Thomas Berger - Wielka draka.pdf - Thomas Berger - uzavrano

Thomas Berger

WIELKA DRAKA

Tłumaczył Wiesław Marcysiak

ZYSK I S-KA

WYDAWNICTWO

Tytuł oryginału THE FEUD

translation by Zysk i S-ka Wydawnictwo s.c, Poznań

Opracowanie graficzne serii i projekt okładki Lucyna Talejko-

Kwiatkowska

Fotografia na okładce Piotr Chojnacki

Redaktor serii Tadeusz Zysk

Redaktor Aleksandra Wójcik

Wydanie I ISBN 83-7150-108-0

Zysk i S-ka

Wydawnictwo s.c.

ul. Wielka 10, 61-774 Poznań

fax 526-326

Dział handlowy tel./fax 532-751 Redakcja tel. 532-767

Printed in Germany by Elsnerdruck-Berlin

Thomas Berger jest autorem tak głośnych powieści jak: Mały wielki

człowiek, Czyli nigdzie, Who is Teddy Villanova? oraz cyklu o Re-

inharcie (Crazy in Berlin, Reinhart in Love, Vital Parts, Reinhart 's

Womeń). Krytyka literacka określiła go mianem „najdowcipniejsze-go i

najbardziej eleganckiego" pisarza amerykańskiego. Berger na kartach

swych powieści stworzył unikatowy świat, zabarwiony ironią, pełen

komizmu, świat widziany w krzywym zwierciadle. Berger to pisarz o

wspaniałym poczuciu humoru, wyostrzonym wzroku, który postrzega

rzeczywistość na sposób „bergerow-ski". Dzięki indywidualnemu stylowi

nieodparcie przyciąga czytelników zdumionych i zarazem rozkochanych w

jego prozie.

W powieści Wielka draka w perfekcyjny niemal sposób oddał atmosferę i

ducha amerykańskich miasteczek lat trzydziestych, kreując niezapomniane

postacie.

Dla Micka Mooneya

Rozdział 1

Pewnego sobotniego ranka w połowie października Dolf Beeler, krzepki

brygadzista z brzuchem piwosza, pracujący w fabryce w Millville, lecz

zamieszkały w pobliskim miasteczku Hornbeck, tudał się do Składu

Artykułów Metalowych Buda, by zakupić rozpuszczalnik oraz wiórki

metalowe potrzebne do zdrapania kilku warstw politury z toaletki,

najprawdopodobniej wykonanej z litego drewna orzechowego. Kilka lat

temu, w chwili wylewności po dobrym posiłku, Dolf obiecał żonie, że

odnowi toaletkę już nazajutrz wieczorem. Niezbyt pospieszne spełnianie

obietnic było dla niego dość typowe, chociaż jednocześnie, co

charakterystyczne, nie zapominał o danym słowie ani nie rezygnował z

przyrzeczenia i w końcu spełniał je, mężem bowiem był dobrym, a

człowiekiem miłym i dlatego jego żona — imieniem Bobby, od Roberty

— nie naprzykrzała mu się w tej sprawie ani w żadnej innej.

— Rozpuszczalnik — odezwał się na zapleczu składu kościsty chłopak w

wieku licealnym. — Chce pan ćwiartkę czy połówkę?

Dolf przez chwilę przeżuwał nie zapalone cygaro. Nigdy w życiu nie

zdzierał lakieru z mebla, więc nie miał pojęcia, ile rozpuszczalnika

potrzebuje. Jakiś rodzaj dumy nie pozwalał mu zapytać pryszczatego

pacholęcia. Wolałby już, aby obsługiwał go starszy mężczyzna, który stał

przy drugim końcu lady, najprawdopodobniej Bud ze sklepowego szyldu,

jednakże ów zajęty był rozmową ze szczupłym

jegomościem o bladej twarzy, którego tytułował —jak Dolf słyszał na

własne uszy — „reverend", czyli „wielebny".

Chociaż Dolf od wielu lat pracował w tym mieście, a mieszkał w

Hornbeck, niecałą milę stąd, nie zawarł bliższych znajomości z

ważniejszymi osobistościami. Nie znał nikogo z duchowieństwa, spośród

oficerów policji, lekarzy, prawników, a także nauczycieli, poza

praktykantką zastępującą kogoś w szkole podstawowej, której mąż

pracował jako jego podwładny w fabryce. Dolf przyjechał dzisiaj do

sklepu w Millville, ponieważ skład materiałów żelaznych w Hornbeck był

zamknięty z powodu niedawno popełnionego samobójstwa przez jego

właściciela, George'a Wiedemeyera, z przyczyn jak dotąd nie znanych.

— Dajże no zerknąć na te puszki — zwrócił się Dolf do chłopaka. —

Wiem, co ćwiartka albo połówka, ale lepiej jak się przyjrzę...

— Pewnie — odparł młodzieniec, który był bystry i szybki w obejściu, co

u młodych osób Dolfowi nigdy się nie podobało; wręcz zakrawało na

bezczelność. — Tylko będę musiał prosić pana o wyrzucenie cygara.

— Nie jest zapalone — powiedział przez zęby Dolf. Uprzednio, kiedy

zastanawiał się nad ilością potrzebnego rozpuszczalnika, wyjął cygaretkę z

ust. Teraz włożył ją z powrotem.

— Cóż — odparł chłopak — fakt, że nie widać dymu, ale rozumie pan...

— To już jest moja sprawa — warknął Dolf. Nie po to przeżył pół wieku,

żeby krytykował go jakiś pryszczaty dzieciuch. — Rób, co do ciebie

należy, i pokaż mi ten rozpuszczalnik.

— Na zapleczu może wybuchnąć pożar. To nie jest mój wymysł. .. —

Tym razem chłopak obruszył się.

— O co chodzi? — zapytał mężczyzna rozmawiający do tej pory z

kaznodzieją, z którym właśnie się pożegnał. Podszedł teraz do Dolfa i

stanął naprzeciw niego z drugiej strony lady.

— Potrzeba mi rozpuszczalnika — rzucił zaczepnie Dolf. — Jak nie

chcecie mi sprzedać, to kupię u konkurencji.

— Synu, czemu pana nie obsłużysz? Toć mamy w magazynie wszystek

rozpuszczalnik, jaki jest na świecie — przemówił z wyrzu-

tem do chłopaka właściciel składu, łysy na czubku głowy, ubrany w kitel,

wełnianą kamizelkę i czarną muszkę.

— Pewno, że mamy — odparł chłopak. — Tylko że w magazynie nie

wolno palić.

— Och! — Łysol zagryzł górną wargę. — Coś mi się zdaje, że chłopak

ma rację — powiedział do Dolfa, chociaż wzrok wbił w blat lady. —

Ubezpieczenie stawia wymóg całkowitego zakazu palenia.

Dolf westchnął ciężko, nie wyjmując cygaretki, która, jak każdy widział,

nie paliła się. Nie był z niego gaduła.

Thomas Berger - Wielka draka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: