rachunkowosc.pdf

Równanie kosztów:

K = k z x + k s

Równanie zysku ze sprzedaży:

z = (c- k z ) x - k s

Progi rentowności:

ilościowy

−

wartościowy K,

Zysk na sprzedaży zależy od:

rozmiarów sprzedaży,

ceny sprzedaży,

kosztów zmiennych,

kosztów stałych okresu.

Przepływy środków pieniężnych – ma na celu udzielenie odpowiedzi na następujące

pytania:

z jakich źródeł pochodziły fundusze niezbędne do sfinansowania zmian stanu

zasobów oraz składników majątkowych;

w jaki sposób wykorzystywano dostępne fundusze;

czy działalność w roku sprawozdawczym przyczyniła się do poprawy czy

pogorszenia płynności firmy mierzonej zmianami kapitale obrotowym netto.

Kategorie kształtujące wynik finansowy przedsiębiorstwa:

przychody:

1. przychody ze sprzedaży towarów, usług, wyrobów gotowych

2. pozostałe przychody operacyjne

3. przychody finansowe

koszty:

1. rzeczowe

2. osobowe

3. finansowe

4. pozostałe

Koszty można podzielić na:

1. koszty stałe – przedsiębiorstwo musi je ponosić niezależnie od tego czy i ile

wytwarza, są stałe co do kwoty – im więcej przedsiębiorstwo produkuje, tym na

jednostkę są niższe.

2. koszty zmienne – zmieniają się wraz ze zmianą ilości produkcji wytwarzanej przez

przedsiębiorstwo – im więcej wytwarza, tym są one wyższe, koszt zmienny na

jednostkę nie zmienia się

http://student.bg.univ.gda.pl

Sprawozdanie finansowe obejmuje:

bilans

rachunek zysków i strat

informacja dodatkowa

Dodatkowo zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym oraz rachunek przepływów

pieniężnych sporządzają podmioty spełniające przynajmniej dwa z trzech warunków:

1. średnioroczne zatrudnienie wynosiło co najmniej 50 osób;

2. suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego stanowiła w walucie polskiej

równowartość co najmniej 2 500 000 euro;

3. przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów oraz operacji finansowych za

rok obrotowy stanowiły w walucie polskiej równowartość co najmniej 5 000 000 euro.

Jednostka, która w roku obrotowym, za który sporządza sprawozdanie finansowe, nie

osiągnęło dwóch z trzech warunków:

1. średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło nie więcej niż 50

osób;

2. suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego w walucie polskiej nie

przekroczyła równowartości 2 000 000 euro;

3. przychody netto ze sprzedaży towarowi produktów oraz operacji finansowych w

walucie polskiej nie przekroczyły równowartości 4 000 000 euro;

może sporządzać sprawozdanie finansowe w formie uproszczonej.

Bilans – zestawienie składników majątkowych oraz źródeł ich finansowania

sporządzone na określony dzień, najczęściej na koniec roku obrotowego.

Zawiera informacje o wielkości zasobów, jakimi dysponuje firma (AKTYWA) oraz o

źródłach finansowania tych zasobów (PASYWA).

Rachunek zysków i strat –zestawienie przychodów uzyskanych ze sprzedaży dóbr i

usług produkowanych przez firmę oraz zestawienie poniesionych w tym okresie kosztów.

Wynik finansowy przedsiębiorstwa

Kategorie opisujące wynik ze sprzedaży towarów :

1. przychody ze sprzedaży towarów

2. wartość sprzedanych towarów w cenie zakupu

3. koszty handlowe (transport, zakup, magazynowanie)

4. koszty zarządu

Kategorie opisujące wynik ze sprzedaży usług :

1. przychody ze sprzedaży usług

2. koszt wytworzenia usług sprzedanych

3. koszty zarządu

Kategorie opisujące wynik ze sprzedaży wyrobów gotowych ;

1. przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych

2. koszt wytworzenia sprzedanych wyrobów gotowych

3. koszty sprzedaży

4, .koszty zarządu

WYNIK FINANSOWY :

dodatni – zysk

ujemny – strata

Wynik finansowy ustalany jest w dwojaki sposób:

pozaewidencyjny (statystyczny) – salda kont wynikowych niebilansowych

(ustalane każdorazowo po zakończeniu okresu sprawozdawczego)

ewidencyjny (księgowy) - w ramach zamknięć „rocznych” i polega na

przeksięgowaniu kategorii opisujących poszczególne wyniki na konto „wynik

finansowy"

http://student.bg.univ.gda.pl

Funkcje zysku:

najbardziej ogólny i wszechstronny miernik oceny pracy przedsiębiorstwa

motywowanie właścicieli kapitału i załogi do jego pomnażania

źródło samofinansowania rozwoju

Struktura kapitału – różnie definiowana, w zależności od autorów

1. wg Masuliusa, Rossa, Westerfirlda i Jaffe, Mączyńskiej i Higginsa. Struktura

kapitału tożsama jest ze strukturą pasywów, zwaną też strukturą finansowania,

którą można odczytać z prawej strony bilansu przedsiębiorstwa.

2. wg Helferta, Downsa i Goodmana. Struktura kapitału to podział kapitału stałego

(długoterminowego) na kapitał własny i zobowiązania długoterminowe.

3. wg Brealeya i Myersa. Struktura kapitału to struktura papierów wartościowych

wyemitowanych przez przedsiębiorstwo w podziale na papiery dłużne (bony,

obligacje) oraz papiery właścicielskie (udziałowe), takie jak akcje zwykłe i

uprzywilejowane.

Docelowa struktura kapitału - zestawienie w odpowiednich proporcjach zadłużenie, zwykły

i uprzywilejowany kapitał akcyjny, jakimi firma zamierza finansować swoje inwestycje.

Teoria substytucji - rozważania na temat wzajemnych relacji korzyści i kosztów związanych

z zaciąganiem zobowiązań w kontekście poszukiwania optymalnej struktury kapitału w

przedsiębiorstwie.

Optymalne dostosowanie źródeł i form finansowania do sytuacji rynkowej i wewnętrznej

przedsiębiorstwa jest bardzo istotnym czynnikiem mającym wpływ na maksymalizację

wartości przedsiębiorstwa.

Decyzje dotyczące struktury kapitału powinny uwzględniać:

dostępność kapitału

koszt kapitału

efektywność zaangażowania środków finansowych

ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej

Koszt kapitału – suma kosztów kapitałów pochodzących z różnych źródeł.

Średni ważony koszt kapitału składa się z:

a. koszt kapitału własnego

uprzywilejowanego ku=D u /C n

zwykłego k e =(D i /C o )+g

b. koszt kapitału obcego k d = r d (l-T)

krótkoterminowe zobowiązania nieoprocentowane

zobowiązania długoterminowe

k A = w u k u + w e k e + w d k d

Praktyczne aspekty kształtowania struktury kapitału:

1. Stabilność sprzedaży

2. Struktura aktywów firmy

3. Dynamika wzrostu firmy

4. Rentowność produkcji

5. Sprawowanie kontroli nad firmą

6. Stanowisko kierownictwa firmy

7. Sytuacja wewnątrz firmy

http://student.bg.univ.gda.pl

Ryzyko operacyjne zależy od:

a. Zmienność popytu

b. Zmienność cen sprzedaży

c. Zmienność cen nakładów

d. Możliwość dostosowania cen wyrobów do zmian cen nakładów

e. Zakres kosztów stałych (dźwignia operacyjna)

Dźwignia operacyjna – waga kosztów stałych w działalności firmy.

Jeżeli znaczna część całkowitych kosztów w przedsiębiorstwie ma charakter kosztów

stałych, to firma ma wysoką dźwignię operacyjną.

Wysoka dźwignia operacyjna przy pozostałych warunkach nie zmienionych

oznacza, że stosunkowo mała zmiana w wielkości sprzedaży spowoduje dużą

zmianę rozmiarów zysku operacyjnego.

Przy innych warunkach nie zmienionych, im wyższa jest dźwignia operacyjna,

tym większe jest ryzyko działalności gospodarczej (operacyjnej).

Miernikiem ryzyka operacyjnego jest wskaźnik efektu dźwigni operacyjnej (DOL - degree

of operating leverage) będący relacją względnych zmian zysku operacyjnego do względnej

zmiany wielkości sprzedaży.

Procentowa zmiana EBIT ∆ EBIT / EBIT x ( c – kz )

DOL = = =

Procentowa zmiana sprzedaży ∆ x / x x ( c – kz) – Ks operacyjne

EBIT [earnings before interest and taxes] = x ( c - k z ) - K s operacyjne

Wskaźnik efektu dźwigni operacyjnej jest wyliczany dla danej wielkości sprzedaży x.

Jego wartość różni się dla różnych wielkości sprzedaży. Jeżeli poziom sprzedaży jest bliski

poziomowi wyznaczającemu próg rentowności, poziom wskaźnika DOL jest wysoki.

Wraz ze wzrostem wielkości sprzedaży poziom wskaźnika DOL maleje, co oznacza,

że zmniejsza się ryzyko operacyjne . Dzieje się tak dlatego, że spada udział kosztów stałych w

relacji do przychodów ze sprzedaży.

Wskaźnik efektu dźwigni operacyjnej jest miernikiem elastyczności (wrażliwości)

zysku operacyjnego pod wpływem zmian wielkości sprzedaży. Wartość wskaźnika efektu

dźwigni operacyjnej informuje, o ile procent wzrośnie (lub spadnie) zysk operacyjny na

skutek jednoprocentowego wzrostu (spadku) sprzedaży.

Np. DOL = 2,5 - zmiana wielkości sprzedaży o 1% spowoduje zmianę zysku

operacyjnego o 2,5%

Dźwignia finansowa - udział kapitałów obcych w strukturze kapitałów firmy.

Im większy jest udział długu obciążonego oprocentowaniem w kapitale firmy, tym większe

jest ryzyko finansowe przedsiębiorstwa. Koszty finansowe wynikające z oprocentowania

długu stanowią stały element kosztów przedsiębiorstwa, wywołując efekt dźwigni

finansowej . Im wyższe są koszty finansowe, tym działanie dźwigni finansowej jest silniejsze

i ryzyko finansowe większe.

http://student.bg.univ.gda.pl

8. Warunki rynkowe

9. Poglądy agencji klasyfikacyjnych i kredytodawców

10. Opodatkowanie

Efekty dźwigni finansowej mogą być pozytywne, gdy przyczyniają się do wzrostu

zysków przypadających na jedną akcję lub negatywne, gdy powodują spadek zysków.

Siła tego oddziaływania zależy od udziału stałych kosztów finansowych w

całkowitych kosztach ponoszonych przez przedsiębiorstwo. Miernikiem oceny ryzyka

finansowego jest wskaźnik efektu dźwigni finansowej ( DFL - degree of financial leverage),

będący relacją względnej zmiany zysku netto przypadającego na jedną akcję do względnej

zmiany zysku operacyjnego.

∆ EPS / EPS EBIT x ( c – kz ) - Ks operacyjne

DFL = = =

∆ EBIT / EBIT EBIT - 1 x ( c – kz) – Ks operacyjne – Ks finansowe

EPS [earnings per share]= (EBIT- K s finansowe ) (1 - T)/n

Wskaźnik efektu dźwigni finansowej wyliczany jest dla danej wartości zysku

operacyjnego (EBIT). Gdy wartość zysku operacyjnego jest bliska kosztom finansowym

(czyli gdy zysk netto jest bliski zera), poziom wskaźnika DFL jest wysoki.

Wraz ze wzrostem zysku operacyjnego poziom wskaźnika DFL maleje, co oznacza, że

zmniejsza się ryzyko finansowe. Spada bowiem udział stałych kosztów finansowych w relacji

do przychodów ze sprzedaży i kosztów operacyjnych.

Gdy przedsiębiorstwo nie ma zobowiązań, od których płacone jest oprocentowanie,

efekt dźwigni finansowej nie występuje, a DFL = 1.

Wartość wskaźnika efektu dźwigni finansowej informuje, o ile procent wzrośnie (lub

spadnie) zysk netto na jedną akcję na skutek jednoprocentowego wzrostu (spadku) zysku

operacyjnego.

Im wyższe jest ryzyko finansowe, tym większe jest ryzyko całkowite. Miernikiem

całkowitego ryzyka jest m.in. wskaźnik efektu dźwigni całkowitej (DTL - degree of total

leverage), będący relacją względnej zmiany zysku netto przypadającego na jedną akcję do

względnej zmiany wielkości sprzedaży:

∆ EPS / EPS

DTL = = DOL x DFL

∆ x / x

Wskaźnik efektu dźwigni całkowitej określa, o ile procent zmieni się zysk netto

przypadający na jedną akcję pod wpływem jednoprocentowej zmiany w wolumenie

sprzedaży.

Strategie stosowane przez przedsiębiorstwa:

1) konserwatywna - polega na finansowaniu trwałego stanu aktywów obrotowych za

pomocą funduszy własnych bądź długoterminowego kredytu bankowego. Strategia ta

przywiązuje szczególną uwagę do zachowania wysokiej płynności finansowej. Prowadzi też

do wzrostu kosztów, gdyż kredyt długoterminowy jest zwykle wyżej oprocentowany niż

krótkoterminowy.

2) agresywna - znaczna część stałego zapotrzebowania przedsiębiorstwa na -

fundusze finansujące aktywa obrotowe pokrywana jest za pomocą kredytu

krótkoterminowego. Sprzyja ona minimalizacji kosztów finansowania aktywów

obrotowych (niższe oprocentowanie kredytów krótkoterminowych) i sprzyja poprawie

poziomu stopy zwrotu kapitału własnego przez wykorzystanie dźwigni finansowej.

http://student.bg.univ.gda.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: