PLAN OCHRONY MUZEUM

Spis treści;

Rozdział I      - Postanowienie ogólne

Rozdział II    - Struktura organizacyjna i szczególny zakres działania (SUFO)

Rozdział III   - Zasady organizacji ochrony

Rozdział IV   - Zasady organizacji i wykonywania konwoju

Rozdział V     - Rodzaj uzbrojenia i wyposażenia (SUFO)

Rozdział VI   - Zasady kontroli wewnętrznej organizacji ochronnej

Rozdział VII  - Zasady stosowania zabezpieczeń technicznych

Rozdział VIII- Zasady szkolenia doskonalącego

Rozdział IX   - Rodzaje dokumentacji ochronnej

Rozdział X    - Postanowienia końcowe

Rozdział I. Postanowienia ogólne.

1.Użyte w regulaminie określenia oznaczają:
a. certyfikat – dokument potwierdzający zgodność urządzenia z wymogami Polskiej Normy (PN) w wyniku przeprowadzonych badań i oceny urządzenia oraz zakwalifikowania go do odpowiedniej klasy przez upoważnioną jednostkę.
b. bezpośrednia ochrona fizyczna i zabezpieczenie techniczne – w zakresie zgodnym z art. 3 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia.
c. dyrektor – dyrektor muzeum lub innego obiektu podległego lub podporządkowanego Ministrowi Kultury.
d. jednostka obliczeniowa – jednostka określająca dopuszczalny limit stale lub jednorazowo przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych lub zbiorów wynosząca 120-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za ubiegły kwartał, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” .
e. jednostka organizacyjna – np. biblioteka , archiwum , centrum sztuki lub inna podległa, podporządkowana lub nadzorowana przez Ministra Kultury.
f. konwojent – pracownik ochrony wyposażony w broń palną bojową .
g. kurier – pracownik merytoryczny (kustosz, bibliotekarz, archiwista, konserwator) wyznaczony przez dyrektora muzeum lub innego obiektu do bezpośredniego udziału w transporcie zbiorów.
h. plan ochrony – dokument opracowany i uzgodniony stosownie do art. 7 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia .
i. pomocnik muzealny – pracownik muzeum, wykonujący prace pomocnicze w obszarze ekspozycji polegające między innymi na pilnowaniu eksponatów  i wystroju wnętrz oraz kierowaniu ruchem zwiedzających.
j. poręczenie wypłaty odszkodowania przez Skarb Państwa – poręczenie wypłaty odszkodowania za zniszczone , uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe, udzielone do kwoty z góry oznaczonej .
k. pracownik ochrony – osoba posiadająca licencję pracownika ochrony fizycznej lub licencję pracownika zabezpieczenia technicznego i wykonująca zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby ochrony albo na rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia lub osoba wykonująca zadania ochrony w zakresie nie wymagającym licencji.
l. przypadek szczególny
– napad, włamanie, podłożenie ładunku
wybuchowego, wandalizm, awaria urządzeń technicznych itp.
m. specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne – wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorcy , którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia , posiadający pozwolenie na broń na okaziciela wydane na podstawie odrębnych przepisów.
n. wewnętrzne służby ochrony – uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników muzeów i innych obiektów , powołane do ich ochrony .

2. Przepisy zawarte w regulaminie dotyczą muzeów i innych jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Kultury podlegających obowiązkowej ochronie w myśl ustawy o ochronie osób i mienia (Dz.U. Nr 114 poz.740 z 1997 roku z późniejszymi zmianami)

3. Ochrona muzeów i innych jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Kultury może być sprawowana przez:
a. Własne wewnętrzne służby ochrony (WSO) działające na zasadach przewidzianych w ustawie z dnia 22 sierpnia 1997 roku o ochronie osób i mienia (Dz.U. Nr 114 poz.740 z 1997 roku z późniejszymi zmianami)
b. Przedsiębiorcę posiadającego koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia oraz pozwolenie na broń na okaziciela, działającego samodzielnie lub we współpracy z wewnętrzną służbą ochrony

4. Ochrona realizowana jest w formie:
a. Bezpośredniej ochrony fizycznej
b. Zabezpieczenia technicznego
c. Łącznie, o czym mowa w pkt. 4a i 4b

5. Obowiązek zapewnienia ochrony spoczywa na dyrektorze, który ma prawo wyboru formy ochrony z uwzględnieniem konieczności zapewnienia bezpośredniej ochrony fizycznej w czasie udostępnienia zbiorów.

6. Szczególnej ochronie, zwłaszcza przy wypożyczeniach i udostępnianiu podlegają zbiory muzealne, biblioteczne zbiory specjalne i archiwalia.

7. W przypadku wypożyczania zbiorów na wystawy czasowe, jednostka użyczająca ocenia stan przygotowania zabezpieczenia miejsca ekspozycji, a jednostka wypożyczająca gwarantuje właściwą ochronę eksponatów.

8. Wypożyczenie zbiorów uznanych przez dyrektora za szczególnie cenne wymaga sporządzenia pisemnej opinii co do warunków ochrony w miejscu ekspozycji przez pracownika jednostki posiadającego licencję pracownika ochrony fizycznej II stopnia lub rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, z zakresu bezpieczeństwa zbiorów publicznych, albo Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych.

9. W przypadku wypożyczenia za granicę zbiorów uznanych przez dyrektora za szczególnie cenne sprawdzenie warunków ochrony w miejscu ekspozycji i sporządzenie opinii jest obowiązkowe. Opinia może być opracowana przez rzeczoznawcę ministra właściwego do spraw kultury z zakresu bezpieczeństwa zbiorów publicznych, albo Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych.

10. Biuro Spraw Obronnych Ministerstwa Kultury nadzoruje organizację ochrony muzeów i innych jednostek organizacyjnych podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Kultury .

11. Pracownicy ochrony podlegają dyrektorowi muzeum lub osobie pisemnie przez niego upoważnionej, bezpośrednio podporządkowanej temu dyrektorowi lub wyznaczonemu przedstawicielowi przedsiębiorcy wskazanemu w formie pisemnej.

Rozdział II - Struktura organizacyjna i szczegółowy zakres działania specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych.

1. Strukturę organizacyjną wewnętrznej służby ochrony, w zależności od rodzaju i wielkości muzeum lub innej jednostki organizacyjnej, mogą tworzyć:
a. Oddziały
a. Pododdziały
b. Samodzielne posterunki

2. Strukturę organizacyjną zespołu pracowników ochrony przedsiębiorcy wyznaczonych do ochrony muzeum lub innej jednostki organizacyjnej oraz zakres działania osoby funkcyjnej odpowiedzialnej za ochronę z ramienia przedsiębiorcy określa się w umowie zlecającej ochronę.

3. W przypadku sprawowania ochrony muzeum lub innej jednostki organizacyjnej przez wewnętrzne służby ochrony we współpracy z przedsiębiorcą, ustala się szczegółowo hierarchię podległości osób funkcyjnych szefowi wewnętrznej służby ochrony.

4. W zależności od składu struktury organizacyjnej w wewnętrznej służbie ochrony można tworzyć następujące stanowiska służbowe:
a. Szef ochrony
b. Zastępca szefa ochrony
c. Dowódca zmiany
d. Starszy wartownik - konwojent
e. Wartownik - konwojent
f. Młodszy wartownik - konwojent

5. Do szczegółowego zakresu działania specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych należy:
a. Zapewnienie bezpieczeństwa osób znajdujących się w granicach chronionych muzeów i innych obiektów.
b. Ochrona muzeów i innych jednostek organizacyjnych, ich pomieszczeń i urządzeń przed dostępem do nich osób nieuprawnionych
c. Ochrona gromadzonych dóbr kultury i innego mienia przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem
d. Konwojowanie zbiorów, wartości pieniężnych i innego wartościowego mienia.
e. Zapobieganie zakłóceniom porządku na terenie muzeów i innych jednostek  organizacyjnych.
f. Powiadamianie dyrektora o zaistniałych zdarzeniach negatywnych mających wpływ na bezpieczeństwo (zakłócenie porządku, zniszczenie, uszkodzenie, kradzież itp. lub o okolicznościach, które mogą sprzyjać powstaniu tych zdarzeń ).
g. Ujawnianie faktów dewastacji dóbr kultury i innego mienia.
h. Niezwłoczne powiadomienie organów ścigania o czynach przestępnych zaistniałych na terenie muzeum lub innej jednostki organizacyjnej oraz zabezpieczanie miejsca ich popełnienia do czasu przybycia organów ścigania.

6. Podstawowymi rodzajami służby ochrony są:
a. Posterunek stały (PS) – wystawiany w miejscu wymagającym ochrony całodobowej lub w określonej z góry porze doby,
b. Posterunek doraźny (PD) – wystawiany w miejscu wymagającym ochrony natychmiastowej i tymczasowej,
c. Obchód (OB.) – przeprowadzany w celu skontrolowania sposobu wykonywania zadań ochrony przez pracowników ochrony oraz rozpoznania aktualnego stanu bezpieczeństwa,
d. Patrol (P) – wykonuje zadania ochrony odcinka obiektu lub obszaru po
wyznaczonej trasie,
e. Grupa interwencyjna (GI) – podejmująca działania w zakresie ochrony osób i mienia na wezwanie (informację) w określonym miejscu.
f. Konwój (K) – wykonuje zadania ochrony zbiorów, wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych podczas ich przenoszenia lub przewożenia poza obiekt chroniony.

Rozdział III. Zasady organizacji ochrony.
1. Podstawowym dokumentem określającym organizację ochrony jest plan ochrony muzeum lub innej jednostki organizacyjnej, uzgodniony z właściwym terytorialnie Komendantem Wojewódzkim Policji. Do planu ochrony załącza się:
a. Instrukcję postępowania pracowników ochrony w przypadkach szczególnych.
b. Instrukcja postępowania pracowników ochrony w przypadku katastrofy, klęski żywiołowej i konfliktu zbrojnego.
c. Instrukcję kontroli ruchu osobowego i materiałowego.
d. Instrukcję konwojowania.
e. Instrukcję o zasadach zabezpieczenia pomieszczeń (w tym zasady zarządzania kluczami).
f. Instrukcję współpracy z Policją i innymi jednostkami zewnętrznymi.
g. Szkic sytuacyjny obiektu, a w przypadkach koniecznych szkice wybranych części obiektu.

2. Sporządzenie planu ochrony dyrektor powierza wyłącznie osobie, która posiada licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia.

3. Dostęp do planu ochrony wymaga pisemnego upoważnienia dyrektora muzeum lub innej jednostki organizacyjnej.

4. Plan ochrony wraz z załącznikami określonymi w punkcie 1 uzgadniany jest przez dyrektora lub osobę przez niego upoważnioną, z właściwym terytorialnie Komendantem Wojewódzkim Policji.

5. Organizację ochrony w muzeum i innej jednostce organizacyjnej zapewnia dyrektor tego muzeum lub jednostki, zgodnie z planem ochrony w terminie trzech miesięcy od daty uzgodnienia planu ochrony.

6. Dyrektor, w którym działa specjalistyczna uzbrojona formacja ochronna, zapewni
dla jej pracowników pomieszczenia, w tym pokoje pracy operacyjnej i pomieszczenia socjalne.

7. Usytuowanie i powierzchnia pomieszczeń muszą umożliwiać wykonywanie zadań ochronnych określonych w planie ochrony oraz uniemożliwiać dostęp osobom postronnym.
8. Pomieszczenia operacyjne powinny być wyposażone w:
a. Oświetlenie sztuczne i awaryjne
b. Ogrzewanie
c. Środki łączności
d. Elektroniczne systemy ochrony mienia, o ile ich występowanie wynika z planu ochrony.

9. Nazwę wewnętrznej służby ochrony ustala dyrektor.

10. Nazwa wewnętrznej służby ochrony rozpoczyna się od wyrazu „Straż” lub Służba” np. : Straż Muzealna, Służba Ochrony Biblioteki Narodowej .

11. Pracownicy specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych (SUFO) muszą być umundurowani lub ubrani oraz oznaczeni zgodnie z odrębnymi przepisami.

12. Ochronę muzeum lub innej jednostki organizacyjnej chronionej przez WSO organizuje szef ochrony tego muzeum lub jednostki.

13. Ochronę muzeum lub innej jednostki organizacyjnej chronionej przez przedsiębiorcę organizuje funkcyjny pracownik ochrony określony i wyznaczony przez tego przedsiębiorcę.

14. Do zakresu działania kierującego ochroną określonego w pkt 12, 13 należy:
a. Opracowanie planu ochrony i innej dokumentacji ochronnej (nie dotyczy
pracownika ochrony określonego w pkt. 13)
b. Organizowanie ochrony
c. Planowanie zadań dla podległych pracowników ochrony
d. Kierowanie oddziałem, zespołem pracowników ochrony
e. Sprawowanie nadzoru i kontroli nad wykonywaniem zadań ochrony
f. Prowadzenie instruktaży i zajęć szkoleniowych z pracownikami ochrony
oraz dokumentowanie tych czynności
g. Podejmowanie działań zmierzających do stałego doskonalenia form
i metod ochrony
h. Dokonywanie analiz i ocen stanu bezpieczeństwa
i. Informowanie dyrektora muzeum lub innej jednostki organizacyjnej o stanie zagrożenia i ochrony
j. Sprawowanie nadzoru nad przechowywaniem broni i amunicji oraz ich ewidencjonowaniem
k. Współpraca w opracowaniu decyzji dotyczących instalowania nowych lub modernizacji starych zabezpieczeń technicznych.
l. Sprawowanie nadzoru i kontroli nad pracą pomocników muzealnych w zakresie związanym z dozorem .
m. Udział w naborze pracowników ochrony ( nie dotyczy pracownika ochrony określonego w pkt. 13 )
n. Prowadzenie dokumentacji ochronnej .

15. Ochrona muzeum lub innej jednostki organizacyjnej musi być oparta o stałą współpracę dyrektora z właściwym terytorialnie:
a. Komendantem jednostki organizacyjnej Policji.
b. Kierownikiem jednostki ratowniczo-gaśniczej Państwowej Straży Pożarnej.
c. Szefem Obrony Cywilnej
d. Komendantem Straży Miejskiej

16. Organizacja ochrony musi uwzględniać poddanie się czynnościom związanym z nadzorem nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi oraz kontroli przez upoważnionych funkcjonariuszy Policji lub pracowników organów zwierzchnich, a także terminowe usuwanie uchybień i nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli.

Rozdział IV. Zasady organizacji i wykonywania konwojów.

1. Organizując działania ochronne transportu, należy spełnić określone warunki, a w szczególności:
a. Zapewnić odpowiednią liczbę osób uczestniczących w transporcie i ich wyposażenie.
b. Zapewnić właściwy stan techniczny środków transportu, środków zabezpieczenia konwoju i wyposażenia konwojentów.
c. Określić najkrótszą, optymalną trasę konwoju
d. Zapewnić kontakt między uczestniczącymi w konwoju samochodami oraz zagwarantować możliwość porozumienia radiowego między załogami pojazdów.
e. Ograniczyć do minimum postoje w trakcie konwojowania, przez właściwy wybór trasy i regulowanie poruszania się pojazdów w konwoju.
f. Zapewnić ochronę samochodu transportującego, w razie zaistnienia postojów.
g. Zachować w tajemnicy wszelkie dane dotyczące konwoju.
h. Zachować czujność i właściwie wypełniać polecenia dowódcy konwoju w trakcie konwojowania.
i. Podejmować bezpośrednią, zdecydowaną i adekwatną do stopnia zagrożenia interwencję.
j. Prowadzić w sposób właściwy dokumentację konwojową.
2. Decyzję o konieczności ochrony transportu zbiorów, wartości pieniężnych i innego cennego mienia podejmuje dyrektor lub osoba pisemnie przez niego upoważniona
3. Decyzja powinna określać:
a. Przedmiot konwojowania
b. Rodzaj środka transportu
c. Miejsce docelowe i czas trwania transportu
4. Konwój organizuje szef wewnętrznej służby ochrony lub funkcyjny pracownik ochrony przedsiębiorcy zgodnie z poleceniem konwoju ( wzór – załącznik nr 2 ).
5. Organizujący konwój powinien w szczególności:
a. Dokonać rozpoznania przedmiotu konwoju (rodzaj, ilość, wartość, zagrożenie pożarem, itp.)
b. Ustalić czy środki transportu są sprawne oraz skontrolować działanie technicznych urządzeń zabezpieczających.
c. Wyznaczyć skład osobowy konwoju ( w tym dowódcę konwoju)
d. Określić rodzaj uzbrojenia i wyposażenia konwojentów.
e. Określić czas wyjazdu, trasę i termin powrotu.
f. Przeprowadzić instruktaż przed rozpoczęciem konwoju

6. Organizacja i wykonywanie konwoju powinno odbywać się w oparciu o instrukcję konwojową, która w szczególności powinna zawierać:
a. Ogólne warunki wykonywania konwoju.
b. Obowiązki dowódcy konwoju, konwojentów i innych osób wchodzących w skład konwoju: kasjer, kierowca, kurier, inne.
c. Skład i rozmieszczenie w środkach transportu konwojentów i innych osób wchodzących w skład konwoju.
d. Postępowanie członków konwoju w sytuacjach zagrożenia.
g. Organizację łączności i alarmowania
h. Zasady obchodzenia się z bronią
i. Sposób dokumentowania czynności konwojowych.

7. Przy organizacji ochrony transportów zbiorów i wartości pieniężnych dla ustalenia liczby konwojentów przyjmuje się jednostkę obliczeniową.

8. Transport zbiorów lub wartości pieniężnych jest chroniony co najmniej przez: a. Jednego konwojenta – przy przewozie o wartości do 5 jednostek obliczeniowych
b. Dwóch konwojentów – przy przewozie o wartości od 5 do 15 jednostek obliczeniowych.
c. Trzech konwojentów – przy przewozie o wartości od 15-50 jednostek obliczeniowych.
d. Czterech konwojentów – przy przewozie wartości powyżej 50 jednostek obliczeniowych.

9. Konwoje piesze mogą być wykonywane jedynie w przypadku ochraniania zbiorów lub wartości pieniężnych nie przekraczających 1 jednostki obliczeniowej, jeżeli użycie samochodu nie jest uzasadnione ze względu na odległość od miejsca pobrania do miejsca przekazania mienia konwojowego, a do przenoszenia używa się odpowiedniego  zabezpieczenia technicznego np. specjalistyczne teczki, walizki itp.

10. W przypadku, gdy przenoszone są zbiory lub wartości pieniężne od 0,3 do 1 jednostki obliczeniowej, osoba transportująca jest chroniona przez co najmniej jednego pracownika ochrony, który może być nieuzbrojony.

11. Wartości pieniężne powyżej jednej jednostki obliczeniowej transportuje się pojazdami przystosowanymi, a powyżej 20 jednostek obliczeniowych przy użyciu pojazdów  specjalnych.

12. Przydatność środków transportu użytych do przewozu zbiorów o wartości powyżej jednej jednostki obliczeniowej, każdorazowo ocenia kurier wyznaczony do udziału w transporcie przez dyrektora muzeum lub innej jednostki organizacyjnej.

13. Zbiory o wartości powyżej 15 jednostek obliczeniowych transportuje się pojazdami specjalnie przystosowanymi do ich przewożenia, zapewniającymi utrzymanie właściwych warunków konserwatorskich. Każdorazowo oceny przystosowania pojazdu do transportu dokonuje kurier .

14. Przy transporcie zbiorów powyżej 15 jednostek obliczeniowych lub przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 30 jednostek obliczeniowych należy do transportu przydzielić samochód ubezpieczający.

15. W przypadku transportowania zbiorów lub wartości pieniężnych kolumną samochodów należy do transportu przydzielić dwa samochody ubezpieczające, ustalając po dwóch konwojentów na każdy samochód ubezpieczający i po jednym konwojencie na każdy samochód transportujący.

16. W każdym transporcie zbiorów uczestniczy wyznaczony przez dyrektora kurier.

17. Transport zbiorów o wartości przekraczającej 10 jednostek obliczeniowych odbywający się drogą lotniczą, oprócz kuriera jest chroniony przez co najmniej jednego pracownika ochrony, który może być nieuzbrojony.

18. O transportach zbiorów przekraczających wartość 10 jednostek obliczeniowych osoba odpowiedzialna za organizację ochrony transportu informuje Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych.

19. Muzea lub inne jednostki organizacyjne, ochraniane przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne konwojują transportowane zbiory we własnym zakresie, z  uwzględnieniem punktu 22.

20. Muzea lub inne jednostki organizacyjne, które nie mogą wystawić własnych konwojentów mogą zwrócić się o pomoc do innych specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych świadczących usługi ochrony mienia lub Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych.

21. Koordynację i nadzór nad organizacją transportów zbiorów mających poręczenia wypłaty odszkodowania za zniszczone, uszkodzone lub skradzione eksponaty wystawowe przez Skarb Państwa udzielone na podstawie odrębnych przepisów sprawuje Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych.

22. Transport zbiorów , o których mowa w punkcie 21, odbywa się z udziałem Policji.

23. W przypadku przewożenia zbiorów o bardzo dużej wartości , na które nie jest wystawione poręczenie wypłaty odszkodowania przez Skarb Państwa Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych może zwracać się do Komendy Głównej Policji o udział w konwoju Policji na zasadach odrębnie określonych.

24. Informacje dotyczące organizacji transportu zbiorów, przywożonych z zagranicy lub wywożonych za granicę osoba odpowiedzialna za organizację ochrony transportu przekazuje do Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych najpóźniej na

20 dni przed rozpoczęciem transportu. W przypadku transportów krajowych najpóźniej na 10 dni przed rozpoczęciem transportu. 25. Informacja o której mowa w punkcie 18 i 24 musi zawierać:
a. miejsce, datę i godzinę rozpoczęcia transportu,
b. wartość i rodzaj przewożonych zbiorów,
c. marki i numery rejestracyjne pojazdów,
d. nazwiska, imiona i stanowiska osób wchodzących w skład konwoju np. dowódca konwoju, konwojent, kierowca, kurier, a także numery ich dowodów osobistych (numery paszportów przy wyjazdach zagranicznych),
e. imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za transport oraz numer telefonu pod którym można dokonać wymiany informacji w przypadkach szczególnych np.: opóźnienie, awaria pojazdu itp.,
f. przy transportach z zagranicy – datę i godzinę przekroczenia punktu granicznego,
g. uwagi dotyczące konwoju np. planowane postoje, noclegi, nazwa i adres przewoźnika itp.,

26. W przypadku braku możliwości przekazania wszystkich danych, określonych w punkcie 25, w terminie określonym w punkcie 24, przekazuje się informację wstępną, a pozostałe dane w terminie ustalonym z Ośrodkiem Ochrony Zbiorów Publicznych.

27. Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych uzgodnione pełne dane dotyczące transportu przekazuje do Komendy Głównej Policji w terminie pozwalającym na zorganizowanie ochrony transportu, nie później jednak niż na 5 dni przed rozpoczęciem transportu.

28. Wyjazd i zakończenie transportu o wartości powyżej 10 jednostek obliczeniowych
dowódca konwoju zobowiązany jest zgłosić telefonicznie do Ośrodka Ochrony Zbiorów Publicznych.

29. Transporty zbiorów należy wykonywać po trasach najbardziej bezpiecznych i możliwie często patrolowanych przez Policję.

30.Przy planowaniu transportu należy przestrzegać, aby odbywał się on w dniach powszednich od poniedziałku do czwartku danego tygodnia.

31. W przypadku konwojowania transportu na długich trasach, gdzie przewidywany jest postój (nocleg), miejsce postoju transportu i organizację jego ochrony  organizator konwoju uzgadnia wcześniej z jednostką Policji, na której terenie działania postój jest planowany .

32.Przy wyznaczaniu dłuższego miejsca postoju transportu należy przede wszystkim
brać pod uwagę możliwości wykorzystania do tego celu zamkniętych terenów muzeów i innych obiektów ochranianych przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne lub terenów administrowanych przez jednostki Policji, , Straży Granicznej .

...