Aleksander Kamiński ( 1903- 1978 )- jako 15 – letni chłopak związał się z harcerstwem i tam też pojawiły się pierwsze zainteresowania, chęć zostania wychowawcą; W 1928 roku ukończył na Uniwersytecie Warszawskim studia w zakresie historii i archeologii; Współpracował m.in. z Wroczyńskim i Radlińską. Jedna z najważniejszych opublikowanych książek to "Funkcje pedagogiki społecznej".
Ideologia pedagogiczna Aleksandra Kamińskiego
· Słowo wychowanie Aleksander Kamiński traktował jako udzielanie pomocy skłaniającej do samowychowania.
· Zwracał także szczególną uwagę na tak ważne elementy wychowania jak przykład osobisty, czy małe grupy rówieśnicze skłaniające do wzajemnego wychowania i dawania dobrego przykładu.
· Wskazał na wielce istotną kwestię, że bardzo ważny jest dla młodego człowieka krąg prawdziwych przyjaciół "by mógł się bawić w gronie rówieśników, by uczyć się odwagi". Odwaga, bowiem dla Kamińskiego, była czymś bardzo istotnym. Dlatego jedno z najważniejszych punktów prawa zuchowego brzmiało: "Zuch jest dzielny".
· Kamiński uważał także, że dużo dobrego dla wychowanka mogą przynieść odpowiednio zorganizowane i poprowadzone gry i zabawy, głównie sprawnościowe. Obmyślił, więc Kamiński cykl zabaw sprawnościowych dostosowanych do wyobraźni dziecka
Zwrócił przede wszystkim uwagę na to jak duże znaczeni ma dobra atmosfera wychowawcza, zaufanie do własnych wychowanków ich możliwości i umiejętności, a przymus winien być połączony ze swobodą by wyeliminować zbędne sytuacje stresowe. Stwarzać pogodny nastrój, kłaść nacisk na samowychowanie, wychowanie moralne i religijne, a takie warniki wychowawcze dadzą dobre podłoże do właściwego rozwoju i wzrostu młodego pokolenia.
Aleksander Kamiński podkreśla, że pedagogika społeczna jest dyscypliną praktyczną, usiłująca badać rzeczywistość instytucji i procesów wychowawczych po to, aby rozważać możliwości ich celowego przekształcenia, projektowania i tworzenia nowej rzeczywistości ulepszającej wychowanie.
Punktem wyjścia dla rozwijanej koncepcji pedagogiki społecznej; Kamiński uważa, że proces wychowania dokonuje się w różnych sytuacjach życiowych i obejmuje wszystkie etapy życia człowieka. W związku z takim ujęciem Kamiński proponuje rozszerzyć kręgi wychowania intencjonalnego poza tradycyjne środowiska wychowawcze ( szkołę, rodzinę, placówki opiekuńczo-wychowawcze). Kamiński mówi, że wychowanie intencjonalne powinno objąć oprócz rodziny itd., także takie placówki jak : poradnie świadomego macierzyństwa, schroniska turystyczne, szpitale, dziecięce grupy podwórkowe, muzea, redakcje, zespoły artystyczne, zakłady pracy, społeczności sąsiedzkie. Takie podejście do wychowania wiąże się z tym, że należy rozszerzyć pojęcie wychowawcy, tzn. rolę wychowawcy powinni pełnić wszyscy Ci, których pracy zawodowej pośrednio lub bezpośrednio towarzyszy wychowanie. W tym kontekście Kamiński wyróżnia 3 typy działań wychowawczych:
1. Kontakt oparty na indywidualnym stosunku wychowawca- wychowanek.
2. Wychowanie zespołowe w grupie
3. Wychowanie, które przebiega w toku ulepszania środowiska siłami tego środowiska.
Kamiński uważa, że środowisko i jego wpływy są nieodłącznym elementem ściśle sprzężonym z procesem wychowania i kształtowania osobowości człowieka. Jeśli oddziaływanie środowiska jest samorzutne , nazywamy to środowiskiem życia, jeśli zaś oddziaływanie jest zorganizowane i celowe nazywamy to środowiskiem wychowawczym.
Wśród licznych zainteresowań Aleksandra Kamińskiego znajdowały się zagadnienia takie jak: stowarzyszenia społeczne, związki młodzieży, samorząd młodzieży, spółdzielczość, samokształcenie, problematyka czasu wolnego, profilaktyka antynikotynowa i antyalkoholowa, przestępczość nieletnich, etyka nauczycielska, kształcenie pracowników socjalnych, gerontologia.
Opracowanie:
Marycka Agata
Szczurek Marlena
Wasilewska Paulina
Wideńska Edyta
Woźniak Andżelika
mpwjs