłogowy: drewno, laminat i korek

Deski

Płyty korkowe

Panele korkowe

Panele laminowane

Panele drewniane

Budowa materiału

Deski z drewna liściastego (np. dąb, jesion), iglastego (sosna,

świerk) lub egzotycznego, a także z traw (bambus). Deski mają

krawędzie gładkie, wyprofilowane na pióro i wpust lub wręgi,

a od spodu wyfrezowane rowki odprężające. Po ułożeniu

posadzka jest szlifowana, następnie lakierowana, woskowana

lub pokrywana olejem do drewna.

Budowa materiału

Płyty korkowe produkuje się z kory dębu korkowego. Materiał

ten dobrze tłumi odgłosy kroków, jest elastyczny i ciepły

w dotyku. Korek jest odporny na ścieranie oraz na grzyby,

pleśnie, nie przyciąga kurzu. Pali się trudno i powoli. Płyty

to sprasowany korek z warstwą dekoracyjną z korka naturalnego

(lub barwionego) albo forniru z różnych gatunków drewna,

niewykończoną albo pokrytą wstępnie lakierem. Są też

trójwarstwowe płyty korkowe z warstwą spodnią z PCW

lub cienkiej płyty MDF, rdzeniem z aglomeratu korkowego oraz

warstwą wierzchnią z dekoracyjnego korka lub cienkiego forniru

z naturalnego drewna (dodatkowo powlekanego winylem).

Budowa materiału

Panele korkowe są zbudowane

z pięciu warstw: wierzchniej – cienkiej,

przezroczystej folii PCW lub kilku warstw

lakieru utwardzonego promieniami UV;

dekoracyjnej – bardzo cienkiego forniru

korkowego naturalnego lub barwionego;

izolującej – rdzenia, ze sprasowanego

aglomeratu korkowego o grubości

ok. 2,7 mm; nośnej – z płyt HDF o grubości

6 mm o podwyższonej odporności

na wilgoć; oraz spodniej – z wygłuszającego

podkładu korkowego grubości 1,5 mm.

Mają bardzo wysoką odporność

na ścieranie, tłumią odgłosy kroków

i są elastyczne.

Budowa materiału

Panele laminowane mają rdzeń z płyty wiórowej lub twardej HDF i warstwę spodnią z laminatu lub

kilku warstw papieru wzmocnionego lakierem. Warstwa wierzchnia to laminat lub papier dekoracyjny

z nadrukowanym wzorem, nasączony żywicą melaminową. Niektóre panele mają od spodu dodatkową

warstwę wytłumiającą dźwięki. Wzorów i kolorów paneli jest bardzo dużo, najczęściej są produkowane

panele przypominające parkiet, deski, płytki ceramiczne lub kamienne, a nawet z nadrukiem tkanin,

warzyw, makaronu, oliwek, dziecięcych kreskówek. Panele z wzorem drewna mogą mieć fakturę

imitującą słoje drewna i sęki. Powierzchnia paneli może być matowa, półmatowa lub z połyskiem.

Panele laminowane są odporne na ścieranie, wgniecenia, przypalenie, promieniowanie UV. Niektóre

z nich mają powierzchnię antybakteryjną, która nie znika pod wpływem mycia podłogi i jej użytkowania.

Wiele rodzajów paneli ma też powłokę antystatyczną, dzięki której kurz nie przyczepia się do podłogi.

Budowa materiału

Panele drewniane mają budowę warstwową. Zwykle są to trzy warstwy:

nośna (rdzeń), grubości ok. 8 mm, od której zależy wytrzymałość paneli,

wykonana z drewna iglastego, rzadziej z HDF; spodnia (zwana przeciwciągiem),

ze sklejki grubości do 3,5 mm, która utrzymuje właściwy kształt paneli;

i wierzchnia, z drewna różnych gatunków, pokryta lakierem, olejem, woskiem

lub niewykończona – to ona decyduje o walorach estetycznych i trwałości

ułożonych paneli. Włókna kolejnych, sklejonych ze sobą warstw krzyżują

się, dlatego panele drewniane są sztywne i nie paczą się. Najczęściej wzory

przypominają 2- lub 3-rzędowy parkiet albo deski i mogą być wykończone

na matowo, półmatowo lub z połyskiem.

Łączenie elementów i mocowanie do podłoża

Deski – zależnie od wykończenia krawędzi – łączy się na styk,

pióro-wpust lub na zakładkę i przybija do drewnianych legarów.

Przy ścianach trzeba pozostawić szczeliny, by posadzka mogła

„pracować”.

Łączenie elementów i mocowanie do podłoża

Podłogę z paneli laminowanych układa się jako pływającą – między panelami a ścianą pozostawia się

szczelinę dylatacyjną. Pod panele warto położyć np. elastyczną piankę poliuretanową, płyty pilśniowe

lub korek, które wytłumią odgłos kroków. Panele laminowane łączy się na pióro i wpust oraz klei, ale

popularniejsze są te z różnego rodzaju zatrzaskami. Większość paneli ma zatrzask, który wymaga ustawienia

paneli pod kątem, a następnie dociśnięcia ich w dół (A). Jest to najprostszy i praktyczny sposób łączenia

– panele można zdemontować i przenieść np. do nowego mieszkania. Inny sposób to łączenie w poziomie

i dobijanie młotkiem z użyciem drewnianego klocka (B). Rzadziej stosowane są połączenia klamrowe

znajdujące się na spodzie paneli (C). Są panele z tzw. V-fugą, czyli krawędziami tak wyprofilowanymi, że na

połączeniach tworzą rowek, dzięki czemu jeszcze bardziej przypominają deski.

Łączenie elementów i mocowanie do podłoża

Zwykle łączy się je na pióro i wpust oraz klei. Wielu producentów oferuje

też panele łączone bezklejowo na zatrzask, co znacznie ułatwia i przyspiesza

układanie posadzki. Dzięki starannemu wyfrezowaniu krawędzi spoiny

pozostają trwale zamknięte. W razie potrzeby panele łączone „na sucho”

można zdemontować i ułożyć z nich posadzkę w innym pomieszczeniu.

Bezklejowe połączenie umożliwia wymianę uszkodzonego panelu, można też,

do wypełnienia małych uszkodzeń, użyć szpachli dobranej barwą do paneli.

Łączenie elementów i mocowanie do podłoża

Płyty z korka przykleja się całą powierzchnią do wyrównanego,

czystego i suchego podłoża specjalnym klejem kontaktowym.

Smaruje się nim obie powierzchnie – podłoże i płytę;

po 30 minutach można je już docisnąć. Klej kontaktowy nakłada

się moherowym wałkiem z długim włosiem. Niektóre płyty

mają fabrycznie nałożoną warstwę kleju, trzeba je jednak

ułożyć w ciągu 14 dni od zakupu. Płyty po ułożeniu ostatecznie

lakierujemy. Niewykończone płyty z niebarwionego korka można

pokryć również olejem lub woskiem. Przed montażem płytki

rozpakowujemy i na kilka dni zostawiamy w pomieszczeniu,

w którym będą układane.

Pielęgnacja i odnawianie

Wykończone deski łatwo utrzymać w czystości, stosując

środki przeznaczone do posadzek drewnianych. Zniszczoną

lakierowaną posadzkę można wiele razy cyklinować.

Fragment podłogi z desek wykończonych woskiem lub olejem

można naprawić bez odnawiania całej podłogi. Uszkodzoną

powierzchnię trzeba lekko zeszlifować i wetrzeć w nią

odpowiednią ilość wosku lub oleju.

Łączenie elementów i mocowanie

do podłoża

Panele korkowe łączy się tylko bezklejowo

na zatrzaski, dzięki czemu uszkodzony panel

można łatwo wymienić. Do wypełnienia

mniejszych zarysowań można użyć szpachli

z korka.

Pielęgnacja i odnawianie

Panele parkietowe czyścimy odkurzaczem lub przecieramy lekko wilgotną

szmatką. Do usuwania uporczywych plam służą specjalne środki przeznaczone

do parkietów. Panele drewniane można cyklinować 2–3 razy i ponownie

lakierować, ale tylko te z warstwą wierzchnią o grubości

co najmniej 4 mm.

Czy można układać na ogrzewaniu

podłogowym?

Tak, ale nie jest to zalecane.

Pielęgnacja i odnawianie

Łatwo je utrzymać w czystości, wystarczy odkurzać i ścierać wilgotną ścierką. Zadrapania można

naprawiać, bardziej uszkodzone panele trzeba wymienić – paneli laminowanych nie można

cyklinować.

Pielęgnacja i odnawianie

Materiał łatwy do utrzymania w czystości.

Do mycia można użyć środków

do czyszczenia podłóg drewnianych, są też

specjalne preparaty do konserwacji paneli

korkowych.

Pielęgnacja i odnawianie

Korek jest z natury antystatyczny, dlatego korkową podłogę łatwo

utrzymać w czystości, odkurzając i stosując łagodne detergenty

lub środki do pielęgnacji drewnianych posadzek.

Czy można układać w pomieszczeniach

wilgotnych?

Tylko gatunki bardzo odporne na wilgoć.

Czy można układać na ogrzewaniu podłogowym?

Można układać tylko te specjalnie oznaczone.

Czy można układać na ogrzewaniu podłogowym?

Tak, ale tylko przeznaczone do pomieszczeń z ogrzewaniem podłogowym.

Panele trzeba wtedy przyklejać do podłoża.

Przeczytaj, zanim kupisz

Wybierając deski, kierujmy się nie tylko kolorem i wzorem słojów

drewna, lecz także jego twardością. Od tej cechy, określanej

współczynnikiem Brinella, zależy trwałość i wytrzymałość ułożonej

posadzki. Najtwardsze (o wysokim współczynniku) są drewna

egzotyczne, np. jatoba (7,0), sukupira (5,6), merbau (4,9), oraz

krajowe – jesion (4,0), buk (3,8) i dąb (3,7); najmniej odporna

na uszkodzenia jest sosna (1,6). Jeśli starą posadzkę chcemy

wymienić na ułożoną z desek, pamiętajmy, że wraz z konstrukcją

nośną, np. legarami, ma ona co najmniej 6–7 cm wysokości, a nie

zawsze jest tyle miejsca. Deski z litego drewna pod wpływem

wilgoci pęcznieją, a wysychając, kurczą się. Dlatego większość

gatunków nie nadaje się do pomieszczeń wilgotnych, jedynie

niektóre bardzo odporne

na wilgoć gatunki egzotyczne

można stosować np. w łazience.

Kupując surowe deski,

nie zapominajmy o dodatkowych

kosztach wykończenia

podłogi – lakier, wosk,

olej i szlifowanie.

Czy można układać na ogrzewaniu podłogowym?

Tak.

Czy można układać w pomieszczeniach wilgotnych?

Nadają się tylko te z wodoodpornym rdzeniem, ale nie do łazienki.

Czy można układać na ogrzewaniu

podłogowym?

Tak.

Czy można układać w pomieszczeniach wilgotnych?

Tak, ale tylko gatunki egzotyczne, odporne na wilgoć, np. teak.

Czy można układać w pomieszczeniach wilgotnych?

Nadają się do tego odpowiednio zaimpregnowane płyty, najlepiej

poradzić się sprzedawcy lub producenta.

Przeczytaj, zanim kupisz

Kupując panele, dokładnie je oglądajmy, bo np. niestarannie wykończone krawędzie uniemożliwią

dokładne połączenie paneli. Zależnie od twardości wierzchniej warstwy panele są przeznaczone

do różnych pomieszczeń. Na opakowaniu powinna być podana klasa ścieralności: od AC1 do AC5 lub

od W1 do W5 (do domu wybierzmy: AC1 – do sypialni, AC2 – do jadalni, pokoju dziennego lub AC3

– do korytarza i kuchni) oraz klasa używalności: 21, 22, 23 – do pomieszczeń mieszkalnych (piktogramy

u dołu) i 31, 32 lub 33 – do pomieszczeń użyteczności publicznej (dwie cyfry oznaczają przeznaczenie

pomieszczenia i natężenie ruchu).

Jeśli decydujemy się na panele laminowane, musimy się liczyć z kłopotliwymi odgłosami kroków. Można je

wytłumić, układając pod panelami piankę lub płyty wygłuszające, albo kupić panele z warstwą wytłumiającą.

Panele są dostępne w wymiarach: długość 80–220 cm, szerokość 19–40 cm i grubość 6–10 mm.

Przeczytaj, zanim kupisz

Wybierając panele, weźmy pod uwagę – oprócz koloru i wzoru – cechy

drewna warstwy wierzchniej. Buk i dąb są znacznie bardziej wrażliwe

na wilgoć od wiśni lub klonu, ale żadne z nich nie nadaje się do łazienki – tam

ułóżmy odporne na zawilgocenie. Do intensywnie użytkowanych korytarzy,

pokoi dziennych lub kuchni lepsze będą panele z gatunków twardych;

w sypialni można bez obaw ułożyć panele sosnowe, świerkowe, olchowe

lub modrzewiowe. Pamiętajmy, że zadrapania będą bardziej widoczne

na powierzchniach ciemnych podłóg niż na jasnych.

Kupując panele, sprawdzajmy, czy są równo polakierowane i czy krawędzie

idealnie do siebie pasują – pióra nie mogą być zbyt cienkie, w przeciwnym

razie w przypadku punktowego nacisku mogą się złamać. Panele drewniane

mają wymiary: długość 80–220 cm, szerokość 13–21 cm i grubość 8–22 mm.

Można też dokupić kwadratowe płytki o tym samym wzorze co panele.

Czy można układać

w pomieszczeniach wilgotnych?

Nie można układać w łazience.

Przeczytaj, zanim kupisz

Płyty dwuwarstwowe mają grubość 4 mm i wymiary 30 x 30

lub 30 x 60 cm, są dostępne w kilkudziesięciu wzorach

i barwach. Są także dwuwarstwowe płyty (naturalne lub

barwione) przeznaczone do lakierowania, o grubości 6 mm

i wymiarach 45 x 45 i 15 x 45 cm. Płyty trójwarstwowe

z rdzeniem z aglomeratu korkowego o grubości 3,2 mm mają

wymiary 30 x 30 lub 90 x15 cm. Ważną cechą jest ciężar korka

warstwy użytkowej – im większy,

tym lepiej;

standardowo

powinien

wynosić

500 kg/m 3 .

Przeczytaj, zanim kupisz

Natężenie ruchu w pomieszczeniu nie ma

znaczenia, bo panele korkowe są bardzo

odporne na ścieranie. Mają wymiary:

długość 90 lub 92 cm, szerokość 30 cm

i grubość 10,5 lub 11,5 mm.

Urządzanie i dekorowanie

Poradnik podłogowy: wykładziny i płytki ceramiczne

Wykładziny dywanowe z wełny

Wykładziny dywanowe z włókien sztucznych

Sizal i kokos

Linoleum

PCW

Płytki ceramiczne

Budowa materiału

Wykładziny wełniane są miękkie, ciepłe w dotyku

i dobrze wygłuszają odgłosy kroków. Nie elektryzują się

i są odporne na działanie ognia. Najczęściej

są na podkładzie ze sztucznej juty. Wełna utrzymuje

dobry klimat w pomieszczeniach – wchłania dużo

wilgoci, ale w dotyku nie sprawia wrażenia wilgotnej.

Gdy powietrze w pomieszczeniu staje się zbyt

suche, wykładzina oddaje zmagazynowaną wilgoć.

Są też wykładziny z wełny z domieszką włókien

poliamidowych (20%), odpornych na ścieranie,

rozciąganie i zrywanie. Poliamid zapobiega też

filcowaniu wełny, któremu ulegają wykładziny z czystej

wełny. Można kupić wykładzinę z mieszanki (po 50%)

włókien wełnianych i polipropylenowych.

Budowa materiału

Do wyrobu wykładzin najczęściej stosuje się włókna polipropylenowe

i poliamidowe lub mieszanki różnych włókien – sztucznych i naturalnych,

np. polipropylen z domieszką 10% wełny. Spód wykładziny to zwykle

sztuczna juta lub filc, coraz rzadziej – pianka lub juta naturalna. Warstwa

wierzchnia – runo – coraz częściej jest pokrywana warstwami ochronnymi,

np. teflonem, które zapobiegają dostawaniu się kurzu lub rozlanych płynów

w głąb wykładziny. Paleta kolorów i wzorów jest ogromna, dlatego nie ma

problemu z dopasowaniem wykładziny do wystroju wnętrza. Zależnie od

rodzaju splotu i długości włókien wykładziny mogą być igłowe (pętelkowe)

o fakturze np. boucle, welurowej lub sznurkowej, albo igłowane o fakturze

przypominającej filc. Można również kupić płytki dywanowe z tych samych

włókien co wykładziny dywanowe, o wytrzymałym i elastycznym spodzie

z bitumu lub kilku warstw sprasowanego PCW.

Budowa materiału

Sizalowe okładziny dywanowe produkuje

się z włókien agawy. Są bardzo odporne

na ścieranie i tłumią odgłos kroków.

Spodnią warstwą jest najczęściej sztuczny

lub naturalny lateks. Wykładzina jest szorstka

w dotyku i bardzo trwała, można na niej

ustawiać meble na rolkach. Wykładziny

z włókna kokosowego są elastyczne i ciepłe,

ale wrażliwe na wilgoć; zwykle mają

gumowy spód. Najczęściej są dostępne

w naturalnych, ziemistych odcieniach,

ale mogą być też barwione.

Budowa materiału

Linoleum to warstwa nośna (sztuczna lub naturalna juta)

zatopiona w elastycznej masie z oleju lnianego, mączki

drzewnej i korkowej, żywic oraz barwników. Wykładzina

jest trwała, bardzo odporna na ścieranie, na działanie olejów

i tłuszczów. Ma właściwości bakterio- i grzybobójcze, nie

elektryzuje się i jest odporna na wgniecenia. Linoleum można

kupić również w postaci paneli z 2-milimetrową warstwą

linoleum (marmoleum i artoleum).

Budowa materiału

Wykładziny z PCW są produkowane w bardzo wielu

wzorach i kolorach, mogą to być imitacje drewna,

kamienia, płytek ceramicznych, wzory gładkie albo

wytłaczane, przypominające w dotyku np. słoje drewna

lub spoiny między płytkami. Są bardzo odporne na

ścieranie, działanie rozpuszczalników i nie wchłaniają

brudu. Mają grubość 2–4 mm i składają się z kilku warstw:

spodniej – ze spienionego PCW, nośnej – np. z drobnej

siatki z włókna szklanego, wtopionej w warstwę

wyrównującą, połączoną z dekoracyjną – najczęściej folią

z nadrukiem imitującym drewno, korek, płytki ceramiczne

lub kamień. Mogą to być także zatopione w przezroczystej

masie tworzywa drobne elementy: płytki, granulki, płatki,

które pozwalają uzyskać wielobarwny wzór. Warstwę

dekoracyjną chroni przed ścieraniem i uszkodzeniami

powłoka z przezroczystej folii PCW lub poliuretanu, która

zapobiega zabrudzeniu wykładziny.

Budowa materiału

Płytki ceramiczne są produkowane z glinki. Klinkierowe

są dość trwałe, można je kupić w wielu kolorach

i fakturach. Terakota powstaje na bazie drobnoziarnistej

gliny z dodatkiem szamotu lub piasku kwarcowego

oraz barwników. Kolor płytek zależy też od rodzaju

i pochodzenia gliny, może być różowy, brunatny, brązowy

i ceglasty, a także kremowy. Terakota jest ciepła w dotyku.

Płytki ceramiczne są odporne na plamienie, wahania

temperatury oraz wilgoć. Płytki podłogowe są bardzo

odporne na ścieranie i wytrzymują duże obciążenia.

Łączenie elementów i mocowanie do podłoża

W małych pomieszczeniach, do pokrycia których wystarczy

pasmo materiału o szerokości ok. 2 m, a podłoże nie wymaga

specjalnych zabiegów, linoleum można układać samodzielnie.

Przed ułożeniem wykładzinę trzeba – po rozwinięciu

i przycięciu – rozłożyć na podłodze na 24 godz., w temp.

18°C. Układanie linoleum w większych pomieszczeniach

to zadanie dla profesjonalistów. Najtrudniejsze

jest uszczelnianie połączeń poszczególnych pasów linoleum,

potrzeba do tego kilku specjalistycznych narzędzi

np. zgrzewarki.

Łączenie elementów i mocowanie

do podłoża

Płytki przykleja się zaprawą klejową do wyrównanego

i ewentualnie zagruntowanego podłoża. Warstwa kleju

powinna mieć grubość 3–6 mm. Im większe płytki, tym

większe muszą być zęby szpachelki, którą nakładamy

klej, np. do nakładania kleju pod płytki o wymiarach

20 x 20 cm zęby szpachelki powinny mieć 8 mm.

Łączenie elementów i mocowanie

do podłoża

Sizal i kokos, jak inne wykładziny

dywanowe, można przyklejać na całej

powierzchni klejem poliakrylowym. Lepiej

kupić więcej wykładziny, by nie sztukować.

Krawędzie sizalowych i kokosowych

wykładzin należy obszyć.

Łączenie elementów i mocowanie do podłoża

W pomieszczeniach o powierzchni do 20 m 2 wykładzinę wystarczy

przymocować do podłogi taśmą dwustronnie klejącą lub taśmą z rzepem

– na krawędziach i w pobliżu drzwi, lub tylko przymocować listwami,

choć niektórzy producenci polecają przykleić ją na całej powierzchni

podłogi. Przed układaniem wykładzinę zostawiamy zwiniętą na 48 godz.

w pomieszczeniu, w którym mamy zamiar ją ułożyć. Następnie rozwijamy

i dokładnie przycinamy nożem z wysuwanym ostrzem. Dopiero gdy

wykładzina dokładnie pasuje, można ją przykleić do podłoża. Płytek

dywanowych nie trzeba przyklejać, wystarczy użyć specjalnego płynu

antypoślizgowego.

Łączenie elementów i mocowanie do podłoża

Sposób układania zależy od wielkości pomieszczenia.

Zwykle wykładziny wełniane przykleja się

do całej powierzchni. W pomieszczeniach

o powierzchni do 20 m 2 wystarczy zamocować

krawędzie wykładziny taśmą klejącą. Podłoże zawsze

musi być suche i równe.

Łączenie elementów i mocowanie do podłoża

W małych pomieszczeniach zwykle wystarczy mocowanie

na krawędziach taśmą dwustronnie klejącą, w większych

wykładzinę trzeba przykleić – najlepiej klejem dyspersyjnym

– na całej powierzchni. Przed przyklejeniem wykładziny

trzeba koniecznie wyrównać podłoże.

Pielęgnacja i odnawianie

Najlepiej czyścić je środkami przeznaczonymi do tego

rodzaju materiałów, nie zniszczy ich szorowanie

ani częste mycie. Do wypełnienia spoin warto jednak

użyć zaprawy o ciemnej barwie lub np. spoiny

epoksydowej, odpornej na zabrudzenia, tłuszcze

i chemikalia.

Pielęgnacja i odnawianie

Na co dzień wystarczy odkurzanie lub czyszczenie środkami

przeznaczonymi do linoleum. Wykładzinę można zmywać

na mokro, ale tylko gdy złącza są szczelne – woda nie może

dostać się pod wykładzinę. Drobne zarysowania zasklepiają

się same pod wpływem utleniania się powierzchni wykładziny.

Większe uszkodzenia można zeszlifować – linoleum zachowuje

tę samą barwę i ten sam wzór na całej grubości. Niektóre

rodzaje linoleum trzeba po ułożeniu pokryć pastą (woskową

lub polimerową) i co jakiś czas ten zabieg powtarzać.

Pielęgnacja i odnawianie

Wykładziny trzeba regularnie odkurzać,

nie można prać ani czyścić detergentem.

Co ok. pół roku nasącza się specjalnym

preparatem konserwującym.

Pielęgnacja i odnawianie

Na początku użytkowania warto często odkurzać

wykładzinę, zwłaszcza ciętą, z której mogą wychodzić

pojedyncze włókna (puch). Jest to naturalne zjawisko,

które trwa tym krócej, im jest intensywniejsze

użytkowanie wykładziny. Należy ją czyścić na sucho

odkurzaczem lub środkami do wykładzin z wełny.

Nie wolno trzeć zaplamionej wykładziny, rozlane płyny

szybko zebrać białym, papierowym lub bawełnianym

ręcznikiem. Jeśli wykładzina jest mocno zabrudzona,

lepiej zlecić czyszczenie profesjonalnej firmie.

Pielęgnacja i odnawianie

Wystarczy odkurzanie lub przecieranie wodą z łagodnym

detergentem.

Pielęgnacja i odnawianie

Bardzo łatwe do utrzymania w czystości. Czyści się je odkurzaczem,

ewentualnie środkami do czyszczenia wykładzin z tworzyw sztucznych.

Mniejsze uszkodzenia można naprawić za pomocą łatek wyciętych z nowej

wykładziny.

Czy można układać na ogrzewaniu

podłogowym?

Tak.

Czy można układać na ogrzewaniu

podłogowym?

Tak.

Czy można układać na ogrzewaniu

podłogowym?

Tak.

Czy można układać na ogrzewaniu podłogowym?

Tak, ale te specjalnie oznaczone.

Czy można układać

w pomieszczeniach wilgotnych?

Nie nadają się, ponieważ naturalne włókna

mogą się wydłużać i marszczyć.

Czy można układać na ogrzewaniu podłogowym?

Tak.

Czy można układać

w pomieszczeniach wilgotnych?

Tak.

Czy można układać w pomieszczeniach

wilgotnych?

Większość można, ale lepiej zasięgnąć dokładnej informacji

u producenta lub sprzedawcy.

Czy można układać na ogrzewaniu

podłogowym?

Tak.

Czy można układać w pomieszczeniach wilgotnych?

Tak, ale tylko te, które są przeznaczone np. do kuchni i łazienki.

Czy można układać w pomieszczeniach

wilgotnych?

Można, ale nie jest odporne na długi kontakt z wodą.

Przeczytaj, zanim kupisz

Podłoże, które ma zostać wyłożone płytkami, nie może

sprężynować. Największy kłopot sprawiają podłogi

drewniane. Aby zapobiec uginaniu się i kołysaniu desek,

każdą z nich należy dodatkowo przykręcić do legarów

wkrętami. Szerokie spoiny między deskami należy

wypełnić uniwersalną masą szpachlową, a na koniec

ułożyć masę wyrównującą. Jeśli mimo to płytki pękają,

to albo w warstwie kleju znajdują się pustki powietrzne,

albo zakryto płytkami spoinę dylatacyjną znajdującą się

w konstrukcji stropu (patrz ilustracja).

Przeczytaj, zanim kupisz

Są sprzedawane w rolkach o szerokości

2 lub 4 m. Wykładziny sizalowe mogą być

plecione na krzyż lub boucle, kokosowe

– w jodełkę, panama lub boucle.

Przeczytaj, zanim kupisz

Pamiętajmy, że wykładzinę określaną jako antystatyczna, wodoodporna

lub nadająca się do pomieszczeń z meblami na rolkach, na schody

lub na podłogi z ogrzewaniem (piktogramy u dołu), trzeba przykleić całą

powierzchnią do równego, suchego i odtłuszczonego podłoża. Wykładziny

igłowane i gęste pętelkowe można układać w korytarzu, natomiast bardziej

delikatne wykładziny welurowe, pętelkowe oraz tkane w tradycyjny sposób

– w sypialni lub pokoju dziennym.

Wykładzinę z wzorem, który trzeba dopasować, kupujmy z zapasem.

Wykładziny dywanowe są sprzedawane w szerokościach 2, 3, 4 i 5 m;

płytki dywanowe są kwadratowe o boku: 30, 50 (standard), 61 i 100 cm.

Przeczytaj, zanim kupisz

Wykładziny PCW mają grubość od 0,72 do 4 mm, ale

najpopularniejsze są te o grubości 1,5 oraz 3 mm. Wybierając

wykładzinę, trzeba brać pod uwagę nie jej całkowitą grubość,

ale grubość warstwy użytkowej (ścieralnej), od której

przede wszystkim zależy wytrzymałość i odporność na

ścieranie. Najczęściej grubość ta wynosi 0,15 lub 0,2 mm.

Im jest większa, tym wykładzina jest trwalsza. Wykładziny

są dostępne w rolkach o szerokościach 2, 3 lub 4 m,

niestandardowe szerokości to 1; 1,5; 2,5 oraz 5 m.

Czy można układać w pomieszczeniach

wilgotnych?

Nie.

Przeczytaj, zanim kupisz

Linoleum jest dostępne w wielu wzorach i kolorach.

Pamiętajmy, że wykładzina uzyskuje właściwy kolor dopiero

po kilku godzinach od ułożenia, dlatego kupując linoleum,

trzeba kierować się kolorem próbki, a nie właśnie odwiniętej

rolki. Wykładzina jest dostępna w rolkach o szerokości 2 m,

najczęściej ma grubość 2–2,5 mm. Linoleum korkowe

(z dużą ilością mączki korkowej) o lekko chropowatej

powierzchni, musi być grubsze – 3,2 mm.

Przeczytaj, zanim kupisz

Pamiętajmy, że wykładzina przed przymocowaniem

powinna „leżakować” rozłożona przez 24 godz.

Kupując, zwracajmy uwagę na skład włókien i znaki

jakości. Wykładziny są sprzedawane w rolkach

o różnych szerokościach, najczęściej 2, 3, 4 lub 5 m.

dobrze

źle

dobrze

źle

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: