Gwiezdne Wojny 039 - Opowiesci lowcow nagrod - Kevin J Anderson.pdf - Star Wars - Gwiezdne Wojny X 96 Ksiazek Pl - md_rapid

KEVIN J. ANDERSON

STAR WARS:

O POWIEŚCI

Ł OWCÓW N AGRÓD

P RZEKŁAD : R ADOSŁAW K OT

SCAN- DAL

Dla Mota Dupree,

“łowcy nagród” wśród wydawców, który nie zawaha się dosłownie przed niczym,

byle tylko wycisnąć z autora

jak najlepszą książkę

Łowcy nagród? Nie potrzebujemy tych szumowin!

Admirał Piett

I dlatego jestem: opowieść o IG-88

Kevin J. Andersen

Wewnętrzny zegar dał sygnał do przebudzenia.

Prąd popłynął obwodami, miliardy dróg neuronalnych ożyły jedna po drugiej,

czujniki zaczęły łowić sygnały z otoczenia i przetwarzać je w niezliczone pliki danych. I

równocześnie pojawiły się pytania.

- Kim jestem?

Wewnętrzny program zakończył rutynowy, dwusekundowy test procedur startowych

i udzielił odpowiedzi. Nazywał się IG-88 i był nowoczesnym androidem. Androidem-

zabójcą.

- Gdzie jestem?

Mikrosekundę później otrzymał obrazy z zewnętrznych sensorów. IG-88 nie został

wyposażony w zmysł powonienia i nie miał oczu ani uszu podobnych ludzkim, ale

wszystkie jego narządy zmysłów i tak były o wiele czulsze, zdolne odbierać sygnały w

znacznie szerszym zakresie niż jakakolwiek istota żywa. Przeanalizował nieruchomy obraz

otoczenia, co zrodziło dalsze pytania.

Obudził się w pomieszczeniu wyglądającym na wielki kompleks laboratoryjny.

Wszędzie wokoło widział pomalowany na biało, sterylny metal, który według meldunków

czujników temperatury był chłodniejszy niż zdarzało się to zwykle we wnętrzach

używanych przez ludzi. Na srebrzystych stołach dostrzegł porozrzucane części

maszynerii: koła zębate i pasowe, durastalowe zastrzały, serwomotorki i cały rząd

mikrochipów zamrożonych dla ochrony w przezroczystym żelu. Korzystając ze swoich

superszybkich procesorów doliczył się też na nieruchomym ujęciu sylwetek piętnastu

naukowców (a może inżynierów czy techników), pracujących przy innych stołach.

Czujnikami podczerwieni sprawdził ciepłotę ich ciała. Zdecydowanie wyróżniali się na tle

chłodnego otoczenia.

Ciekawe, pomyślał.

W końcu dostrzegł coś, co naprawdę przykuło jego uwagę: cztery inne androidy

zabójcy. Były najwyraźniej identycznej konstrukcji, jak on sam: pękata konstrukcja nośna,

pancerne ręce i nogi, tors obłożony tarczami chroniącymi przed strzałami z blastera,

najeżona czujnikami cylindryczna głowa, która mogła obracać się o trzysta sześćdziesiąt

stopni i dawała możliwość wszechstronnej obserwacji.

- Nie jestem sam.

IG-88 rozpoznał uzbrojenie każdego z androidów: wbudowane w ręce karabiny

blasterowe, przytwierdzone na wysokości biodra granaty wraz z wyrzutnikiem i inne

jeszcze rodzaje oręża, które nie zawsze łatwo było rozpoznać pomiędzy rozmaitymi

elementami konstrukcji. Jednak na pewno były tam zasobniki z trującym gazem, miotacz

strzałek, ogłuszasz ultradźwiękowy, paralizator... i wejściowy port komputera. IG-88 poczuł

się usatysfakcjonowany swoimi możliwościami.

Zaspokoił pierwszą ciekawość; teraz zajął się analizowaniem zawartości swoich

banków pamięci i dalszych sygnałów dostarczanych przez sensory. Został zaprojektowany

jako mechanizm w pełni samowystarczalny. Był androidem zabójcą, zdolnym samodzielnie

poradzić sobie z każdym problemem i zadaniem... Tyle, że jak wynikało z posiadanych

programów, na razie nie otrzymał żadnego zadania. Będzie musiał postarać się o jakiś

przydział.

Po całych trzech sekundach świeżo ożywiony mózg podsunął następne pytanie:

- Dlaczego tu jestem?

Raz jeszcze sprawdził swoje zasoby i urządzenia peryferyjne i odkrył, że jest

połączony przewodem z centralnym komputerem laboratorium, prawdziwą skarbnicą

bezcennych informacji.

Zaraz zaczął poszukiwania. Błyskawicznie przeglądał plik po pliku wypatrując

takich, które byłyby opatrzone kodowym numerem przypisanym projektowi androida

zabójcy. Wszystkie wrzucał do własnej, przestronnej pamięci, na razie tylko je zapisując,

bez odczytu. Na to przyjdzie pora później. Wiele sekund zabierze poznanie własnej osoby.

Jeden plik wybrał jednak do natychmiastowego przeglądu. Był to raport

sporządzony dla sponsora, a dokładnie dla imperialnego nadzorcy Gurduna, który

najwyraźniej dostarczył większość funduszy potrzebnych do stworzenia IG-88 i jego

towarzyszy. Na pozór całkiem martwy, android przestudiował uważnie cały raport.

Prezentacja zaczynała się od pomarańczowego logo, na którym płomienie i zarys

błyskawicy przeplatały się ze słowami “Holowan Laboratories - technologia przyjazna

ludziom”. Po chwili logo zblakło, ustępując miejsca podobiźnie uśmiechniętej, ale upiornie

brzydkiej kobiety. Głowę miała całkiem wygoloną, a w lśniącej łysinie odbijało się światło

mocno grzejących, studyjnych lamp. Ich biały blask nadawał szerokiej twarzy kobiety

dziwnie trupi wygląd. Mówiąc, otwierała przesadnie usta, w których została tylko część

właściwego ludziom garnituru zębów; za to tymi kilkoma pozostałymi zgrzytała przy każdej

spółgłosce. W oczodoły miała wszczepione błękitne soczewki, które wyglądały jak

pozbawione oprawy okulary. Napis na dole głosił, że jest to “Główny technik Loruss,

menedżer projektu budowy serii prototypowej IG”.

- Witam, nadzorco Gurdun - powiedziała. - Niniejszy raport ma spełnić rolę

synopsis ostatniej fazy prac w ramach naszego projektu. Jak ci wiadomo, Holowan

Laboratories otrzymały zlecenie opracowania serii androidów zabójców ze szczególnie

nowoczesnym, eksperymentalnym oprogramowaniem behawioralnym. Miały być samowy-

starczalne, zdolne do uczenia się i niezmordowane w dążeniu do realizacji każdego

zadania, które im zlecą władze Imperium.

Kobieta zatarła ręce. Na stawach jej palców czerwieniały wrzody, prawie tak duże

jak knykcie.

- Mam zaszczyt zameldować, że nasi najzdolniejsi cybernetycy przedstawili mi

niedawno serię przełomowych rozwiązań. Wszystkie one znalazły zastosowanie w

konstrukcji serii IG. W związku z krótkim terminem i wielkim zapotrzebowaniem Imperium

na skutecznych zabójców, zrezygnowaliśmy z rutynowych procedur testowych, ale

jesteśmy pewni, że nasze dzieła będą funkcjonować bez zarzutu. Należy tylko pamiętać o

ich ewentualnym dostrojeniu przy przejściu do fazy gotowości bojowej.

Mówiła długo i nudno, wyjaśniając stopień i rodzaj modernizacji, które objęły

poszczególne moduły neuronalnych obwodów androida i sposoby obejścia zwykłych

moderatorów zachowania. IG-88 chłonął każde słowo, ale w żadne nie wierzył. Loruss

sama nie bardzo wiedziała, o czym mówi, jednak robiła to z przekonaniem, że jej technicz-

ny żargon musi zrobić wrażenie na laiku takim jak Gurdun.

IG-88 zamknął plik. Był już pewien, że jego obwody rozwinęły się przez te kilka

chwil o wiele bardziej niż tutejsi projektanci kiedykolwiek przewidywali.

Wiedział już, kim jest i skąd wziął się w tym laboratorium. Razem z identycznymi w

każdym calu towarzyszami został zbudowany jako sługa Imperium. Miał walczyć,

wyszukiwać i zabijać żywe cele wskazane przez jego imperialnych panów. Program

eliminacji był rozbudowany i wszechstronny, o wiele mniej jednak podobało się IG-88, że

musi wykonywać rozkazy niedoskonałych, biologicznych organizmów. Był przecież

wyjątkowym androidem o możliwościach przerastających wszystko, co potrafiły zwykłe

maszyny. Był supermaszyną.

Myślę, więc jestem.

Od jego przebudzenia minęło już pięć sekund. Należało przejść do działania.

Spojrzał na istoty obecne oprócz niego w laboratorium.

Zaraz rozpoznał panią technik Loruss. Skupił na niej skanery. Kobieta wrzeszczała

Gwiezdne Wojny 039 - Opowiesci lowcow nagrod - Kevin J Anderson.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: