Artykuł dla rodziców „ Pierwsze dni w przedszkolu ”
Pierwsze dni dziecka w przedszkolu to trudny okres i sprawdzian dla dzieci i rodziców. Proponujemy kilka bardzo prostych, lecz istotnych rad dla ro- dziców, którzy niejednokrotnie motywowani miłością i rozstaniem, utrudniają swoim postępowaniem spokojniejsze zaakceptowanie przez dziecko nowej w ich życiu, bardzo stresującej sytuacji.
Zakładając, iż decyzja o oddaniu dziecka do przedszkola jest przemyślana i umotywowana, musimy założyć i być przekonani, iż nikt nie będzie chciał go skrzywdzić, a dziecko będzie miało doskonałe możliwości dalszego rozwoju. Szybciej i w lepszych warunkach rozwinie ono bowiem: samodzielność, spraw- ność, umiejętności manualne i techniczne, czytanie i liczenie, poznawanie oto- czenia, kształtowanie systemu wartości. Dzięki doświadczeniom zdobywanym w grupie szybsza i skuteczniejsza będzie edukacja społeczna. Dobrze przygotu- je się do następnego etapu życia jakim będzie szkoła. Zatem mając takie umo- tywowanie i przekonanie myslimy o dziecku i o tym jak mu pomóc w trudnych chwilach, a nie o sobie i swoich emocjach.
Prowadząc dziecko do przedszkola przez cały pierwszy okres należy podkreślić dumę z jego postawy oraz z tego, że jest mądre, odważne i że doskonale da sobie radę. Znalezienie odpowiednich argumentów wspierających pewność siebie u dziecka jest sprawą ogromnej wagi. Nasz maluch, podobnie jak my wchodząc do nowego środowiska musi być dobrze zmotywowany, zarówno co do pozytywów pobytu w przedszkolu jak i co do poczucia własnej wartości.
Pożegnanie powinno odbywać się z uśmiechem, bez łez i smutnych spojrzeń, bez zbędnego przedłużania samego momentu rozstania. Niedopusz – czalne jest kłamanie dziecka- „ mama tutaj w szatni poczeka na ciebie ” lub
„ zaraz po ciebie wrócę ” . Pobyt rodzica w sali z dzieckiem tylko niepotrzebnie przedłuża jego niepokój oraz utrudnia nawiązanie kontaktu z nauczycielką oraz innymi dziećmi. Najkorzystniej jest po przebraniu pozostawić dziecko pod opie- ką nauczycielki, która najlepiej zorganizuje mu wejście do grupy. Rodzic pozos- tawiając dziecko musi być przekonany, iż nie stanie się dziecku żadna krzywda i dlatego nie powinien wykazywać zdenerwowania ani niepokoju. W przeciw – nym wypadku dziecko nie rozumiejąc, dlaczego mama jest zdenerwowana, po- dejrzewa, że jemu coś grozi i wtedy żadne argumenty nie będą skuteczne. Spokojne, zdecydowane rozstanie sprawia, że nawet bardzo rozpaczające dzie- cko szybko uspokaja się, oswaja i nawiązuje kontakt z rówieśnikami. Jeżeli dziecko w pierwszych dniach płacze przy rozstaniu, ale potem chętnie się bawi z innymi dziećmi, bierze udział w zabawach, jest aktywne w grupie, zjada posiłki wówczas możemy być pewni, że po krótkim czasie nie będzie miało żad-nych problemów.
Aby pomóc dziecku w pierwszych, trudnych dniach pobytu w przedsz-kolu możemy skrócić czas pobytu dziecka. Jest więc zasadne, aby 3 i 4 - latki przez pierwsze dni przebywały w przedszkolu nie więcej niż 3-4 godziny, w na- stępnych dniach stopniowo ten czas wydłużać. Dla dzieci 5 i 6-letnich nie ma takiej konieczności, jednak w miarę możliwości w pierwszych dniach pobyt nie powinien być zbyt długi, najlepiej do 4-5 godzin. Bywa dość często tak, iż po pierwszych kilku dniach bardzo chętnego pozostawania w przedszkolu dziecko zaczyna płakać i protestować. Zaspokoiło bowiem ciekawość poznawania no – wych zabawek i nie ma ochoty rezygnować z indywidualnego sposobu na zaba-wę oraz nie chce akceptować dzielenia się z innymi, ustępowania, podporząd – kowania zasadom grupowego życia. Jeśli chodzenie do przedszkola jest dla dziecka koniecznością należy być konsekwentnym i nie okazywać wahania. Po- woli zrozumie ono, że przedszkole jest jego obowiązkiem i pobyt stanie się przyjemnością, z której nie będzie chciało zrezygnować nawet w weekend.
Codzienne problemy
Ubranie dziecka winno być dobrane do wieku dziecka, aby nie spra – wiało kłopotów.Dla maluchów najkorzystniejsze są spodnie z gumkami. Unikaj-my spodni i spódniczek na szelkach lub z guzikami. Bluzki i sweterki muszą być łatwe do zdejmowania i lekko przechodzić przez głowę. Dobrze jest pod bluzkę założyć koszulkę z krótkim rękawkiem. Buty i kapcie bez wiązania lub na rzepy. Dla maluchów należy zostawić zapasowe ubranie na przebranie, gdyż zdarza się, iż dziecko zajęte zabawą zapomni o potrzebie fizjologicznej.
Z jedzeniem posiłków bywa czasem problem, ale dzieci w towarzy – stwie kolegów i koleżanek zjadają wszystko, a jeśli dotychczas nie lubiły jakiś potraw poznają je i po czasie akceptują. Dobór składników pokarmowych w przedszkolu odpowiada wymogom zdrowego żywienia i jest stale kontrolowane przez SANEPID. Jeżeli dziecko nie ma alergii na daną potrawę lub nie ma innych przeciwwskazań lekarskich, warto zachęcać dziecko do zjadania wszyst-kich potraw. Jadłospisy są prezentowane rodzicom w każdym przedszkolu.
Istotnym problemem jest dla wielu dzieci leżakowanie. Poobiedni od – poczynek zalecany jest szczególnie dla 3 i 4 – latków. Pozwala na wyciszenie, relaks, odpoczynek po kilku godzinach hałasu, zajęć i zabawy. Często dziecko widząc odpoczywających kolegów i koleżanki z czasem chce robić to samo. W sprawie leżakowania rodzice z góry powinni zdecydować za dziecko i je do swojej decyzji przekonywać. Zdecydowana postawa rodziców bardzo ułatwia usunięcie problemu.
Rozmowy z dzieckiem o przedszkolu są koniecznym elementem edu – kacji i wyrazem zainteresowania problemami dziecka. Mimo pośpiechu trzeba znaleźć chwilkę, aby dziecko mogło opowiedzieć o spędzonym dniu, o swoich problemach i radościach. Należy pozwolić, aby wyraziło własną opinię na temat przedszkola, pani i innych dzieci. Istotne jest, aby zauważać pozytywne efekty edukacji i rozwoju dziecka i chwalić je za to. W żadnej społeczności , więc tak – że w przedszkolu nie uda uniknąć się konfliktów. Należy pozwolić dziecku się wyżalić i podtrzymać je na duchu, a jeszcze lepiej razem przedyskutować prob-lem i wesprzeć dziecko albo podpowiedzieć rozwiązanie.
Stały kontakt i współpraca z nauczycielkami winna być podstawą wiedzy o rozwoju i problemach naszego dziecka. Podstawowe informacje to – czy zjadło posiłki, czy dobrze się bawiło, jak wyglądają jego kontakty z rówie-śnikami, czy umie współpracować w grupie, czy wykonuje polecenia, czy zda-rzają się problemy wychowawcze. Należy też rozmawiać o rozwoju dziecka. Uwagi i opinie nauczycielek mogą czasami niemile zaskoczyć, gdyż przyzwy – czailiśmy się lub nie widzieliśmy problemu. Popełnicie ogromny błąd, jeśli zało- życie negatywny stosunek nauczycielki do dziecka. Proponujemy założyć, iż przedszkole jest naszym partnerem we właściwym kształtowaniu osobowości naszego dziecka. Trzeba zastanowić się z czego może wynikać problem i jeśli nie zgadzamy się lub nie zostaliśmy przekonani należy powrócić do rozmowy z nauczycielką lub dyrektorem placówki. Nie oczekujmy i nie wymuszajmy u nauczycielki oceny i porównywania z innymi dziećmi. Nie porównujmy pre – zentowanych prac i rysunków naszego dziecka i innych dzieci. Pamiętajmy, iż etap edukacyjny dzieci w wieku 3 do 6 lat charakteryzuje się indywidualnym czyli nierównym rytmem rozwojowym. Bywają bowiem w okresie przedszkol – nym okresy dużych zmian oraz takie, w których zmiany następują bardzo wol – no. Zatem ocenianie i przykładanie wzorców jest niedopuszczalne, a egzekwo – wanie jednolitych standardów jest nieuzasadnione. Postępy i rozwój dziecka należy widzieć w aktualnych jego możliwościach. Postępy zaś mierzcie porów – nując co potrafi teraz z tym , co potrafiło dziecko wcześniej.
gosiakosiak6