Rebecca Brandewyn - Wiem, że jesteś lwem.pdf - Rebecca Brandewyn - uzavrano

Rebecca Brandewyne

Wiem, Ŝ e jeste ś lwem

PROLOG

Wymarzony dom w Chicago, stan Illinois;

współcze ś nie.

– Nie rozumiem! Co zamierzasz? – Sophia Westcott przyglądała się ze

zdumieniem swemu diabelnie przystojnemu synowi. Nie wierzyła własnym uszom.

Po chwili przyszło jej do głowy, Ŝe sobie z niej zaŜartował. Wybuchnęła śmiechem,

ale pod jej bacznym spojrzeniem w oczach młodego męŜczyzny nie pojawiły się

wcale radosne iskierki, a na wyrazistych ustach brakowało uśmiechu. Sophia

przestała chichotać i nerwowym gestem splotła dłonie na kolanach. – Jordanie,

chyba nie mówisz serio – dodała z obawą.

– Mamo, zapewniam, Ŝe nigdy w Ŝyciu nie byłem równie powaŜny. – Jordan

Westcott stał przez chwilę bez ruchu, a potem strzepnął niewidoczny pyłek z klapy

szytego na miarę garnituru. Z uwagą przyglądał się starannie wypielęgnowanym

paznokciom, jakby całkiem zapomniał o zmieszaniu matki i wuja, spowodowanym

jego oświadczeniem sprzed kilku chwil. Jego najbliŜsi krewni siedzieli na cennej,

dziewiętnastowiecznej kanapie obitej tkaniną koloru czerwonego wina, stanowiącej

element wyposaŜenia luksusowego gabinetu w pomieszczeniach firmy Westcott

International. – Postanowiłem zwiać do cyrku.

– To największa niedorzeczność, jaką w Ŝyciu słyszałem – wysapał z

oburzeniem Charles Westcott, próbując ukryć zakłopotanie i poczucie winy. – Coś

ci powiem, Jordanie. Miałeś ostatnio zbyt wiele pracy. Przedwczesna śmierć ojca

sprawiła, Ŝe musiałeś zarządzać rodzinną firmą, co zapewne było ponad twoje siły.

Presja okazała się zbyt silna. To moja wina. Powinienem więcej ci pomagać.

Niepotrzebnie się łudziłem, Ŝe wszystko pójdzie jak z płatka. Zbyt często

wymykałem się wcześniej z pracy, by pograć w golfa.

– Nie wiń siebie, wujku Charlesie – odparł Jordan cicho, lecz zdecydowanie. –

Postępowałeś zgodnie ze wskazówkami lekarza, co ci się chwali. Wykazałeś sporo

rozsądku. Poza tym wcale nie oczekuję, Ŝe przejdziesz na emeryturę, bym mógł

sam o wszystkim decydować. Dobrze wiesz, Ŝe nie ma takiej potrzeby.

Tworzyliście z ojcem najlepszy zarząd naszego przedsiębiorstwa, jaki moŜna sobie

wymarzyć. Szczerze mówiąc, wszystko układa się tak wspaniale, Ŝe na co dzień

czuję się jak zwykły figurant. – W głosie Jordana dało się słyszeć

zniecierpliwienie.

Gdy Richard A. Westcott przed pięciu laty zginął w wypadku podczas lotu

balonem, syn Jordan starał się przejąć jego obowiązki. Szybko się jednak

przekonał, Ŝe codzienne sprawy przedsiębiorstwa idą gładko, a w biurowej pracy

brak elementu ryzyka oraz mocnych wraŜeń. W trakcie szybkiej wspinaczki po

szczeblach dyrektorskiej kariery zrozumiał, czemu ojciec tak chętnie kupował

podupadłe firmy, by przekształcić je w zyskowne przedsiębiorstwa, i dlaczego

podejmował niebezpieczne wyprawy. Udział w wyścigu balonów napełnionych

gorącym powietrzem kosztował go Ŝycie.

Jordan, podobnie jak ojciec, pragnął się czymś odznaczyć, pozostawić wyraźny

ślad swego istnienia. Rodzinna firma Westcott International z siedzibą w Chicago

miała własny biurowiec z widokiem na jezioro Michigan. Była obecnie tak

potęŜna, zasobna i rozgałęziona, Ŝe tylko ogólnoświatowy kryzys ekonomiczny

mógłby jej naprawdę zagrozić. Co więcej, Jordan rzadko kontaktował się

bezpośrednio z poszczególnymi oddziałami przedsiębiorstwa. Kierował nimi za

pośrednictwem telefonu, a dane czerpał ze sprawozdań regularnie spływających na

jego biurko ustawione w luksusowym gabinecie.

Miał całkowitą pewność, Ŝe trzymiesięczne wakacje, które sobie planował, nie

wpłyną na stan rodzinnej firmy. Poza tym nie przepadnie bez wieści. W razie

potrzeby będzie się moŜna z nim skontaktować przez telefon lub za pośrednictwem

przenośnego komputera.

– Nie jesteś Ŝadnym figurantem, synku – stwierdziła z naciskiem Sophia,

oburzona takim posądzeniem, a zarazem nieco wystraszona, bo podobne słowa nie

raz i nie dwa słyszała od świętej pamięci męŜa. Z jego oczu wyzierała wtedy

tęsknota za przygodą. Ten sam blask rozświetlał dziś twarz syna. – Jesteś w firmie

niezbędny, rodzina cię potrzebuje. Nie zachowuj się jak mały chłopiec. Jesteś

dorosłym męŜczyzną. CiąŜy na tobie wielka odpowiedzialność. Moim zdaniem

tylko Ŝartowałeś, mówiąc o pobycie w cyrku.

– Nie, mamo. Gdybyś częściej kontaktowała się z dziadkiem, wiedziałabyś, o

co mi chodzi – rzucił Jordan oskarŜycielskim tonem. Na policzkach Sophii

pojawiły się ciemne rumieńce.

– To nieuczciwe, synu – broniła się Ŝarliwie. – Wiesz, jak dumny i uparty jest

dziadek. WciąŜ powtarza, Ŝe nie zamierza kompromitować mnie i klanu

Westcottów. Obsesyjnie pragnął dla mnie Ŝycia w dostatku, a gdy to marzenie się

spełniło, usiłuje zatrzeć wspomnienie o moim niskim rzekomo pochodzeniu.

PrzecieŜ ja w ogóle się tym nie przejmuję! Nie ukrywałam nigdy, Ŝe w moich

Ŝyłach płynie cygańska krew, a przyszłego męŜa poznałam, występując w cyrku,

skąd zabrał mnie po krótkim i szalonym okresie narzeczeństwa. – Twarz Sophii

nagle złagodniała.

Pani Westcott z uśmiechem na ustach wspominała piękne chwile. – Dla

Richarda byłam najbardziej niezwykłą i najodwaŜniejszą ze wszystkich kobiet,

jakie znał. Chyba spodobałam mu się właśnie dlatego, Ŝe występowałam na

trapezie. Wcale nie byłam podobna do bezbarwnych panien z dobrych domów.

– Święte słowa, moja droga. – Charles uśmiechnął się szeroko. – Wszystkich

męŜczyzn z naszej rodziny pociągały dziewczyny szalone, piękne i wyjątkowe. Nie

szukamy Ŝon wśród królowych salonów. Kierujemy się tylko głosem serca. Moim

zdaniem te szaleństwa stanowią przeciwwagę dla wyjątkowej ostroŜności w

interesach. U Jordana doszła zapewne do głosu romantyczna cząstka jego natury i

dlatego postanowił spędzić trochę czasu w cyrku twego ojca.

– Nic z tych rzeczy, wujku. – Zirytowany Jordan zmarszczył gęste brwi. – Brak

mi tej waszej skłonności do romantyzmu. MoŜe to, co powiem, zabrzmi chełpliwie,

ale faktem jest, Ŝe uganiają się za mną piękne kobiety, z czasem okazuje się jednak,

Ŝe prawdziwym wabikiem są dla nich moje pieniądze. Dlatego nie oszaleję na

punkcie Ŝadnej zwariowanej ślicznotki.

Skrzywił się na wspomnienie dziewczyny, z którą właśnie zerwał. Była

modelką. Wyznała niedawno Jordanowi, Ŝe pragnie zostać aktorką. Miała nadzieję,

Ŝe dzięki wpływom i funduszom narzeczonego zagra w kasowym filmie.

– Mam tylko jeden cel: chcę, Ŝeby cyrk dziadka zaczął znów przynosić dochód

– ciągnął młody męŜczyzna. – Gdybym zaproponował dziadkowi finansowe

wsparcie, odmówiłby nawet wówczas, gdybym twierdził, Ŝe inwestuję kapitał,

licząc na zyski. Odrzuciłby taką propozycję, twierdząc, Ŝe zrobiłem mu ją z litości.

Ten uparciuch wzgardziłby moją krwawicą. Mama słusznie powiedziała, Ŝe jest

dumny i zawzięty. Poza tym lepiej od innych zdaje sobie sprawę, jak trudno jest

dziś przetrwać małemu cyrkowi. Nawet te duŜe muszą tworzyć spółki, by nie

pozwolić się wyeliminować z rynku. Konkurencja jest ogromna.

NamnoŜyło się tych rozrywek: koncerty, występy zespołów i grup teatralnych,

rewie na lodzie. Wszyscy chcą zarobić. Chętnych do oglądania cyrkowych popisów

jest znacznie mniej niŜ kiedyś i tak juŜ pozostanie. Przedsiębiorstwo dziadka nie

jest konkurencyjne.

– A po co mu teraz walka z konkurencją? – wypytywał zniecierpliwiony

Charles. – Powinien był dawno temu sprzedać Cyrk Mistrzów, przejść na

emeryturę i przez resztę Ŝycia cieszyć się rodzinnym szczęściem, zamiast stale

wędrować po kraju. W jego wieku! Tylko nie myślcie sobie, Ŝe opieka nad nim

byłaby dla rodziny cięŜarem. To sama radość gościć go tutaj.

– Och, Charles, dzięki za te słowa. Miło, Ŝe o tym wspomniałeś. – Wzruszona

Sophia pogłaskała szwagra po ramieniu. – Niestety, obawiam się, Ŝe Jordan ma

rację. Cyrk to Ŝyciowa pasja mojego ojca, artyści są dla niego jak rodzina.

Dobrowolnie z tego nie zrezygnuje. Bóg mi świadkiem, Ŝe kontaktuję się z tatą

znacznie częściej, niŜ twierdzi Jordan.

Wiele razy usiłowałam przekonać go, by sprzedał cyrk i zamieszkał z nami. Nie

chciał mnie nawet wysłuchać. A szkoda. Gdyby rozwaŜył wszystkie za i przeciw,

chyba zgodziłby się na tę propozycję. Moim zdaniem... za bardzo się przejmuje

losem pracowników, którym rzeczywiście trudno będzie znaleźć zatrudnienie w

innych zespołach. Cyrk jest dla nich całym światem. Niektórzy przejęli zawód po

rodzicach, a nawet dziadkach. Jordan miał rację, gdy mówił, Ŝe przedstawienia

cyrkowe cieszą się teraz mniejszym zainteresowaniem niŜ przed laty.

– To prawda – dodał rzeczowo Charles. – I dlatego powinieneś wziąć pod

uwagę doświadczenie zdobyte w interesach. Trudno sprzedać produkt, na który nie

ma popytu. Szanuję cię wprawdzie za dobre intencje, ale nie pojmuję, jak

zamierzasz pomóc dziadkowi.

– Znalazłem sposób – odparł natychmiast Jordan. – W rozmowie z nim

powiedziałem, Ŝe, zdaniem lekarza, jestem przepracowany i dlatego potrzebny mi

dłuŜszy urlop, bo mój układ nerwowy nie wytrzymuje ciągłej presji.

– Szczerze mówiąc, to prawda – mruknął Charles i dodał nie bez poczucia

winy: – Kiedy się nad tym zastanawiam, nie mogę sobie przypomnieć, kiedy

ostatnio miałeś wakacje, Jordanie. ZasłuŜyłeś na odpoczynek i odrobinę rozrywki.

Nie wiem, czemu Sophia i ja tak na ciebie napadliśmy, kiedy oznajmiłeś, Ŝe

bierzesz urlop. Masz rację.

Firma nie upadnie, jeśli wyjedziesz na parę tygodni, byłeś tylko odzywał się od

czasu do czasu. Nie ma obawy, Ŝe serce pęknie mi z rozpaczy, jeśli opuszczę kilka

golfowych rozgrywek. Jak zamierzasz ratować Cyrk Mistrzów?

– Przez jakiś czas będę pracować dla dziadka jako pogromca lwów. – Jordan

mrugnął do krewnych porozumiewawczo i uśmiechnął się radośnie, najwyraźniej

uradowany takim obrotem spraw.

– W cyrku taty nie ma lwów, mój drogi. – Sophia nie kryła rozbawienia.

– JuŜ są. Dokładnie mówiąc: szesnaście lwów i lwic.

Przed kilkoma tygodniami kupiłem je w Europie od właściciela likwidowanego

właśnie cyrku. Przypłynęły juŜ statkiem do Stanów – wyjaśnił Jordan. –

Umieściłem zwierzęta w jednym z opuszczonych magazynów firmy. W przerwie

Rebecca Brandewyn - Wiem, że jesteś lwem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: