Lazari A. - Czy Moskwa będzie trzecim Rzymem. Studia o nacjonaliźmie rosyjskim.PDF

(685 KB) Pobierz
NAC_KOL
ANDRZEJ de LAZARI
CZY MOSKWA B DZIE TRZECIM
RZYMEM?
STUDIA O NACJONALIZMIE ROSYJSKIM
l sk”
Katowice 1995
UWAGI WST PNE
Gdyby dialog ludzi odwołuj cych si do historii mógł rozpoczyna si od
okre lenia norm etycznych obowi zuj cych bezwarunkowo dzi i jutro w ka dej
społeczno ci, oraz od uznania szeregu warto ci za ponadczasowe i tym bardziej
za ponadnarodowe, ponadkulturowe ... Mo e wówczas historia przestałaby by
dostawc argumentów do podziału na My i Oni , a stałaby si przede wszystkim
wiadectwem nieszcz , do jakich prowadzi wywy szenie My (My-narodu,
My-pa stwa, My-klasy, My-religii itp.). Niestety, tendencje etnocentryczne
i kolektywistyczne w niektórych kr gach kulturowych s wci tak silne, e ma-
rzenia o “wspólnym domu”, w którym naczeln warto ci jest ludzkie Ja , pozo-
staj wci w sferze utopii. Mam wiadomo zagro e ze strony My-narodu
i My-religii w budowie polskiego pa stwa prawa, b d c jednak historykiem idei
w Rosji zajm si tylko rzeczywisto ci rosyjsk , traktuj c j jako przykład nie-
mo no ci wyzwolenia si pewnych kultur z tradycji etnocentrycznych i kolek-
tywistycznych.
Nacjonalizm rosyjski ma wiele twarzy. Najmniej gro ny jest nacjonalizm kul-
turowy Aleksandra Soł enicyna i tzw. pisarzy wiejskich, dla których symbolem
zła jest wielkomiejska cywilizacja zachodnia, lecz którzy jednoznacznie od egnu-
j si od stosowania przemocy dla osi gni cia stawianego przed sob celu –
“powrotu do gleby rosyjskiej”. Gro ny jest nacjonalizm polityczny: narodowy
bolszewizm, euroazjatyzm, faszyzm. Jednak najgro niejszy jest, moim zdaniem,
nacjonalizm szukaj cy oparcia w naukach duchownych Cerkwi Prawosławnej,
swoisty prawosławny fundamentalizm. Wszystkie odmiany nacjonalizmu rosyj-
skiego ł czy specyficzna interpretacja historii, odnajdywanie w niej “dowodów”
dla uzasadnienia tezy o szczególnym posłannictwie rosyjskiego My-narodu, My-
-pa stwa lub My-narodu-religii w zbawieniu wiata lub zaprowadzeniu w nim
“sprawiedliwego”, rosyjskiego porz dku.
Wielu Rosjan jednoznacznie od egnuje si od nacjonalistycznego misjonizmu.
Dla przykładu, protojerej Ioann Swiridow utrzymuje, i brutalny nacjonalizm
prawosławny skupia si przede wszystkim wokół metropolity petersburgskiego
Ioanna (Snyczewa) i wokół “Zwi zku Bractw Prawosławnych”. “Ideologia – pi-
sze Swiridow – zmieszała si w ich głowach z resztkami frazeologii cerkiewnej
i otrzymali my dziwaczny koktajl. Przepis mo na znale w 34 numerze czasopi-
6
sma «Sowietskaja Rossija» z 1994 roku”. Oto skład owego “koktajlu” (podaj za
Swiridowem):
1. Wielkomocarstwowo – w wiadomo ci masowej wyst puj ca jako ide-
ologia imperializmu rosyjskiego , zakładaj ca przekonanie o wszech wiatowej,
jakoby pokojowej roli pa stwa rosyjskiego. Podstawowym przesłaniem jest tu
idea “Moskwy – Trzeciego Rzymu”.
2. “Soborowo ” (czyli swoisty kolektywizm) jako forma ideologii nacjonaliz-
mu rosyjskiego .
3. Rosyjski misjonizm religijny.
Protojerej Swiridow ów “koktajl” nazywa “prawosławiem sarafanowym”
(“sarafan” – kobiecy strój rosyjski), pełnym niechrze cija skiej nienawi ci do
“obcych” i miło ci do “swoich” 1 .
Inny duchowny prawosławny, ojciec Gleb Jakunin, zwracaj c si z listem
otwartym do Patriarchy Aleksija II, bije na alarm, gdy uwa a, i w Cerkwi Ro-
syjskiej “coraz silniejsze staj si siły profaszystowskie, prokomunistyczne,
czarnosecinne, których symbolem stał si metropolita Ioann, druga osoba Naj-
wi tszego Synodu”, przy milcz cym poparciu Patriarchy 2 .
Na podstawie moich obserwacji z przykro ci musz stwierdzi , i tacy ludzie
jak Ioann Swiridow, Gleb Jakunin, Georgij Koczetkow oraz bestialsko zabity
Aleksander Mie s mniejszo ciow opozycj w rosyjskiej Cerkwi Prawosław-
nej. Wi kszo duchownych milczy.
Niektóre kultury bardziej sprzyjaj tolerancji, inne zdecydowanie mniej. Kul-
tura rosyjska, w tym Prawosławie, wci zdaje si nale e do tych ostatnich. Po-
dziwiam wi c optymizm Andrzeja Drawicza, który twierdzi, e w Rosji “lody ru-
szyły...” i pojawia si coraz wi cej szans na porozumienie semantyczne i meryto-
ryczne z Rosjanami 3 . To prawda, e straszenie Dostojewskim i uznawanie jego
bohaterów za emanacj najgorszych cech rosyjsko ci pozbawione jest sensu.
Jednak nie dlatego, e ju Michaił Bachtin, jak sugeruje Drawicz, dostrzegł poli-
foniczno dzieł Fiodora Michajłowicza (publicystyka Dostojewskiego
“polifoniczna” nie jest, a Bachtin stworzył swoj koncepcj , by Dostojewski
w Kraju Rad mógł by publikowany – wcze niej był przecie symbolem konser-
watyzmu i dopiero dzi ki Bachtinowi mógł by odczytany jako rewolucjonista
płacz cy nad skrzywdzonymi i poni onymi). Dostojewski jako my liciel jest hi-
stori , a historia sama przez si nie zagra a. Gro ni s natomiast ci jej interpreta-
torzy, którzy przywołuj z przeszło ci ducha nienawi ci i nietolerancji.
###############
1 Zob.: , ,
” 1994, nr 4032, s. 16–17.
2 II , “ ” 1994,
nr 4016, s. 9.
3 A. D r a w i c z, Lody ruszyły... , “Znak” 1994, nr 1 (464), s. 104–107.
7
Czy rzeczywi cie s szanse na dialog i porozumienie z Rosjanami, skoro ma-
sowo na łamy najprzeró niejszych rosyjskich gazet i czasopism z podziemia
kulturowego na sztandary polityczne wynoszony jest nacjonalizm? Rosyjska
“autodefinicja” jest niestety dosy jednoznaczna. Potwierdzaj to ci nieliczni
Rosjanie, którym marzy si prawdziwa “odwil ” w umysłach rosyjskich 4 .
***
Przedstawione w tej ksi ce studia i szkice nie pretenduj do sformułowania
jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o przyczyny, korzenie, stan obecny i zasi g
nacjonalizmu rosyjskiego. W humanistyce na szcz cie nie ma prawd absolut-
nych; s tylko interpretacje 5 – akceptowane lub odrzucane przez czytelników
i kolejnych interpretatorów.
W zało eniu jest to praca naukowa. Wyra a jednak równie mój sprzeciw wo-
bec hermetyzacji j zyka w naukach humanistycznych i czynienia z prac nauko-
wych lektury dla bardzo w skiego kr gu specjalistów. Starałem si , by ta ksi ka
była (trawestuj c ide socrealizmu) naukowa w formie a “do czytania” w tre ci,
by mógł si gn do niej nie tylko badacz kultury rosyjskiej, lecz równie zwykły
czytelnik. Prosz wi c moich uczonych kolegów o wyrozumiało w ocenie frag-
mentów publicystycznych pojawiaj cych si w pracy. O nacjonalizmie historycz-
nym mog pisa “na chłodno” – bada go z punktu widzenia okre lonych zało e
metodologicznych i nie anga owa si emocjonalnie 6 . O nacjonalizmie współ-
czesnym tak pisa nie potrafi i nie chc . “ ywe ycie”, jak powiedzieliby Fiodor
Dostojewski i Apollon Grigorjew, rozsadza ramy teorii naukowej 7 .
###############
4 Zob.: W. N o w o d w o r s k a, Nosoro ce, “ Gazeta Wyborcza” 1994, nr 62, s. 7.
5 Do współczesnych, ciekawych interpretacji nacjonalizmu rosyjskiego zaliczam m.in. nast pu-
j ce prace: J. D u n l o p., The Faces of Contemporary Russian Nationalism , Princeton 1963; .
, - ! , Paris 1980; . , " 2000- #
, New York 1988; tego , $# " . , “ ! ” 1994, nr 3–5; J.
B r a t k i e w i c z, Wielkoruski szowinizm w % wietle teorii kontynuacji , Warszawa 1991.
6 Zob.: A. L a z a r i, “ Poczwiennictwo”. Z bada & nad histori idei w Rosji , Łód 1988.
7 Wst pne, robocze wersje niektórych studiów z tej ksi ki były ju publikowane w formie
artykułów: Kategorie narodu i narodowo % ci w rosyjskiej my % li filozoficzno-społecznej pierwszej
połowy XIX wieku , “Przegl d Rusycystyczny” 1986, nr 3–4; Kategoria narodnost’ w estetyce
radzieckiej (zarys problemu ); “Literatura na " wiecie” 1991, nr 4; Czy Rosja b ( dzie Trzecim
Rzymem?, “ Znak” 1993, nr 2; Wasyl Andriejew i nobilitacja bałałajki , “Ruch Muzyczny” 1993, 21
marca; Protokoły m ( drców Janowa i Szafariewicza , “Obóz” 1993, nr 25/26; Contemporary Russian
Nationalism and the Idea of a “Rule-of-Law” State (a survey), “ Europa Ethnica.
Nationalitätenfragen” 1994, nr 3–4; Rosjanin wobec pa & stwa prawa (zarys problemu ), [w:] Pisarz i
władza (od Awwakuma do Soł enicyna ), Łód 1994 [materiały konferencji naukowej]; Miasto w
rosyjskiej my % li nacjonalistycznej (szkic problemu na marginesie twórczo % ci Wasyla Biełowa ), [w:]
Wielkie miasto. Czynniki integruj ce i dezintegruj ce , Łód 1995, t. 1 [materiały konferencji
naukowej].
8
Zgłoś jeśli naruszono regulamin