Lackey Mercedes - obietnica magii.pdf - Lackey Mercedes - MarekMaly

M ERCEDES L ACKEY

OBIETNICAMAGII

Drugitomzcyklu

„TrylogiaOstatniegoMagaHeroldów”

Tłumaczyła: Magdalena Polaszewska-Nicke

Tytuł oryginału:

MAGIC’S PROMISE

Data wydania polskiego: 1995 r.

Data pierwszego wydania oryginalnego: 1990 r.

Dedykowane

Elizabeth (Betsy) Wollheim,

która powiedziała: „Zrób to”

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Niebieskie skórzane juki i parciany tłumok, wypchane brudnymi ubraniami

i najrózniejszymi rzeczami osobistymi, z głuchym odgłosem wyl adowały w k acie

pokoju. Lutnia, nie rozpakowana jeszcze z połatanego skórzanego pokrowca, ze-

slizgneła sie po oparciu jednego z wysciełanych krzeseł i z łagodniejszym nieco

dzwiekiem spoczeła w zagłebieniu wytartej czerwonej poduszki siedzenia. Zna-

lazłszy tam oparcie, przechyliła sie na bok i wygl adała teraz niczym grube, pijane

dziecko. Na matowej powierzchni ciemnego skórzanego futerału połyskiwało bla-

do przedpołudniowe sło nce wci az jeszcze widoczne za jedynym wychodz acym na

wschód oknem. Wprawdzie pokrowiec poprzecierał sie juz tu i tam, ale dwa lata

poniewierki nie przycmiły zanadto jego blasku, a rozdarcie wzdłuz czesci chro-

ni acej pudło instrumentu zszyte było drobniutkim, misternym sciegiem.

Vanyel skrzywił sie na widok az nazbyt widocznego szwu. Przedarcie? Nie,

przedarcie nie byłoby tak równe. Nazwałbym to raczej przecieciem, albo raczej

rozpłataniem i dopiero wtedy byłbym blizszy prawdy. Oby tylko nikt tego nie

zauwazył.

Lepiej, ze to pokrowiec lutni, a nie ja sam. . . ostrze było tak blisko, ze wolał-

bym nawet o tym nie myslec. Mam tylko nadzieje, ze Savil nie bedzie sie temu

przygl adac zbyt dokładnie. Juz ona dobrze by wiedziała, sk ad sie to wzieło, i by-

łaby wsciekła.

Mag heroldów Vanyel osun ał sie niezgrabnie na krzesło, całym ciezarem ciała

rzucaj ac sie prosto w objecia miekkich, obci agnietych tkanin a oparc.

Nareszcie w domu. O nieba, zycia we mnie nie wiecej niz w tamtych jukach,

które wyl adowały w k acie.

— O-o-och. — Vanyel oparł sie wygodnie i poczuł nagle, jak gdyby wszystkie

miesnie jego ciała podniosły naraz jeden wielki krzyk, dopominaj ac sie zadosc-

uczynienia za wszelkie długo ignorowane bóle i przeci azenia. Mysli z trudem

torowały sobie droge do jego swiadomosci, przebijaj ac sie przez mgłe całkowi-

tego wyczerpania. Najwiekszym pragnieniem Vanyela w tej chwili było zamkn ac

zmeczone oczy. Ale na jego spełnienie Vanyel nie miał odwagi, bo z chwil a gdyby

zamkn ał powieki, natychmiast zmorzyłby go sen.

Kiedys wreszcie bede musiał sobie przypomniec, ze nie mam juz szesnastu

lat, i wbic sobie do głowy, ze nie moge kłasc sie nad ranem, wstawac o brzasku

i nie płacic za to zadnej ceny.

Kilka chwil temu, gdy Vanyel czyscił w stajni swego Towarzysza, Yfandes, ta

zasneła na stoj aco. Tego ranka na długo przed switem wyruszyli na ostatni etap

swej podrózy, a potem przez cały czas gnali co tchu, wyczerpuj ac do cna rezerwy

sił, aby tylko jak najpredzej osi agn ac spokojny azyl domu.

Bogowie. Obym nigdy wiecej nie musiał ogl adac granicy karsyckiej.

Niestety, o tym moge sobie tylko pomarzyc. O Panie i Pani, jesli mnie mi-

łujecie, dajcie mi tylko troszke czasu, abym mógł odetchn ac. Tylko o to prosze.

O odrobine czasu, abym znów poczuł sie jak człowiek, a nie maszyna do zabija-

nia.

W pokoju unosił sie intensywny zapach mydła i wosku pszczelego uzywanego

do polerowania mebli i boazerii. Vanyel przeci agn ał sie, wsłuchuj ac sie w trzesz-

czenie swych stawów i ze zdziwieniem powiódł wzrokiem dookoła.

Dziwne. Dlaczego nie czuje sie tutaj jak w domu? Zamyslił sie na moment, bo

zdało mu sie nagle, ze jego skromna kwatera o scianach wyłozonych boazeri a ze

złotego debu wygl adała na jakis anonimowy, nazbyt nieskazitelnie czysty pokój

nie zamieszkany przez nikogo. Przypuszczam, ze to dosc logiczne — pomyslał od

niechcenia. — Nikt tutaj nie pomieszkiwał zbyt długo. Przez ostatni rok cały czas

byłem w drodze, a przedtem przyjezdzałem tu zwykle zaledwie na kilka tygodni.

Och, bogowie.

Był to wygodny, przytulny — i dosc przecietny — pokój. Podobny do całe-

go tuzina izb, które Vanyel zajmował ostatnimi czasy, jesli juz spotkał go luksus

otrzymania pokoju goscinnego w tym czy innym zamku. Umeblowanie było tu-

taj dosc skromne: dwa krzesła, stół, biurko, a przy nim taboret, szafa na ubrania

oraz łózko z baldachimem w rogu pokoju. Łózko było ogromne — jedyny wyraz

słabosci Vanyela, który miał w zwyczaju rzucac sie niespokojnie podczas snu.

Vanyel usmiechn ał sie kwasno, przypomniawszy sobie, jak wiele osób kwito-

wało to przypuszczeniem, ze na tak wielkim łózku musiało mu zalezec ze zgoła

innych powodów. Nigdy by mi nie uwierzyli, ze Savil cwiczy sie w sztuce miło-

snej znacznie czesciej niz ja. No tak. Moze to i dobrze, ze nie mam kochanka. Po

nocy ze mn a budziłby sie cały w si ncach. I zawsze pierwsz a jego mysl a byłoby

uswiadomienie sobie, ze znów udało mu sie unikn ac uduszenia podczas któregos

z moich koszmarów.

Pomijaj ac jednak łózko, pokój był raczej pospolity. Miał tylko jedno okno,

a i przez nie niewiele było widac. Z pewnosci a nie był to apartament, jakiego

mógłby sobie zazyczyc, gdyby tylko chciał. . .

Ale po co mi apartament, skoro tak rzadko bywam w Przystani, a w swym

pokoju jeszcze rzadziej?

Na przekór wszelkim zasadom etykiety połozył nogi na niskim, porysowa-

nym stoliku pomiedzy krzesłami. Mógł wprawdzie zaz adac, aby dostarczono mu

Lackey Mercedes - obietnica magii.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: