Margit Sandemo
Trzy Orły
(De ukjente)
Z norweskiego przełożyła Iwona Zimnicka
cykl
Tajemnica czarnych rycerzy
tom 10
Streszczenie
W miarę zbliżania się do celu grupa staje się coraz mniej liczna. Dotyczy to również przeciwników.
Ze współczesnych pomocników rycerzy pozostają jedynie Antonio, Jordi, Unni, Morten i Sissi oraz Juana, która dołączyła do nich stosunkowo niedawno, oraz bardzo dyskusyjna postać – Miguel.
Flavia, Pedro i Gudrun już się poddali. Morten właściwie również, na razie jednak nie wiadomo, co z nim począć. Stanowi on wielki problem dla grupy.
Sprzymierzeńcy rycerzy znajdują się teraz na równinie u podnóży masywu górskiego Picos de Europa, położonego w północnej Hiszpanii, skąd widać wejście do pierwszego wąwozu, który zaprowadzić ich ma do tajemniczej doliny, będącej celem ich wyprawy.
Emma i Alonzo z niedobitkami depczą im po piętach, lecz ponieważ stracili trzech swoich towarzyszy, to razem z Kennym i Tommym jest ich tylko czworo.
Trójka nieznanych przeciwników pobłądziła i chwilowo nie stanowi zagrożenia.
Mnisi czy raczej kaci inkwizycji stracili jeszcze jednego ze swej gromady i zostało ich również tylko czterech. Mnisi bacznie śledzą poczynania grupy i o wszystkim donoszą Emmie.
Leon-Wamba tkwi w ukryciu i czeka, aż nadejdą ludzie, którzy wskażą mu miejsce ukrycia skarbu.
Demon Tabris, czyli Miguel, połamał wszystkie kości żeńskiemu demonowi Zarenie, która musiała powrócić do Ciemności, by tam ją wyleczono i przywrócono jej siły. To zaś może potrwać.
Tabris-Miguel właśnie zdradził grupie młodych, że jego mistrz, władca Ciemności, ukarał go za jego słabość okazywaną wobec ludzi. Miguel musi być człowiekiem, dopóki sprzymierzeńcy rycerzy nie osiągną celu. Później będzie mógł znów zmienić się w Tabrisa, aby pojmać Urracę i zabrać ją do Mistrza.
Następnie zaś zabije wszystkich w grupie, taki rozkaz wydał pan Ciemności. Miguel ujawnił również, że to Jordi jest tym z braci, który nigdy nie powróci z ukrytej doliny.
KILKA SŁÓW O BOHATERACH:
Unni Karlsrud
21 lat. Ukochana Jordiego, potomkini rycerza don Sebastiana de Vasconia. Zostało jej trzy i pół roku życia, jeśli nie zdołają rozwikłać zagadki rycerzy, a tym samym zniweczyć przekleństwa.
Jordi Vargas
29 lat. Wybrany przez rycerzy, którzy, licząc na jego pomoc, odroczyli o pięć lat jego ostateczną śmierć. Potomek don Ramira de Navarra. Pozostały mu trzy miesiące życia.
Antonio Vargas
27 lat. Brat Jordiego, niedotknięty przekleństwem. Świeżo upieczony lekarz.
Vesla Ødegård Vargas
23 lata. Zona Antonia. Pozostała w Norwegii, ponieważ spodziewa się dziecka.
Morten Andersen
24 lata. Potomek don Ramira, pozostały mu trzy miesiące życia.
Sissi
22 lata. Potomkini don Garcii de Cantabria, pozostały jej trzy lata życia. Szwedka, zakochana w Mortenie, ale nie jest pewna, czy jej uczucie przetrwa.
Gudrun Vik Hansen
66 lat. Babcia Mortena.
Don Pedro de Verin y Galicia
61 lat. Potomek don Federica de Galicia, niedotknięty przekleństwem.
Flavia 44
lata. Włoszka, dawna macocha Mortena.
Juana
Hiszpanka, młoda uczona, zakochana w Miguelu.
Rycerz don Galindo de Asturias nie ma żyjących potomków.
Po stronie zła:
Emma Lang
Bardzo piękna, lecz na wskroś zła młoda dama.
Alonzo
Jej kochanek, przywódca hiszpańskich łotrów, który już uciekł.
Tommy, Kenny
Dwaj norwescy kryminaliści.
Chudy mężczyzna
Nieznany, wciąż czai się z tyłu.
Thore Andersen
Jego szofer i pomocnik.
Asystent chudego
Postać zupełnie nieznana.
Leon
Dawniej kochanek Emmy i przywódca bandytów. Teraz wcielił się w czarnoksiężnika Wambę i pilnuje skarbu, którego poszukują wszyscy stojący po stronie zła.
Czterech diabelskich katów inkwizycji
Na początku było ich trzynastu, lecz czarownica Urraca, przyjaciółka rycerzy, wyeliminowała jednego z nich, jednego zniszczył Jordi, Unni zaś rozprawiła się z siedmioma. Nazywają siebie świętymi mnichami, lecz można o nich powiedzieć wszystko, tylko nie to.
Demony:
Tabris
Demon szóstej godziny, duch wolnej woli. W świecie ludzi występuje pod postacią młodego człowieka Miguela.
Zarena
Żeński demon zemsty; ukazuje się w wielu postaciach.
Dawno zapomniana świętość tkwiła nieruchomo w oczekiwaniu. Las zdołał skryć ją już przed wieloma stuleciami, zioła i trawy porosły zielonym kobiercem.
Żadna prowadząca do niej droga już nie istniała. Nigdzie nie widać też było śladów, świadczących o tym, że kiedyś wokół świętej budowli znajdowały się ludzkie siedziby. Wszystko zostało zrównane z ziemią, ukryte. Któż chciałby się tu przedzierać przez nieprzebyte pustkowia?
Mimo wszystko jednak miejsce to kryło w sobie rozwiązanie tajemnicy, mimo wszystko mogło zapewnić spokój ducha i zamożność wielu ludziom, innym zaś przynieść ocalenie.
Cóż z tego jednak, skoro w zapomnienie odeszła nawet sama tajemnica?
A może jednak nie? Czyż liści bluszczu, który, wijąc się, omotał świętość i usiłował ją zadusić, nie przenika drżenie? Czy nie pobrzmiewa dalekie, ...
CoCosowAPrinceSska