Stop konserwantom mniej chemii.pdf

Stop konserwantom - mniej chEmii

Zawartość cukru w cukrze sprawdzała jedna z postaci komedii „Poszukiwany, poszukiwana” z lat

siedemdziesiątych. Pod przykrywką tych pseudonaukowych badań kryła się prozaiczna produkcja

bimbru i wszystko razem było niesłychanie śmieszne. Nikt nie przypuszczał, że kwestia zawartości

cukru w cukrze, sera w serze czy soku w soku stanie się tak poważna. 7 kilogramów rocznie – tyle

zjadamy dodatków do żywności. Czyli czegoś, co z punktu widzenia odżywiania, nie jest nam do

niczego potrzebne, a bywa szkodliwe. Konserwanty, barwniki syntetyczne, substancje

zakwaszające, preparaty zagęszczające, żelujące i utwardzające, preparaty zastępujące cukier,

antyutleniacze i emulgatory – to wszystko pochłaniamy jedząc chleb powszedni i świąteczne ciasto,

zdrowe ponoć jogurty i serki, krzepiące wędliny, a nawet sprzyjające szczupłej sylwetce muesli.

Dodatki mają poprawiać smak, zapach, wygląd oraz przedłużać okres przydatności do spożycia i

czas przechowywania żywności. Przemysł spożywczy używa około 2 tys. takich substancji. Kryją

się pod kryptonimami E z numerkiem, od 100 do 999, które powinny być wyszczególnione na

etykietach produktów. Największe emocje budzą konserwanty, czyli E 200 do E 299. Czy

rzeczywiście szkodzą?

Im mniej tym lepiej

Normy zawartości dodatków do żywności, w tym również konserwantów, są tak określone, by nikt

po ich zjedzeniu nie zachorował. „Żeby zatruć się np. benzoesanem sodu, konserwantem napojów,

trzeba by ich wypić całą cysternę, czyli 24 tysiące litrów w ciągu jednego dnia” – utrzymuje Polska

Federacja Producentów Żywności. Do tego organizm przyswaja tylko to, czego potrzebuje i ma

zdolność eliminowania tego, co nie jest mu potrzebne. Jeśli patrzeć na tę kwestię tylko od strony

bezpieczeństwa po zjedzeniu czy wypiciu, to istotnie, można by odnieść wrażenie, że szum

podniesiony wokół konserwantów jest przesadzony i niepotrzebny. Ale nikt z nas nie jest w stanie

policzyć dokładnie, ile konserwantów zjada każdego dnia we wszystkim. „Związki te po pierwsze

sumują się, po drugie kumulują w organizmie, bo zjadamy je latami” – przestrzega prof. Małgorzata

Kozłowska-Wojciechowska. Niektóre konserwanty mogą uszkadzać wrażliwy nabłonek jelita

cienkiego, miejsce, gdzie składniki pokarmowe przenikają do krwi. Wtedy przestaje dobrze

funkcjonować mechanizm chroniący nas przed wnikaniem szkodliwych dodatków do żywności.

Zdecydowanie przeciwko konserwantom wypowiadają się również alergolodzy. Badania przez nich

prowadzone pokazały, że przyczyniają się one do powstawania alergii i nasilają objawy u osób już

uczulonych. Mówił o tym w Polsce między innymi dr Adrian Morris ze Szpitala Royal Brompton w

Londynie, który takie badania prowadził. Według niego konserwanty zawarte w żywności mogą

być przyczyną różnych chorób alergicznych, w tym: pokrzywki, obrzęku naczynioruchowego,

zapalenia błony śluzowej nosa, astmy oraz niebezpiecznej dla życia człowieka reakcji

anafilaktycznej, czyli wstrząsu, który wymaga natychmiastowej interwencji lekarza. Poza tym

lekarze alarmują, że nieznane są długofalowe skutki stosowania konserwantów. Objawią się dopiero

w następnych pokoleniach. Im więc mniej żywności z konserwantami zjadamy, tym lepiej i

zdrowiej dla nas.

Omijajmy z daleka

Wśród całej gromady konserwantów trzy związki zasłużyły na niechlubną ocenę: benzoesan sodu,

dwutlenek siarki i azotyn sodowy. Kwas benzoesowy i jego związki, w tym benzoesan sodu,

oznaczone symbolami od E 210 do E 219 są powszechnie używanymi konserwantami.

Przeciwdziałają rozwojowi drożdży, pleśni i wielu gatunków bakterii, które niszczą produkty

spożywcze. Znajdują się w galaretkach, konserwach rybnych, gotowych sosach, sałatkach

warzywnych i owocowych, w marynatach, majonezach, margarynach oraz w bezalkoholowych

napojach gazowanych, a nawet w sokach owocowych. Mogą powodować wystąpienie zmian

skórnych: wysypki czy pokrzywki, ataku astmy oraz podrażnień śluzówki żołądka i jelit. Posądzane

są nawet o działanie rakotwórcze. Jak ograniczyć zjadanie kwasu benzoesowego i benzoesanu

sodu? Przede wszystkim zrezygnować z produktów wysoko przetworzonych, czyli gotowych sosów

i sałatek oraz konserw rybnych i mięsnych, a także z gazowanych napojów. Warto też ograniczyć

kupowanie gotowych soków owocowych na rzecz wyciśniętych w wyciskarce. Dwutlenek siarki E

220. Zarówno ten, jak i inne siarczany (od E 221 do E 228) zaliczany jest do niebezpiecznych

konserwantów. Dodaje się go do konserw, soków owocowych, win i produktów ziemniaczanych.

Jest mocno alergizujący. Żeby się uchronić przed jego działaniem, tak jak w przypadku benzoesanu

sodu, trzeba unikać konserw, soków owocowych, z win wybierać tylko te wysokogatunkowe.

Azotyny potasu i sodu (od E 249 do E 252) stosuje się do peklowania wędlin. Dzięki nim

zachowują apetyczny różowy wygląd i są zabezpieczone przed powstaniem jadu kiełbasianego.

Azotany i azotyny są bardzo niebezpieczne. Nie tylko z powodu alergii, które mogą wywołać. Są to

substancje chemiczne, które odgrywają poważną rolę w powstawaniu nowotworów. Sposób na ich

uniknięcie to rezygnacja z kupowania wędlin, na rzecz własnoręcznie pieczonych mięs lub

peklowanych w soli (z dodatkiem jedynie przypraw ziołowych) szynek czy boczku. Takie wędliny

nie będą różowe, ale na pewno zdrowsze.

Środki do oprysku owoców cytrusowych (E 230–E 233). Stosuje się je, by zabezpieczyć owoce

cytrusowe podczas transportu. Mogą powodować zatrucia pokarmowe oraz uczulenia. Trzeba więc

cytrusy przed zjedzeniem umyć dokładnie szczoteczką pod strumieniem zimnej wody. Gorąca

mogłaby spowodować przeniknięcie konserwantów przez skórkę do wnętrza owocu.

Autor: Anna Ławniczak

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: