Ćwiczenie 14.DOC

(97 KB) Pobierz
IMMUNOMODULACJA

IMMUNOMODULACJA

procesy biologiczne , preparaty wzmagające odpowiedź immunologiczną

 

1. Immunostymulatory endogenne (naturalne, biomodulatory):

® cytokiny,

® TNF-a,

® INF-g,

® czynniki wzrostu dla komórek szpiku: GM-CSF, G-CSF, M-CSF,

® poliwalentne preparaty immunoglobulin,

® tuftsyna

® hormony grasicze: tymozyna, tymulina, tymopentyna, grasiczy czynnik

     humoralny

 

Interferony-a,b,g

znajdują zastosowanie w leczeniu chorób wirusowych i nowotworowych u ludzi

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Komercyjnie dostępną postacią INF-g jest rekombinowany INF-g-1b-Imukin

wskazania:

              - przewlekła choroba ziarniniakowa

                            nawracające ropne zakażenia dróg oddechowych, skóry I tkanek miękkich (spowodowany upośledzoną zdolnością fagocytów do zabijania bakterii)

              - próby leczenia chorób infekcyjnych

                            AIDS

                            zwiększa zdolność makrofagów do niszczenia zarazków wewnątrz- I zewnątrzkomórkowych

                            przewlekłe zakażenie wirusem Epsteina-Barra

                            w postaci trądu charakteryzującej się anergią odpowiedzi immunologicznej

 

próby w leczeniu nowotworó:

                            przewlekła I ostra białaczka szpikowa

                            choroba limfoproliferacyjna

                            przerzutowy rak nerki

próby w leczeniu chorób autoagresyjnych

                            rzs

                            atopowe zapalenie skóry

 

Mechanizmy działania przeciwwirusowego INF:

wpływ na translację genomu wirusa do specyficznych białek wirusowych

aktywacja układów enzymatycznych o działaniu przeciwwirusowym:

kinaza białkowa              hamująca syntezę białek

2¢5¢ syntetaza oligoadenylowa              enzymatyczna degradacja RNA wirusów

 

 

 

 

 

 

 

Wskazania :

- białaczka włochatokomórkowa

 

- brodawczaki krtani

 

- mięsak Kaposiego

występuje głównie u osób z upośledzoną odpornością zwłaszcza w przebiegu AIDS, objawy na skórze, błonach śluzowych i węzłach chłonnych , skuteczność leczenia IFN zaobserwowano zwłaszcza po zastosowaniu dużych dawek (30-35 mln j.)

- przewlekłe zapalenie wątroby typu B

 

- przewlekłe zapalenie wątroby typu C

 

- rak nerki - u około 15% obserwowano reakcję na leczenie

 

- czerniak złośliwy - poprawę stanu zdrowia obserwowano u 20-40% chorych

 

- stwardnienie rozsiane

Uzasadnieniem stosowania IFN-b może być obserwacja że, aktywność choroby uwarunkowana może być obecnością przetrwałych lub utajonych wirusów w oun. Stwierdzono ponadto, że u chorych na SM synteza IFN-a przez makrofagi, monocyty, limfocyty B i komórki NK , INF-b przez nabłonki i fibroblasty jest upośledzona, przeprowadzone w 1981 roku badania potwierdziły że u osób z zaawansowaną postacią SM , którym dokanałowo podawano IFN-b występowała mniejsza liczba zaostrzeń

 

Objawy niepożądane:

-zespół grypopodobny (flu-like syndrom) występujący po 6-72 godzinach od rozpoczęcia terapii: wzrost temperatury ciała do 39-40 °C, dreszcze, bóle głowy, mięśni i stawów, ustępujący nieco po paracetamolu

 

- inne objawy: złe samopoczucie, brak apetytu, nudności, wymioty, biegunki,

duże dawki IFN mogą działać toksycznie na oun- zawroty głowy, zaburzenia orientacji, depresja, napady padaczkowe, śpiączka, encefalopatia,

INF działa mielosupresyjnie - leukopenia, małopłytkowość i niedokrwistość

 

 

 

IL-1

 

 

Rola w patogenezie chorób:

- jest czynnikiem wzrostowym dla komórek  białaczkowych

 

- IL-1 jest wytwarzana przez komórki nowotworów: rak tarczycy, jajników, żołądka, może być autokrynnym czynnikiem wzrostowym komórek raka żołądka i tarczycy

 

- dożylne wstrzyknięcie  powoduje zwiększenie stężenia PAF, prostaglandyn i NO w surowicy - substancji mających zdolność rozszerzania naczyń i mogących wywoływać wstrząs u zwierząt doświadczalnych

 

- w komórkach maziówki indukuje wytwarzanie  kolagenazy, w chondrocytach - metaloproteinaz i proteoglikanów, stymuluje proliferację ludzkich osteoblastów, stymuluje resorpcję kości i hamuje proces kostnienia, ma znaczenie w patogenezie rzs

 

- IL-1 rola w patogenezie wrzodziejącego zapalenia jelit i chorobie Crohna, indukuje przez prostaglandyny i IL-8 uszkodzenie ściany jelit i nacieczenie przez aktywowane neutrofile i makrofagi

 

- odgrywa rolę w patogenezie cukrzycy insulinozależnej,

 

- obniża ciśnienie tętnicze, upośledza skurcz mięśnia sercowego, wzrost przepuszczalności naczyń krwionośnych

 

- zwiększa wytwarzanie surowiczego amyloidu A, rola w patogenezie amyloidozy

 

Antagonista receptora IL-1 IL-1Ra, IL-1 receptor antagonist

ma zdolność wiązania się z receptorem dla IL-1 lecz nie aktywuje go, po zastosowaniu w warunkach in vitro i in vio obserwowano:

- zmniejszenie objawów wstrząsu u zwierząt z posocznicą E.coli lub

  Staph. epidermidis

- zmniejszenie objawów paciorkowcowego zapalenia stawów

- opóżnienie wystąpienia spontanicznej cukrzycy u szczurów

- hamowanie proliferacji komórek białaczkowych w o. i p. białaczce

   szpikowej

- wydłużenie  przeżycia przeszepionego serca u myszy

 

IL-2

stosowanie dużych dawek IL-2

Þ 6x zwiększenie liczby limfocytów we krwi obwodowej, aktywację komórek LAK in vivo

małe dawki IL-2 są najskuteczniejsze w wysoce immunogennych nowotworach: rak nerki, czerniak

rak nerki- odpowiedź na IL-2 obserwowano zarówno u chorych po nefrektomii i chemioterapii lub radioterapii jak i u chorych wcześniej nie leczonych 20% powodzenia, nie ma praktycznie reakcji u chorych  z wywiadem ponad 24 miesiące i przerzutami (więcej niż dwa ogniska przerzutowe)

 

- czerniak złośliwy

w monoterapii IL -2 całkowitą remisję uzyskano w 3% przypadków

 

Il-2 może zmniejszać ryzyko nawrotu białaczki po przeszepieniu autologicznego szpiku

 

Objawy niepożądane stosowania IL-2:

- wieloukładowy zespół zwiększonej przepuszczalności naczyń włosowatych:

  uszkodzenie komórek śródbłonka, przenikanie białek osocza i płynów do przestrzeni   pozanaczyniowej (hipotonia, uogólnione obrzęki zwiększenie masy ciała, duszność,oliguria) - objawy te ustępują wkrótce po zaprzestaniu stosowania Il-2

- objawy rzekomogrypowe

- bradykardia zatokowa, migotanie przesionków, częstoskurcz nadkomorowy, blok przedsionkowo-komorowy

- powikłania płucne (duszność, niewydolność oddechowa, obrzęk śródmiąższowy płuc

- ostra niewydolność nerek

- objawy niewydolności tarczycy

- niedokrwistość, leukopenia, przejściowa limfopenia eozynofilia,

  małopłytkowość

- zmiany psychiczne

 

Rola IL-2 w adoptywnej immunoterapii nowotworów

jest to forma immunoterapii biernej, polega na podawaniu dożylnie aktywowanych in vitro komórek o właściwościach cytotoksycznych (najczęściej do tej pory stosowano LAK)

LAK - są to limfocyty , które w wyniku inkubacji z IL-2 są zdolne do efektu cytotoksycznego w stosunku do komórek nowotworowych bez udziału antygenów MHC.

 

po inkubacji 2-4 dniowej komórek limfocytów w obecności IL-2 uzyskane komórki LAK podaje się dożylnie w czasie około 30 min (1,8-18.4 x 1010 komórek LAK na cykl) + równocześnie IL-2 w celu zapewnienia dalszej proliferacji przeszczepionych komórek LAK

Wyniki: u około 10-15 procent uzyskano remisję całkowitą lub częściową,

 

Cytotoksyczność komórek LAK wykazano między innymi przeciw izolowanym komórkom: mięsaka tkanek miękkich, mięsaka kościopochodnego, gruczolakoraka okrężnicy, jajnika, trzustki, chłoniaka, raka przełyku, raka nadnerczy.

 

Objawy uboczne terapii z zastosowaniem komórek LAK i IL-2:

niedokrwistość wymagająca przetoczeń, eozynofilia, duszność, podwyższenie temperatury, nudności lub wymioty, biegunka, trombocytopenia, komórki LAK są zdolne do niszczenia limfocytów , monocytów, komórek szpiku, komórek nabłonka rogówki, komórek śródbłonka.

 

 

Czynnik stymulujący kolonie granulocytarno-makrofagowe GM-CSF

jest czynnik krwiotwórczy wzrostowy, wpływa na wielopotencjalne komórki macierzyste szpiku i na ukierunkowane komórki krwiotwórcze układu granulocytarno-makrofagowewgo

GM-CSF (Molgramostim, Leucomax-Sandoz, Schering-Plough)

stosowany w leczeniu:

- wrodzonych i nabytych neutropenii,

- niedokrwistości aplastycznej i zespołów mieloplastycznych,

- w łagodzeniu powikłań związanych z mielosupresyjnym działaniem

  leków przeciwnowotworowych i radioterapii,

- w przyspieszeniu regeneracji układu krwiotwórczego po przeszczepieniu

   szpiku

- cykliczna neutropenia i wrodzona agranulocytoza

- niedokrwistość aplastyczna

- ostre białaczki szpikowe i limfoblastyczne

  GM-CSF skraca okres neutropeni po chemioterapii,

  zwiększa populację komórek białaczkowych znajdujących się w fazie S

  cyklu podziałowego ( w fazie tej działają cytarabina i inne pbiałaczkowe)

- przeszczepianie szpiku kostnego

  GM-CSF przyspiesza odtwarzanie hematopoezy po przeszczepieniu

  auto- i allogenicznego szpiku,

  - podanie po 24 godzinach od przeszczepu GM-CSF skraca czas

    neutropeni,

  - skraca czas hospitalizacji

  - ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin